Nişanlım ve cimriliği

Yani cocugun yok,aileden gelen bir gelirin yok. Bir insanin dunya uzerindeki tek vasfi gelin olmak olmamali bence. Neye guvenip de calismayacaksin ki ustelik okumus bir insansan. Neden okudun o zaman? Hani sunu dese anlarim,atanana kadar veya bir is bulana kadar tedirginim nasil gecinecegim dese tamam diyecegim. Sonra ihtiyaclarimi kim karsilayacak diye dusunup durmak ne bileyim bana cok itici geldi.

canım biz azınlıktayız biliyorsun değil mi :)
yani ben evlenmeden önce benim masraflarımı babam karşılamalı bile diyemeyen bir insandım, ki o senin baban yani...
 
canım biz azınlıktayız biliyorsun değil mi :)
yani ben evlenmeden önce benim masraflarımı babam karşılamalı bile diyemeyen bir insandım, ki o senin baban yani...
Evet farkindayim :KK66:
Simdi gelir biri elini beline koyar ben ihtiyaclarimi kocama karsilatiyorum o da sesini cikarmadan yapiyor herseyi anladin miiii der ben gideyim en iyisi:KK66:
 
Merhaba arkadaşlar. Geçmiş konulardan belki bilirsiniz beni. 6 yıllık ilişkim var ve 8 aydır sözlüyüz. Geçmiş konularda, nişanlımın cimriliğinden söz etmiştim.
Kayınvalidem sürekli nişanlımın, para hesabı yaptığından, para harcamadığından, parayı çok sevdiğinden bahsediyordu. O kadar çok bahsetti ki artık benimde gözüme batmaya başladı. Bu arada durumları oldukça iyi. Geçende yine görümcem ile kardeşim konuşurken; görümcem; abim bana hiç para vermez, parasını çok kıskanır, kartından bir şey aldığımda bile benden parasını ister demiş. Bu durum kardeşiminde çok dikkatini çekmiş ve görümcemde aynı annesi gibi bu durumdan çok bahsediyormuş
Şu şekilde de düşününce, nişanlımın bunca yıldır aldığı hediyeler 6 yı geçmez. Yani o kadar özel gün var ama hem uzak olmamızdan hemde çok önemsememesinden bana çok az hediye aldı. Bense tam tersi ona sürekli hediyeler alırım. Sadece özel günlerde değil, normal zamanlarda bile ona beğendiğim bir şeyi almak isterim. Artık bu durumda benim canımı çok sıkmaya başladı. Çünkü, ben çalışmıyorum hep biriktirdiğim paralarla hediye alıyorum ama o çalışıyor iyi bir işi var. Yani maddi yönden hiç bir sıkıntısı yok.
Çevresindeki kişilerde sürekli cimriliğinden bahsedince gözüm korktu resmen. Bu arada her zaman hesabı o öder, bu durumdan memnun değilim öğrenciyken ortak öderdik ama, artık o çalışıyor ve benim bir gelirim yok.
Birde kendisi sürekli marka giyinir, pahalı şeyler alır. Genelde birlikte alışveriş yaparız, kendine pahalı her şeyi alır ve bana bir kez bile sende bir şeyler bak kendine demez. Tamam almak zorunda değil tabi ki ama artık nişanlıyız ve benim bir kazancım yok. Ben almasam bile bunu dile getirmesi getirmez mi?
Çevremden hep duyuyorum, nişanlıları, sevgilileri sürekli hediyeler alırmış yada bir ihtiyacını karşılarmış. Ben bunca yıldır hiç öyle bir şeyini görmedim birde kardeşi ve annesi bu denli konuşunca iyice korkmaya başladım artık.
Diğer bir konuda hediyelerini annesine aldırtması. Bunca yılda zaten 6 7 tane hediye aldı sadece 2 sini kendi almıştır oda 5 yıl önce. Diğer tüm hediyeleri annesi aldı bana. Bu duruma ayrıca çok kızıyorum. Bana kendisi hediye bile seçemiyor. Geçen hafta doğum günümdü ve altın bileklik almış. Ama hiç beğenmeyeceğim bir model hiç zevkim değil. Meğersem annesi almış getirmiş. O kadar çok kızdım ki artık aklıma ne geliyorsa söyledim. Mazeret olarakta, kendi bir yere gidip bayan hediyesi almaya utanıyormuş. 26 yaşındaki adam bundan bahsediyor. Artık nasıl davranıcam bilmiyorum. Kendimi artık değersiz hissediyorum.
Yine belirtim kendim öğretmenim ama atanamadım ve eğer evlenirsek küçük bir ilçede yaşayacağız ve benim çalışma imkanım çok zor. Kendi ailemde de bir dediğim iki edilmez yani şartlar el verdiğince hep istediklerim yapıldı. Böyle bir durum karşısında napıcamı bimiyorum.
Küçük ilçede yapılacak en iyi iş öğretmenlik

Kpss çalış atan eş durumundan git
 
Merhaba arkadaşlar. Geçmiş konulardan belki bilirsiniz beni. 6 yıllık ilişkim var ve 8 aydır sözlüyüz. Geçmiş konularda, nişanlımın cimriliğinden söz etmiştim.
Kayınvalidem sürekli nişanlımın, para hesabı yaptığından, para harcamadığından, parayı çok sevdiğinden bahsediyordu. O kadar çok bahsetti ki artık benimde gözüme batmaya başladı. Bu arada durumları oldukça iyi. Geçende yine görümcem ile kardeşim konuşurken; görümcem; abim bana hiç para vermez, parasını çok kıskanır, kartından bir şey aldığımda bile benden parasını ister demiş. Bu durum kardeşiminde çok dikkatini çekmiş ve görümcemde aynı annesi gibi bu durumdan çok bahsediyormuş
Şu şekilde de düşününce, nişanlımın bunca yıldır aldığı hediyeler 6 yı geçmez. Yani o kadar özel gün var ama hem uzak olmamızdan hemde çok önemsememesinden bana çok az hediye aldı. Bense tam tersi ona sürekli hediyeler alırım. Sadece özel günlerde değil, normal zamanlarda bile ona beğendiğim bir şeyi almak isterim. Artık bu durumda benim canımı çok sıkmaya başladı. Çünkü, ben çalışmıyorum hep biriktirdiğim paralarla hediye alıyorum ama o çalışıyor iyi bir işi var. Yani maddi yönden hiç bir sıkıntısı yok.
Çevresindeki kişilerde sürekli cimriliğinden bahsedince gözüm korktu resmen. Bu arada her zaman hesabı o öder, bu durumdan memnun değilim öğrenciyken ortak öderdik ama, artık o çalışıyor ve benim bir gelirim yok.
Birde kendisi sürekli marka giyinir, pahalı şeyler alır. Genelde birlikte alışveriş yaparız, kendine pahalı her şeyi alır ve bana bir kez bile sende bir şeyler bak kendine demez. Tamam almak zorunda değil tabi ki ama artık nişanlıyız ve benim bir kazancım yok. Ben almasam bile bunu dile getirmesi getirmez mi?
Çevremden hep duyuyorum, nişanlıları, sevgilileri sürekli hediyeler alırmış yada bir ihtiyacını karşılarmış. Ben bunca yıldır hiç öyle bir şeyini görmedim birde kardeşi ve annesi bu denli konuşunca iyice korkmaya başladım artık.
Diğer bir konuda hediyelerini annesine aldırtması. Bunca yılda zaten 6 7 tane hediye aldı sadece 2 sini kendi almıştır oda 5 yıl önce. Diğer tüm hediyeleri annesi aldı bana. Bu duruma ayrıca çok kızıyorum. Bana kendisi hediye bile seçemiyor. Geçen hafta doğum günümdü ve altın bileklik almış. Ama hiç beğenmeyeceğim bir model hiç zevkim değil. Meğersem annesi almış getirmiş. O kadar çok kızdım ki artık aklıma ne geliyorsa söyledim. Mazeret olarakta, kendi bir yere gidip bayan hediyesi almaya utanıyormuş. 26 yaşındaki adam bundan bahsediyor. Artık nasıl davranıcam bilmiyorum. Kendimi artık değersiz hissediyorum.
Yine belirtim kendim öğretmenim ama atanamadım ve eğer evlenirsek küçük bir ilçede yaşayacağız ve benim çalışma imkanım çok zor. Kendi ailemde de bir dediğim iki edilmez yani şartlar el verdiğince hep istediklerim yapıldı. Böyle bir durum karşısında napıcamı bimiyorum.
Branşınız ne,
 
ya da işte adam düşünmüş ama yine çakal şekilde olabilir.
hani birikim düşüncesi ile. sonuçta evlenince birikimler ortak olacak.
ne bileyim ev araba alınırken o bilezik satılacak, doğumgünü hediyesi diye düşünülmeyecek.
hayır kız beğenmemiş de, hani o zamana kadar takacak olsa yine güzel düşünce denilebilir.
olabilir. kardeşiyle bile hesap kitap yaptığına göre, eşine alasını yapar.
 
canım biz azınlıktayız biliyorsun değil mi :)
yani ben evlenmeden önce benim masraflarımı babam karşılamalı bile diyemeyen bir insandım, ki o senin baban yani...

Evet farkindayim :KK66:
Simdi gelir biri elini beline koyar ben ihtiyaclarimi kocama karsilatiyorum o da sesini cikarmadan yapiyor herseyi anladin miiii der ben gideyim en iyisi:KK66:

Bende katılıyorum.. Kendi adıma kocamın sırtında yasamayı kendıme yedıremem.. Sizin gibi dusunen kadınları gormenın mutlulugu paha bıcılemez..
 
Bende katılıyorum.. Kendi adıma kocamın sırtında yasamayı kendıme yedıremem.. Sizin gibi dusunen kadınları gormenın mutlulugu paha bıcılemez..

valla açıkçası doğumdan sonra istifa edip kreş yaşına kadar evde kalacağım,
ama şimdiden nasıl yapabilirim diye düşünüyorum.
 
Tesekkurler:KK66: eli belindekilerden sonra sizi gormek de muhtesem inan

Sonucta kocalar sponsorlarımız değil.. Bizde onlara hizmet edecek sadık hizmetkarları değiliz.. Bana bu mantalite tamamen boyle gorunuyor. Evi gecındıren koca patron niteliğinde, evde oturan dişi kişi de evin yemek, temizlik vs. işinden sorumlu gönüllü kölesi gibi.. Tabi bu düşünce beni bağlar.. Herhangi sebeplera baglı olarak evde oturmak zorunda kalan eşleri baglamaz tabi bu dusuncelerim..
 
valla açıkçası doğumdan sonra istifa edip kreş yaşına kadar evde kalacağım,
ama şimdiden nasıl yapabilirim diye düşünüyorum.

Analık kutsal bir amaç, Siz zorunlu bir sürece dahil olmak zorunda kalıyorsunuz.. Bunu da bir iş projesi gibi düşünebilirseniz belki daha kolaylasır... Annelık le, iş bir tutulmaz tabi ama geçim süreci için .. Anlatmak ıstedıgımı ifade edebilecek cumleler kuramadım ama ne demek istediğimizi anladıgınızı umuyorum.
 
önünde vakit varken arkana bile bakma derim... bu adam şimdi neyse 30 unda da 40 ında da o olacak, şimdi nişanlısınız ya evlendikten sonra bu odunlukları normal davranışı olacak ve elinde kaliteli bir meşe odunu olacak, ömür birini terbiye etmek için çok kısa inan bana:KK43:

keşke bende yolun başında olabilseydim.....
 
Ayy cimri erkekle ömür geçmez. Evinizi nasıl döşüyceksiniz merak ettim. Herşey para sonuçta. 2 çekyat yeter mi diyecek?
 
Bence sorun senin işsiz olman ve bu yüzden karşındakinden beklentiye girmen.
Şahsen ben kendi paramı kazanıyorum ve eşimin bana en son ne aldığını ne almadığını hatırlamam bile.
Ama evde oturuyo olsam gözüme batardı eminim.
 
Ben çalışmayı ve kendi parami kazanmayı herseyden çok istiyorum. Ama alanım tarih ve ogrenmelikte en az atanan bölüm o en az 85 puan gerekiyor. Maalesef böyle bir durum söz konusu. Başka bir işe de gelecek olursak o tarz imkanları dar olan bir yer oturacagim yer. Yani zaten benim istediğim kocam çalışsın ben yiyim değil. Annemde çalışıyor ve evde hesapları ortaklık. Bende evlendigimde o sistemi yaşamak istiyorum. Ama imkanlar el vermese ve geçici bir süre eğer calisamazsam. O kendine bişey alır bana hiç bir şey almazsa yada ben kendi ihtiyaçlarını isteklerini karsilayamazam durumumuz olmasına rağmen. Ben bundan bahsediyorum çünkü bu konuda nişanlıma guvenemiyorum tavirlarindan dolayi.
 
Evet farkindayim :KK66:
Simdi gelir biri elini beline koyar ben ihtiyaclarimi kocama karsilatiyorum o da sesini cikarmadan yapiyor herseyi anladin miiii der ben gideyim en iyisi:KK66:

Hem de dibine kadar kocam karşılıyor.
Ekmek parasını bile ondan alıyorum.

Krediden kuruş kalmıyor maaştan : (
 
Ben çalışmayı ve kendi parami kazanmayı herseyden çok istiyorum. Ama alanım tarih ve ogrenmelikte en az atanan bölüm o en az 85 puan gerekiyor. Maalesef böyle bir durum söz konusu. Başka bir işe de gelecek olursak o tarz imkanları dar olan bir yer oturacagim yer. Yani zaten benim istediğim kocam çalışsın ben yiyim değil. Annemde çalışıyor ve evde hesapları ortaklık. Bende evlendigimde o sistemi yaşamak istiyorum. Ama imkanlar el vermese ve geçici bir süre eğer calisamazsam. O kendine bişey alır bana hiç bir şey almazsa yada ben kendi ihtiyaçlarını isteklerini karsilayamazam durumumuz olmasına rağmen. Ben bundan bahsediyorum çünkü bu konuda nişanlıma guvenemiyorum tavirlarindan dolayi.
Bahsettiginiz durum kisa sureli ve gecici anladigim kadariyla, benimki gibi
Adam verdigi ekmegi basiniza kakarsa kotu, ama sanmiyorum ki o pahali zevklerinden size de yapsin. Aileden birseyiniz yoksa koca parasina guvenmeyin derim. Atamaniz olmadan da evlenmeyin bence. Herseyin yeri zamani var. Calisin sinavinizi kazanin atanin ne guzel mis gibi, kafaniz rahat evlenin. Gerek yok herseyi tersten yapmaya bence. Ama tabii hayat sizin
Aileniz size birsey almaz mi mesela? İsin bir de o boyutu var. Mesela benim annem alir, esimin alip almamasi umrumda olmaz. Arti ben annemden 2 bin liraya ayakkabi isterim ama esimden isteyemem
 
X