Normal olmayan hislerim

Purpplee

Dünya kaç günlük deyip sarılmalı bugüne..
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
15 Nisan 2017
13.562
16.021
298
Bir iş dökmek istedim hanımlar.
4 yılı aşkındır devam eden boşanma davam var, Yargıtay'da inceleme aşamasına geçmiş, ilk üç ay içinde sonuçlanırmış.

Hakaret, aşağılama, evden kovma,ev içinde bireysel takılmalar(ayrı yemek,ayrı yatak ,ayrı koltuk,ayrı bardak ve konuşmama gibi),aldatılma şüphesi sebepler. Yani bir evlilik gibi değildi. Aynı evde 2 yıl kaldık, +2 yıl ayrı yaşama+4 yıldan fazla boşanma davası.Davanın ilk 1.5 yıllık sürecinde her türlü çirkeflik yapıldı, cimerlere beni şikayet, adliyeye ceza ve tazminat davaları açması vs. Bunlarda da bunu öğretmenliktem atın diye yazdı sürekli. Yani anlayacağınız dava sonrası dava öncesini bastırdı. Şu durumda 6 yaşindaki oğlumuzun hatrı için iletişim sürüyor, üç kişi kahvaltı, yemek, alışveris vs ortamlarında bulunup çocuk AVM de oyun alanındayken kahve içebiliyoruz.

Sorun şu ki bunca rezalete rağmen en başı hatırlıyorum, nikah günü, düğün günü gibi. Evlilik içinde düşünüp özleyeceğim bir anım bile yok. Gelin görün ki evliliğin resmen bitme aşamasına gelmiş olması canımı yakıyor.

Sizce neden böyleyim? Kimseyle de konuşamıyorum bunu
 
Alışkanlıklar, hayattaki büyük değişimler her zaman insanı korkutur. Evliliğinin ilk yıllarındaki konularını da hatırlıyorum ben. O adamın elle tutulacak tek bir yanı bile yok. Sakın tekrar denemeye falan kalkma. Bir süre sonra mutlaka şükür edeceksin bittiğine.
 
Alışkanlıklar, hayattaki büyük değişimler her zaman insanı korkutur. Evliliğinin ilk yıllarındaki konularını da hatırlıyorum ben. O adamın elle tutulacak tek bir yanı bile yok. Sakın tekrar denemeye falan kalkma. Bir süre sonra mutlaka şükür edeceksin bittiğine.
Birazdan çıkıp çocuğu onun evinden alacağım. Şeytan diyordu ki yüzüne karşı senin yüzünden bunlar yaşanıyor de ama bu konuyu açıp kendime gelmeye karar verdim.
 
Beni mesleğimden bile etmek isteyen, türlü çirkeflikler yapmaya çalışıp boşanmayı uzattıkça uzatan biri ile
çocuk için bile yan yana gelip bırakın kahve içmeyi selam bile vermezdim.
Adam belki de bu karşılaşmalarda normal bir insan evladı gibi davranıp kendini tutuyordur.
Ve kafanızı karıştırabildiğine göre başarılı da olmuş.
 
Birazdan çıkıp çocuğu onun evinden alacağım. Şeytan diyordu ki yüzüne karşı senin yüzünden bunlar yaşanıyor de ama bu konuyu açıp kendime gelmeye karar verdim.
Öbür evliliğinden olan çocuğuna da babalığı çok muhteşem değildi. Hiç söyleyip başına bela etme. Çocuğunla sen kendine yeterdiniz
 
Senin tüm emeğini yok sayıp işten atılan için her pisliği yapan birini özlemiyorsunuz acılarınıza tutunuyorsunuz. Evlenip denemişsiniz olmamış. Siz zaten evliydiniz şimdi neyi özlüyorsunuz. Ex kendi pisliklerini örtmek için çekişmeli davayı uzatıp durmuş. İnsan olsa çocuğumun annesi deyip her kolaylığı ve yardımı gösterip anlaşmalı olarak bitirirdi. Kendine gel ve sana yaptıklarını hatırla.yüzüne bakmayı geçtim küfür etmeye bile layık değil. Hiç bişey deyip kışkırtma sessizce uzaklaş lütfen.
 
Bir iş dökmek istedim hanımlar.
4 yılı aşkındır devam eden boşanma davam var, Yargıtay'da inceleme aşamasına geçmiş, ilk üç ay içinde sonuçlanırmış.

Hakaret, aşağılama, evden kovma,ev içinde bireysel takılmalar(ayrı yemek,ayrı yatak ,ayrı koltuk,ayrı bardak ve konuşmama gibi),aldatılma şüphesi sebepler. Yani bir evlilik gibi değildi. Aynı evde 2 yıl kaldık, +2 yıl ayrı yaşama+4 yıldan fazla boşanma davası.Davanın ilk 1.5 yıllık sürecinde her türlü çirkeflik yapıldı, cimerlere beni şikayet, adliyeye ceza ve tazminat davaları açması vs. Bunlarda da bunu öğretmenliktem atın diye yazdı sürekli. Yani anlayacağınız dava sonrası dava öncesini bastırdı. Şu durumda 6 yaşindaki oğlumuzun hatrı için iletişim sürüyor, üç kişi kahvaltı, yemek, alışveris vs ortamlarında bulunup çocuk AVM de oyun alanındayken kahve içebiliyoruz.

Sorun şu ki bunca rezalete rağmen en başı hatırlıyorum, nikah günü, düğün günü gibi. Evlilik içinde düşünüp özleyeceğim bir anım bile yok. Gelin görün ki evliliğin resmen bitme aşamasına gelmiş olması canımı yakıyor.

Sizce neden böyleyim? Kimseyle de konuşamıyorum bunu
Bende yasadimm ben doktor desteği alıp devam ettim yoluma biliyorum çok zor zamanla geçer lütfen kendine haksızlık etme
 
İnsanların gerçek yüzü ayrılırken ortaya çıkıyor. Her aklına iyi olan zamanlar geldiğinde sana yaptıklarını hatırla. Hiçkimse, hayatındaki kişiye zarar vermemeli. Ne düzgün bir eş olabilmiş ne de düzgün ayrılabilmiş. Çocuğunun hatrına aynı ortamda bulunduğuna dua etsin. Çoğu kişi bunu da yapmazdı. Sen yine oğlunun psikolojisi için bunca olan şeye rağmen olgunluk göstermişsin.
O seni hak edememiş ancak sen çok daha iyi bir hayatı hak ediyorsun.
İnsanlar hak etmeden sahip olduğu şeylerin kıymetini bilmez.
Eğer şu durumda barışırsan aynı şeyler olacak bu yüzden.
Sen onsuz çok daha iyi olacaksın. Yaptığı psikolojik şiddetle senin gücünü tüketmiş, seni yormuş bu yüzden eskileri düşünüyorsun. O gücü tekrar eline aldığında bunların hiçbirini umursamayacaksın. Biraz zaman lazım sadece.
 
İnsanların gerçek yüzü ayrılırken ortaya çıkıyor. Her aklına iyi olan zamanlar geldiğinde sana yaptıklarını hatırla. Hiçkimse, hayatındaki kişiye zarar vermemeli. Ne düzgün bir eş olabilmiş ne de düzgün ayrılabilmiş. Çocuğunun hatrına aynı ortamda bulunduğuna dua etsin. Çoğu kişi bunu da yapmazdı. Sen yine oğlunun psikolojisi için bunca olan şeye rağmen olgunluk göstermişsin.
O seni hak edememiş ancak sen çok daha iyi bir hayatı hak ediyorsun.
İnsanlar hak etmeden sahip olduğu şeylerin kıymetini bilmez.
Eğer şu durumda barışırsan aynı şeyler olacak bu yüzden.
Sen onsuz çok daha iyi olacaksın. Yaptığı psikolojik şiddetle senin gücünü tüketmiş, seni yormuş bu yüzden eskileri düşünüyorsun. O gücü tekrar eline aldığında bunların hiçbirini umursamayacaksın. Biraz zaman lazım sadece.
Böyle zamanlarda unuttuklarımı hatırlamak üzere tuttuğum bir defter vardı onu okuyayım
 
Bir iş dökmek istedim hanımlar.
4 yılı aşkındır devam eden boşanma davam var, Yargıtay'da inceleme aşamasına geçmiş, ilk üç ay içinde sonuçlanırmış.

Hakaret, aşağılama, evden kovma,ev içinde bireysel takılmalar(ayrı yemek,ayrı yatak ,ayrı koltuk,ayrı bardak ve konuşmama gibi),aldatılma şüphesi sebepler. Yani bir evlilik gibi değildi. Aynı evde 2 yıl kaldık, +2 yıl ayrı yaşama+4 yıldan fazla boşanma davası.Davanın ilk 1.5 yıllık sürecinde her türlü çirkeflik yapıldı, cimerlere beni şikayet, adliyeye ceza ve tazminat davaları açması vs. Bunlarda da bunu öğretmenliktem atın diye yazdı sürekli. Yani anlayacağınız dava sonrası dava öncesini bastırdı. Şu durumda 6 yaşindaki oğlumuzun hatrı için iletişim sürüyor, üç kişi kahvaltı, yemek, alışveris vs ortamlarında bulunup çocuk AVM de oyun alanındayken kahve içebiliyoruz.

Sorun şu ki bunca rezalete rağmen en başı hatırlıyorum, nikah günü, düğün günü gibi. Evlilik içinde düşünüp özleyeceğim bir anım bile yok. Gelin görün ki evliliğin resmen bitme aşamasına gelmiş olması canımı yakıyor.

Sizce neden böyleyim? Kimseyle de konuşamıyorum bunu
Ben boşandıktan sonra tekrar denedim ama bizim bosanmamiz 15 gün adli tatilin bitmesini bekleme 15 günde dava gününü bekleme..Boşanma sürecindeki hâli tavrı çok önemli,neredeyse sizi mesleğinizden men etme durumuna gelmiş bunun için bayağı bayağı uğraşmış sırf bu sebep bile yeter nefret etmeye..Çocuk için kahve içiyor olabilmeniz bile lütuf bence o yüzden biran önce bitirin
 
Ben boşandıktan sonra tekrar denedim ama bizim bosanmamiz 15 gün adli tatilin bitmesini bekleme 15 günde dava gününü bekleme..Boşanma sürecindeki hâli tavrı çok önemli,neredeyse sizi mesleğinizden men etme durumuna gelmiş bunun için bayağı bayağı uğraşmış sırf bu sebep bile yeter nefret etmeye..Çocuk için kahve içiyor olabilmeniz bile lütuf bence o yüzden biran önce bitirin
Evet nefret edilesi bir adam, saf kötü. Çocuğunun annesinin canını yakmaya uğraşırken çocuğunun geleceğini hiç düşünmedi.
Onunla yeniden denemem, zaten adam ilk tartışmads bana ağır lafları sıralar. Benimle hangi akılla evlenmiştn ki zaten demiş bir adam
Sizin denemenizin sonucu ne oldu peki?
 
bunlar hep yalnızlıktan. sizi seven anlayan size uygun birini sevdiğiniz gün aşarsınız bu ruh halini.
Bu konuda hep engellerim oldu, geç evlendim. Sanırım bu faktörler de etkiliyor. Sanki karşıma kıymet bilecek biri zaten çıkmazmış gibi geliyor.
 
Bu konuda hep engellerim oldu, geç evlendim. Sanırım bu faktörler de etkiliyor. Sanki karşıma kıymet bilecek biri zaten çıkmazmış gibi geliyor.
siz artık çocuğu olan yaşını başını almış bir kadınsınız
hani toplumsal konuları (aman iyi işi olsun evi arabası olsun) filan daha az takabilirsiniz artık, illa evlenmelik adam diye bakmak zorunda dğeilsiniz
hos siz ilk kez evlenirken de daha önce evlenmiş boşamış daha önemlisi çocuklu adamla evlenmişsiniz sanırım, demek toplumsal şeyleri çok da takmıyorsunuz. --ya da o zamanda anca bunu buldum demiştiniz, hangisi bilmiyorum?

neyse her durumda, merhametli, sevgisini gösteren, çocuğun yanına getirmeye çekinmeyeceğiniz vs. adamlar da var. ha illa 4 4 lük evlenip aile babası yapılacak insan dğeildir belki (belki ailesi sorunludur, belki bütçe yöntemiyordur, belki işi sabit değildir, o bu) ama ilişki için gayet olur, hani madem bulamıyorum diyorsunuz böyle de düşünün bu da bir opsiyon.

bu arada ben olsam eşinizle çocuk için bile olsa kahve içmem.
bakın yaşım 25 ken 30 ken öyle düşünmüyordum (düşünmezdim yani) ay ama çocuğumun psikoloii önemli filan derdim herhalde ama şimdi 40 bir kadın olarak benim de sabrım, zamanım, ruhsal dengem önemli ve kıymetli. Adam meslekten men edilmem için vs. uğraşacak safi kötü bir herif, ben çocuğa rol yapacam. ay kimse kusura bakmasın o kadar minnoş değilim. çocukla baba zaten görüşüyor bizi birlikte de görmeyiversin. o adamı çocuğuma baba yapmışım, yemişim bir halt (kusura bakmayın lütfen bu tabir için) bunun ezasını ömrümün sonuna kadar çekecem zaten, bir de neden kendime bile bile işkence edeyim yahu?
 
O kadar normal o kadar anlaşılır hisler ki bunlar.
Lütfen hissettiğin şeyleri "anormal / tuhaf" diye etiketleme..
İstersen dünyanın ennnn kötü insanından ayrıl gene de boşanmak çok çok ağır bi duygu.
Bunun en büyük nedenlerinden biri yaşadığımız toplumda evliliğe atfedilen kutsallık.
Küçüklüğümüzden beri bize dayatılan rolleri bi düşün.
En basiti izlediğimiz filmleri, tüm yeşilçam filmleri beyaz gelinlikle biterdi, sonra komşu teyzelerin bi araya gelince ettiği muhabbetleri düşün, hala şu devirde bile 20'lik kızların evlenemiyorum diye sızlandığını burda da görüyorsundur.
İster istemez beynimiz evlilik = başarı , hayatta mutlaka yapmamız gereken bi şey olarak kodluyor.
Sen aslında kurduğun hayallerin, mutlu bi evliliğe sahip olma ihtimalinin yasını tutuyorsun şu an, ve bu çooook normal.
Asla hislerini, üzüntünü, kalp kırıklığını küçümseme, kendine sımsıkı sarıl.
Seni çok iyi anlıyorum.
Bir buçuk seneyi geçti boşanalı, çok da mutlu bi ilişkim var , gene de geçen gün karşı dairemde evin içindeki gülüşmeleri duyunca birden ağlamaya başladım. Böyle olabilirdik dedim. Sorun bu işte, ol-abilir-di, ama olmadı ve hayat bu, ve hayatın bizim için bambaşka bi planı var, biz de onu yaşayacağız =)
 
Evladınızı düşünüyorsunuz ama bence de kendinize eziyet etmeyin görüşerek, biraz deneyin en azından ara verin.
Yok ona karşı hiçbir hissim yok, benim üzüldüğüm şey bir şeylerin bitmesi. A kişisi B kişisi değil. Zaten yüzüne pek bakmıyorum o bir araya gelmelerde
 
Bu konuda hep engellerim oldu, geç evlendim. Sanırım bu faktörler de etkiliyor. Sanki karşıma kıymet bilecek biri zaten çıkmazmış gibi geliyor.
İşte en tehlikeli kafa da bu. Benim az çok tanıdığım bir süre çocuklar yakın diye görüştüğüm biri vardı. Arkadaş demeye de dilim varmıyor ya.
25inde aman evde kalmamayım diye falsosu çok bir adamla evlendi. Bir kaç sene içinde de kavga dövüş kıskançlıklar boşanmaya kalktı. Sonra yaş oldu 30 ben bekarken düzgün birini bulamadım boşanmadan sonra hiç bulamam bari çocuk yapayım dedi. Çocuktan sonra da kavga dövüş devamlar. Adamdan resmen nefret ediyor. Bir arada beş dakika dursan negatif enerjiden kaçıyorsun.
Keşke bu kafalara girmeseydi de bu yanlış evliliği yapıp, bir de çocuk yapıp bu rezalet hayatı hem çocuğuna hem kendine yaşatmasaydı. Belki bekar kalırdı ama mutlu olurdu.
 
Back
X