- 30 Temmuz 2011
- 20.095
- 1.899
Rabbm sağlkla kucağına almayı nasb etsn tatlım. tabiiki sıvı gelince hemen gitmek lazım bebeğin hayatı tehlike girmemsi için
benm şansm varmşki sancısız açılmam 6cm olmş
ama hiç korkma normal doğm gibisi yok
Çok güzel ve esprili bir doğum olmuş,Allah bağışlasın:) Ben de 33.haftama giricem yarın. normal istiyorum kısmetse. sancım gelirse evde çekeyim diyorum ama sıvı geldiğinde hemen hast.gitmek gerekiyor dimi? dikkat ettim sen gider gitmez sancıların olmamasına rağmen 6cm açıklık varmış.
harikasın cnm bende normal istiyrm cok ama nasıl dogurucam bilmiyrm yaa ama cesaret verdin inşş bizede kısmet olur allahım analı babalı saglıklı büyütsün inşş
12 kasım pazartesi günü çatı muayenesi için hastaneye gittim. Muayene sırasında doktorun kolunu sıktığım için doktorum tarafından normal doğum yapamayacağıma dair bayağı bir korkutuldum. 13 kasım salı sabahı kanamam oldu. Tuvalette kanı gördüğüm zaman ilk aklıma gelen bebeğin beşiğinin henüz olmadığı ve kaşlarımı almadığım oldu. Doğumdan sonra resim çekinecektim ve kaşlarım beni çirkin gösterecekti.
Annem ve kocamı telaşla uyandırdım hemen hastaneye gittik. Doktorum çatı muayenesinden sonra kanamanın normal olduğunu söyledi ve eve döndük. O gün kkya girip sohbet ettim, annemle evi sildik süpürdük kaşlarımı aldım, ayıklanmış narım vardı onu yedim ve kanepeye uzandım annem yanımda çay içiyordu kocamda yan odada pcde idi. Bu arada akşama kadar kanama devam etti fakat aldırış etmedim.
Annemle aramızda şöyle bir diyalog geçti;
Ben:kaşlarımıda aldım bebek şimdi gelebilir
Annem:evet ya evide toparladık temzledik böyle zmanda gelse keşke
Ben:ama daha beşiğini almadık azıcık daha beklesin
Ben kanepeye uzandım dinlenmek için yatıyordum ki birden (suyum geldi klasik bir cümle) amniyos sıvısı patladı
Anneee çabuk hastaneye!!!!!!!! diye ağlamaya başladım.Evde bi kıyamet koptu, kocam yan odadan koştu geldi onu görünce biraz daha yaygarayı çoğalttım.
bu arada benm sancım falan yok sadece korkudan bağırıyorum. Kocam annesine bağırdı kayınvalidem hazırlanıp geldi araba aşağıda bekliyor, kocamınElini tuttum merdivenlerden iniyoruz, kocam beni teselli etnmeye çalışıyor "korkma aşkım bişi yok gidip Ege yi geitiricez"
Hastaneye giderken arabada şartımı söylüyorum bizimkilere "korkarsam sezeryan olurum haberiniz olsun" diye
Hastaneye geldik beni doğumhaneye aldılar kapı kapanırken eşime el salladım ağlamaklı gözlerleoda bana acıyan gözlerle bakıyodu.
Bi ebe vardı ki sormayın haldır haldır. Ebe açılmama baktı, açılmam 6cm olmuşEbe beni nstye bağladı suni sancı verildi Allaaaaahhhhh o nasıl bir sancııııı
5dk da 1 sonra 3 dk da 1e düştü ben ebeye yalvarıyorum "ebe abla nolur sezeryan olsun ben normal yapmayacağım çok canım acıyo" diye doğumhaneyi inletiyorum. Dışarda seslerimi duyanlar "tımarhanemi burası" diye yorumlarda bulunmşlar
Ebe hemşireler temzlik görevlileri ve yanımda beşinci normal doğumu için sancı çeken kadın hepsi normal doğurmam için bana ısrar ediyorlar.
Beşinci normal doğumu için sancı çeken kadın bana şöyle diyor "ayağa kalk gez açılman hızlanır"
"Ablacım ben normal istemiyorum anlamıyo musun açlılmasın zateen!!" diye bağırıyorum.
Sonra doğumhaneye kayınvalidenmi sokmuşlar bana teselli versin diye kadın gelmiş "yüzüklerini çıkarak gel parmakların şişecek" diye elime sarılıyo
ben "istemiyorum beni anlamıyosunuzzz istemiyorum" diye bağırıyorum:84::84::84:
Sonra KAYINVALİDEMgitti annemi almışlar içeri beni normal doğuma ikna etsin diyeAnnemi görünce "annee nolurr sezeryan olsun beni anlamıyorlaaar" diye ağlamaya başladım. annem o halimi görünce tamam yavrum tamam söyleyelim
sezaryen olsun nolur ağlama Allah tan yardım iste diye ağlıyo kadın Daha fazla dayanamayıp doğumhaneyi terk etti fenalaşmış tansiyonu fırlamış dil altı vermişler
sonra içeri kocamı almşlar beni ikna etsin diye kocamı görünce yine duygulu anlar yaşadım kocamın elini tuttum
"aşkım çok canım a cıyo nolur sezeryan olsun yalvarıyorum " diye ağlıyorum. kocamda dayanamadı " tamam sezeryan olsun söyleyelim" dedi.
bu halimizi gören ebe dayanamadı "senin gibi herkesle bu kadar uğraşırsam işim var tamam yatışını yapıyorum" diye sinirlendi.
eşimede "beyefendi git sende girişi yaptır" dedi. benm üzerimi giydirmeye başladılarben rahat bir nefes aldım sezeryana giriyorum diye
bu arada sancıdan yerlerde sürünmeye başladım artıkEbe acımaszıca kolumdan tuttuğu gibi çatala aldı beni.
ne olduğunu anlayamadan kendimi normal doğum masasında buldum Herkes toplandı ebe doktor hemşireler ayaklarımı bantla bağladılar kollarımdan da hemşireler tuttu doktor muayene etti vee doğum başlamıştııı
Doğumun en kolay tarafı ıkınmalar başladıı
başımdaki bütün hatunlar çok yardımcı oldu "1-2-3 sayıyoruzz sancı geliyorr" ben ıkınıyorumm
herkes moral veriyor" aferin sana aferin çok güzeeeeellllll devam ett bak bebeğin başı gözüküyorrraaaa saçıda varmş bunuunnnnn"
tabii bu cümleleri duydukça ben güçleniyorum daha güçlü ıkınıyorum gözlerim kapalı
3-4 ıkınmadan sonra" işteeeee geldiiiii" seslerini duyunca göslerimi açtım mor bi bebek
"bu benim mi" diye sordum doktor " burda senden başka doğuran olmadı" dedi
sonra bebeğimi bana yaklaştırdılar yakından baktım ona. bana dikiş atılırken onu seyrettim burnuna bişi sokuylardı. bu arada doktorada "kız gibi yap beni" dedim güldü. espiri yapmamıştım halbuki gerçek söylemiştim
sonra alıp götürdüler bebeği nereye götürdüler diye sordum hemşire: herkesin derdi başka bebekte süslenmeye gitti dedi
ben tekerlekli sandalye ile çıktım doğumhaneden dışardakilerin gözleri bana dikildi . ilk eşime baktım "gördünmü bebeği" dedim.
nasılsın diye soranlarada " hiç korkdım çok kolay oldu" diye cvp verdim ebe de dahil hepsi kahkahayı bastı " hastaneyi ayağa kaldırdın "diye.
Ebe normal doğum yapacaksın ve bana tşk edeceksin demişti. Bebek doğar doğmaz ebenin yüzüne bakıp "çok teşekkür ederim" dediğimi hatırlıyorum
sonra odaya götürdüler beni herkes başımda güle eğlene sohbet ediliyodu
sonra giyinmiş süslenmiş Ege kapıdan girdi hepimiz ona odaklandık, hayatımın en zor ve en güzel gününü aynı anda yaşadım
normal doğumdan çok korkyuordum sancılar tarif edileemz zorlukta. ama bu normal doğum yapacakları korkutmasın ıkınnmalar doğumun en kolay tarafı
gerisi kendiliğinden oluyor sadece sancılar zorluyor. doğumdan sonra hemen ayağa kalkıp istediğini yapabiliyosunn
Rabbim hepinize nasib etsn kimseyi evlat hasreti ile yakmasın
cnm Allah analı babalı büyütsün gerçekten doğum yapmş bi bayan heleki normal doğumsa anlat anlat bitiremiyorbende normal doğum yaptım ama çokta korkuyordum çünki ilişkiye girerken bile kendimi sıkıyordum bebeğim rahim ağzında kalır diye.ama 13.08.2011 sabah 5de sancıyla uyandım 10 dk bir girmeye başladı öğlen 1 e kadar 5-6 dk düşmüştü.ben lavobadan sonra sonra son bir temizlik olsun diye belden aşağısını ılık suyla yıkayayım dedim.sonra ne mi oldu sancılar 3 dk indi ve kv. artık eşimi arama mı söyledi gelsin doğum yaklaştı diye eşimin iş yeri 15dk arabamız olduğu için sorun yoktu o yüzden erkenden aramadık kv de seni alacaklar tek baaşına yukarda kalacan gerek yok evde çek ne çekersen dedi iyiki evde çekmişim orada zamn geçmiyor evde rahat ediyorsun.ALLAH razı olsun ben sancım gelince dolanmaya başlıyorum oda arkamdan belimi uğuyordu ağrı olduğu içinve eşim geldi zaten herşey hazır dı doğum evine gittik acil yerinde muayene ettiler ve 6-7 cm açılma var dediler ve o anda kanama oldu az neyse girişler yapıldı ve beni hasta bakıcıyla üst katta bulunan nts odasına götürdüler.asansörde h.b bana aferim iyi sabretmişsin ilk doğum olmasına rağman dedi. ve ntsye bağlandık çıkan kağıtlar çıktı ama sancı girdikçe karyolanın başlarını koparacaktım nerdeyse .sonra kıyafetlerim değişti ve lama yaptılar zaten kabızlık vardı çok iyi geldi bir güzel temizlenmiş oldum.doğru sancı odasına bir sürü hamiş 2 tane sancı odası vardı ve doluydu birde nts odasındakiler yaklaşık 15 tane doğum yapacak gacılar.neyse yat dediler ama ne mümkün sancıdan yatamıyom ayakta gezinmeye başladım herkes bi yerde geziniyordu zaten sırayla tel. konuşun dediler yakınlarımızla ve o duygusal anlar sanki kurbanlık koyun gibiydik tövbe tövbe tekrar odalara dönüldü ve ebe kontrol ediyordu elindeki cihazla ve bana dediki senden başka doğum yapacak yok gibi dedi ve ben yanımdakilere soruyorum ofladığım için özür felan diliyorum abartıyorum mu diyede soruyorum yok dediler ama içimden geliyordu.ebe kapıdan baktı ve ayakta ben gezindiğim için diğer hamişler uyumaya başlamışlardı yada yataklarda yatıyolardı neyse ebe dedi suyunu patlatalım ve patlattı ve o kadar çiş yapmama rağmen mesanen de dolmuş boşaltayım dedi bu benim canımı baya yaktı ve bezleyip şimdi kalk birazdan sancıların çoğalacak ve doğuma alacaz dedi neyse biraz vakit geçti ebe kapıdan bakınıyordu benim kıvrandığı görünce hadi gel alalım doğuma seni dedi ve doğum başladı karnıma bastırmak istediler ben istemedim ebem çok anlayışlıydı ALLAH razı olsun hadi kızım ıkınman geldiği zmana ıkın dedi ama ben hep nolur biraz nefes alayım diye bağırdım çünkü ben burnumdan fazla nefes alamıyorum ondan. tammam diyordu her seferinde ebe bu arada oğlumun kafası çıkmıştı ama ben farkında değildim ortalığı yımaktan çok bağırmıştım boğazlarım yırtıldı resmen ve baktım karnıma bastıran kız geldi ve bastırdı ebe hadi canım son bi kez daha dedi ve birşey kaydı içimden mor bir bebe çıktı ve o ana dünyalara bedel sarıp yanıma getirdi ve ben annem canım oğlum dedim ve başladılar dikişe ben tabi sürekli soruyorum ebeye bitmedimi ne zman bitecek az kaldı güzelleştirriyom diyor ebe ben bu arada oğlumu izliyorum tam karşımda o acıyı hafifletti ve işlem bitti bezlendik ve sancı odasında eşyalarımı alamk içi yardımcı durdu ve ben tekerlekli sandalyede herkes bana bakıyor geçmiş olsun felan ben ise onlara acıyan gözlerle ALLAH yardımcınız olsun benim o yırtınmaları duyduktan sonra bu gerekliydi.odamıza indik ve bebek geldi kv. heyecandan zıplıyordu ebe dedi siz giydiremiceniz şimdi verin eşyalarını ben giydireyim dedi ve sonra kv ebenin cebine para sıkıştırdı ebe olurmu öle şey dedi gerçekten havalı durmasına rağman çok iyi bir ebeydi.neyse eşim geldi beni öptü sonra bebeğe bu arada ben ramazan da doğurdum ve ailemin doğumdan sonra haberi oldu diyordum haber vermicem diye neyse kv. aradı müjdeyi verdi ama annm inanmıyor neyse apar topar herşeylerinide alıp geldiler annem,yengem ve abim tabi kapıdan girer girmez göz yaşları sel oldu annemi görünce dayanamadım hala da ağlıyorum annem yanımda kv kalıcaktı zaten oruçta tutmadığı için annem rahatsız panik atak var ama annem yok dedi ben kalıcam bende kv dedim kalmak istiyorsa annem kalsın çünki bundn önce 4 torun oldu kimsede kalmamıştı demek içten istedi ve canım annemle kaldık hastanede ben hiç uyuyamadım süreklisıcaktan hava almak istedim tabi ayaktta çok durunca kanama olduğu için tansiyonum düşüyordu annem yok birşey diyordu beni panikletmememk için ben bu arada aynada kendimi görmüştüm bembeyazdım.neyse sabah oldu öğle olmasını zor bekledim ve taburcu olduk eve gitmek için can atıyordum hastanede her wcde belden yıkansamda evde boydan yıkanmak gibisi yoktu bu kadar ne kadan uzun yazdım yav saat 3 de ntsedeydim 5 de doğum bitmişti ama kaleme alınca çok uzun oldu.kafanızı şişirdiysem af ola herkese hayırlı doğumlar dua etmekten başka çare yok a.e.olun :)
canım ya kalemine bayıldım oturduğum yerde gülme krizine girdim resmen:) bende normal doğum korkusu yok aslında, hiç bi zamanda olmadı aslında ama bakalım o gün gelince nasıl geçicek
tabiki dikişler çok kötü oluyo benim bebek büyük oldugundan dikişimde biraz çok oldu otururken,wc de çok zor oluyo benim dikişlerim atmıştı bile tekrar dikildi, kızım çok aglıyordu emmiyordu sütü sagıyordum falan dogru düzgün yatamıyordum çok sıkıntılıydı 2 ay falan sonra ben iyi oldum her güzel şeyin bir zorlugu oluyo
Öncelikle gözün aydın Rabbim ağız tadıyla büyütmeyi nasip eder inşallah
Hani demişsin ya, ıkınmalar en kolay tarafı diye..
Gerçekten bir çok hamiş çıkış anından korkar ama en zoru sancıdır, katılıyorum..
Ikınmada bir ağrı falan olmadı bende de, çıkışı bile kolay..
Sadece sancıya dayanmak ve çatı darlığı gibi büyük sorunlar yoksa normal doğurmak dünyadaki en güzel keyif
Rabbim herkese nasip eder inşallah
inşallah cnm çok tşk ederimm
normalden vazgeçme. belki o sancı anında sende benmö gibi sezeryan istersin ama inşallah senin karşınada benmki gibi bi ebe çıkar
çok dua et 4444 tefriciye çek hatta
cnm allah razı olsun yaa amin amin inşş iyi insanlarla karsılastırsın hepimizi cok önemli o anda çaresizlik acı ck zor inşirak suresi cok okunması lazımmış die duydum keske cekebilsem ama yanlız cok zor
12 kasım pazartesi günü çatı muayenesi için hastaneye gittim. Muayene sırasında doktorun kolunu sıktığım için doktorum tarafından normal doğum yapamayacağıma dair bayağı bir korkutuldum. 13 kasım salı sabahı kanamam oldu. Tuvalette kanı gördüğüm zaman ilk aklıma gelen bebeğin beşiğinin henüz olmadığı ve kaşlarımı almadığım oldu. Doğumdan sonra resim çekinecektim ve kaşlarım beni çirkin gösterecekti.
Annem ve kocamı telaşla uyandırdım hemen hastaneye gittik. Doktorum çatı muayenesinden sonra kanamanın normal olduğunu söyledi ve eve döndük. O gün kkya girip sohbet ettim, annemle evi sildik süpürdük kaşlarımı aldım, ayıklanmış narım vardı onu yedim ve kanepeye uzandım annem yanımda çay içiyordu kocamda yan odada pcde idi. Bu arada akşama kadar kanama devam etti fakat aldırış etmedim.
Annemle aramızda şöyle bir diyalog geçti;
Ben:kaşlarımıda aldım bebek şimdi gelebilir
Annem:evet ya evide toparladık temzledik böyle zmanda gelse keşke
Ben:ama daha beşiğini almadık azıcık daha beklesin
Ben kanepeye uzandım dinlenmek için yatıyordum ki birden (suyum geldi klasik bir cümle) amniyos sıvısı patladı
Anneee çabuk hastaneye!!!!!!!! diye ağlamaya başladım.Evde bi kıyamet koptu, kocam yan odadan koştu geldi onu görünce biraz daha yaygarayı çoğalttım.
bu arada benm sancım falan yok sadece korkudan bağırıyorum. Kocam annesine bağırdı kayınvalidem hazırlanıp geldi araba aşağıda bekliyor, kocamınElini tuttum merdivenlerden iniyoruz, kocam beni teselli etnmeye çalışıyor "korkma aşkım bişi yok gidip Ege yi geitiricez"
Hastaneye giderken arabada şartımı söylüyorum bizimkilere "korkarsam sezeryan olurum haberiniz olsun" diye
Hastaneye geldik beni doğumhaneye aldılar kapı kapanırken eşime el salladım ağlamaklı gözlerleoda bana acıyan gözlerle bakıyodu.
Bi ebe vardı ki sormayın haldır haldır. Ebe açılmama baktı, açılmam 6cm olmuşEbe beni nstye bağladı suni sancı verildi Allaaaaahhhhh o nasıl bir sancııııı
5dk da 1 sonra 3 dk da 1e düştü ben ebeye yalvarıyorum "ebe abla nolur sezeryan olsun ben normal yapmayacağım çok canım acıyo" diye doğumhaneyi inletiyorum. Dışarda seslerimi duyanlar "tımarhanemi burası" diye yorumlarda bulunmşlar
Ebe hemşireler temzlik görevlileri ve yanımda beşinci normal doğumu için sancı çeken kadın hepsi normal doğurmam için bana ısrar ediyorlar.
Beşinci normal doğumu için sancı çeken kadın bana şöyle diyor "ayağa kalk gez açılman hızlanır"
"Ablacım ben normal istemiyorum anlamıyo musun açlılmasın zateen!!" diye bağırıyorum.
Sonra doğumhaneye kayınvalidenmi sokmuşlar bana teselli versin diye kadın gelmiş "yüzüklerini çıkarak gel parmakların şişecek" diye elime sarılıyo
ben "istemiyorum beni anlamıyosunuzzz istemiyorum" diye bağırıyorum:84::84::84:
Sonra KAYINVALİDEMgitti annemi almışlar içeri beni normal doğuma ikna etsin diyeAnnemi görünce "annee nolurr sezeryan olsun beni anlamıyorlaaar" diye ağlamaya başladım. annem o halimi görünce tamam yavrum tamam söyleyelim
sezaryen olsun nolur ağlama Allah tan yardım iste diye ağlıyo kadın Daha fazla dayanamayıp doğumhaneyi terk etti fenalaşmış tansiyonu fırlamış dil altı vermişler
sonra içeri kocamı almşlar beni ikna etsin diye kocamı görünce yine duygulu anlar yaşadım kocamın elini tuttum
"aşkım çok canım a cıyo nolur sezeryan olsun yalvarıyorum " diye ağlıyorum. kocamda dayanamadı " tamam sezeryan olsun söyleyelim" dedi.
bu halimizi gören ebe dayanamadı "senin gibi herkesle bu kadar uğraşırsam işim var tamam yatışını yapıyorum" diye sinirlendi.
eşimede "beyefendi git sende girişi yaptır" dedi. benm üzerimi giydirmeye başladılarben rahat bir nefes aldım sezeryana giriyorum diye
bu arada sancıdan yerlerde sürünmeye başladım artıkEbe acımaszıca kolumdan tuttuğu gibi çatala aldı beni.
ne olduğunu anlayamadan kendimi normal doğum masasında buldum Herkes toplandı ebe doktor hemşireler ayaklarımı bantla bağladılar kollarımdan da hemşireler tuttu doktor muayene etti vee doğum başlamıştııı
Doğumun en kolay tarafı ıkınmalar başladıı
başımdaki bütün hatunlar çok yardımcı oldu "1-2-3 sayıyoruzz sancı geliyorr" ben ıkınıyorumm
herkes moral veriyor" aferin sana aferin çok güzeeeeellllll devam ett bak bebeğin başı gözüküyorrraaaa saçıda varmş bunuunnnnn"
tabii bu cümleleri duydukça ben güçleniyorum daha güçlü ıkınıyorum gözlerim kapalı
3-4 ıkınmadan sonra" işteeeee geldiiiii" seslerini duyunca göslerimi açtım mor bi bebek
"bu benim mi" diye sordum doktor " burda senden başka doğuran olmadı" dedi
sonra bebeğimi bana yaklaştırdılar yakından baktım ona. bana dikiş atılırken onu seyrettim burnuna bişi sokuylardı. bu arada doktorada "kız gibi yap beni" dedim güldü. espiri yapmamıştım halbuki gerçek söylemiştim
sonra alıp götürdüler bebeği nereye götürdüler diye sordum hemşire: herkesin derdi başka bebekte süslenmeye gitti dedi
ben tekerlekli sandalye ile çıktım doğumhaneden dışardakilerin gözleri bana dikildi . ilk eşime baktım "gördünmü bebeği" dedim.
nasılsın diye soranlarada " hiç korkmaım çok kolay oldu.:101:" diye cvp verdim ebe de dahil hepsi kahkahayı bastı " hastaneyi ayağa kaldırdın "diye.
Ebe normal doğum yapacaksın ve bana tşk edeceksin demişti. Bebek doğar doğmaz ebenin yüzüne bakıp "çok teşekkür ederim" dediğimi hatırlıyorum
sonra odaya götürdüler beni herkes başımda güle eğlene sohbet ediliyodu
sonra giyinmiş süslenmiş Ege kapıdan girdi hepimiz ona odaklandık,
hayatıma yeni biri girmiş gibi değil de, oğlum hep varmş gibiydi benimle
hayatımın en zor ve en güzel gününü aynı anda yaşadım
normal doğumdan çok korkyuordum sancılar tarif edileemz zorlukta. ama bu normal doğum yapacakları korkutmasın ıkınnmalar doğumun en kolay tarafı
gerisi kendiliğinden oluyor sadece sancılar zorluyor. doğumdan sonra hemen ayağa kalkıp istediğini yapabiliyosunn
Rabbim hepinize nasib etsn kimseyi evlat hasreti ile yakmasın
başakcım doğum hikayen çok güzel Allah egeyi sana çok bağışlasın canım menim
sara ablacım çok şk ederim buraya geldiğin için
Rabbm herkesin evladını bağşlasın inşalllah tüm isteyenlere nasb etsn
amin canım bende yeniden tüp bebek deniyorum bi hafta sonra test günüm inşallah bebeklerim benimledir
Biraz uzun yazacağım ama umarım yaşadıklarım burayı okuyan arkadaşlara biraz ışık verir.Bu arada hemen baştan söyliyeyim: Tüp bebekle sadece tek bir yumurta elde edilerek hamile kaldım ve normal doğum yaptım.Bir kere normal doğumda bebek ve sizinle ilgili riskler çok daha fazla. Normal doğum tamamen bilinmezliklerle doludur, her an bir sorunla karşılaşılabilir. Bu anlamda öncelikle doğum yapacağınız hastanede normal doğumdan sezeryane geçişin derhal yapılabileceğinden emin olun. Günümüzde maalesef özellikle internette sürekli pozitif doğum hikayeleri vs adı altında normal doğumu özendiren, sanki çok mükemmel bir şeymiş gibi lanse eden bir hava estiriliyor. Şehirli, okumuş kariyer sahibi pek çok kadın, bebeğini normal doğurabilmeyi de sanki ulaşılması gereken bir hedef, başarılması gereken bir mevzu olarak görüyorlar. Vayyy normal mi doğurdun, helal sana be! Hayır efendim, kesinlikle böyle düşünmeyin. Günümüzde sezeryan teknikleri çok gelişti, benim sezeryanla doğurmuş hiçbir arkadaşım günlerce acılar içinde yatmadılar, hepsi gayet sağlıklı bir şekilde bebeklerini kucaklarına aldılar. Acılar içinde bir lohusalık geçiren kişi varsa o da maalesef normal doğum yapmış bendenizdim. Merak mı ettiniz, buyrun aşağıdan okuyun
Gebeliğimde 40. Haftayı devirdim, minik prenses hala yukarıdaydı. Doktorum yaşadığım kentin en popüler, pahalı ve normal doğumu savunan doktorlarından biri. Ben açıkçası normal doğurma meraklısı hiç değildim, bebeğimle ilgili hiçbir riske de girmek istemedim. Ancak eşimin ve doktorumun ısrarları sonucu durumu akışına bırakmaya ve kızım nasıl isterse öyle gelsin dünyaya diye düşünmeye karar verdim. Özellikle post dönemdeyseniz yani 40. Haftayı doldurduysanız, artık sizin normal doğum olarak nitelendirdiğiniz şey normal doğum olmaktan çıkıyor ve tamamen doktorun kontrolünde , randevulu bir şekilde gelişiyor herşey. Bize de doktorum sabah 7 da hastaneye giriş yapın, suni sancıyla doğumu başlatacağız dedi. peki dedik, ve hastane süslerimiz, manikürlü ellerim, fönlü saçlarımla yaşadığım kentin en pahalı hastanesine 2 cm rahim ağzı açıklığımla girişimi yaptık. Ikınma daha kolay olsun diye size önce bir lavman yapıp bağırsaklarınızı boşaltırıyorlar, korkmayın acımıyor daha sonra en düşük dozdan suni sancıyı vermeye başlıyorlar. Bu arada bir ara size sırtınızdan katater takıp epidural için de hazır hale getiriyorlar. Ben saat 11 gibi şu vaziyetteydim: üstümde hastane önlüğü, elimden uzanan bir boruyla bağlı olduğum suni sancı poşeti, sırtımda kocaman bir delik ve bir takım borular; doğumhane koridorunda rahim çabuk açılsın diye bir aşağı bir yukarı hızlı adımlarla yürüyorum. Bu arada birkaç saatte bir hemşire gelip çatı muayenemi yaptı. Hemen belirteyim, çatı muayenesi her defasında canımı çok ama çok yaktı ki zaten emin olun eğer canınız yandıysa doğumunuz da kolay olmayacak demektir. Birkaç defa can yakan bu muayenelerden sonra öğrendim ki epidural alırsam o kadar da acımıyormuş. Sancılarım çok olmamasına rağmen hemen epidural istedim.zaten ondan sonra bu acı ortadan kalktı. Saat 3- hala açıklık yok, 5-7 , ıh ıh hala bir şey yok. Saat akşam 8 e doğru doktorum da muayenehanesini kapatıp, o günkü topladığı paracıkları kasaya doldurup bulunduğum hastaneye geldi. Saat 9 gibi rahim açıklığı ancak 4-5 cm idi. Bu noktada doktorum beni doğumhaneye alarak elinde upuzun bir plastik çubukla su kesemi patlattı. Birden ortalık su gölüne döndü. Tekrar odaya gittim. Saat 10 da yeniden muayene: evet biraz ilerleme var ama hala yeterli değil. Ve saat 11: 30 gibi beklenen an geldi: 10 cm açıklığa ulaşmıştım ve doğum için hazırdım. Bu arada sancılar ne alemde diye merak edenlere: o ana kadar zaten 2 doz epidural almıştım. Bir ara saat 6-7 gibi sancılarım çok şiddetlendi. Çekilen ağrı şiddetli bir adet sancısı gibi, dayanılmayacak bir şey mi, hayır bence değil. Hele ki adet sancıyı denen şeyi yaşadıysanız bu acı size tanıdık acı gelecek. Ben epidurali daha çok çatı muayenesinden ürktüğüm için istemiştim. Neyse odadaki herkese el sallayarak, yürüyerek ve gülerek epiduralin etkisinde mutlu mesut doğumhaneye girdim. Espriler,eşimin kamerasına poz vermeler vs.. herşey o anda gayet iyiydi. Odada bir hemşire, doktorum ve olaya start verildi. Epiduralli olduğunuzda sancıları çok hafif şekilde hissediyorsunuz, ıkınma hissi ise asla gelmiyor. Dolayısıyla sancı geldiği anda ıkınmanız gerekiyor. Arkadaşlar ben neredeyse hiç durmadan tam 1,5 saat ıkındım. Bu sırada karnımın bir tarafından doktor bir tarafından hemşire bastırıyolardı. Bana bunlar hiç anlatılmadığı için şaşkın şaşkın ne oluyoruz diye düşünürken beri yandan giderek azalan nefes alma kabiliyetime destek olarak oksijene bağlandım, her ıkınma sonucunda bir umut bebekte ilerleme var mı diye bakıldı ama ıh ıh hiçbir gelişme yok. Kızım doğumun başladığı ilk andaki pozisyonunda aynen duruyordu. İlk 1 saatin sonunda çok az ilerlemiş ancak asıl geçmesi gereken çatı kemiğinden hala geçememişti. Bu arada maalesef süper sıvı epiduralin etkisi geçmiş, ben Türk filmlerindeki doğum sahnelerinin baş oyuncusu haline gelmiştim. Bir önceki akşamdan beri hiçbir şey yememiş olmam, uykusuzluk , yorgunluk vs işin içine girince, bir süre sonra tamamen takatim bitti ve etkin bir şekilde ıkınamamaya başladım. Üstelik bebeğin pozisyonu da çok tehlikeli bir yerdeydi ve orada daha fazla bulunması çok ciddi komplikasyonlara yol açacaktı. Bu noktada doktorum vakum kullanacağız dedi. Vakum aleti hazırlandı, takıldı ve şak: birkaç dakika sonra miniğim doğdu. Hemen çocuk doktoru onu muayene etti ve kollarıma verdiler.Bense o kadar perişan, o kadar yorgundum ki, ne yaptım biliyor musunuz: kızımı almak istemedim, bana verilen bebeğimi hemşireye iade ettim, şu an çok kötü durumdayım alamayacağım dedim. Bu arada doktorum vakum takılmadan önce oluşturulan epizyo kesiklerini dikmeye başladı. Bu arada ben ağlayarak epidural verin diye bağırıyordum. Koşarak bana epidural iğnesi vuruldu, 5-10 dakika içinde acılarım azaldı. Dikişler bitince herkes odadan çıktı, bacaklarımın arasına buz poşeti kondu, sedyeye transfer olmam söylendi. Ben o kadar berbat vaziyetteydim ki, kalkacak halim yoktu, kalktığım anda da boş midemle kusmaya başladım. BU arada saat 3 e geliyordu. Odaya çıkarıldım ama korkunç bir şekilde kanamam olduğunu hissedebiliyordum. Uykusuz perişan bir şekilde bebeğimi emzirmeye çalıştım ama sütüm filan gelmedi tabi. Uyumaya çalıştım uyuyamadım. Ertesi gün her 3 saatte bir ağrı kesici iğne yapılmasına rağmen dikiş bölgemde müthiş bir ağrı hissediyordum ve doğru dürüst oturamıyordum. Hastaneye götürdüğüm 3 geceliğim de kan lekesi olmuştu. Bir ara kalkıp tuvalete gittim ve dikiş bölgesinde bir takım dokuların dışarı fırladığını farkettim. Ne olduğunu ancak ertesi gün doktorum muayene için geldiğinde öğrenebildim: 3 adet epizyo dikişimin ikisi açılmıştı! Doktorum onları yeniden dikti ancak taburcu olduktan sonra da ertesi 2 gün boıyunca da oturamamaya ve ağrımaya devam etti.Bu arada günde 3 kere de cataflam ve antibiyotik içiyordum. 3. Gün ağrıdan ağlamaya başlayınca doktorumu aradım koşarak muayene oldum: hem dikiş hattında yeterli iyileşme olmamış, hem de açılıp yeniden dikilen dikişlerden anüse yakın olan tekrar açılmıştı! Doktorum bir daha bunu dikemeyeceğini, doğal süreçte iyileşmeye bırakılması gerektiğini söyledi. Yada maskeyle bayıltıp tüm dikişleri açıp yeniden dikecekti. Aynı travmayı yeniden yaşamak istemediğim için ilk opsiyonu seçtim. Ve tam 15 gün boyunca günde 10 defa dikiş bölgesine pansuman yapıp ( bu pansuman işlemi her normal doğumda yapılan bir şey bu arada), iğrene iğrene o bölgeye uyuşturucu krem sürdüm. Bu arada bu işlemi yaparken perina bölgemde (yani dikişlerin olduğu yerde) bariz bir kabarıklık hissediyordum. 15. Günün sonunda muayenede dikiş hattında iyileşmenin olduğu gözlemlendi geçmiş olsun denilip uğurlandım. Sonrasında dikiş hattında sürekli bir garip hisle tüm lohusalık dönemimi geçirdim. Sanki bedenime dar bir tanga giyiyormuşum gibi! Bu arada doğum yaptığım temmuz ayının ortasında o sıcakta bebeğimi nafile emzirme çabalarım, sütümün yetmemesi, acıyan ve kanayan göğüs uçlarım da cabası! Ve 40. Gün muayenedemde doktorum dikiş hattının komple iyileştiğini, hissettiğim şeyin anüste oluşan bir hemoroidden kaynaklandığını, onun da geçeceğini söyledi. Dikişlerimdeki kaynama muntazam olmamıştı, doku dokunun tam üstüne denk gelmemişti ancak öyle yada böyle iyileşme gerçekleşmişti. Kızım şu an 5 aylık, hala perina bölgemdeki o kabarıklık aynen yerinde duruyor, hemoroid de geçmiş filan değil! Ben şu an doğum ve doğum sonrası yaşadığım travmaları hala atlatabilmiş değilim, vücudumda kalıcı bir deformasyon oluştu üstelik yaşadığım o stres yüzünden kızımı sütümle besleyemedim. Şimdi arkadaşlar size iki soru: bu yaşadığım suni sancılı epiduralli, dikişli doğumun neresi normaldi ve de çektiğim onca çileye ve aldığım riske değdi mi?? Normal doğum heveslisi olanlar lütfen bu riskleri de gözününde bulundursunlar. Üstelik bir de vakumla doğum riskini neyseki kazasız belasız atlattık,ya o süreçte de bir aksilik çıksaydı ne olacaktı? Oysaki sezeryanla doğurmuş olsaydım, akşamüstü saatlerinde hastaneye giriş yapacak, 5 dakika içinde kızımı sevgiyle kucağıma alacak ve vücudum hiç bozulmadan herhangi bir travmaya maruz kalmadan hayatıma mutlu mesut devam edecektim. Ben eşimle çok uzun süre cinsel ilişkiye giremedim, hala da bu halimle girmek istemiyorum. O yüzden, bırakın bu pozitif doğum hikayelerini filan, riskler ortada; gelişen tıp teknolojisi de öyle
aa hiç haberim yokkızlarda söylemedi
gerçi topikte göremiyorum seni sanki yada geçmişte kaçırdım
senin adını vererek sancı anında dua ettim ablacım
şimdidde etmeye devam edicem İnşallah bu kez tutar dualarım seninle
12 kasım pazartesi günü çatı muayenesi için hastaneye gittim. Muayene sırasında doktorun kolunu sıktığım için doktorum tarafından normal doğum yapamayacağıma dair bayağı bir korkutuldum. 13 kasım salı sabahı kanamam oldu. Tuvalette kanı gördüğüm zaman ilk aklıma gelen bebeğin beşiğinin henüz olmadığı ve kaşlarımı almadığım oldu. Doğumdan sonra resim çekinecektim ve kaşlarım beni çirkin gösterecekti.
Annem ve kocamı telaşla uyandırdım hemen hastaneye gittik. Doktorum çatı muayenesinden sonra kanamanın normal olduğunu söyledi ve eve döndük. O gün kkya girip sohbet ettim, annemle evi sildik süpürdük kaşlarımı aldım, ayıklanmış narım vardı onu yedim ve kanepeye uzandım annem yanımda çay içiyordu kocamda yan odada pcde idi. Bu arada akşama kadar kanama devam etti fakat aldırış etmedim.
Annemle aramızda şöyle bir diyalog geçti;
Ben:kaşlarımıda aldım bebek şimdi gelebilir
Annem:evet ya evide toparladık temzledik böyle zmanda gelse keşke
Ben:ama daha beşiğini almadık azıcık daha beklesin
Ben kanepeye uzandım dinlenmek için yatıyordum ki birden (suyum geldi klasik bir cümle) amniyos sıvısı patladı
Anneee çabuk hastaneye!!!!!!!! diye ağlamaya başladım.Evde bi kıyamet koptu, kocam yan odadan koştu geldi onu görünce biraz daha yaygarayı çoğalttım.
bu arada benm sancım falan yok sadece korkudan bağırıyorum. Kocam annesine bağırdı kayınvalidem hazırlanıp geldi araba aşağıda bekliyor, kocamınElini tuttum merdivenlerden iniyoruz, kocam beni teselli etnmeye çalışıyor "korkma aşkım bişi yok gidip Ege yi geitiricez"
Hastaneye giderken arabada şartımı söylüyorum bizimkilere "korkarsam sezeryan olurum haberiniz olsun" diye
Hastaneye geldik beni doğumhaneye aldılar kapı kapanırken eşime el salladım ağlamaklı gözlerleoda bana acıyan gözlerle bakıyodu.
Bi ebe vardı ki sormayın haldır haldır. Ebe açılmama baktı, açılmam 6cm olmuşEbe beni nstye bağladı suni sancı verildi Allaaaaahhhhh o nasıl bir sancııııı
5dk da 1 sonra 3 dk da 1e düştü ben ebeye yalvarıyorum "ebe abla nolur sezeryan olsun ben normal yapmayacağım çok canım acıyo" diye doğumhaneyi inletiyorum. Dışarda seslerimi duyanlar "tımarhanemi burası" diye yorumlarda bulunmşlar
Ebe hemşireler temzlik görevlileri ve yanımda beşinci normal doğumu için sancı çeken kadın hepsi normal doğurmam için bana ısrar ediyorlar.
Beşinci normal doğumu için sancı çeken kadın bana şöyle diyor "ayağa kalk gez açılman hızlanır"
"Ablacım ben normal istemiyorum anlamıyo musun açlılmasın zateen!!" diye bağırıyorum.
Sonra doğumhaneye kayınvalidenmi sokmuşlar bana teselli versin diye kadın gelmiş "yüzüklerini çıkarak gel parmakların şişecek" diye elime sarılıyo
ben "istemiyorum beni anlamıyosunuzzz istemiyorum" diye bağırıyorum:84::84::84:
Sonra KAYINVALİDEMgitti annemi almışlar içeri beni normal doğuma ikna etsin diyeAnnemi görünce "annee nolurr sezeryan olsun beni anlamıyorlaaar" diye ağlamaya başladım. annem o halimi görünce tamam yavrum tamam söyleyelim
sezaryen olsun nolur ağlama Allah tan yardım iste diye ağlıyo kadın Daha fazla dayanamayıp doğumhaneyi terk etti fenalaşmış tansiyonu fırlamış dil altı vermişler
sonra içeri kocamı almşlar beni ikna etsin diye kocamı görünce yine duygulu anlar yaşadım kocamın elini tuttum
"aşkım çok canım a cıyo nolur sezeryan olsun yalvarıyorum " diye ağlıyorum. kocamda dayanamadı " tamam sezeryan olsun söyleyelim" dedi.
bu halimizi gören ebe dayanamadı "senin gibi herkesle bu kadar uğraşırsam işim var tamam yatışını yapıyorum" diye sinirlendi.
eşimede "beyefendi git sende girişi yaptır" dedi. benm üzerimi giydirmeye başladılarben rahat bir nefes aldım sezeryana giriyorum diye
bu arada sancıdan yerlerde sürünmeye başladım artıkEbe acımaszıca kolumdan tuttuğu gibi çatala aldı beni.
ne olduğunu anlayamadan kendimi normal doğum masasında buldum Herkes toplandı ebe doktor hemşireler ayaklarımı bantla bağladılar kollarımdan da hemşireler tuttu doktor muayene etti vee doğum başlamıştııı
Doğumun en kolay tarafı ıkınmalar başladıı
başımdaki bütün hatunlar çok yardımcı oldu "1-2-3 sayıyoruzz sancı geliyorr" ben ıkınıyorumm
herkes moral veriyor" aferin sana aferin çok güzeeeeellllll devam ett bak bebeğin başı gözüküyorrraaaa saçıda varmş bunuunnnnn"
tabii bu cümleleri duydukça ben güçleniyorum daha güçlü ıkınıyorum gözlerim kapalı
3-4 ıkınmadan sonra" işteeeee geldiiiii" seslerini duyunca göslerimi açtım mor bi bebek
"bu benim mi" diye sordum doktor " burda senden başka doğuran olmadı" dedi
sonra bebeğimi bana yaklaştırdılar yakından baktım ona. bana dikiş atılırken onu seyrettim burnuna bişi sokuylardı. bu arada doktorada "kız gibi yap beni" dedim güldü. espiri yapmamıştım halbuki gerçek söylemiştim
sonra alıp götürdüler bebeği nereye götürdüler diye sordum hemşire: herkesin derdi başka bebekte süslenmeye gitti dedi
ben tekerlekli sandalye ile çıktım doğumhaneden dışardakilerin gözleri bana dikildi . ilk eşime baktım "gördünmü bebeği" dedim.
nasılsın diye soranlarada " hiç korkmaım çok kolay oldu.:101:" diye cvp verdim ebe de dahil hepsi kahkahayı bastı " hastaneyi ayağa kaldırdın "diye.
Ebe normal doğum yapacaksın ve bana tşk edeceksin demişti. Bebek doğar doğmaz ebenin yüzüne bakıp "çok teşekkür ederim" dediğimi hatırlıyorum
sonra odaya götürdüler beni herkes başımda güle eğlene sohbet ediliyodu
sonra giyinmiş süslenmiş Ege kapıdan girdi hepimiz ona odaklandık,
hayatıma yeni biri girmiş gibi değil de, oğlum hep varmş gibiydi benimle
hayatımın en zor ve en güzel gününü aynı anda yaşadım
normal doğumdan çok korkyuordum sancılar tarif edileemz zorlukta. ama bu normal doğum yapacakları korkutmasın ıkınnmalar doğumun en kolay tarafı
gerisi kendiliğinden oluyor sadece sancılar zorluyor. doğumdan sonra hemen ayağa kalkıp istediğini yapabiliyosunn
Rabbim hepinize nasib etsn kimseyi evlat hasreti ile yakmasın