Herkese merhaba
Nişanlımla 2 ay önce nişanlandık öncesindeki 4 yıl da sevgililik dönemimiz oldu. Evlilik dönemi işin içine girene kadar inanılmaz mutluyduk. Hayatımın erkeğini bulmuş gibiydim o da bana hayatının kadınını bulduğunu hissettiriyordu. O şu an 33 yaşında ben 25. Geçen sene bana evlenme teklifi etti ikimizin de ayakları yerden kesildi çok mutluyduk ve evet dedim. Sonra konuyu ailelerimize açtık. O gün bugündür hiç bir şey yolunda değil resmen mutsuzuz. Benim ailem ile nişanlımın ailesi arasında inanılmaz kültür farkı var en büyük sorun da bu. Benim ailemde herkes üniversite mezunu kendilerini yetiştirmiş insanlar. Onun ailesinde kendinden başka okumuş insan yok. Benim ailemde herkes sakin kendi halinde kibar insanlar. Onun ailesinde herkes başka bir bomba. Çoğunluk patavatsız. Okul okumamaları önemli değil derdim hep ama kültür farkına eğitim farkı da eklenince uçurum artıyor. Birbirinden uzak şehirlerde yaşıyoruz ve evlenince de uzak şehirlerde olacağız. Annesi çok iyi düzgün bir kadın ama geri kalanı daha önce muhatap olduğum türden değil. Ailem başta bu sebeple istemedi. 1 sene mücadele ettim ailemi ikna etmek için. Sonunda ettim ve 2 ay önce nişanlandık. Herşeyin çok güzel olacağına inanmıştım ama malesef nişanın ertesi günü bizi evlerine yemeğe davet ettiler. Babasının patavatsız konuşmaları beni öyle mahcup etti ki ailemi kimlerle muhatap ettim dedim inanılmaz üzüldüm. O gün neredeyse nişanı atacaktım. Nişanlıma kıyamadım. Çok iyi çok anlayışlı benim bir dediğimi iki etmeyen her istediğime yetişemeye çalışan biri. Ailesini karşısına almış konuşmuş. Herşeyin düzeleceğine inanmıştık ikimiz de. Ama bomba babası yüzünden hiçbir şey düzelmiyor. Zaten sürekli aklımda böyle bir aileyle nasıl anlaşacağım kaygısı var bir de üstüne babasının hareketleri var. Nişanlımla sürekli aramda bu problem. Nişanlım da babasının hareketlerini konuşmalarını onaylamıyor babasını uyarıyor ama fayda etmiyor. Kısacası onun da elinden birşey gelmiyor. İstersen ailemle görüşme dedi zaten şehir dışındalar görüşürsen de bayramdan bayrama ancak görüşeceksin diyor. Kendisi de zaten ailesinin yanına bayramdan bayrama anca gidiyor. Ama yine de korkuyorum. Sürekli kendimi harcıyor yazık ediyor gibi hissediyorum. 2 ay sonra düğünümüz var evimizi döşedik her şeyimiz hazır ama benim iç huzurum yok. Gönül rahatlığıyla evlenemiyorum. Akıl alacak kimsem yok çevremde. Nolur bana yardım edin. Evlenmekten vazgeçmeli miyim yoksa devam mı etmeliyim.
Nişanlımla 2 ay önce nişanlandık öncesindeki 4 yıl da sevgililik dönemimiz oldu. Evlilik dönemi işin içine girene kadar inanılmaz mutluyduk. Hayatımın erkeğini bulmuş gibiydim o da bana hayatının kadınını bulduğunu hissettiriyordu. O şu an 33 yaşında ben 25. Geçen sene bana evlenme teklifi etti ikimizin de ayakları yerden kesildi çok mutluyduk ve evet dedim. Sonra konuyu ailelerimize açtık. O gün bugündür hiç bir şey yolunda değil resmen mutsuzuz. Benim ailem ile nişanlımın ailesi arasında inanılmaz kültür farkı var en büyük sorun da bu. Benim ailemde herkes üniversite mezunu kendilerini yetiştirmiş insanlar. Onun ailesinde kendinden başka okumuş insan yok. Benim ailemde herkes sakin kendi halinde kibar insanlar. Onun ailesinde herkes başka bir bomba. Çoğunluk patavatsız. Okul okumamaları önemli değil derdim hep ama kültür farkına eğitim farkı da eklenince uçurum artıyor. Birbirinden uzak şehirlerde yaşıyoruz ve evlenince de uzak şehirlerde olacağız. Annesi çok iyi düzgün bir kadın ama geri kalanı daha önce muhatap olduğum türden değil. Ailem başta bu sebeple istemedi. 1 sene mücadele ettim ailemi ikna etmek için. Sonunda ettim ve 2 ay önce nişanlandık. Herşeyin çok güzel olacağına inanmıştım ama malesef nişanın ertesi günü bizi evlerine yemeğe davet ettiler. Babasının patavatsız konuşmaları beni öyle mahcup etti ki ailemi kimlerle muhatap ettim dedim inanılmaz üzüldüm. O gün neredeyse nişanı atacaktım. Nişanlıma kıyamadım. Çok iyi çok anlayışlı benim bir dediğimi iki etmeyen her istediğime yetişemeye çalışan biri. Ailesini karşısına almış konuşmuş. Herşeyin düzeleceğine inanmıştık ikimiz de. Ama bomba babası yüzünden hiçbir şey düzelmiyor. Zaten sürekli aklımda böyle bir aileyle nasıl anlaşacağım kaygısı var bir de üstüne babasının hareketleri var. Nişanlımla sürekli aramda bu problem. Nişanlım da babasının hareketlerini konuşmalarını onaylamıyor babasını uyarıyor ama fayda etmiyor. Kısacası onun da elinden birşey gelmiyor. İstersen ailemle görüşme dedi zaten şehir dışındalar görüşürsen de bayramdan bayrama ancak görüşeceksin diyor. Kendisi de zaten ailesinin yanına bayramdan bayrama anca gidiyor. Ama yine de korkuyorum. Sürekli kendimi harcıyor yazık ediyor gibi hissediyorum. 2 ay sonra düğünümüz var evimizi döşedik her şeyimiz hazır ama benim iç huzurum yok. Gönül rahatlığıyla evlenemiyorum. Akıl alacak kimsem yok çevremde. Nolur bana yardım edin. Evlenmekten vazgeçmeli miyim yoksa devam mı etmeliyim.
