Merhaba
Sırf bu konu için üye oldum. Lütfen doğruyu, yanlışı, fikirlernizi söyleyin.
3 yıllık ilişkinin ardından 1 yıl önce nişanlandık, düğüne 10 gün kaldı.
Annem babam emekli, bi tane okuyan kardeşim var.
Nişanlımın anne babası emekli bir tane bir yaş büyük abisi var.
Kardeşler birbirini daha önceden tanıyordu. Ailelerle tanışma vs aşaması çok güzel geçti, o esnada nişanlım askerden yeni dönmüştü iş arıyordu ailem bu konuda onu kırmamak için hiçbir soru sormadı.
Nişanlımın babası bizim için kendi binalarında bir ev aldı ve başta bunu ben de kabul ettim. Ancak anne babasının ordan gidip abisinin orada yaşayacağını öğrendiğimde bu evden vazgeçtim. Çünkü sıkıntılı biri olduğunu gözlemlemiştim. Birlikte aileleri kırmayan bir mazeret bulup uzağa taşındık. O ev abisine verildi, tadilatı Annelerin tanışmasında da annem üzerimize düşen yapılması gereken şeyler dışında hiçbir şey istemediğini söyledi. O esnada kayınvalide adayım her şey hazır, çabucak evlendiririz, saçının tokası bile aklında kalmasın, sana beğendiğin süsü almaya gittim diyen biriydi.
Bizim sözümüzün ertesi günü nişanlımın abisi kıskandığı gerekçesi ile bikaç haftadır tanıdığı, 18 yaşında bir kızla aniden evlenmeye karar verdi. Abi 33 yaşında.
Sorumsuz, problemli ve aile etrafında hayta bilinen biri. Kayınvalidem de açıkça o evlensin çok istiyorum, evlenmeyecek diyorlar vs. dedi. Ve ertesi gün beni, ailemi aramayı, ilgilenmeyi kesti. Nişan elbisemi kendim almaya gittim, aileler arası sorun çıkmasın diye bu durumu nişanlımla idare edip yalanlar söyledik. Ve ben annesinin tutumunu bildiğim için nişanlımı annesinin ilgisizliğinin sorun olacağı konusunda ikaz ettim.
5 ay boyunca annemin tüm davetlerine rağmen hiçbir detayı konuşmak için dahi gelmedi ve her arandığında kaynımı, onların sorunlarını, diğer gelin adayını, onun için ne hazırlıklar yaptığını anlatıp durdu. Geldiğinde ise gerekçe olarak parasının kalmadığını söyledi.
Öteki gelininin ailesi hiçbir şey yapmayacağını söylediği için kızın yatak odasından tutun beyaz eşyaya kadar her şeyi erkek tarafı aldı. Sorsanız sürekli ben ikinize de aynı şeyi yapıyorum diyor sürekli. Ben mutfak eşyası, bi kısım ev eşyası, yatak odası, küçük aletler, düğünün bir kısmı vs. ne gerekiyorsa kendim yaptım. En sonunda da banane parası yoksa ötekini evlendirmek için koştururken bana mı sordu ben çalışıyorsam başkası için değil dediğimde paragöz oldum. 2 defa kayınvalide ile konuşmaya gittim ve bu ilgisizliğinin sorun olduğunu, bizim de aramızı bozduğunu, istemezse bir şey almayabileceğini ancak en azından bir kez ilgilenebileceğinü söyledim. Beni aramızı bozmakla tehdit etti. Çok defa kenarda öteki gelini için yaptığı hazırlıkları anlattı ya da beni zorla nir konuya dahil edip bu lafları ben söylemişim gibi nişanlıma aktardı. Benim ailem de bu değersizlik ve ilgisizlik yüzünden nişanlımın arada kalıp mahçup olmaması için ona tek bir laf bile söylemedi. Sadece annesi ile annem bir kez konuştu, yaptıklarını kabul etti. Ancak hiçbir davranış değişmedi. Kendi imkanlarımızla ikimiz benim ailem istediği için düğün yapıyoruz. Kayınvalidem sürekli öteki oğlu düğün yapmadığı için bizim düğün yapmamızı, öteki ailenin yanlış anlayabileceğini düşünüp bunu bile istemiyor. Ancak benim ailem kızın tüm sorunlarını, ona alınan şeyleri, yapılanları ve süreçleri biliyor. Nişanlım ise annesinin hatalı olduğunu ama samimiyetten anlattığını ve benim ailemin çok abarttığını söyleyerek annesini ve abisini onlar özür dilemeden affetmemi, hiçbir karşılık vermememi, gerektiği kadar görüşeceğimizi söylüyor. Yalnız bu gereklilikte ihtiyacı olursa abisine para vermek, onlar sorun yaşarsa gitmek vs. var. Kayınvalidem oğlunun sıkıntılı olduğunu bu evlendiği kızı dövebileceğini, oğlunun evini geçindirmeyeceğini ve onların arasında bi sorun çıkmadan bir an önce onları evlendirmek istediğini söylüyor. Bu süreçleri sağlık sorunu sebebi ile nişanlımın babasına aktarmadık, o da adeta annesinin eşiymiş ve abisi çocuklarıymış gibi kıskanmasını, patavatsız sözler söylemesini, triplerini, şartlarını ayarlamadan tanımadığı biri ile evlenmesini kabulleniyor. Bu süreçte ben de nişanlıma öteki gelini kına gecemde düğünümde görmek istemediğimi, annesinin benimle bir kez ilgilenmemesine rağmen bana o kıza benim düğünüm için kıyafetler almasını kasten anlattığını söyledim. Konu patladı. Düğün vs elaleme rezil oluruz diye. Annesinin ilgisizliği, bana almadığı elbiseler, nişan bohçası yapılmaması da bizi rezil etti dediğimde konu sürmenaja giriyor. Takma, konuşsam da tartışsam da düzelmiyor evlenip işimize bakalım, ne yapayım ailem de böyle diyor. Kimse ondan ailesini atmasını istemiyor ama yeterden anlamıyor. Anne ve babası da akrabaları ile konuşmuyor, komşu ve arkadaşları yok. Sürekli çocukları birlikte olsun istiyorlar. Nişanlım abisi işe evel eski yakın değil. Ve bu çiftle bizim aramızda yaş, eğitim, kültür, yaşam tarzı farkı var. Küçümsemiyorum ama yıllardır çalışan, ikimiz de üniversite mezunu, belli hobileri olan insanlarız bu çift ise okumamış, biri zaten daha okul yaşında, babası yaşında biri ile evlenen, biri çalışan, biri işi olan da başında durmayan biri.
Bizim nişanımızın ertesi günü evde misafirlerin onları beklediğini bile bile annesi diğer oğluna nişan yaptı ve biz oraya gitmek zorunda kaldık. Kayınvalide ise ben de bilmiyordum o gün nişan olacağını dedi. Benim de bu süreçte nişanlıma çok söylenmek, ondan bu durumu düzeltmesini istemek, çok sinirlendiğimde abisi ve nişanlısından küfürle bahsetmek gibi bir hatam oldu. Hiçbi zaman ailesinden birinin yüzüne kötü bi şey söylemedim. Ancak şu durumda annesini abisini bunca haksızlıkla affetmemi beklemesi, onlara yakın olmamı istemesi normal mi? Öyle ise ben ne yapacağım? Evlenince haftada bir gibi ailelere gitmeyi düşünüyoruz ancak ben abisinin en ufak patavatsızlığını bile kaldıramıyorum. Borç vermesi fikri bile beni rahatsız ediyor. Annem hatalı, aana haksızlık etti diyor ancak o annedir diyerek normal davranmamı istiyor. Ve konuşmamı bekliyor, özür beklemekte hata mı ediyorum? O benim ailemle normal iletişimde. Gelip gidiyor. Annesi beni 5 aydır davet etmiyor bile çünkü diğer gelininin ailesi sokağa çıkmasına izin vermiyor. Başlangıçta çok sık çağırıyordu. Üstelik bu olanlar yüzünden nişan attık ve iki hafta sonra konuşmaya başladık. Erkekler hep böyle mi, ben mi abartıyorum bilmiyorum. Sonradan ailesi kıymete mi biner talepler oldukça soruna mı çekilir bilmiyorum. Bu ailecilik konusu nişandan sonra çıktı bu arada. Öncesinde evde zorlandığını, kaç yıl ayrı yaşadıktan sonra zor geldiğini, özgürlüğüne düşkün olduğunu, kardeşinden soğuduğunu falan söylüyordu. Haklı da olsa ailesi suçlusun demesin istediğini söylüyor. Haklı da olsam ailesi kız yüzünden bize bağırdın vs. demesin istiyor. Hatta o kadar ki arada bir evimizde kalmak istese neyse ya şimdi evlenmeden uzaklaştı bizi istemiyor derler deyip vazgeçiyor. Karışık olduysa kusura bakmayın cevaplarla güncellerim.
Sırf bu konu için üye oldum. Lütfen doğruyu, yanlışı, fikirlernizi söyleyin.
3 yıllık ilişkinin ardından 1 yıl önce nişanlandık, düğüne 10 gün kaldı.
Annem babam emekli, bi tane okuyan kardeşim var.
Nişanlımın anne babası emekli bir tane bir yaş büyük abisi var.
Kardeşler birbirini daha önceden tanıyordu. Ailelerle tanışma vs aşaması çok güzel geçti, o esnada nişanlım askerden yeni dönmüştü iş arıyordu ailem bu konuda onu kırmamak için hiçbir soru sormadı.
Nişanlımın babası bizim için kendi binalarında bir ev aldı ve başta bunu ben de kabul ettim. Ancak anne babasının ordan gidip abisinin orada yaşayacağını öğrendiğimde bu evden vazgeçtim. Çünkü sıkıntılı biri olduğunu gözlemlemiştim. Birlikte aileleri kırmayan bir mazeret bulup uzağa taşındık. O ev abisine verildi, tadilatı Annelerin tanışmasında da annem üzerimize düşen yapılması gereken şeyler dışında hiçbir şey istemediğini söyledi. O esnada kayınvalide adayım her şey hazır, çabucak evlendiririz, saçının tokası bile aklında kalmasın, sana beğendiğin süsü almaya gittim diyen biriydi.
Bizim sözümüzün ertesi günü nişanlımın abisi kıskandığı gerekçesi ile bikaç haftadır tanıdığı, 18 yaşında bir kızla aniden evlenmeye karar verdi. Abi 33 yaşında.
Sorumsuz, problemli ve aile etrafında hayta bilinen biri. Kayınvalidem de açıkça o evlensin çok istiyorum, evlenmeyecek diyorlar vs. dedi. Ve ertesi gün beni, ailemi aramayı, ilgilenmeyi kesti. Nişan elbisemi kendim almaya gittim, aileler arası sorun çıkmasın diye bu durumu nişanlımla idare edip yalanlar söyledik. Ve ben annesinin tutumunu bildiğim için nişanlımı annesinin ilgisizliğinin sorun olacağı konusunda ikaz ettim.
5 ay boyunca annemin tüm davetlerine rağmen hiçbir detayı konuşmak için dahi gelmedi ve her arandığında kaynımı, onların sorunlarını, diğer gelin adayını, onun için ne hazırlıklar yaptığını anlatıp durdu. Geldiğinde ise gerekçe olarak parasının kalmadığını söyledi.
Öteki gelininin ailesi hiçbir şey yapmayacağını söylediği için kızın yatak odasından tutun beyaz eşyaya kadar her şeyi erkek tarafı aldı. Sorsanız sürekli ben ikinize de aynı şeyi yapıyorum diyor sürekli. Ben mutfak eşyası, bi kısım ev eşyası, yatak odası, küçük aletler, düğünün bir kısmı vs. ne gerekiyorsa kendim yaptım. En sonunda da banane parası yoksa ötekini evlendirmek için koştururken bana mı sordu ben çalışıyorsam başkası için değil dediğimde paragöz oldum. 2 defa kayınvalide ile konuşmaya gittim ve bu ilgisizliğinin sorun olduğunu, bizim de aramızı bozduğunu, istemezse bir şey almayabileceğini ancak en azından bir kez ilgilenebileceğinü söyledim. Beni aramızı bozmakla tehdit etti. Çok defa kenarda öteki gelini için yaptığı hazırlıkları anlattı ya da beni zorla nir konuya dahil edip bu lafları ben söylemişim gibi nişanlıma aktardı. Benim ailem de bu değersizlik ve ilgisizlik yüzünden nişanlımın arada kalıp mahçup olmaması için ona tek bir laf bile söylemedi. Sadece annesi ile annem bir kez konuştu, yaptıklarını kabul etti. Ancak hiçbir davranış değişmedi. Kendi imkanlarımızla ikimiz benim ailem istediği için düğün yapıyoruz. Kayınvalidem sürekli öteki oğlu düğün yapmadığı için bizim düğün yapmamızı, öteki ailenin yanlış anlayabileceğini düşünüp bunu bile istemiyor. Ancak benim ailem kızın tüm sorunlarını, ona alınan şeyleri, yapılanları ve süreçleri biliyor. Nişanlım ise annesinin hatalı olduğunu ama samimiyetten anlattığını ve benim ailemin çok abarttığını söyleyerek annesini ve abisini onlar özür dilemeden affetmemi, hiçbir karşılık vermememi, gerektiği kadar görüşeceğimizi söylüyor. Yalnız bu gereklilikte ihtiyacı olursa abisine para vermek, onlar sorun yaşarsa gitmek vs. var. Kayınvalidem oğlunun sıkıntılı olduğunu bu evlendiği kızı dövebileceğini, oğlunun evini geçindirmeyeceğini ve onların arasında bi sorun çıkmadan bir an önce onları evlendirmek istediğini söylüyor. Bu süreçleri sağlık sorunu sebebi ile nişanlımın babasına aktarmadık, o da adeta annesinin eşiymiş ve abisi çocuklarıymış gibi kıskanmasını, patavatsız sözler söylemesini, triplerini, şartlarını ayarlamadan tanımadığı biri ile evlenmesini kabulleniyor. Bu süreçte ben de nişanlıma öteki gelini kına gecemde düğünümde görmek istemediğimi, annesinin benimle bir kez ilgilenmemesine rağmen bana o kıza benim düğünüm için kıyafetler almasını kasten anlattığını söyledim. Konu patladı. Düğün vs elaleme rezil oluruz diye. Annesinin ilgisizliği, bana almadığı elbiseler, nişan bohçası yapılmaması da bizi rezil etti dediğimde konu sürmenaja giriyor. Takma, konuşsam da tartışsam da düzelmiyor evlenip işimize bakalım, ne yapayım ailem de böyle diyor. Kimse ondan ailesini atmasını istemiyor ama yeterden anlamıyor. Anne ve babası da akrabaları ile konuşmuyor, komşu ve arkadaşları yok. Sürekli çocukları birlikte olsun istiyorlar. Nişanlım abisi işe evel eski yakın değil. Ve bu çiftle bizim aramızda yaş, eğitim, kültür, yaşam tarzı farkı var. Küçümsemiyorum ama yıllardır çalışan, ikimiz de üniversite mezunu, belli hobileri olan insanlarız bu çift ise okumamış, biri zaten daha okul yaşında, babası yaşında biri ile evlenen, biri çalışan, biri işi olan da başında durmayan biri.
Bizim nişanımızın ertesi günü evde misafirlerin onları beklediğini bile bile annesi diğer oğluna nişan yaptı ve biz oraya gitmek zorunda kaldık. Kayınvalide ise ben de bilmiyordum o gün nişan olacağını dedi. Benim de bu süreçte nişanlıma çok söylenmek, ondan bu durumu düzeltmesini istemek, çok sinirlendiğimde abisi ve nişanlısından küfürle bahsetmek gibi bir hatam oldu. Hiçbi zaman ailesinden birinin yüzüne kötü bi şey söylemedim. Ancak şu durumda annesini abisini bunca haksızlıkla affetmemi beklemesi, onlara yakın olmamı istemesi normal mi? Öyle ise ben ne yapacağım? Evlenince haftada bir gibi ailelere gitmeyi düşünüyoruz ancak ben abisinin en ufak patavatsızlığını bile kaldıramıyorum. Borç vermesi fikri bile beni rahatsız ediyor. Annem hatalı, aana haksızlık etti diyor ancak o annedir diyerek normal davranmamı istiyor. Ve konuşmamı bekliyor, özür beklemekte hata mı ediyorum? O benim ailemle normal iletişimde. Gelip gidiyor. Annesi beni 5 aydır davet etmiyor bile çünkü diğer gelininin ailesi sokağa çıkmasına izin vermiyor. Başlangıçta çok sık çağırıyordu. Üstelik bu olanlar yüzünden nişan attık ve iki hafta sonra konuşmaya başladık. Erkekler hep böyle mi, ben mi abartıyorum bilmiyorum. Sonradan ailesi kıymete mi biner talepler oldukça soruna mı çekilir bilmiyorum. Bu ailecilik konusu nişandan sonra çıktı bu arada. Öncesinde evde zorlandığını, kaç yıl ayrı yaşadıktan sonra zor geldiğini, özgürlüğüne düşkün olduğunu, kardeşinden soğuduğunu falan söylüyordu. Haklı da olsa ailesi suçlusun demesin istediğini söylüyor. Haklı da olsam ailesi kız yüzünden bize bağırdın vs. demesin istiyor. Hatta o kadar ki arada bir evimizde kalmak istese neyse ya şimdi evlenmeden uzaklaştı bizi istemiyor derler deyip vazgeçiyor. Karışık olduysa kusura bakmayın cevaplarla güncellerim.
Siz olgunluğunuzdan ödün vermezseniz zaman lehinize işleyecektir. Bu süreçte sabretmek zor biliyorum ancak bu insanlar için kendi huzurunuzu bozmayın 
Belki de bir gün kızım kusura bakma ben sana çok haksızlık etmişim diyecektir kayınvalide size 
Nişanlınız zamanla kendi yorulacaktır çünkü evlilik sorumluluğu kolay şey değil. Bir yerden sonra bir seçim yapmak zorunda kalacaktır. Hele bir de yuvanızda mutlu olursanız o mutluluğun hiç bir şekilde bozulmasını da istemeyecektir
Çok teşekkür ederim. Benimki ekstra duygusal. Anne sürekli baban hasta olur üzülür diye korkutup kendi yaptıklarını bile anlattırmıyor çünkü. Ve ailesi çok yalnız. Hiçbir akraba komşu arkadaş yok, mecbur hissediyor.
