Merhaba hatunlar anne adayları;
Sekiz buçuk aylık bir oğluşum var ellerinizden öper teyzeleri...
Hamile olduğumu öğrendiğim günden son ana kadar hep normal doğum yapmayı hayal ettim. Sezaryen aklımın ucundan bile geçmedi. Tabi sorun olur mecburi olursa o ayrı. Hamileyim diye hiç kendimi geri çekmedim işten güçten. Her işimi kendim yaptım çok yatmadım. Her gün yürüyüş egzersiz yaptım. Bol bol meyve ve su tükettim. Öyle böyle derken dokuz ayın sonuna geldim hayırla. Tabi unutmadan son iki hafta zeytinyağıgla masaj yaptım vajinama. Bunun çok faydalı olduğunu düşünüyorum. 40+3 gecesi yürüyüşümü masajımı yapıp eşimle ilişki yaşamıştım. Duşumu aldım bu gece de gelmez bu minik diyip oturduk sohbet ediyorduk eşimle. Bi anda sancılarım başladı. Ama öyle çok aşırı değildi. 5 dakika da bire düşünce aldık çantalrımızı gittik hastaneye. Tabi yedi ay boyunca gittiğim devlet hastanesi gece olduğu için ve ilk normal doğumum olduğu için kabul etmedi. (bu zamana kadar hiç söylememişti doktorum
)
Neyse biz gittik doğum hastanesine nst ye bağladılar sancım azdı ebe yarın polikliniğe gelirsin dedi ama bi açıklığına bakalım dedi. Veee 7 cm açıklığım vardı. Doğum başlamış hemn doğumhaneye dedi. Ben çok rahatım aldı beni doğum haneye oturuyorum koltukta.
ebe işlemleri yaptı geldi bana diyor ki kızım sen doğuruyorsun oturmaya gelmiş gibisim kalk gezin bağır bende çıt yok gülüyorum sadece. Çıktım yatağa ıkımayı pek beceremedim
bir kaç ıkınmadan sonra biri geldi bastırdı karnıma ve bebişimi gördüm. Öyle güzel bir duyguydu ki tarifsiz. Diyeceğim o ki korkmayın ve kendinize güvenin arkadaşlar.Normal doğum bambaşka.
03.30da girdiğim doğumhaneden 04.30da oğlumla çıktım. Ne ağrım vardı ne sızım. Hastanede bir gün kaldım ve evime döndüğümde yanımda kimsenin kalmasını istemedim. Eşimin yardımıyla başladım acemi annelik serüvenine....
Güzel kolay doğumlarınız olsun