Nişanlım sağolsun her işime koşturur,her konuda yardımcı olmaya çalışır,.Bana ve aileme de çok saygılı bir insan(gerçi sonradan ben size annen için değil senin için geliyorum desede).Allah var 1 yıldır tek bi yanlışını görmedim.Ama sonra bende kist çıktı.aslında bu kist uzun zamandır o hayatımda yokkende vardı.birgün doktora gittik,muayeneden çıktım, hatta oda girmek istedi ama doktor izin vermedi.kistimde biraz büyüktü,çocuğun bir tık zor olabileceğini söyledi,bende çıkınca nişanlıma paylaştım saklamadım.sonra yine birgün bizdeyken bu konu konuşuldu, hatta nişanlımda sonuçları vs.gördü.sonra bi gitti, bana tavrı 180 derece değişti,bir sonraki buluşma günümüze tuhaf ve soğuk konuşarak gelmedi,sonra o hafta çok tartışmalarımız oldu,hep geçmişle ile ilgili sudan sebep olayları yüzüme çarptı,yok hata yapıosun yok bilmem ne dedi.söyle hatamı biliyim dedim,kist durumunu niye sakladın dedi.bende saklamadım, önemli görmediğim için paylaşmadım sadece dedim.sen kimin dolduruşuna geliyosun niye böyle tuhaflaşmaya başladın dedim,kimsenin dolduruşuna gelmedim dedi,o hafta birbirimize çok soğuk yaptık,çünkü ben onun tavırlarını anlayamadım,ayrılacağımız hafta doktor kontrolüne bırakcaktı beni,bende kendim giderim sağol dedim,çünkü o hafta beni çok üzdü,hep birşeyleri yüzüme çarptı,çokça misilleme yaptı,ters davrandı,neyse sonra illa geldi.dktor ilaçlı emar verince ben girmeye çekindim.gir girmicem gir girmicem inatlaşma oldu,neyse sonra ilaçlarımı alıp eve bıraktı.aynı gün benimle iletişimi kesti,defalarca aradım açmadı,sabahta benden ayrıldı.ben onu nasıl aldatmışım,çocuğum olmayacağını bile bile ona çocuk hayalleri kurdumuşum,yalanla avutmuşum.ne beni ne sülalemi görmek istemiomuş,annemle ona oyun oynamışız.evlendi boşandı desinler diye bir amaç ile onunla birlikte olmuşum.onu sevmemişim.dürüst olsaymışım daha tanıştığımızda söylermişim çocuğum olmayacağımı.ailesi şöyle sağlıklı şöyle iyi biz kız var diye diye benim gibi biriyle tanıştırmışlar,benim duruşuma inanmışlar.ben ona ilk tanıştığımızda sağlık sorunum yok diyerek gelmişim,çcuk düşünmüyorum demişim,oda bana neden bir sağlık sorunummu var dediğinde hayır deyip yere bakmışım,orda anlamalıymış ama bana güvendiği için altında bişey aramamış.annem 3 yıldır kist var demiş ben 6 ay demişim, dediklerimiz birbirini tutmamış(halbuki tamamen yanlış hatırlama). yalan söyleyip onu kandırmışız.ve daha kırıcı bir sürü söz.bende ona;bak olayları çok farklı yere çektin,düşündüğün gibi değil,yüzyüze görüşelim,böyle şeyler telefonda olmaz dedim,yapıcı olmaya çalıştım.asla dinlemedi.bizi görücü usulu tanıştıranlar araya girdi,onunla konuştu,onlarada yok dedi.bitti bu iş dedi,keskin bir viraj aldı anlayacığınız.2gün sonra eşyaları bölüştürme mesajı attı,3.gün eşyalarımı kapıma bıraktırdı.bende tabi şok oldum.kafayı yedim rsmen.işin özeti şuan 3 aydır özür dileyip kendini affettirmeye çalışıyor.ama inanın hatasını anlayıp gerçekten banada özür dilemesi haftalarını aldı,üstüne bide annesiyle bize gelip gerçek manada mahcubiyet duyacaklarına annesi annemi suçladı,benim annem oğlunda travma açmış,eski arkdaşım ile alakalı konuşmuş, nişanlımda düşünmüşki benim annem evlenmemizi istemiyormuş.halbuki nişanlım neredeyse hep bizdeydi,beraber yiyip içip vakit geçiriyorduk,annemin gerçekten art bi niyetle söylemeyeceğini bilmemesi çok tuhaf.ama kendi annesi patavatsızlık yapınca, aman be canım annem güzelleme yapıyor oluyor,küfür edince anadolu ağzı işte diyor. annesine diyorum ki ama bakın oğlunuz anlayıp dinlemeden nişan attı ve getirdi eşyaları kapıma koydurdu, hep anneme bir şey söylüyorsunuz ama bu konu hakkında hiç konusmuyorsunuz dediğimde bana verdigi cevap şu; bir anlık erkek öfkesiymiş.şok oldum ya.sonra annesi bize geldikten 1 gün sonra beni aradı, biribirne sahip çıkın bir bugün varız yakın yokuz falan dyerek güzel bir şekilde konuştu.ama anneme travma açtınız diiyp üste çıkmaya çalışmasına çok sinir oldum.uzun bir süre bu konuda kendini haklı gördü.şuan yanıma görmeye beni geliyor adımı farklı kaydetmiş,evdekilere biriyle görüşüyorum diiyp evden çıkıp yanıma geliyor,tam manasıyla barıştığımzda ikimizi açıklayacakmış.neden böyle bir yalan söyledin,illa birimi olmak zorunda hayatında dedim.annesi üzülmesin,evdekiler çok soru sormasın diyeymiş.ailesiyle telefonda konuşurken annesi buna hep başkasını buluruz diyor,bana karşı olmasada biriler hakkında küfürlü konuşuyor annesi.bende dedimki annen yanlış konuşuyor neden kızmıyorsun,küfür doğru bişy değil diyorum,neymiş Anadolu ağzıymış.dedimki ne ara unuttunuz ya,daha nişan atalı ne kadar olduda birini bakıyorlar sana,neymiş onun üzüldüğünü görüyorlarmış onun içinkısaca kızlar ben hayatımda ilk defa birini çok sevdim,ve ilk defada böyle bişi yaşıorum.beni çok kırdı,resmen gökdelenden aşağı attı,ileride tekrar aynı şeyleri yaşatmasından korkuyorum.bir yandan diyorum insandır herkes hata yapar.öte yandan beni hiç dinlememesi çağrılarıma cevap vermeden kestirip atması korkutuyor.sizin düşncelerniz neler kızlar?
not:nişanlımın derdi çocuk değilmiş, sakladığımı düşündüğü için ona ihanet edip kandırdığımı düşünmüş.yani ben güya en başta çocuğumun olmayacağını biliyormuşum.bilerek söylememişim.ki böyle birşey asla yok.ben Allah korkusu olan biriyim.birkaç olayı ve senaryoyu kafasında birleştirince benim sakladığım fikrine varmış,bu sebeple böyle davranmış.ama güvenmeyerek bana büyük bir hata yapmış,o an farklı bir düşünce iklimindeymiş ve çok yanlış düşünmüş falan..
