Nişanlıyım gurbete gidicem ailemi bırakmak istemiyorum ailem çok üzülüyor

Bu arada tek başına yollamamak ne demek siz tek başına bir bireysiniz kendiniz karar alıp verebilirsiniz. Belli ki sizin de alışma süreciniz zor olacak ailenize sık sık gitmek isticeksiniz veya onlar gelecek. Nisanlinizin şimdiden size destek olması lazım hızlıca alisabilmeniz için
 
Merhaba hanımlar ben 25 yaşındayım nişanlım ile son 6 ayı nişanlı olmak üzere 5 yıldır birlikteyiz. Başlarda herşey çok güzel gelsede nişandan sonra benim içimi bir korku sardı. Ailem bana çok düşkün evin tek kızıyım bende onlara çok düşkünüm üniversiteyi bile dışarda okumadım en güvenli yerim evimdir hep kardeşime bile kalmaya gidemem hemen evime gelmek isterim babam beni gözünden sakınan bir baba annem de öyle hiç bir zaman beni kirmadilar incitmediler ne istesem hemen oldu babam başta istemedi uzak diye ama ben çok istediğim için verdi verdikten sonra babamda bir mide ağrısı çıktı geçmek bilmeyen hastane hastane gezmeye başladık o dururken kalbinde damar tıkanıklığı çıktı çevremdeki herkes kıza dayanamıyor diyor başlarda ne kadar takmasamda artık çok üzülmeye başladım annem bana baktıkça gözleri doluyor bana zaten çok iyi davranan ailem artık gidicem diye beni resmen pamuklara sariyolar. Çok üzülüyorum kendimi sürekli ağlarken buluyorum babamida annemide beni izlerken görüyorum hep ben gidince napicaklar diyorum neyse onu geçiyorum gelelim bana bende artık korkmaya başladım babam hep gurbet zor olur iyi düşün dedi yok baba ben istiyorum dedim kimse olmaz kızım yanlız kalırsın dedi yok dedim şimdi babam ne dediyse beynimde dönüyor ben napicam orda ben yanlız kalicam ben yapamam gibime geliyor nişanlıma hiç kıyamıyorum onu da çok seviyorum arada kaldım psikolojim tamamen bozuldu nişanlımın ailesine de yakın olucaz kaynanam da herseyine karışmak isteyen bir tip nişanlım ne kadar korusada başta toz pembe gelen herşey şimdi toz bulutu gibi geliyor evlilikten iyice korkmaya başladım benim gibi hisseden varmı kızlar nişanlımı da çok seviyorum ama ona bu korkularım dan bahsettigimde bazen yanımda olsada bazen hiç umursamıyor kendi kendimi yiyorum sanki bazen Nisan atmak geliyor içimden ama bu zamana hiç kolay gelmedik o yüzden geri nişanlımi çok ozlerde dayanamazsam diye korkuyorum ama bu sekildede düğün tarihî yaklastikca iyice korku sarıyor beni sürekli düğün günü annem ve babam ne yapicak diye düşünüyorum sürekli ben nasıl alisicam napicam annem yok babam yok basimda ev benim evim değil diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum çok güçsüz hissediyorum kendimi gurbet şimdiden gözümü korkutuyor bu arada 1 saat 15 dakikalık bir mesafe ama adı şehirler arası olduğu için nişanlım tek göndermem diyor ailene ben getiririm ozledikce gelip kalırız diyor ama benim özlemim hiç bitmiycek gibi hissediyorum hangi bir gün her ozlediğimde getirecek beni nasıl dayanicwm annem le babama ayy gerçekten uykularım kaçıyor zayıfladım şimdiden benim gibi korkuları olan varmiydi acaba yoksa sorun bende mi
Mesafe çok uzun değilmiş ama uzun da olsa bunun için nişan atılmaz. Çok yakin da olsanız evliliğin ilk zamanlarında bir özlem olabilir bu gayet normal. Zamanla alışacaksınız. Birbirinizi de seviyorsunuz o yüzden sırf mesafe sebebi ile nişan atmayın. O değil başkası da olsa aynı duyguları yaşayacaksınız.
 
Kendimi biraz olsun rahatlatmak için yani aileme istediğimde binip arabaya gelebilirim nasılsa diye düşünüp rahatlatmak için bu konuyu bir kez daha açtım ben özlediğimde kendimde gelirim dedim oda gidemezsin dedi şuan 4 gündür konuşmuyoruz arada yazsam da aynı konu üzerinde ortak noktaya varamiyoruz ben bunda ailesinin etkisinde kaldığını çok düşünüyorum annesi bir oğlunu kaybetmiş ve normal dışı bir insan benimkide ne kwdar dinlemez desem de malesef etkilendiği anlar oluyor sanki ailesi bu konuda diretiyor da oda oyuzden diretiyor gibi hissediyorum
Gidemezsin ne demek ailenizin evi. Şimdiden böyle bir şart koşması dogru degil.
 
Ailenize ne sıklıkla gidiyorsunuz
Bizim evler arabayla 20 25 dk uzaklikta. Ama annemle babam çalıştığı için haftada 1 ya da 2 kere anca görüşebiliyoruz. Bizim arabamiz olmadığı icin genelde onlar geliyor. Geçen hafta uzun süreden sonra biz gittik odama girince yine kendimi kötü hissettim her şeyim yerli yerinde duruyor aglayasim geldi
 
Gurbete gittiğinize emin misiniz ? Ayrıca nişanlınız hangi hakla sizi tek yollayamazmış ?
Uygun düşmez mis zamanla çocuk olunca olurmuş ama yeni evliyken başıma bişey mi gelir diye düşünmekten dayanamazmis o yüzden tek olmamızmis da ben bunu çok yadirgamadim yani çözebilircem gibi geliyor ben daha çok kendimle olan derdim için yazmıştım ben tek de gelsem onunlada gelsem beni genel olarak evlilik korkutmaya başladı ailemden uzak olmak onlardan ayrı kalma düşüncesi
 
Merhaba hanımlar ben 25 yaşındayım nişanlım ile son 6 ayı nişanlı olmak üzere 5 yıldır birlikteyiz. Başlarda herşey çok güzel gelsede nişandan sonra benim içimi bir korku sardı. Ailem bana çok düşkün evin tek kızıyım bende onlara çok düşkünüm üniversiteyi bile dışarda okumadım en güvenli yerim evimdir hep kardeşime bile kalmaya gidemem hemen evime gelmek isterim babam beni gözünden sakınan bir baba annem de öyle hiç bir zaman beni kirmadilar incitmediler ne istesem hemen oldu babam başta istemedi uzak diye ama ben çok istediğim için verdi verdikten sonra babamda bir mide ağrısı çıktı geçmek bilmeyen hastane hastane gezmeye başladık o dururken kalbinde damar tıkanıklığı çıktı çevremdeki herkes kıza dayanamıyor diyor başlarda ne kadar takmasamda artık çok üzülmeye başladım annem bana baktıkça gözleri doluyor bana zaten çok iyi davranan ailem artık gidicem diye beni resmen pamuklara sariyolar. Çok üzülüyorum kendimi sürekli ağlarken buluyorum babamida annemide beni izlerken görüyorum hep ben gidince napicaklar diyorum neyse onu geçiyorum gelelim bana bende artık korkmaya başladım babam hep gurbet zor olur iyi düşün dedi yok baba ben istiyorum dedim kimse olmaz kızım yanlız kalırsın dedi yok dedim şimdi babam ne dediyse beynimde dönüyor ben napicam orda ben yanlız kalicam ben yapamam gibime geliyor nişanlıma hiç kıyamıyorum onu da çok seviyorum arada kaldım psikolojim tamamen bozuldu nişanlımın ailesine de yakın olucaz kaynanam da herseyine karışmak isteyen bir tip nişanlım ne kadar korusada başta toz pembe gelen herşey şimdi toz bulutu gibi geliyor evlilikten iyice korkmaya başladım benim gibi hisseden varmı kızlar nişanlımı da çok seviyorum ama ona bu korkularım dan bahsettigimde bazen yanımda olsada bazen hiç umursamıyor kendi kendimi yiyorum sanki bazen Nisan atmak geliyor içimden ama bu zamana hiç kolay gelmedik o yüzden geri nişanlımi çok ozlerde dayanamazsam diye korkuyorum ama bu sekildede düğün tarihî yaklastikca iyice korku sarıyor beni sürekli düğün günü annem ve babam ne yapicak diye düşünüyorum sürekli ben nasıl alisicam napicam annem yok babam yok basimda ev benim evim değil diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum çok güçsüz hissediyorum kendimi gurbet şimdiden gözümü korkutuyor bu arada 1 saat 15 dakikalık bir mesafe ama adı şehirler arası olduğu için nişanlım tek göndermem diyor ailene ben getiririm ozledikce gelip kalırız diyor ama benim özlemim hiç bitmiycek gibi hissediyorum hangi bir gün her ozlediğimde getirecek beni nasıl dayanicwm annem le babama ayy gerçekten uykularım kaçıyor zayıfladım şimdiden benim gibi korkuları olan varmiydi acaba yoksa sorun bende mi
Bu nasıl bir dram😒?
 
Bizim evler arabayla 20 25 dk uzaklikta. Ama annemle babam çalıştığı için haftada 1 ya da 2 kere anca görüşebiliyoruz. Bizim arabamiz olmadığı icin genelde onlar geliyor. Geçen hafta uzun süreden sonra biz gittik odama girince yine kendimi kötü hissettim her şeyim yerli yerinde duruyor aglayasim geldi
Tek cocukmusunuz sizde yani tek kız
 
Bu kadar sert konuşmayın arkadaşlar herkes sizin kadar güçlü olmak zorunda değil kimin ne psikolojik sıkıntılarla bogustugunu bilemezseniz bu kadar kolay yargılamayın ayıp gerçekten ayıp
 
Merhaba hanımlar ben 25 yaşındayım nişanlım ile son 6 ayı nişanlı olmak üzere 5 yıldır birlikteyiz. Başlarda herşey çok güzel gelsede nişandan sonra benim içimi bir korku sardı. Ailem bana çok düşkün evin tek kızıyım bende onlara çok düşkünüm üniversiteyi bile dışarda okumadım en güvenli yerim evimdir hep kardeşime bile kalmaya gidemem hemen evime gelmek isterim babam beni gözünden sakınan bir baba annem de öyle hiç bir zaman beni kirmadilar incitmediler ne istesem hemen oldu babam başta istemedi uzak diye ama ben çok istediğim için verdi verdikten sonra babamda bir mide ağrısı çıktı geçmek bilmeyen hastane hastane gezmeye başladık o dururken kalbinde damar tıkanıklığı çıktı çevremdeki herkes kıza dayanamıyor diyor başlarda ne kadar takmasamda artık çok üzülmeye başladım annem bana baktıkça gözleri doluyor bana zaten çok iyi davranan ailem artık gidicem diye beni resmen pamuklara sariyolar. Çok üzülüyorum kendimi sürekli ağlarken buluyorum babamida annemide beni izlerken görüyorum hep ben gidince napicaklar diyorum neyse onu geçiyorum gelelim bana bende artık korkmaya başladım babam hep gurbet zor olur iyi düşün dedi yok baba ben istiyorum dedim kimse olmaz kızım yanlız kalırsın dedi yok dedim şimdi babam ne dediyse beynimde dönüyor ben napicam orda ben yanlız kalicam ben yapamam gibime geliyor nişanlıma hiç kıyamıyorum onu da çok seviyorum arada kaldım psikolojim tamamen bozuldu nişanlımın ailesine de yakın olucaz kaynanam da herseyine karışmak isteyen bir tip nişanlım ne kadar korusada başta toz pembe gelen herşey şimdi toz bulutu gibi geliyor evlilikten iyice korkmaya başladım benim gibi hisseden varmı kızlar nişanlımı da çok seviyorum ama ona bu korkularım dan bahsettigimde bazen yanımda olsada bazen hiç umursamıyor kendi kendimi yiyorum sanki bazen Nisan atmak geliyor içimden ama bu zamana hiç kolay gelmedik o yüzden geri nişanlımi çok ozlerde dayanamazsam diye korkuyorum ama bu sekildede düğün tarihî yaklastikca iyice korku sarıyor beni sürekli düğün günü annem ve babam ne yapicak diye düşünüyorum sürekli ben nasıl alisicam napicam annem yok babam yok basimda ev benim evim değil diye kendimi yiyorum sürekli ağlıyorum çok güçsüz hissediyorum kendimi gurbet şimdiden gözümü korkutuyor bu arada 1 saat 15 dakikalık bir mesafe ama adı şehirler arası olduğu için nişanlım tek göndermem diyor ailene ben getiririm ozledikce gelip kalırız diyor ama benim özlemim hiç bitmiycek gibi hissediyorum hangi bir gün her ozlediğimde getirecek beni nasıl dayanicwm annem le babama ayy gerçekten uykularım kaçıyor zayıfladım şimdiden benim gibi korkuları olan varmiydi acaba yoksa sorun bende mi
1 saat 15 dk uzaklığa gurbet demeyin .
Bende zannettim Türkiye nin bi ucuna gelin gidiyorsunuz.
Çok duygusalsiniz bunun sebebi anne babadan çok nisanliniza tam olarak güvenmiyor gibisiniz yani sizin yanınızda arkanızda duracak mı emin değilsiniz. Kaynana konusunda şüpheleriniz sıkıntılarınız var ,asıl sizi üzen kaygilandiran daha çok bunlar gibi geldi bana .
İçinize sinmiyorsa biseyler ,çok iyi düşünün
Nisan atmak ,boşanmaktan çok daha kolay
 
Bu kadar sert konuşmayın arkadaşlar herkes sizin kadar güçlü olmak zorunda değil kimin ne psikolojik sıkıntılarla bogustugunu bilemezseniz bu kadar kolay yargılamayın ayıp gerçekten ayıp
Yoo hayır, evlendiğini, evli bir birey olduğunu, artık kendi hayatı, kendi evi, yetişkin sorumlulukları olduğunu kanıksamayan ailesinin dizinin dibinden ayrılamayan evlenmemeli. Evlenebilecek ve yürütebilecek psikolojide değiller zaten. BDV bu insanlarla dolu.
 
Uygun düşmez mis zamanla çocuk olunca olurmuş ama yeni evliyken başıma bişey mi gelir diye düşünmekten dayanamazmis o yüzden tek olmamızmis da ben bunu çok yadirgamadim yani çözebilircem gibi geliyor ben daha çok kendimle olan derdim için yazmıştım ben tek de gelsem onunlada gelsem beni genel olarak evlilik korkutmaya başladı ailemden uzak olmak onlardan ayrı kalma düşüncesi
Uygun dusmemesi ne alaka ayrica evliligin ilk zamani tek yollamayan cocukla hic yollamaz. Cocuga birsey olur diye endiselenir o zamanda.
 
Bu arada tek başına yollamamak ne demek siz tek başına bir bireysiniz kendiniz karar alıp verebilirsiniz. Belli ki sizin de alışma süreciniz zor olacak ailenize sık sık gitmek isticeksiniz veya onlar gelecek. Nisanlinizin şimdiden size destek olması lazım hızlıca alisabilmeniz için
Kesinlikle ondan bekliyorum en çok desteği ama oda böyle yapınca ne yapacağımi bilemiyorum
 
8 saatlik mesafeye geldim tipki senin hissettgn gibi hissettim. Cok seviyordum ama ailemdende ayrilmak istemiyordum. Sonra dusundum 5 dakikalik mesafede olsam ama eşimle huzursuz olsam beni ailemin yanina gondermeyen bir tip olsa mutsuz olsam daha mi iyi dedim. Mutlu olup uzak olmak daha iyi dedim. ancak sizin 1 saatlik mesafeye gurbet denmez ayrica simdden tek gondermem diyen bir adamla berabersin bunu iyi dusun derim. Ben canim ne zaman isterse ozledim diye cikip gidiyorum 8 saatlik yola bazen otobste surunme diye esim beni birakip hic kalmadan yorgun argin geri dönüyor onca yol cekiyor rahat gideyim diye. Ailenle gorusmen onun fikrine kaldiysa yandın. Gurbetin âlâsını yasarsın. İlk zamnlar bes dakikalik mesafe bile zor gelir zamanla evine alisirsin ama bu durum can sıkıcı. Gondermem ne demek. Benim ailem 1 saatlik yolda olsa her hafta sonu yada bir aksam cayina bile giderim sık sık kendi basima . Mesafe uzun olunca isten izin durumum oldgundan iki uc aya anca gidiyorum
 
Yoo hayır, evlendiğini, evli bir birey olduğunu, artık kendi hayatı, kendi evi, yetişkin sorumlulukları olduğunu kanıksamayan ailesinin dizinin dibinden ayrılamayan evlenmemeli. Evlenebilecek ve yürütebilecek psikolojide değiller zaten. BDV bu insanlarla dolu.
Ben her şeyi kanıksamıştım ailemin dizinin dibinden ayrılamam modunda da değildim ama evlendikten sonra uyum süreci sırasında anksiyete atakları geldi. Bu benim elimde olan bi durum değildi beynim uyum sağlayabilmek için benim bünyeyi mahvetti. Bunu yaşayan biri olarak böyle yargilanmak beni rahatsız etti
 
X