böyle bir durum zaten çok çok daha üzücü olur. hem o hem biz için. alıp bakamayıp bırakmak hem kanıma dokunur hem onun rutinleri vs bozulduğu için kötü hisseder. rutine benzerliğe ihtiyaç duyan birisiSakın sakın abisini yanınıza alıp " yok olmadı yapamıyorum bakamıcam " diyip geri göndermeyin .
İnsan eti ağırdır derler . İyice düşünün öyle kararınızı verin .
Bakımevleri de ne derece güvenilir bilemiyorum .
Üzüldüm doğrusu .
yanlış anladınız bana böyle hitap eden zihinsel engelli kayınbiraderim, zihinsel kapasitesi istese de malesef o seviyede değil, küçük bir çocuk gibi:)Nişanda her şey güzel görünüyor insana.
Bana kayınvalidem çiçek isimleriyle seslenirdi. Saçımı tarar okşardı. Kayınpederimle kayınbiraderlerimle kankaydık. Şu an kayınpederle küsüm, kayınvalidemle de mesafe koyduk. Kayınbiraderlerim de az değilmiş. Bugün iyisiniz ama aynı evde ne gibi sorunlar olacak göremezsiniz. Bugün fearım der uarın abisini yeğenini kıskanır sorun çıkar sizi düşman bilir. Yarından emin olunmaz, kendinizi sonunu bilmediğiniz yüklere mahkum etmeyin. Evliliğinizi de riske atarsınız
ben de öyle düşünüyorum ve herkes bunu söylüyor. hepimiz hemfikiriz ancak ben içimde kıyamıyorum. ama duygusal davranıp böyle bir sorumluluk altına girmemem gerektiğini biliyorum, sonra yapamadığımda (ki yapamayacağım aşikar, en basitinden 40 yaşında adamı nasıl yıkayayım veya lavman yapayım? uzman olsam mesleğim olduğu için bilgili olurum ama değilim) her şey daha üzücü olurDurduk yere kendinizi çok büyük bir yükün altına sokmayın. Yaşı küçük bir çocuk değil 40 yaşında koca adamla yapamazsınız. İlerde kendi çocuklarınız da olacak
haklısınız. ve ben yapamayacaklarımı biliyorum. işin uzmanı değilim, mesela o yaşta yetişkin bir erkeği yıkayamam (çıplaklıkla ilgili çekincelerim yok hastalığın utanması olmaz ama beceremem) lavman yapamam, gündüz işte olduğumda ne yapacak? o kadar düşünülmesi gereken şey var ki. ben de herkese katılıyorum en uygunu güzel bir kuruma yerleştirmek olacak ama nedense içten içe bu bana onu bırakmak gibi geliyor. ki asla değil. tüm fırsatlarda ziyaret ederiz ama bilemiyorum sanki çocuğumu bırakacak gibi içim parçalanıyor:/Bizim es ailede benzer bir durum var. Sizinki kadar takintili degilse bile, tek basina herseyi halledecek kapasitesinde degil. Onun icin size tavsiyem: Yapabilmeyeceklerinizi iyi bilmeniz lazim. Siz adami bence yikayamazsiniz. O konuda bakim icin yardim alin. Türkiyede böyle bakim sirketleri vardir muhakkak. Terapi olsun, yardim olsun almaya asla cekinmeyin. Yardim edecek kurumlar varsa muhakkak basvuruda bulunun. Ailemizde biri hastalansa nasil atamazsak, rahatsiz olanlari da atamayiz. Ama yapabilmeyeceklerimizi lütfen iyi bilelim.
Çocuğunuz olunca aynı küçük bir çocuk gibi kıskanabilir neticede. Sonunu bilmediğiniz yola gözü kapalı koşmayım.yanlış anladınız bana böyle hitap eden zihinsel engelli kayınbiraderim, zihinsel kapasitesi istese de malesef o seviyede değil, küçük bir çocuk gibi:)
katılıyorum tamamen. ancak çok uzak değiliz hani hiç bilmeden romantik hayallere kapılmadım. aile ile çok çok sık vakit geçirip evlerinde kalıyorum. iki haftanın 4-5 günü onlarlayım ve ailemden çok görüyorum diyebilirim. çünkü onlar 1 saat mesafede ailem ise 7-8 saat mesafede illerde yaşıyor o yüzden hep onlardayım. ancak çok haklısınız tatili çocuğu vs geçtim en basitinden biz işteyken tuvalet ihtiyacı olduğunda? musluk tuvalet kapısı sifona asla ama asla dokunmuyor. bakamayacağım belli ve benden bakmamı bekleyen de yok. ben de her şeyin farkındayım ancak içimdeki burukluk geçmiyor. ki daha doğmamış çocuğa don biçiyorum açıkçası. annesi hayatta ve sağlıklı çünkü ancak yaşlıBakabileceginizi sanmam. Zaten gunun cogunda calişiyor olacaksiniz. Eve gelip birbirinizle mi vakit gecireceksiniz, evin işiyle mi ugrasacaksiniz abiyle mi ilgileneceksiniz. Cocuktan farksiz hatta daha zahmetli. Şimdi annesi ilgileniyor, arada gidip sohbet etmeyle ayni şey degil.
Hic mi tatile, gezmeye biryerlere gitmek istemeyeceksiniz? Hepsi eziyete döner.
Yarin oburgun cocuk oldugunda hem bebekle hem abiyle nasil ilgileneceksiniz?
Yaniniza alsanizda geri yollayacaginiz belli bence.
çok teşekkür ederim:)Öncelikle sizi insanlıgınız için tebrik ederim gerçekten kalbinize hayran kaldım. Çünkü ben ilerde bana kalır mı diye soracaksınız sanıyordum son paragrafınıza kadar
Bence su an bısey dillendirmeyin bu çok büyük bir sorumluluk ve yeni evlı olacaksınız. Bi anda böyle büyük bir sorumluluk sizi çok yorabilir yıpratabilir. Ama ileride durum ne olur bilinmez. Kayınvalideniz bakamayacak duruma gelir o zaman bu konuşulur ama su an için bence bekleyin
haklısınız. ve ben yapamayacaklarımı biliyorum. işin uzmanı değilim, mesela o yaşta yetişkin bir erkeği yıkayamam (çıplaklıkla ilgili çekincelerim yok hastalığın utanması olmaz ama beceremem) lavman yapamam, gündüz işte olduğumda ne yapacak? o kadar düşünülmesi gereken şey var ki. ben de herkese katılıyorum en uygunu güzel bir kuruma yerleştirmek olacak ama nedense içten içe bu bana onu bırakmak gibi geliyor. ki asla değil. tüm fırsatlarda ziyaret ederiz ama bilemiyorum sanki çocuğumu bırakacak gibi içim parçalanıyor:/
Yatili bir bakici 3 bin maas+sigorta ister. Buyuk bir sehirde elbette. Bakicinin yedigiyle ictigiyle 5 bine mal olur size. Varsa maddiyat yapilir ama olmayinca da evin icinde siz delirirsiniz. Sevmek sevmemek meselesi degil cunku,sevdiginizden suphem yok,niyetiniz de cok guzel ama maddiyat olmayinca zormaddi durumumuz kötü değil ancak o kadarına yeter mi bilemiyorum sanırım yetmez
yani karı koca eve giren miktar 10 binden biraz fazla olacak ancak evlilik vs derken borçlar da olacaktır. 5 bin yani gelirin yarısını bakımına verebilir miyiz bilmiyorum. gerçi kendisinin maaşı da var. bakalım her şeyi hayat gösterecek şuan kayınvalide hayatta ve sağlıklı, kendisi bakıyor. ben duygusallıkla biraz doğmamış çocuğa don biçtimYatili bir bakici 3 bin maas+sigorta ister. Buyuk bir sehirde elbette. Bakicinin yedigiyle ictigiyle 5 bine mal olur size. Varsa maddiyat yapilir ama olmayinca da evin icinde siz delirirsiniz. Sevmek sevmemek meselesi degil cunku,sevdiginizden suphem yok,niyetiniz de cok guzel ama maddiyat olmayinca zor
Yani madem fikrin bu, o benim buyuk bebegım topuna girmene gerek yokaslında ne yalan söyleyeyim böyle bir sorumlulıuğu çooook zor buluyorum ve istemiyorum. ki benden bunu bekleyen de yok. ama yüzüne baktıkça, o bana Fear'ım (burada tabiki aslında ismim var) dedikçe onu bırakma düşüncesi öyle zor geliyor ki...
Yorumunuzun üslubunu biraz sert buldum ama aynı zamanda haklısınız da. Hem bebeğim deyip hem bakamam demek çelişkili görünebilir. Ama ajitasyon yapmadım cidden aramızdaki ilişki bu şekilde, o 40 yaşında bir çocuk gibi ve ben çocuklarla çalışan bir psikoloğum, daha önce zihinsel engelli bireylerle/çocuklarla da çalıştım. annesi ve kardeşi ne kadar sene geçse ve canlarından olsa dahi her zaman onu anlayamıyorlar. Biz birbirimize düşkünüz, 3 yıldır tanışıyoruz. Ama bu ben işteyken onun evde nasıl duracağı, banyosunu tuvaletini vs nasıl yaptıracağım gerçeğini değiştirmiyor çünkü bu konular meslek alanım değil, hayatımda kimseyi yıkamadım örneğin.Yani madem fikrin bu, o benim buyuk bebegım topuna girmene gerek yok
Kayınvaliden olması gerekeni soylemıs
Yorumumun sert oldugu kanısına hangı kelimemden vardın?Yorumunuzun üslubunu biraz sert buldum ama aynı zamanda haklısınız da. Hem bebeğim deyip hem bakamam demek çelişkili görünebilir. Ama ajitasyon yapmadım cidden aramızdaki ilişki bu şekilde, o 40 yaşında bir çocuk gibi ve ben bir çocuklarla çalışan bir psikoloğum, daha önce zihinsel engelli bireylerle/çocuklarla da çalıştım. annesi ve kardeşi ne kadar sene geçse ve canlarından olsa dahi her zaman onu anlayamıyorlar. Biz birbirimize düşkünüz, 3 yıldır tanışıyoruz. Ama bu ben işteyken onun evde nasıl duracağı, banyosunu tuvaletini vs nasıl yaptıracağım gerçeğini değiştirmiyor çünkü bu konular meslek alanım değil, hayatımda kimseyi yıkamadım örneğin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?