Arkadaşlar bir konu açmıştım nişanlımla yaşadığımız sorunlardan biraz bahsetmiştim şimdi uzun uzun oralara girmeyeyim. iki kere bi kadın psikoloğa gittik ben çok memnun kalmadım başkasına gittik. Gerçekten işinde çok iyi eşler üzerinde çalışan biriydi. Sorunlarımızı anlattık, Çok güzel açıklamalarda bulundu. Mesela arkadaş konusunu sorduk eğer o arkadaşlar ilişkinize müdahale etmiyor iki kişi arasına girmiyorsa nişanlının arkadaşlarına karışamazsın dedi. Nişanlım bunu kabul edemediğini aşırı rahatsızlık duyduğunu söylediğinde biliyorum lütfen bana bırak bi kaç seans sonunda neden ve nasıl kabul edeceğini öğrenmiş olacaksın artık bu durumdan rahatsız olmayacaksın dedi. Öfke konusunda da yardımcı olacaktı. Burdan çıkınca sakın seansın kritiğini yapmayın birbirinizle burda anlattıklarınızla ilgili konuşmayın ilk olarak göreviniz bu dedi tabi nişanlım durur mu çıkar çıkmaz üstüme geldi arkadaş konusunu neden açtım diye. O konu kapanmıştı görüşmeyeceğini söylemiştim o kızlarla diye bağırdı sakin kalmaya çalıştım canım bize konuşmayın dedi lütfen konuşmayalm dedim dinlemedi. Bi daha bu psikoloğa gelmiyoruz ben beğenmedim bunu dedi. Oysa kendi önceden tanıdığı biriydi o istedi diye oraya gitmiştik. Nişanlım ve ailesi çok muhafazakar, o psikologlada bir cemaatte sohbet ortamında tanışmışlar yıllar önce. Ben bu adam muhafazakar biraz islamdan bahseder dinimize göre anlatır diye bekledim erkek nasıl eşinin görüştüğü kişilere karışmaz dinde öyle bir şey yok benim karım rahatsız olduğum insanlarla görüşemez dedi. Ben öfkem için başka psikolog bulurum gerekirse psikatriye gider ilaç kullanırım bi daha sana ne elim kalkar ne kötü söz söylerim ama sorunlarımızı çözmek için bi daha bu adama gelmiyoruz dedi. Bugün de gelinlik provam vardı şimdi bazıları üstüme gelecek hâlâ provaya mı gidiyorsun diyecek biliyorum ama bir yandan hayat devam ediyor bir taraftan ya düzelirse düşüncesi ile bi şeyler yapılıyor bir taraftan düzelmezse ne yapacağım nasıl ayrılacağım düşünceleriyle geceleri gözüme uyku girmiyor. Provada ağladım. O da ağladı. Gelinliğim yıllardır hayalini kurduğum gelinlikten çok çok çok daha güzeldi içim parçalandı aynada kendime bakarken neden dedim neden ufacık bir şeyi bu kadar büyüttü de bizi bu hale getirdi belki bu gelinliği giymek bana nasip olmayacak diye kahroldum ordan eve geçtik evim yine öyle. Ailesi ne istesem ne desem yapmıştı öyle güzel bir evimiz olmuştu ki...
Çok zor durumdayım ayrılırsam ailem çok karşı cıkıyor arkamda durmuyor. Önceki konuda anlatmıştım ailemden çok fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm. Şu an sırf annemin deyimiyle koca buldum evleniyorum diye annem benimle çok iyi. Onun için koca bulabilmem çok büyük marifet. Üniversiteyi kazandığımda bu kadar sevinmemişti...
neyse Muhtemelen yine olacak aynı şeyler. Daha önce ailesi ayrılmasına müsade etmedği halde ve düğüne bu kadar az kala nişanlısından ayrılan oldu mu neler yaşadı nasıl başetti sorunlarla merak ediyorum. Yaşadığınız tecrübelerinizi paylaşır bir yardım ederseniz çok sevinirim dostlar
Allah hepimizin karşısına Kadir kıymet bilen sevgiden aşktan önce saygı duyan insanlar cıkarsın. Hep derlerdi ama yaşayınca daha iyi anladım gerçekten çok sevmek çok aşık olmak saygı olmayınca hiç değeri olmayan şeyler oluyor insan gözünde...