Nişanlım olan uzun ilişkim. İçsel bir mevzu. Biraz uzun

Merhaba herkese artık nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardımcı olur musunuz bana ? Olayları tek tek anlatmayacağım lütfen sonda belirttiğim sorunuma odaklanın :)

6,5 yıllık ilişkim var 1,5 yıllık nişanlıyız. Nişanlılık sürecimizde sıkıntılar oldu hem ailesel hem ilişkisel. Ben düzeltmeye iletişim kurmaya çalıştım yapamadıkça sorunların üstünü örttüm içime attım en sonunda da 4 ay önce patladım.
Ben onun ve ailesinin yaşadığı şehirdeyim bu arada 3 yıldır tüm ihtiyaclarım vs herşeyimle ilgilendiler ailecek. Fikirlerim, kararlarım, duygularıma saygı ve empati göstermek dışında her konuda çok iyilerdi yani. Her neyse ben 1,5 yılda yaşadığım şeylerin önemini ve ciddiyetini aniden idrak ettim ve o noktada patladım zaten. O noktadan sonra nişanlıma aktarmaya çalışıyorum olayları kendimi ısrarla anlatmaya doğruyu göstermeye çalıştım ama görünmez bir duvarı vardı. O hep bizim için en iyisini yaptıgını düşünüyordu yani. Hataları kabul etmiyor, zorlanınca mecburen kabul edip yalandan özürler diliyor ama gerçekten idrak etmiyordu. Bu şekilde 4 ay geçti. Ben her gün ağladım vücudum hayatımda ilk kez isyan etti duygusal bir sebepten. çünkü ben konuştukça sürekli hatalarını anladıgını beni hissettiğini söylüyor ama tam öyle hissetmiyordum. Ki bunları söylemesi bile bir aşamaydı önceden bunlar da yoktu.

Herneyse biz şuana kadar hiç ayrılık yaşamadık. Mutluydum yani yıllarca ilişkimden. bu dönemde düzelsin diye çok uğraştım ve öyleymiş gibi de konuşuyordu. Ama tam içime sinmiyordu işte bu sebepten ayrıldım ilk kez ondan. Tam bu noktada gerçekten duvarlarını indirdi. Ve gerçekten hataları anladıgını, haksızlıklaraa ugradıgımı kabul edip hak verdi. Diyorum ya olaylar hem evlilik süreciyle alakalı olarak ailesel hem de ikimizin arasında da sorunlar vardı. Ben asla bu kadar farkında değildim ama "hata" lar cok fazla yani.

Şuanki durum ise, düzelteceği hatalar zamanla gösterilebilecek şeyler. Bunu biliyorum. Bu süreçtede aşırı iyi davranıp can cğer geçinelim istiyor ben de seviyorum tabii bunu ama biz önceden de sarmaş dolaş can ciğerdik. Hani esas meseleler karşımıza çıktıgında yine aynı davranacağından korkuyorum. Ve bu yüzden ben artık kendimi açamıyorum ona. Çünkü gerçekten tam vazgeçtiğim bir noktada bana duvarlarını indirdi. Evliliğe vs dair tüm heveslerim gitti çünkü o heves gitmesin diye baya mücadele edip motive kalmıştım herşeye rağmen ama karsıdaki insanla bi türlü iletişim kuramadığım için gitti işte hevesim artık.

Ben tam kıpır kıpır manita derler ya ondandım. Çok bağlıydım da ona. Şuan böyle davranamıyorum hatta sevgi sözcükleri bile kullanıp sarılmaya bile içim atmıyor gibi. Ama o uğraşıyor bayadır ve ben de seviyorum onu gerçekten. Bu halim onu da yıpratıyor 1-1,5 aydır bu şekildeyiz.O uğraşıyor ama ben robot gibiyim ona karşı. Çünkü korkuyorum. Bunları konuştuk da tabi. Artık korkacak bişey yok kendimden eminim diye ikna etmeye cok ugrastı beni. Yine aynı şeyler olursa ayrılırsın o zaman ama robot gibi olma bana dedi yani. Böyle içten bir küskünlük gibi halim anlatabiliyor muyum bilmiyorum.

Tek ona değil güzel hayallerime ve heveslerime küskünüm artık.

Bir süredir aynı evde yaşıyoruz. (evleneceğimiz evi yeni döşemiştik oradayız.) Evle ilgileniyor onun işi rahat benim ki değil. Arada yemek hazırlıyor. Özel günlerde çiçek gönderiyor. Güzel sözleri eksik etmiyor sürekli sarılmak istiyor. Aile evinde kalmıyor artık hep yanımda. Unutalım ve böyle devam edelim diye düşünüyor. Ama ben soğuğum hala ona. Onu da yoruyor bu farkındayım zaten kendi problemlerini farkettiği için bu süreçte psikiyatriste gidip antidepresana başladı o da. Ben terapi alıyorum tabi. Onu çok sevmeme rağmen artık içimden "bunu belli etmemeliyim, benim için en önemli şeyin o oldugunu hissettirmemeliyim ona, iyi davranırsam yine eskiye döner, yumuşadığım an beni kandırmaya devam eder." diye şeyler geçiyor.


Onu çok sevmeye korkuyorum yani. Üzülmekten korkuyorum. Bu ikimizi de çok yıpratıyor.

Ona sen düzeldikçe ben de düzeleceğim bu halim senin değişimlerinle orantılı gececek dedim. Ve şuan görünen o düzeliyor ama bir faydası olmuyor gibi bana.

Tecrübeli, gerçekçi ablalar kardeşler düzgün üslupla düşüncelerinizi yazar mısınız, teşekkür ederim.

electronics .!.:

Merhaba herkese artık nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardımcı olur musunuz bana ? Olayları tek tek anlatmayacağım lütfen sonda belirttiğim sorunuma odaklanın :)

6,5 yıllık ilişkim var 1,5 yıllık nişanlıyız. Nişanlılık sürecimizde sıkıntılar oldu hem ailesel hem ilişkisel. Ben düzeltmeye iletişim kurmaya çalıştım yapamadıkça sorunların üstünü örttüm içime attım en sonunda da 4 ay önce patladım.
Ben onun ve ailesinin yaşadığı şehirdeyim bu arada 3 yıldır tüm ihtiyaclarım vs herşeyimle ilgilendiler ailecek. Fikirlerim, kararlarım, duygularıma saygı ve empati göstermek dışında her konuda çok iyilerdi yani. Her neyse ben 1,5 yılda yaşadığım şeylerin önemini ve ciddiyetini aniden idrak ettim ve o noktada patladım zaten. O noktadan sonra nişanlıma aktarmaya çalışıyorum olayları kendimi ısrarla anlatmaya doğruyu göstermeye çalıştım ama görünmez bir duvarı vardı. O hep bizim için en iyisini yaptıgını düşünüyordu yani. Hataları kabul etmiyor, zorlanınca mecburen kabul edip yalandan özürler diliyor ama gerçekten idrak etmiyordu. Bu şekilde 4 ay geçti. Ben her gün ağladım vücudum hayatımda ilk kez isyan etti duygusal bir sebepten. çünkü ben konuştukça sürekli hatalarını anladıgını beni hissettiğini söylüyor ama tam öyle hissetmiyordum. Ki bunları söylemesi bile bir aşamaydı önceden bunlar da yoktu.

Herneyse biz şuana kadar hiç ayrılık yaşamadık. Mutluydum yani yıllarca ilişkimden. bu dönemde düzelsin diye çok uğraştım ve öyleymiş gibi de konuşuyordu. Ama tam içime sinmiyordu işte bu sebepten ayrıldım ilk kez ondan. Tam bu noktada gerçekten duvarlarını indirdi. Ve gerçekten hataları anladıgını, haksızlıklaraa ugradıgımı kabul edip hak verdi. Diyorum ya olaylar hem evlilik süreciyle alakalı olarak ailesel hem de ikimizin arasında da sorunlar vardı. Ben asla bu kadar farkında değildim ama "hata" lar cok fazla yani.

Şuanki durum ise, düzelteceği hatalar zamanla gösterilebilecek şeyler. Bunu biliyorum. Bu süreçtede aşırı iyi davranıp can cğer geçinelim istiyor ben de seviyorum tabii bunu ama biz önceden de sarmaş dolaş can ciğerdik. Hani esas meseleler karşımıza çıktıgında yine aynı davranacağından korkuyorum. Ve bu yüzden ben artık kendimi açamıyorum ona. Çünkü gerçekten tam vazgeçtiğim bir noktada bana duvarlarını indirdi. Evliliğe vs dair tüm heveslerim gitti çünkü o heves gitmesin diye baya mücadele edip motive kalmıştım herşeye rağmen ama karsıdaki insanla bi türlü iletişim kuramadığım için gitti işte hevesim artık.

Ben tam kıpır kıpır manita derler ya ondandım. Çok bağlıydım da ona. Şuan böyle davranamıyorum hatta sevgi sözcükleri bile kullanıp sarılmaya bile içim atmıyor gibi. Ama o uğraşıyor bayadır ve ben de seviyorum onu gerçekten. Bu halim onu da yıpratıyor 1-1,5 aydır bu şekildeyiz.O uğraşıyor ama ben robot gibiyim ona karşı. Çünkü korkuyorum. Bunları konuştuk da tabi. Artık korkacak bişey yok kendimden eminim diye ikna etmeye cok ugrastı beni. Yine aynı şeyler olursa ayrılırsın o zaman ama robot gibi olma bana dedi yani. Böyle içten bir küskünlük gibi halim anlatabiliyor muyum bilmiyorum.

Tek ona değil güzel hayallerime ve heveslerime küskünüm artık.

Bir süredir aynı evde yaşıyoruz. (evleneceğimiz evi yeni döşemiştik oradayız.) Evle ilgileniyor onun işi rahat benim ki değil. Arada yemek hazırlıyor. Özel günlerde çiçek gönderiyor. Güzel sözleri eksik etmiyor sürekli sarılmak istiyor. Aile evinde kalmıyor artık hep yanımda. Unutalım ve böyle devam edelim diye düşünüyor. Ama ben soğuğum hala ona. Onu da yoruyor bu farkındayım zaten kendi problemlerini farkettiği için bu süreçte psikiyatriste gidip antidepresana başladı o da. Ben terapi alıyorum tabi. Onu çok sevmeme rağmen artık içimden "bunu belli etmemeliyim, benim için en önemli şeyin o oldugunu hissettirmemeliyim ona, iyi davranırsam yine eskiye döner, yumuşadığım an beni kandırmaya devam eder." diye şeyler geçiyor.


Onu çok sevmeye korkuyorum yani. Üzülmekten korkuyorum. Bu ikimizi de çok yıpratıyor.

Ona sen düzeldikçe ben de düzeleceğim bu halim senin değişimlerinle orantılı gececek dedim. Ve şuan görünen o düzeliyor ama bir faydası olmuyor gibi bana.

Tecrübeli, gerçekçi ablalar kardeşler düzgün üslupla düşüncelerinizi yazar mısınız, teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Hatalardan bahsetmemiş siniz kimin haklı olup olmadığıni nasıl anlayacagiz

electronics .!.:

Merhaba herkese artık nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardımcı olur musunuz bana ? Olayları tek tek anlatmayacağım lütfen sonda belirttiğim sorunuma odaklanın :)

6,5 yıllık ilişkim var 1,5 yıllık nişanlıyız. Nişanlılık sürecimizde sıkıntılar oldu hem ailesel hem ilişkisel. Ben düzeltmeye iletişim kurmaya çalıştım yapamadıkça sorunların üstünü örttüm içime attım en sonunda da 4 ay önce patladım.
Ben onun ve ailesinin yaşadığı şehirdeyim bu arada 3 yıldır tüm ihtiyaclarım vs herşeyimle ilgilendiler ailecek. Fikirlerim, kararlarım, duygularıma saygı ve empati göstermek dışında her konuda çok iyilerdi yani. Her neyse ben 1,5 yılda yaşadığım şeylerin önemini ve ciddiyetini aniden idrak ettim ve o noktada patladım zaten. O noktadan sonra nişanlıma aktarmaya çalışıyorum olayları kendimi ısrarla anlatmaya doğruyu göstermeye çalıştım ama görünmez bir duvarı vardı. O hep bizim için en iyisini yaptıgını düşünüyordu yani. Hataları kabul etmiyor, zorlanınca mecburen kabul edip yalandan özürler diliyor ama gerçekten idrak etmiyordu. Bu şekilde 4 ay geçti. Ben her gün ağladım vücudum hayatımda ilk kez isyan etti duygusal bir sebepten. çünkü ben konuştukça sürekli hatalarını anladıgını beni hissettiğini söylüyor ama tam öyle hissetmiyordum. Ki bunları söylemesi bile bir aşamaydı önceden bunlar da yoktu.

Herneyse biz şuana kadar hiç ayrılık yaşamadık. Mutluydum yani yıllarca ilişkimden. bu dönemde düzelsin diye çok uğraştım ve öyleymiş gibi de konuşuyordu. Ama tam içime sinmiyordu işte bu sebepten ayrıldım ilk kez ondan. Tam bu noktada gerçekten duvarlarını indirdi. Ve gerçekten hataları anladıgını, haksızlıklaraa ugradıgımı kabul edip hak verdi. Diyorum ya olaylar hem evlilik süreciyle alakalı olarak ailesel hem de ikimizin arasında da sorunlar vardı. Ben asla bu kadar farkında değildim ama "hata" lar cok fazla yani.

Şuanki durum ise, düzelteceği hatalar zamanla gösterilebilecek şeyler. Bunu biliyorum. Bu süreçtede aşırı iyi davranıp can cğer geçinelim istiyor ben de seviyorum tabii bunu ama biz önceden de sarmaş dolaş can ciğerdik. Hani esas meseleler karşımıza çıktıgında yine aynı davranacağından korkuyorum. Ve bu yüzden ben artık kendimi açamıyorum ona. Çünkü gerçekten tam vazgeçtiğim bir noktada bana duvarlarını indirdi. Evliliğe vs dair tüm heveslerim gitti çünkü o heves gitmesin diye baya mücadele edip motive kalmıştım herşeye rağmen ama karsıdaki insanla bi türlü iletişim kuramadığım için gitti işte hevesim artık.

Ben tam kıpır kıpır manita derler ya ondandım. Çok bağlıydım da ona. Şuan böyle davranamıyorum hatta sevgi sözcükleri bile kullanıp sarılmaya bile içim atmıyor gibi. Ama o uğraşıyor bayadır ve ben de seviyorum onu gerçekten. Bu halim onu da yıpratıyor 1-1,5 aydır bu şekildeyiz.O uğraşıyor ama ben robot gibiyim ona karşı. Çünkü korkuyorum. Bunları konuştuk da tabi. Artık korkacak bişey yok kendimden eminim diye ikna etmeye cok ugrastı beni. Yine aynı şeyler olursa ayrılırsın o zaman ama robot gibi olma bana dedi yani. Böyle içten bir küskünlük gibi halim anlatabiliyor muyum bilmiyorum.

Tek ona değil güzel hayallerime ve heveslerime küskünüm artık.

Bir süredir aynı evde yaşıyoruz. (evleneceğimiz evi yeni döşemiştik oradayız.) Evle ilgileniyor onun işi rahat benim ki değil. Arada yemek hazırlıyor. Özel günlerde çiçek gönderiyor. Güzel sözleri eksik etmiyor sürekli sarılmak istiyor. Aile evinde kalmıyor artık hep yanımda. Unutalım ve böyle devam edelim diye düşünüyor. Ama ben soğuğum hala ona. Onu da yoruyor bu farkındayım zaten kendi problemlerini farkettiği için bu süreçte psikiyatriste gidip antidepresana başladı o da. Ben terapi alıyorum tabi. Onu çok sevmeme rağmen artık içimden "bunu belli etmemeliyim, benim için en önemli şeyin o oldugunu hissettirmemeliyim ona, iyi davranırsam yine eskiye döner, yumuşadığım an beni kandırmaya devam eder." diye şeyler geçiyor.


Onu çok sevmeye korkuyorum yani. Üzülmekten korkuyorum. Bu ikimizi de çok yıpratıyor.

Ona sen düzeldikçe ben de düzeleceğim bu halim senin değişimlerinle orantılı gececek dedim. Ve şuan görünen o düzeliyor ama bir faydası olmuyor gibi bana.

Tecrübeli, gerçekçi ablalar kardeşler düzgün üslupla düşüncelerinizi yazar mısınız, teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Sorunların detaylarını vermemişsiniz ama kendi tecrübeme dayanarak konuşacak olursam siz iyileşseniz bile o ilişki dikiş tutmuyor. Aslında o iyileşmenin son taşı da ayrılık oluyor. Sorunlar düzelmiş olsa bile hep bir şekilde tetiklenme olasılığı oluyor, o kişi hayatımızdan çıkmadığı sürece de tam bir iyileşme yaşayamıyoruz.

electronics .!.:

Merhaba herkese artık nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardımcı olur musunuz bana ? Olayları tek tek anlatmayacağım lütfen sonda belirttiğim sorunuma odaklanın :)

6,5 yıllık ilişkim var 1,5 yıllık nişanlıyız. Nişanlılık sürecimizde sıkıntılar oldu hem ailesel hem ilişkisel. Ben düzeltmeye iletişim kurmaya çalıştım yapamadıkça sorunların üstünü örttüm içime attım en sonunda da 4 ay önce patladım.
Ben onun ve ailesinin yaşadığı şehirdeyim bu arada 3 yıldır tüm ihtiyaclarım vs herşeyimle ilgilendiler ailecek. Fikirlerim, kararlarım, duygularıma saygı ve empati göstermek dışında her konuda çok iyilerdi yani. Her neyse ben 1,5 yılda yaşadığım şeylerin önemini ve ciddiyetini aniden idrak ettim ve o noktada patladım zaten. O noktadan sonra nişanlıma aktarmaya çalışıyorum olayları kendimi ısrarla anlatmaya doğruyu göstermeye çalıştım ama görünmez bir duvarı vardı. O hep bizim için en iyisini yaptıgını düşünüyordu yani. Hataları kabul etmiyor, zorlanınca mecburen kabul edip yalandan özürler diliyor ama gerçekten idrak etmiyordu. Bu şekilde 4 ay geçti. Ben her gün ağladım vücudum hayatımda ilk kez isyan etti duygusal bir sebepten. çünkü ben konuştukça sürekli hatalarını anladıgını beni hissettiğini söylüyor ama tam öyle hissetmiyordum. Ki bunları söylemesi bile bir aşamaydı önceden bunlar da yoktu.

Herneyse biz şuana kadar hiç ayrılık yaşamadık. Mutluydum yani yıllarca ilişkimden. bu dönemde düzelsin diye çok uğraştım ve öyleymiş gibi de konuşuyordu. Ama tam içime sinmiyordu işte bu sebepten ayrıldım ilk kez ondan. Tam bu noktada gerçekten duvarlarını indirdi. Ve gerçekten hataları anladıgını, haksızlıklaraa ugradıgımı kabul edip hak verdi. Diyorum ya olaylar hem evlilik süreciyle alakalı olarak ailesel hem de ikimizin arasında da sorunlar vardı. Ben asla bu kadar farkında değildim ama "hata" lar cok fazla yani.

Şuanki durum ise, düzelteceği hatalar zamanla gösterilebilecek şeyler. Bunu biliyorum. Bu süreçtede aşırı iyi davranıp can cğer geçinelim istiyor ben de seviyorum tabii bunu ama biz önceden de sarmaş dolaş can ciğerdik. Hani esas meseleler karşımıza çıktıgında yine aynı davranacağından korkuyorum. Ve bu yüzden ben artık kendimi açamıyorum ona. Çünkü gerçekten tam vazgeçtiğim bir noktada bana duvarlarını indirdi. Evliliğe vs dair tüm heveslerim gitti çünkü o heves gitmesin diye baya mücadele edip motive kalmıştım herşeye rağmen ama karsıdaki insanla bi türlü iletişim kuramadığım için gitti işte hevesim artık.

Ben tam kıpır kıpır manita derler ya ondandım. Çok bağlıydım da ona. Şuan böyle davranamıyorum hatta sevgi sözcükleri bile kullanıp sarılmaya bile içim atmıyor gibi. Ama o uğraşıyor bayadır ve ben de seviyorum onu gerçekten. Bu halim onu da yıpratıyor 1-1,5 aydır bu şekildeyiz.O uğraşıyor ama ben robot gibiyim ona karşı. Çünkü korkuyorum. Bunları konuştuk da tabi. Artık korkacak bişey yok kendimden eminim diye ikna etmeye cok ugrastı beni. Yine aynı şeyler olursa ayrılırsın o zaman ama robot gibi olma bana dedi yani. Böyle içten bir küskünlük gibi halim anlatabiliyor muyum bilmiyorum.

Tek ona değil güzel hayallerime ve heveslerime küskünüm artık.

Bir süredir aynı evde yaşıyoruz. (evleneceğimiz evi yeni döşemiştik oradayız.) Evle ilgileniyor onun işi rahat benim ki değil. Arada yemek hazırlıyor. Özel günlerde çiçek gönderiyor. Güzel sözleri eksik etmiyor sürekli sarılmak istiyor. Aile evinde kalmıyor artık hep yanımda. Unutalım ve böyle devam edelim diye düşünüyor. Ama ben soğuğum hala ona. Onu da yoruyor bu farkındayım zaten kendi problemlerini farkettiği için bu süreçte psikiyatriste gidip antidepresana başladı o da. Ben terapi alıyorum tabi. Onu çok sevmeme rağmen artık içimden "bunu belli etmemeliyim, benim için en önemli şeyin o oldugunu hissettirmemeliyim ona, iyi davranırsam yine eskiye döner, yumuşadığım an beni kandırmaya devam eder." diye şeyler geçiyor.


Onu çok sevmeye korkuyorum yani. Üzülmekten korkuyorum. Bu ikimizi de çok yıpratıyor.

Ona sen düzeldikçe ben de düzeleceğim bu halim senin değişimlerinle orantılı gececek dedim. Ve şuan görünen o düzeliyor ama bir faydası olmuyor gibi bana.

Tecrübeli, gerçekçi ablalar kardeşler düzgün üslupla düşüncelerinizi yazar mısınız, teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Uzun uzun yazmissiniz ama nisanlinizin hatalarinin neler oldugundan hic bahsetmemissiniz. Boyle ustu kapali anlatirsaniz cok net fikirler gelmez.

electronics .!.:

Merhaba herkese artık nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardımcı olur musunuz bana ? Olayları tek tek anlatmayacağım lütfen sonda belirttiğim sorunuma odaklanın :)

6,5 yıllık ilişkim var 1,5 yıllık nişanlıyız. Nişanlılık sürecimizde sıkıntılar oldu hem ailesel hem ilişkisel. Ben düzeltmeye iletişim kurmaya çalıştım yapamadıkça sorunların üstünü örttüm içime attım en sonunda da 4 ay önce patladım.
Ben onun ve ailesinin yaşadığı şehirdeyim bu arada 3 yıldır tüm ihtiyaclarım vs herşeyimle ilgilendiler ailecek. Fikirlerim, kararlarım, duygularıma saygı ve empati göstermek dışında her konuda çok iyilerdi yani. Her neyse ben 1,5 yılda yaşadığım şeylerin önemini ve ciddiyetini aniden idrak ettim ve o noktada patladım zaten. O noktadan sonra nişanlıma aktarmaya çalışıyorum olayları kendimi ısrarla anlatmaya doğruyu göstermeye çalıştım ama görünmez bir duvarı vardı. O hep bizim için en iyisini yaptıgını düşünüyordu yani. Hataları kabul etmiyor, zorlanınca mecburen kabul edip yalandan özürler diliyor ama gerçekten idrak etmiyordu. Bu şekilde 4 ay geçti. Ben her gün ağladım vücudum hayatımda ilk kez isyan etti duygusal bir sebepten. çünkü ben konuştukça sürekli hatalarını anladıgını beni hissettiğini söylüyor ama tam öyle hissetmiyordum. Ki bunları söylemesi bile bir aşamaydı önceden bunlar da yoktu.

Herneyse biz şuana kadar hiç ayrılık yaşamadık. Mutluydum yani yıllarca ilişkimden. bu dönemde düzelsin diye çok uğraştım ve öyleymiş gibi de konuşuyordu. Ama tam içime sinmiyordu işte bu sebepten ayrıldım ilk kez ondan. Tam bu noktada gerçekten duvarlarını indirdi. Ve gerçekten hataları anladıgını, haksızlıklaraa ugradıgımı kabul edip hak verdi. Diyorum ya olaylar hem evlilik süreciyle alakalı olarak ailesel hem de ikimizin arasında da sorunlar vardı. Ben asla bu kadar farkında değildim ama "hata" lar cok fazla yani.

Şuanki durum ise, düzelteceği hatalar zamanla gösterilebilecek şeyler. Bunu biliyorum. Bu süreçtede aşırı iyi davranıp can cğer geçinelim istiyor ben de seviyorum tabii bunu ama biz önceden de sarmaş dolaş can ciğerdik. Hani esas meseleler karşımıza çıktıgında yine aynı davranacağından korkuyorum. Ve bu yüzden ben artık kendimi açamıyorum ona. Çünkü gerçekten tam vazgeçtiğim bir noktada bana duvarlarını indirdi. Evliliğe vs dair tüm heveslerim gitti çünkü o heves gitmesin diye baya mücadele edip motive kalmıştım herşeye rağmen ama karsıdaki insanla bi türlü iletişim kuramadığım için gitti işte hevesim artık.

Ben tam kıpır kıpır manita derler ya ondandım. Çok bağlıydım da ona. Şuan böyle davranamıyorum hatta sevgi sözcükleri bile kullanıp sarılmaya bile içim atmıyor gibi. Ama o uğraşıyor bayadır ve ben de seviyorum onu gerçekten. Bu halim onu da yıpratıyor 1-1,5 aydır bu şekildeyiz.O uğraşıyor ama ben robot gibiyim ona karşı. Çünkü korkuyorum. Bunları konuştuk da tabi. Artık korkacak bişey yok kendimden eminim diye ikna etmeye cok ugrastı beni. Yine aynı şeyler olursa ayrılırsın o zaman ama robot gibi olma bana dedi yani. Böyle içten bir küskünlük gibi halim anlatabiliyor muyum bilmiyorum.

Tek ona değil güzel hayallerime ve heveslerime küskünüm artık.

Bir süredir aynı evde yaşıyoruz. (evleneceğimiz evi yeni döşemiştik oradayız.) Evle ilgileniyor onun işi rahat benim ki değil. Arada yemek hazırlıyor. Özel günlerde çiçek gönderiyor. Güzel sözleri eksik etmiyor sürekli sarılmak istiyor. Aile evinde kalmıyor artık hep yanımda. Unutalım ve böyle devam edelim diye düşünüyor. Ama ben soğuğum hala ona. Onu da yoruyor bu farkındayım zaten kendi problemlerini farkettiği için bu süreçte psikiyatriste gidip antidepresana başladı o da. Ben terapi alıyorum tabi. Onu çok sevmeme rağmen artık içimden "bunu belli etmemeliyim, benim için en önemli şeyin o oldugunu hissettirmemeliyim ona, iyi davranırsam yine eskiye döner, yumuşadığım an beni kandırmaya devam eder." diye şeyler geçiyor.


Onu çok sevmeye korkuyorum yani. Üzülmekten korkuyorum. Bu ikimizi de çok yıpratıyor.

Ona sen düzeldikçe ben de düzeleceğim bu halim senin değişimlerinle orantılı gececek dedim. Ve şuan görünen o düzeliyor ama bir faydası olmuyor gibi bana.

Tecrübeli, gerçekçi ablalar kardeşler düzgün üslupla düşüncelerinizi yazar mısınız, teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba somut örneklerle soguma nedeninizi yazsanız ,böyle anlayamadım açıkcası

sen onu onun seni sevdiğinden daha fazla sevdiğini anlamış olabilirsin. senin hayatının merkezi o ama onun sen değilsin.
evet evlilik yoluna girmişsiniz çoğu genç kız sevgilim bana evlenme teklifi etti o zaman beni çok seviyor diye düşünür. oysa bazı erkekler düzen için evlenir, bazı erkekler eşim memur olsun eve iki maaş girsin diye evlenir, evli barklı adam imajı hoşuna gider, yaşım geldi der .... evlenir, yani bunların sevgiyle hiçbir ilgisi yok. burada bir konu vardı. kadın hemşire. kocası onunla hemşire diye evlenmiş. ileride bana bakar diye. yani ayşe olmasa fatma ile zaten evlenecek olan adamın seçiciliği yoktur.hele kariyeri var parası var evde yemek olur diye evlenilmek kadınların en büyük korkusu. biz özel olmak isteriz. ilişkide kalmamızın sebebi duygusal olarak tatmin olmak yoksa insan tek başına da gayet yaşar gider. ilişkiniz 6 yıldır aynı. ancak sen ayrılınca seni seviyorum dedi sana sarıldı baştaki özene geri döndü. sen barışınca 60 yıllık evliler gibi yine soğuk moduna geçer. o zaman neden evlenesin. sevilmediğini kabullenmek çok acı ama bir kere kabullenince işte o zaman aşk kırıntılarıyla doyan biri olmuyorsun. karşına senin dengin biri çıkıyor. ama bu zor bir karar. elaleme rezil olmayalım zaten nişanlıyız diye eğer evlenirsen evliliğin 1. yılı dolmadan yine boşanmaya kalkacaksın. adam seni tatmin etmiyor. sevgili iken tatmin etmeyen evliyken hiç etmez.

Ben olayı anlayamadım sadece hataları var demişsiniz. Bu süreçten geçipte sorunlarla karşılaşmayan gerçekten yok. Ben birçok şeyi görmezden gelmiştim. Ya da bu konuyu müstakbel eşinizin ailesiyle konuşarak çözmeyi deneyebilirsiniz, kırmadan dökmeden. Aranıza soğukluk girmesin. Çünkü anlattığınıza göre nişanlınız düzgün bir profile sahip. Sorunlara odaklanarak mutluluğunuzu köreltmeyin.

Aldatıldınız mı?

o kadar uzun yazılmış aslında griş var gelişme yok sonuçta bizden bekleniyor detaylar lazım anlamadım

Aranızda neler geçtiğini bilmeden yorum yapamayız ki. Belki siz haklısınız "Kendinize biraz zaman verin" diyeceğiz, belki de haksızsınız "Abartıyorsunuz" diyeceğiz. Böyle sağlıklı yorumlar alamazsınız

Hiçbir şey anlamadım. Uzun uzun yazmışsınız ama genel durumu anlatmışsınız, aranızda doğan sorunlar neler, tavırları nasıl ve neden kaynaklı olduğunu yazmamışsınız. Neye göre fikir verebiliriz ki?

Sanirim nisanliniz sizin istemediginiz yada sizi üzen hareketlerde bulundu ve bu sizi soguttumu? Dogru mu anladim? Burada bir arkadas sizin onun daha cok sevdiginizi fark ettiginizi söylemis, ben katiliyorum buna. Kendimden biliyorum, insan sevdigi kadar sevilmedigini anlayinca birden bu ruh haline dönüsüyor (sevmiyor diye degil bakin; sizin kadar o sevgiyi derin his etmiyor gibi gibi oluyor bazen). Bence siz sakince nisanlinizla üzüntülerinizi konusun ve hislerinizi de bir ölcün. Niye böyle his ediyorum deyin kendinize. Nisanliniz konusulcak biridir umarim? Bence daha saglikli iliskiniz olur o zaman. :)

Olayları anlatmamışsınız yorum yapmak zor kim haklı belli değil

Herhangi bir örnek vermediğiniz için genel yazıyorum ama sizin için düzeltmenin 'basit' olduğu bir olay, karşıdaki kişi için aynı olmayabilir. Genelde düzelir diye yola çıktığımız kimse kolay kolay o davranışlardan vazgeçmez. Onun doğrusu o çünkü. Ya da karşınızdakini olduğu gibi kabul edeceksiniz. düzelir diye yola çıkmayın kimse huyunu değiştirmiyor.

Soğuduysanız geçmiş olsun bi daha eskisi gibi olmaz. O da bi süre sonra özüne döner. O zaman ilişki tamamen çekilmez bi hal alır.
İzin alıp 3-4 günlüğüne baş başa tatile çıkabilirsiniz. Birbirinizi neden sevdiğinizi bulmanız lazım. İlk günleri anımsayın konuşun. Tekrar canlanması lazım duyguların.

Ama sizi soğutacak kadar ne hatası oldu onu da özet olarak geçerseniz daha net düşündüklerimizi söyleriz

Burada olayları ayrıntılı olarak anlattıklarında bile el yordamıyla yorum yapılıyor. Sizin anlattığınız muğlak şeylere ne yazsak rahatlarsınız ki?

siz aynı konuyu geçen gün de açmamış mıydınız
o konunuzda da böyle karman çorman belirsiz biçimde yazmıştınız
hata hata diyorsunuz mesela ne oldu ne hatası örnek bile vermemişsiniz
biz nerden bilelim neye göre yorum yapalım ?
bence sizin kendi içinizde çok belirsiz şeyler var
kendiniz bile kendinizi anlayamamışsınız adamın anlaması imkansız bu durumda
tek söyleyeceğim şey şu , soğuduysanız ayrılın gitsin
çünkü adama da yazık gayet iyi davranmaya çalışmasına rağmen karşısında böyle robot gibi duran soğuk bi kadın var
ben bunu normalde kimseye söylemem ama size söyleme gereği duydum
böyle devam ederseniz bu adamın ilgisi gayet neşeli , şen şakrak, kendisine sıcak davranan , biraz ilgi gösteren birine kayması yakındır
böyle bişi yaşarsanız şaşırmayın derim

Aynı konunun bir benzerini birkaç gün önce ben açtım. Benim de kafam karışıktı, okuyabilirsiniz

Onu tekrar eskisi gibi sevebilirim. Boş yere eskiden böyle derin bağlar kurduğum birini bırakamayayım diyordum. Ona değiş dedim ve tam tamına istediğim adam oldu hem de aylar boyu. Kendisi de eski benliğini istemediği için değişti zaten yoksa bir insan istiyor diye değişinilmez. Değişti de ben artık eski ben değildim. Ona karşı olan çekimim yok olmuştu. O değişmişti ama çok geç kalmıştı anlaşılan. Bazı şeyler tek kullanımlık sanırım. O kesin ayrılık kararından sonra olan değişimler bizi etkilemiyor. En azından beni etkilemedi. Yaptığı şeyler artık beni heyecanlandırmıyor. Eskiden alacağı ufak bir hediyeyle sevinçten havalara uçacağım adam artık dünyaları serse ruhsuz bir şekildeyim. Bir şeyler tükendi maalesef keşke biz kesin bir karara varmadan önce onlar bunu fark etseler ama bir kadın ayrılık kararı verdikten sonra o erkeğe eskisi gibi bağlılık duyamıyor. Daha çok bir alışkanlık, güven bağı, ufak bir merhamet sevgi kalıyor. O da benim için yeterli değildi. Henüz gencim ve böyle beni bulutlar üstünde hissetirebilecek ilişkiler varken sırf onun gibisini bulamam diye eldekiylr yetinip ömür boyu mutsuz olacağımı fark ettim. Ben bırakmaya karar verdim. Bence bir şeyler değişse bile daha iyi bir seçeneğiniz olsa bırakacağınız, sırf korkularınız yüzünden bırakmadığınız birini bırakın. O her ne kadar bir daha deneyelim bana deneme şansı ver dese bile en iyisi onun için de bu. Kimse sevilmediği ilişkide kalmamalı. Size bakıp sizin onu daha az sevdiğinizi görmesi onu kahrediyor içten içe. Bence korkaklık yapmayıp artık eskisi gibi onu sevmediğimizi kabul etmeliyiz. Hissettiklerim düzelir mi diye ben bekledim, düzelmiyor. Eskiden aşktan gözüm başkasını görmezdi zaten benim için olan yanımdaydı ama şimdi bana uygun başka biri gördüğümde ona çekiliyorum, onu daha çok beğeniyorum. Böyle aşk olmaz. Bu insanla evlensem bile yarın öbür nasıl mutlu olacağım, aklım hep daha iyisini hak ediyordun diyecek. Daha çok sevebileceğin insanlar dururken aynı kişiyle kalmak ona çok büyük haksızlık, benim karakterime de çok ters. Aldatma karakterimde yok, sevdiğimden başkasını gözüm görmüyor ama sevgilimden başkasını şu an görür oldu, çünkü aşk bitti. Sizin de böyleyse bitirin ne onun ne kendinizin yolunu tıkamayın. Hisler maalesef değişmiyor elden bir şey gelmiyor. Nasıl hissettiğimizi kontrol edemiyormuşuz, zor yoldan öğrendim.