Merhaba herkese artık nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. Lütfen yardımcı olur musunuz bana ? Olayları tek tek anlatmayacağım lütfen sonda belirttiğim sorunuma odaklanın :)
6,5 yıllık ilişkim var 1,5 yıllık nişanlıyız. Nişanlılık sürecimizde sıkıntılar oldu hem ailesel hem ilişkisel. Ben düzeltmeye iletişim kurmaya çalıştım yapamadıkça sorunların üstünü örttüm içime attım en sonunda da 4 ay önce patladım.
Ben onun ve ailesinin yaşadığı şehirdeyim bu arada 3 yıldır tüm ihtiyaclarım vs herşeyimle ilgilendiler ailecek. Fikirlerim, kararlarım, duygularıma saygı ve empati göstermek dışında her konuda çok iyilerdi yani. Her neyse ben 1,5 yılda yaşadığım şeylerin önemini ve ciddiyetini aniden idrak ettim ve o noktada patladım zaten. O noktadan sonra nişanlıma aktarmaya çalışıyorum olayları kendimi ısrarla anlatmaya doğruyu göstermeye çalıştım ama görünmez bir duvarı vardı. O hep bizim için en iyisini yaptıgını düşünüyordu yani. Hataları kabul etmiyor, zorlanınca mecburen kabul edip yalandan özürler diliyor ama gerçekten idrak etmiyordu. Bu şekilde 4 ay geçti. Ben her gün ağladım vücudum hayatımda ilk kez isyan etti duygusal bir sebepten. çünkü ben konuştukça sürekli hatalarını anladıgını beni hissettiğini söylüyor ama tam öyle hissetmiyordum. Ki bunları söylemesi bile bir aşamaydı önceden bunlar da yoktu.
Herneyse biz şuana kadar hiç ayrılık yaşamadık. Mutluydum yani yıllarca ilişkimden. bu dönemde düzelsin diye çok uğraştım ve öyleymiş gibi de konuşuyordu. Ama tam içime sinmiyordu işte bu sebepten ayrıldım ilk kez ondan. Tam bu noktada gerçekten duvarlarını indirdi. Ve gerçekten hataları anladıgını, haksızlıklaraa ugradıgımı kabul edip hak verdi. Diyorum ya olaylar hem evlilik süreciyle alakalı olarak ailesel hem de ikimizin arasında da sorunlar vardı. Ben asla bu kadar farkında değildim ama "hata" lar cok fazla yani.
Şuanki durum ise, düzelteceği hatalar zamanla gösterilebilecek şeyler. Bunu biliyorum. Bu süreçtede aşırı iyi davranıp can cğer geçinelim istiyor ben de seviyorum tabii bunu ama biz önceden de sarmaş dolaş can ciğerdik. Hani esas meseleler karşımıza çıktıgında yine aynı davranacağından korkuyorum. Ve bu yüzden ben artık kendimi açamıyorum ona. Çünkü gerçekten tam vazgeçtiğim bir noktada bana duvarlarını indirdi. Evliliğe vs dair tüm heveslerim gitti çünkü o heves gitmesin diye baya mücadele edip motive kalmıştım herşeye rağmen ama karsıdaki insanla bi türlü iletişim kuramadığım için gitti işte hevesim artık.
Ben tam kıpır kıpır manita derler ya ondandım. Çok bağlıydım da ona. Şuan böyle davranamıyorum hatta sevgi sözcükleri bile kullanıp sarılmaya bile içim atmıyor gibi. Ama o uğraşıyor bayadır ve ben de seviyorum onu gerçekten. Bu halim onu da yıpratıyor 1-1,5 aydır bu şekildeyiz.O uğraşıyor ama ben robot gibiyim ona karşı. Çünkü korkuyorum. Bunları konuştuk da tabi. Artık korkacak bişey yok kendimden eminim diye ikna etmeye cok ugrastı beni. Yine aynı şeyler olursa ayrılırsın o zaman ama robot gibi olma bana dedi yani. Böyle içten bir küskünlük gibi halim anlatabiliyor muyum bilmiyorum.
Tek ona değil güzel hayallerime ve heveslerime küskünüm artık.
Bir süredir aynı evde yaşıyoruz. (evleneceğimiz evi yeni döşemiştik oradayız.) Evle ilgileniyor onun işi rahat benim ki değil. Arada yemek hazırlıyor. Özel günlerde çiçek gönderiyor. Güzel sözleri eksik etmiyor sürekli sarılmak istiyor. Aile evinde kalmıyor artık hep yanımda. Unutalım ve böyle devam edelim diye düşünüyor. Ama ben soğuğum hala ona. Onu da yoruyor bu farkındayım zaten kendi problemlerini farkettiği için bu süreçte psikiyatriste gidip antidepresana başladı o da. Ben terapi alıyorum tabi. Onu çok sevmeme rağmen artık içimden "bunu belli etmemeliyim, benim için en önemli şeyin o oldugunu hissettirmemeliyim ona, iyi davranırsam yine eskiye döner, yumuşadığım an beni kandırmaya devam eder." diye şeyler geçiyor.
Onu çok sevmeye korkuyorum yani. Üzülmekten korkuyorum. Bu ikimizi de çok yıpratıyor.
Ona sen düzeldikçe ben de düzeleceğim bu halim senin değişimlerinle orantılı gececek dedim. Ve şuan görünen o düzeliyor ama bir faydası olmuyor gibi bana.
Tecrübeli, gerçekçi ablalar kardeşler düzgün üslupla düşüncelerinizi yazar mısınız, teşekkür ederim.