-
- Konu Sahibi resurrection93
- #261
Iki tarafta ayrı ayrı kötü insanlar değil belli ki. Ama dünyalar, algılar farklı. Bu da ilerde sizi çok yıpratır ki belli ki şimdiden yıpratmaya başlamış. Karar senin kararın.
Çok teşekkür ederim yorumunuz ve tavsiyeniz için. İşte kendisi ben anneme söylesem bile sizden telefon beklediler diyor ne telefonuysa artık nişan ayarlamak bizim işimizdi dediğiniz gibi... ilk başta hep benim ailemi suçladı neymiş annemi arayıp bela okumak istemiş nişanı iptal etti diye sonra düşününce karar vermiş iki tarafın da kendince sebepleri olduğuna bilmem ne. Bizden bir şey olmaz ya çok belli oldu bu.Bir not düşmek istiyorum . Annemin dediğine geldim dediniz ya biz bayanlar gençken bu durumdan hoşlanmayıZ. Hatırlıyorum da sırf ailemin lafına geldi olmasın diye şimdi şimdi fark ettiğim çok yanış kararlar vermiştim. Sen bu hataya düşme hayatını tabiki ailen yönetmeyecek demek istediğim sakın dediğine geldim olmasın diye yakma başını! Sanırım demekten vazgeçerek başla yeni hayatına unutma sen çok kararlı dik dediğim dedik olursan sevdiğin de ikna için yol göremeyince ve eğer seviyorsa yoluna gelecektir. Gelmiyorsa da hiiiç üzülme asla... Neden biliyormusun? Kaynana aratıp annene kızma yüzünü kimden aldı? İçinse sakladı da annenemi patladı? Sencenevde bu rahatsız durum konusulmuştur. Senin evinde konuşulsa ne yapıyordun "BEN İSTİYORUM" Diyip konuyu kapattırıyordun. Sevdiğine de bu düşerdi BENİM HABeRİM VAR BİZ BÖYLE UYGUN GÖRDÜK sşywcekti anneni arayıp hesap sorma cesaretini vermeyecekti.. Nolur oku geleceği güzelim
Yazık etme kendine
Çok teşekkür ederim yorumunuz ve tavsiyeniz için. İşte kendisi ben anneme söylesem bile sizden telefon beklediler diyor ne telefonuysa artık nişan ayarlamak bizim işimizdi dediğiniz gibi... ilk başta hep benim ailemi suçladı neymiş annemi arayıp bela okumak istemiş nişanı iptal etti diye sonra düşününce karar vermiş iki tarafın da kendince sebepleri olduğuna bilmem ne. Bizden bir şey olmaz ya çok belli oldu bu.[/Q
Bir kere seven adam ailenden gizli gel evlenelim demez. belli ki evlilikten sonra çok çok değişecek annesinin kılığına bürünecek.
Çok teşekkür ederim yorumunuz ve tavsiyeniz için. İşte kendisi ben anneme söylesem bile sizden telefon beklediler diyor ne telefonuysa artık nişan ayarlamak bizim işimizdi dediğiniz gibi... ilk başta hep benim ailemi suçladı neymiş annemi arayıp bela okumak istemiş nişanı iptal etti diye sonra düşününce karar vermiş iki tarafın da kendince sebepleri olduğuna bilmem ne. Bizden bir şey olmaz ya çok belli oldu bu.
bu olaya çok yakın bir olay da benim başımdan geçti. ki biz ailecek tanışıyorduk diyebilirim ona rağmen ne olaylar. işin içine aileler bu kadar dahil oldu mu mutlaka bu karışıklık oluyor. bende 4 senelik ilişkimi bitirdim ve rahat ettim :) erkekler anneye düşkün oluyorlar annelerde oğullarına. onların arasına giremezsin :) hele şimdiden bu düşkünlüğün fazla olduğu sinyalini veren erkek arkadaşınla annesi arasına hiç. erkek arkadaşının sana olan söylemlerinin gerçekleşeceğini hiç sanmıyorum. sen ne yaparsan yap o anne haklı çıkacaktır.Herkese merhabalar. Benim 6 yıllık bir ilişkim var fakat nişanım son anda iptal oldu. Ne yapacağımı bilemiyorum. Biraz uzun olacak ama olayı en başından anlatmak istiyorum.
Benim 6 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim ve ben de ayrı ayrı üniversitelerden ve ayrı ayrı bölümlerden mezunuz. Benim hayata bakış açım, isteklerim, hayattan beklentilerim ona göre hep biraz daha farklı olmuştur çünkü ekonomik, parasal ve kültürel açıdan birbirimizden farklıydık. Benim ailem biraz daha eğitimli, biraz daha görmüş geçirmiş ve ekonomik açıdan çok daha iyi kimselerdi onun ailesine göre. Nitekim biz bu farklılıklara rağmen bu ilişkiyi sürdürdük. Askerlikti, okuldu, işti derken zor da olsa nişanlanmaya karar vermiştik. Zor da olsa diyorum çünkü ailem hem onunla hem ailesiyle aradaki farkı gördüğü için hiç istemiyordu. Ama ben çok istiyordum. Ben istediğim için olacaktı.
İkimiz de onun okulu bittiğinden beri aynı şehirde yaşıyorduk. Ben büyük şehirde yaşıyordum, o da okulu bitince benim olduğum yerde işe girmişti. Ailemin bütün isteksizliğine rağmen bu işe devam ediyorduk. Gel zaman git zaman aynı şehirde tam 3 seneyi beraber geçirdik, ilişkinin 2 yılı ayrı şehirlerde 3 yılı aynı şehirde geçmişti. Fakat askerden döndü, geldi eski çalıştığı kurumda işe giremedi. Ve geri ailesinin de orada yaşadığı, memleketine döndü. Orası da büyük şehir ve şu anda iyi sayılabilecek bir kurumda işe girdi, ortalama bir maaşı var, kendi işini yapıyor ve severek yapıyor. Ailem çok zor da olsa eğer evlenirsek beni oraya göndermeyi kabul etmişlerdi. Çok zor ikna etmiştim nişanlanacağım ve onun olduğu şehirde yaşayacağım diye tamam dediler, sen ne istersen o olsun.
Gel zaman git zaman biz ailemle yaklaşık 1 kaç hafta önce onların evine gittik. Onun annesi ve babası zaten biz onlara gitmeden bize gelmişlerdi. Babası değil ama annesinde biraz üslup sorunu vardı. Bu ilişkimiz boyunca böyle olmuştu. Mesela bana şaka yoluyla hep alttan alttan vururdu; "kız ben senin saçını başını yolarım", "seni vermezlerse bize kaçar mısın", "bak bizi yarı yolda bırakma ha" tarzında lafları vardı geçmişte. Bu tarz bir kadındı yani kendisi. Ailemle buraya tanışmaya geldiğinde de annesi anneme annem çalışan bir kadın olduğu için "ee sen annelik yapmamışsın ki o zaman vermişin çocuğu ananesi babannesi elinde büyümüş" demişti. Lafını sözünü bilmeyen bir kadındı yani. Fakat ailem ben istiyorum diye evlerine gittiler, bir tanıştılar. Orada da bir takım gerginlikler oldu. Örneğin ailem "biz üstümüze düşen her şeyi yapacağız, kız tarafı olarak maddi manevi ne gerekiyorsa yapacağız peki siz ne düşünüyorsunuz?" diye konu açtıkları zaman kadın sürekli "çocuklar bilir çocuklar bilir" diyip durmuş. Kadın diyorum çünkü ailede söz sahibi baya kendisi, kocası çok fazla ağzını açamıyor kadının yanında. Neyse ailem bu tutumdan dolayı herhalde bunlar hiçbir şey yapmayacak bizi kekliyorlar diye düşünürken, erkek arkadaşım konuya dahil olup güzel güzel konuştu ve yapacaklarını anlatmıştı. Annemler de ben istediğim için ikna olmuşlardı. Daha sonra nişan vs yapıcaz sözlerinden sonra onların evinden ayrılmıştık.
Aradan biraz zaman geçtikten sonra ailem nişan organizasyonu ile görüşmeler yapmaya başlamıştı. Evde nişan yapacaktık, nişan organizasyonu eve gelip evi süsleyecekti. Annem de bana demişti ki kızım nişan organizasyonunu tam ayarlayalım ondan sonra onları arayıp net bilgi vereceğiz. Tamam dedim ben de anneme. Fakat ondan önce annem erkek arkadaşımı evimize çağırmıştı. Dediğim gibi erkek arkadaşımla ayrı şehirlerdeydik ama. Bugüne kadar hep erkek arkadaş sıfatıyla konuşmuştu, bu sefer bir damat sıfatı ile konuşmak istemişti onunla. Ben de bu arada erkek arkadaşımı olan gelişmelerden, organizasyon şöyle ayarlanıyor böyle ayarlanıyor diye bilgilendiriyordum. Fakat biz bunlarla uğraşırken onların evinde meğerse kıyamet kopuyormuş. Annesi "kendi kendine mi nişan yapıyor bunlar, şimdiden aldın başına belayı nişanda böyle yapan ilerde neler yapmaz, niye biz aranmıyoruz, bir de oraya çağırıyormuş seni bu kadın (annemin çağırmasından bahsediyor), eğer oraya annesiyle konuşmaya gidersen bizi unut, seni parmağında oynatıyor bu kadın da oraya çağırıyor (annemden bahsederek gene parmağında oynatıyor" demiş. Nitekim tam nişan organizasyonuna onay verilip, organizasyonun ayarlandığı gece kadın annemi arıyor ve diyor ki; "ee siz nişan ayarladınız da benim bütün köylülerim köye gitti gelecek kimsem yok (biz onlara gittiğimizde erkek arkadaşım dayısı ve teyzesinin gelebileceğini söylemişti), benim oğlumu siz oraya çağırıyormuşsunuz konuşmak için artık ne konuşacakmışsınız bilmem ama benim oğlumun çok işi var gelemez benim çocuğum, ee nişan bohçası nasıl olacak onu da bilmiyorum ben?" tarzında hep olumsuz konuşmuş. Annem de ben o kadar ılımlı konuştum fakat o benimle sanki bu işi istemiyormuş gibi konuştu dedi. Bunun üzerine nişanı iptal etti ailem. Erkek arkadaşımla günlerce bunun kavgasını ettik ve bana orta yolu bizim bulmamız gerektiğini ama bunu bizim de yapamadığımızı, nişan organizasyonu ayarlama sürecinde o benim annemi arayıp ben de onun annesini arayıp çeşitli bilgilendirme yapsaydık böyle kopukluklar olmayacağını, nişanın iptal olmasında bizim de suçumuz olduğunu söyledi. Yani olay hem kültürel hem ekonomik farklılıklar ama bunun yanında ailem nişan organizasyonu tam ayarlandıktan sonra arayıp onları bilgilendirmek istedi ama onlar daha nişan organizasyonu ayarlama aşamasında bilgi sahibi olmak istemişler, erkek arkadaşım onlara bilgi verse de kendilerini dışlanmış hissetmişler. Erkek arkadaşım ben gidişat hakkında bilgi vermiş olsam bile sürekli beni sıkıştırdılar o aşamada niye aramadılar diye dedi. Nişan organizasyonu ayarlandığında babam babasını arayıp bilgi vermişti bunun üstüne annesi annemi arayıp ortalığı darma duman etti konuşma tarzıyla. Annem bana ne olursa olsun nişana çağrılan karşı taraf böyle konuşmamalıydı, bu kadın çok kurnaz, oğlunu da buraya konuşmaya göndermemek için her şeyi yaptı diyor. Ve ailem kesinlikle artık bu iş olmaz olursa ancak o buraya gelirse burda iş bulursa olur, seni kesinlikle onun ve ailesinin olduğu şehire göndermeyiz o buraya gelirse olur diyorlar. Nitekim olaylar silsilesi birbirini izledi ve durum bu hale geldi. Erkek arkadaşıma da bu süre zarfında güvenim kırılmıştı çünkü ona göre annesinde hiçbir sorun yoktu, o çok doğru konuşmuştu. Sonra oturup düşününce karar vermiş eğer aradaki iletişim kopukluğunu biz kapatsaydık böyle olmazdı diye. Benim ailem bu işten tamamen vazgeçmiş durumda ve beni de ayrıldık biliyorlar çünkü ben de bu süre zarfında bu olaydan, ilişkiden çok soğudum. Erkek arkadaşım her ne kadar sonunda mantıklı konuşsa da, başta annesinin tarafını körü körüne tutması, karakter olarak da birbirine benzemeleri beni bir hayli soğuttu. Bu işin ailem için olur yanı kalmadı kesinlikle istemiyorlar. Erkek arkadaşım "gel buraya gizlice evlenelim burada annemlerin parasıyla ev açayım yaşayalım güzel güzel seni seviyorum her şeye rağmen" demişti ben de ona "ama sen şimdiden annenin tarafını tuttun ben öyle bir şey yapsam gene her şeye annenin tarafını tutmayacağını nerden bileyim?" diye sorduğumda "evlenince kendi ailem olunca farklı olur kendi aileme kimseyi karıştırmam, kendi ailemi el üstünde tutarım" dedi. Ama bu lafına da güvenemiyorum çünkü geçmişte bana bir kere "annemi sevmiyorsan ayrılalım" demiş bir insan o yüzden kaçıp gitmeye de cesaretim yok.
Kaldı ki annem onların evine girerken gözlükle girmişti çünkü gözü bozuk olduğu için bazen gözlüğü gözünde unutuyor. Erkek arkadaşımla annesi annem hakkında "sosyetik kaynana bize hava mı atıyor gözlükle eve girerek" vs tarzında konuşmuşlar. Bunun dışında annem onun annesi ve babası bize tanışmaya geldiğinde et pişirmişti. Annesi bunu "biz fakir miyiz bize et pişirmişler, 2 kere gittik ikisinde de et yedik" demiş. Ama halbuki alakası yok bizim eve gelene misafire vs iyi doysunlar diye et pişirilir. Ve işin kötü tarafı erkek arkadaşım da "doğru söylüyor annem siz benim ailemi fakir mi sandınız?" demişti. Annesi kötü niyetli bir insan demiyorum ama bazı lafları mantığa sığmıyor ve erkek arkadaşım da ona hak veriyor ne yazıkki. Sizce ne yapmalıyım bu işin olur yani var mı dersiniz yoksa bitirmem mi hayırlıdır? Her şeye rağmen gizlice onunla evlensem mutlu olabilir miyim? Siz olsanız ne yapardınız? Eğer okuyup cevap verirseniz teşekkür ederim şimdiden...
siz mantıklı akıllı bir kıza benziyorsunuzÖncelikle teşekkür ederim ilginiz için. Evet kadın gerektiğinden fazla söz sahibi gerçekten de. Kaçarak evlenmeyi asla düşünmüyorum. Erkek arkadaşım ben gelir konuşurum ailenle diyor ama ikna olacak gibi değiller. O yüzden kaçmayı teklif etti kendisi.
Herkese merhabalar. Benim 6 yıllık bir ilişkim var fakat nişanım son anda iptal oldu. Ne yapacağımı bilemiyorum. Biraz uzun olacak ama olayı en başından anlatmak istiyorum.
Benim 6 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim ve ben de ayrı ayrı üniversitelerden ve ayrı ayrı bölümlerden mezunuz. Benim hayata bakış açım, isteklerim, hayattan beklentilerim ona göre hep biraz daha farklı olmuştur çünkü ekonomik, parasal ve kültürel açıdan birbirimizden farklıydık. Benim ailem biraz daha eğitimli, biraz daha görmüş geçirmiş ve ekonomik açıdan çok daha iyi kimselerdi onun ailesine göre. Nitekim biz bu farklılıklara rağmen bu ilişkiyi sürdürdük. Askerlikti, okuldu, işti derken zor da olsa nişanlanmaya karar vermiştik. Zor da olsa diyorum çünkü ailem hem onunla hem ailesiyle aradaki farkı gördüğü için hiç istemiyordu. Ama ben çok istiyordum. Ben istediğim için olacaktı.
İkimiz de onun okulu bittiğinden beri aynı şehirde yaşıyorduk. Ben büyük şehirde yaşıyordum, o da okulu bitince benim olduğum yerde işe girmişti. Ailemin bütün isteksizliğine rağmen bu işe devam ediyorduk. Gel zaman git zaman aynı şehirde tam 3 seneyi beraber geçirdik, ilişkinin 2 yılı ayrı şehirlerde 3 yılı aynı şehirde geçmişti. Fakat askerden döndü, geldi eski çalıştığı kurumda işe giremedi. Ve geri ailesinin de orada yaşadığı, memleketine döndü. Orası da büyük şehir ve şu anda iyi sayılabilecek bir kurumda işe girdi, ortalama bir maaşı var, kendi işini yapıyor ve severek yapıyor. Ailem çok zor da olsa eğer evlenirsek beni oraya göndermeyi kabul etmişlerdi. Çok zor ikna etmiştim nişanlanacağım ve onun olduğu şehirde yaşayacağım diye tamam dediler, sen ne istersen o olsun.
Gel zaman git zaman biz ailemle yaklaşık 1 kaç hafta önce onların evine gittik. Onun annesi ve babası zaten biz onlara gitmeden bize gelmişlerdi. Babası değil ama annesinde biraz üslup sorunu vardı. Bu ilişkimiz boyunca böyle olmuştu. Mesela bana şaka yoluyla hep alttan alttan vururdu; "kız ben senin saçını başını yolarım", "seni vermezlerse bize kaçar mısın", "bak bizi yarı yolda bırakma ha" tarzında lafları vardı geçmişte. Bu tarz bir kadındı yani kendisi. Ailemle buraya tanışmaya geldiğinde de annesi anneme annem çalışan bir kadın olduğu için "ee sen annelik yapmamışsın ki o zaman vermişin çocuğu ananesi babannesi elinde büyümüş" demişti. Lafını sözünü bilmeyen bir kadındı yani. Fakat ailem ben istiyorum diye evlerine gittiler, bir tanıştılar. Orada da bir takım gerginlikler oldu. Örneğin ailem "biz üstümüze düşen her şeyi yapacağız, kız tarafı olarak maddi manevi ne gerekiyorsa yapacağız peki siz ne düşünüyorsunuz?" diye konu açtıkları zaman kadın sürekli "çocuklar bilir çocuklar bilir" diyip durmuş. Kadın diyorum çünkü ailede söz sahibi baya kendisi, kocası çok fazla ağzını açamıyor kadının yanında. Neyse ailem bu tutumdan dolayı herhalde bunlar hiçbir şey yapmayacak bizi kekliyorlar diye düşünürken, erkek arkadaşım konuya dahil olup güzel güzel konuştu ve yapacaklarını anlatmıştı. Annemler de ben istediğim için ikna olmuşlardı. Daha sonra nişan vs yapıcaz sözlerinden sonra onların evinden ayrılmıştık.
Aradan biraz zaman geçtikten sonra ailem nişan organizasyonu ile görüşmeler yapmaya başlamıştı. Evde nişan yapacaktık, nişan organizasyonu eve gelip evi süsleyecekti. Annem de bana demişti ki kızım nişan organizasyonunu tam ayarlayalım ondan sonra onları arayıp net bilgi vereceğiz. Tamam dedim ben de anneme. Fakat ondan önce annem erkek arkadaşımı evimize çağırmıştı. Dediğim gibi erkek arkadaşımla ayrı şehirlerdeydik ama. Bugüne kadar hep erkek arkadaş sıfatıyla konuşmuştu, bu sefer bir damat sıfatı ile konuşmak istemişti onunla. Ben de bu arada erkek arkadaşımı olan gelişmelerden, organizasyon şöyle ayarlanıyor böyle ayarlanıyor diye bilgilendiriyordum. Fakat biz bunlarla uğraşırken onların evinde meğerse kıyamet kopuyormuş. Annesi "kendi kendine mi nişan yapıyor bunlar, şimdiden aldın başına belayı nişanda böyle yapan ilerde neler yapmaz, niye biz aranmıyoruz, bir de oraya çağırıyormuş seni bu kadın (annemin çağırmasından bahsediyor), eğer oraya annesiyle konuşmaya gidersen bizi unut, seni parmağında oynatıyor bu kadın da oraya çağırıyor (annemden bahsederek gene parmağında oynatıyor" demiş. Nitekim tam nişan organizasyonuna onay verilip, organizasyonun ayarlandığı gece kadın annemi arıyor ve diyor ki; "ee siz nişan ayarladınız da benim bütün köylülerim köye gitti gelecek kimsem yok (biz onlara gittiğimizde erkek arkadaşım dayısı ve teyzesinin gelebileceğini söylemişti), benim oğlumu siz oraya çağırıyormuşsunuz konuşmak için artık ne konuşacakmışsınız bilmem ama benim oğlumun çok işi var gelemez benim çocuğum, ee nişan bohçası nasıl olacak onu da bilmiyorum ben?" tarzında hep olumsuz konuşmuş. Annem de ben o kadar ılımlı konuştum fakat o benimle sanki bu işi istemiyormuş gibi konuştu dedi. Bunun üzerine nişanı iptal etti ailem. Erkek arkadaşımla günlerce bunun kavgasını ettik ve bana orta yolu bizim bulmamız gerektiğini ama bunu bizim de yapamadığımızı, nişan organizasyonu ayarlama sürecinde o benim annemi arayıp ben de onun annesini arayıp çeşitli bilgilendirme yapsaydık böyle kopukluklar olmayacağını, nişanın iptal olmasında bizim de suçumuz olduğunu söyledi. Yani olay hem kültürel hem ekonomik farklılıklar ama bunun yanında ailem nişan organizasyonu tam ayarlandıktan sonra arayıp onları bilgilendirmek istedi ama onlar daha nişan organizasyonu ayarlama aşamasında bilgi sahibi olmak istemişler, erkek arkadaşım onlara bilgi verse de kendilerini dışlanmış hissetmişler. Erkek arkadaşım ben gidişat hakkında bilgi vermiş olsam bile sürekli beni sıkıştırdılar o aşamada niye aramadılar diye dedi. Nişan organizasyonu ayarlandığında babam babasını arayıp bilgi vermişti bunun üstüne annesi annemi arayıp ortalığı darma duman etti konuşma tarzıyla. Annem bana ne olursa olsun nişana çağrılan karşı taraf böyle konuşmamalıydı, bu kadın çok kurnaz, oğlunu da buraya konuşmaya göndermemek için her şeyi yaptı diyor. Ve ailem kesinlikle artık bu iş olmaz olursa ancak o buraya gelirse burda iş bulursa olur, seni kesinlikle onun ve ailesinin olduğu şehire göndermeyiz o buraya gelirse olur diyorlar. Nitekim olaylar silsilesi birbirini izledi ve durum bu hale geldi. Erkek arkadaşıma da bu süre zarfında güvenim kırılmıştı çünkü ona göre annesinde hiçbir sorun yoktu, o çok doğru konuşmuştu. Sonra oturup düşününce karar vermiş eğer aradaki iletişim kopukluğunu biz kapatsaydık böyle olmazdı diye. Benim ailem bu işten tamamen vazgeçmiş durumda ve beni de ayrıldık biliyorlar çünkü ben de bu süre zarfında bu olaydan, ilişkiden çok soğudum. Erkek arkadaşım her ne kadar sonunda mantıklı konuşsa da, başta annesinin tarafını körü körüne tutması, karakter olarak da birbirine benzemeleri beni bir hayli soğuttu. Bu işin ailem için olur yanı kalmadı kesinlikle istemiyorlar. Erkek arkadaşım "gel buraya gizlice evlenelim burada annemlerin parasıyla ev açayım yaşayalım güzel güzel seni seviyorum her şeye rağmen" demişti ben de ona "ama sen şimdiden annenin tarafını tuttun ben öyle bir şey yapsam gene her şeye annenin tarafını tutmayacağını nerden bileyim?" diye sorduğumda "evlenince kendi ailem olunca farklı olur kendi aileme kimseyi karıştırmam, kendi ailemi el üstünde tutarım" dedi. Ama bu lafına da güvenemiyorum çünkü geçmişte bana bir kere "annemi sevmiyorsan ayrılalım" demiş bir insan o yüzden kaçıp gitmeye de cesaretim yok.
Kaldı ki annem onların evine girerken gözlükle girmişti çünkü gözü bozuk olduğu için bazen gözlüğü gözünde unutuyor. Erkek arkadaşımla annesi annem hakkında "sosyetik kaynana bize hava mı atıyor gözlükle eve girerek" vs tarzında konuşmuşlar. Bunun dışında annem onun annesi ve babası bize tanışmaya geldiğinde et pişirmişti. Annesi bunu "biz fakir miyiz bize et pişirmişler, 2 kere gittik ikisinde de et yedik" demiş. Ama halbuki alakası yok bizim eve gelene misafire vs iyi doysunlar diye et pişirilir. Ve işin kötü tarafı erkek arkadaşım da "doğru söylüyor annem siz benim ailemi fakir mi sandınız?" demişti. Annesi kötü niyetli bir insan demiyorum ama bazı lafları mantığa sığmıyor ve erkek arkadaşım da ona hak veriyor ne yazıkki. Sizce ne yapmalıyım bu işin olur yani var mı dersiniz yoksa bitirmem mi hayırlıdır? Her şeye rağmen gizlice onunla evlensem mutlu olabilir miyim? Siz olsanız ne yapardınız? Eğer okuyup cevap verirseniz teşekkür ederim şimdiden...
Herkese merhabalar. Benim 6 yıllık bir ilişkim var fakat nişanım son anda iptal oldu. Ne yapacağımı bilemiyorum. Biraz uzun olacak ama olayı en başından anlatmak istiyorum.
Benim 6 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim ve ben de ayrı ayrı üniversitelerden ve ayrı ayrı bölümlerden mezunuz. Benim hayata bakış açım, isteklerim, hayattan beklentilerim ona göre hep biraz daha farklı olmuştur çünkü ekonomik, parasal ve kültürel açıdan birbirimizden farklıydık. Benim ailem biraz daha eğitimli, biraz daha görmüş geçirmiş ve ekonomik açıdan çok daha iyi kimselerdi onun ailesine göre. Nitekim biz bu farklılıklara rağmen bu ilişkiyi sürdürdük. Askerlikti, okuldu, işti derken zor da olsa nişanlanmaya karar vermiştik. Zor da olsa diyorum çünkü ailem hem onunla hem ailesiyle aradaki farkı gördüğü için hiç istemiyordu. Ama ben çok istiyordum. Ben istediğim için olacaktı.
İkimiz de onun okulu bittiğinden beri aynı şehirde yaşıyorduk. Ben büyük şehirde yaşıyordum, o da okulu bitince benim olduğum yerde işe girmişti. Ailemin bütün isteksizliğine rağmen bu işe devam ediyorduk. Gel zaman git zaman aynı şehirde tam 3 seneyi beraber geçirdik, ilişkinin 2 yılı ayrı şehirlerde 3 yılı aynı şehirde geçmişti. Fakat askerden döndü, geldi eski çalıştığı kurumda işe giremedi. Ve geri ailesinin de orada yaşadığı, memleketine döndü. Orası da büyük şehir ve şu anda iyi sayılabilecek bir kurumda işe girdi, ortalama bir maaşı var, kendi işini yapıyor ve severek yapıyor. Ailem çok zor da olsa eğer evlenirsek beni oraya göndermeyi kabul etmişlerdi. Çok zor ikna etmiştim nişanlanacağım ve onun olduğu şehirde yaşayacağım diye tamam dediler, sen ne istersen o olsun.
Gel zaman git zaman biz ailemle yaklaşık 1 kaç hafta önce onların evine gittik. Onun annesi ve babası zaten biz onlara gitmeden bize gelmişlerdi. Babası değil ama annesinde biraz üslup sorunu vardı. Bu ilişkimiz boyunca böyle olmuştu. Mesela bana şaka yoluyla hep alttan alttan vururdu; "kız ben senin saçını başını yolarım", "seni vermezlerse bize kaçar mısın", "bak bizi yarı yolda bırakma ha" tarzında lafları vardı geçmişte. Bu tarz bir kadındı yani kendisi. Ailemle buraya tanışmaya geldiğinde de annesi anneme annem çalışan bir kadın olduğu için "ee sen annelik yapmamışsın ki o zaman vermişin çocuğu ananesi babannesi elinde büyümüş" demişti. Lafını sözünü bilmeyen bir kadındı yani. Fakat ailem ben istiyorum diye evlerine gittiler, bir tanıştılar. Orada da bir takım gerginlikler oldu. Örneğin ailem "biz üstümüze düşen her şeyi yapacağız, kız tarafı olarak maddi manevi ne gerekiyorsa yapacağız peki siz ne düşünüyorsunuz?" diye konu açtıkları zaman kadın sürekli "çocuklar bilir çocuklar bilir" diyip durmuş. Kadın diyorum çünkü ailede söz sahibi baya kendisi, kocası çok fazla ağzını açamıyor kadının yanında. Neyse ailem bu tutumdan dolayı herhalde bunlar hiçbir şey yapmayacak bizi kekliyorlar diye düşünürken, erkek arkadaşım konuya dahil olup güzel güzel konuştu ve yapacaklarını anlatmıştı. Annemler de ben istediğim için ikna olmuşlardı. Daha sonra nişan vs yapıcaz sözlerinden sonra onların evinden ayrılmıştık.
Aradan biraz zaman geçtikten sonra ailem nişan organizasyonu ile görüşmeler yapmaya başlamıştı. Evde nişan yapacaktık, nişan organizasyonu eve gelip evi süsleyecekti. Annem de bana demişti ki kızım nişan organizasyonunu tam ayarlayalım ondan sonra onları arayıp net bilgi vereceğiz. Tamam dedim ben de anneme. Fakat ondan önce annem erkek arkadaşımı evimize çağırmıştı. Dediğim gibi erkek arkadaşımla ayrı şehirlerdeydik ama. Bugüne kadar hep erkek arkadaş sıfatıyla konuşmuştu, bu sefer bir damat sıfatı ile konuşmak istemişti onunla. Ben de bu arada erkek arkadaşımı olan gelişmelerden, organizasyon şöyle ayarlanıyor böyle ayarlanıyor diye bilgilendiriyordum. Fakat biz bunlarla uğraşırken onların evinde meğerse kıyamet kopuyormuş. Annesi "kendi kendine mi nişan yapıyor bunlar, şimdiden aldın başına belayı nişanda böyle yapan ilerde neler yapmaz, niye biz aranmıyoruz, bir de oraya çağırıyormuş seni bu kadın (annemin çağırmasından bahsediyor), eğer oraya annesiyle konuşmaya gidersen bizi unut, seni parmağında oynatıyor bu kadın da oraya çağırıyor (annemden bahsederek gene parmağında oynatıyor" demiş. Nitekim tam nişan organizasyonuna onay verilip, organizasyonun ayarlandığı gece kadın annemi arıyor ve diyor ki; "ee siz nişan ayarladınız da benim bütün köylülerim köye gitti gelecek kimsem yok (biz onlara gittiğimizde erkek arkadaşım dayısı ve teyzesinin gelebileceğini söylemişti), benim oğlumu siz oraya çağırıyormuşsunuz konuşmak için artık ne konuşacakmışsınız bilmem ama benim oğlumun çok işi var gelemez benim çocuğum, ee nişan bohçası nasıl olacak onu da bilmiyorum ben?" tarzında hep olumsuz konuşmuş. Annem de ben o kadar ılımlı konuştum fakat o benimle sanki bu işi istemiyormuş gibi konuştu dedi. Bunun üzerine nişanı iptal etti ailem. Erkek arkadaşımla günlerce bunun kavgasını ettik ve bana orta yolu bizim bulmamız gerektiğini ama bunu bizim de yapamadığımızı, nişan organizasyonu ayarlama sürecinde o benim annemi arayıp ben de onun annesini arayıp çeşitli bilgilendirme yapsaydık böyle kopukluklar olmayacağını, nişanın iptal olmasında bizim de suçumuz olduğunu söyledi. Yani olay hem kültürel hem ekonomik farklılıklar ama bunun yanında ailem nişan organizasyonu tam ayarlandıktan sonra arayıp onları bilgilendirmek istedi ama onlar daha nişan organizasyonu ayarlama aşamasında bilgi sahibi olmak istemişler, erkek arkadaşım onlara bilgi verse de kendilerini dışlanmış hissetmişler. Erkek arkadaşım ben gidişat hakkında bilgi vermiş olsam bile sürekli beni sıkıştırdılar o aşamada niye aramadılar diye dedi. Nişan organizasyonu ayarlandığında babam babasını arayıp bilgi vermişti bunun üstüne annesi annemi arayıp ortalığı darma duman etti konuşma tarzıyla. Annem bana ne olursa olsun nişana çağrılan karşı taraf böyle konuşmamalıydı, bu kadın çok kurnaz, oğlunu da buraya konuşmaya göndermemek için her şeyi yaptı diyor. Ve ailem kesinlikle artık bu iş olmaz olursa ancak o buraya gelirse burda iş bulursa olur, seni kesinlikle onun ve ailesinin olduğu şehire göndermeyiz o buraya gelirse olur diyorlar. Nitekim olaylar silsilesi birbirini izledi ve durum bu hale geldi. Erkek arkadaşıma da bu süre zarfında güvenim kırılmıştı çünkü ona göre annesinde hiçbir sorun yoktu, o çok doğru konuşmuştu. Sonra oturup düşününce karar vermiş eğer aradaki iletişim kopukluğunu biz kapatsaydık böyle olmazdı diye. Benim ailem bu işten tamamen vazgeçmiş durumda ve beni de ayrıldık biliyorlar çünkü ben de bu süre zarfında bu olaydan, ilişkiden çok soğudum. Erkek arkadaşım her ne kadar sonunda mantıklı konuşsa da, başta annesinin tarafını körü körüne tutması, karakter olarak da birbirine benzemeleri beni bir hayli soğuttu. Bu işin ailem için olur yanı kalmadı kesinlikle istemiyorlar. Erkek arkadaşım "gel buraya gizlice evlenelim burada annemlerin parasıyla ev açayım yaşayalım güzel güzel seni seviyorum her şeye rağmen" demişti ben de ona "ama sen şimdiden annenin tarafını tuttun ben öyle bir şey yapsam gene her şeye annenin tarafını tutmayacağını nerden bileyim?" diye sorduğumda "evlenince kendi ailem olunca farklı olur kendi aileme kimseyi karıştırmam, kendi ailemi el üstünde tutarım" dedi. Ama bu lafına da güvenemiyorum çünkü geçmişte bana bir kere "annemi sevmiyorsan ayrılalım" demiş bir insan o yüzden kaçıp gitmeye de cesaretim yok.
Kaldı ki annem onların evine girerken gözlükle girmişti çünkü gözü bozuk olduğu için bazen gözlüğü gözünde unutuyor. Erkek arkadaşımla annesi annem hakkında "sosyetik kaynana bize hava mı atıyor gözlükle eve girerek" vs tarzında konuşmuşlar. Bunun dışında annem onun annesi ve babası bize tanışmaya geldiğinde et pişirmişti. Annesi bunu "biz fakir miyiz bize et pişirmişler, 2 kere gittik ikisinde de et yedik" demiş. Ama halbuki alakası yok bizim eve gelene misafire vs iyi doysunlar diye et pişirilir. Ve işin kötü tarafı erkek arkadaşım da "doğru söylüyor annem siz benim ailemi fakir mi sandınız?" demişti. Annesi kötü niyetli bir insan demiyorum ama bazı lafları mantığa sığmıyor ve erkek arkadaşım da ona hak veriyor ne yazıkki. Sizce ne yapmalıyım bu işin olur yani var mı dersiniz yoksa bitirmem mi hayırlıdır? Her şeye rağmen gizlice onunla evlensem mutlu olabilir miyim? Siz olsanız ne yapardınız? Eğer okuyup cevap verirseniz teşekkür ederim şimdiden...
Evet gerçekten ailem ben istiyorum diye çok taviz verdi, hiç istemediler ben hep direttim ama ben de artık bitiş noktasına geldim sanırım... bu zamana kadar bir şekilde güveniyordum ama bu olaylarla birlikte söylediklerinde daha da güvenimi sarstı çünkü hep annesinin tarafını tuttu sonra oturup düşününce karar vermiş orta yolu biz bulsaydık neymiş iletişim kopukluğu varmış iletişim kopukluğu bunun neresinde onu da anlamadım nişan tarihi şu nişan şu zamanda olacak diye aradık işte neymiş onlara geldikten sonra aramalıymışız bohça isteme vs konuşmalıymışız annesi o yüzden sinirlenmiş bilmem ne e zaten bunlar orda konuşulmuştu hadi konuşulmadı diyelim ben erkek arkadaşımla onlara iletmiştim tarihi bohçanın nasıl olacağını vs ama neymiş telefon beklemiş onlar 30 saniyelik telefonla nişanlarına davet edilmişler de bilmem ne... bazen diyorum ya acaba haklı mı diye ama biz kız tarafı olarak her şeyi yaptık zaten daha ne yapacaktık anlamadım.
Haklısınız. Hiç evlerine gitmesek hiç bu konulardan bahsedilmese hadi neyse diyeceğim. Nişanı ayarladık o bile suç oldu birden bire.Bu çok komik ama ya,
E kendileri arasaymış madem merak ediyorlar. Onların kontürü mü bitmiş :)
Annenlerin ne suçu var da onlardan gizli kacarak evleniyorsunHerkese merhabalar. Benim 6 yıllık bir ilişkim var fakat nişanım son anda iptal oldu. Ne yapacağımı bilemiyorum. Biraz uzun olacak ama olayı en başından anlatmak istiyorum.
Benim 6 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim ve ben de ayrı ayrı üniversitelerden ve ayrı ayrı bölümlerden mezunuz. Benim hayata bakış açım, isteklerim, hayattan beklentilerim ona göre hep biraz daha farklı olmuştur çünkü ekonomik, parasal ve kültürel açıdan birbirimizden farklıydık. Benim ailem biraz daha eğitimli, biraz daha görmüş geçirmiş ve ekonomik açıdan çok daha iyi kimselerdi onun ailesine göre. Nitekim biz bu farklılıklara rağmen bu ilişkiyi sürdürdük. Askerlikti, okuldu, işti derken zor da olsa nişanlanmaya karar vermiştik. Zor da olsa diyorum çünkü ailem hem onunla hem ailesiyle aradaki farkı gördüğü için hiç istemiyordu. Ama ben çok istiyordum. Ben istediğim için olacaktı.
İkimiz de onun okulu bittiğinden beri aynı şehirde yaşıyorduk. Ben büyük şehirde yaşıyordum, o da okulu bitince benim olduğum yerde işe girmişti. Ailemin bütün isteksizliğine rağmen bu işe devam ediyorduk. Gel zaman git zaman aynı şehirde tam 3 seneyi beraber geçirdik, ilişkinin 2 yılı ayrı şehirlerde 3 yılı aynı şehirde geçmişti. Fakat askerden döndü, geldi eski çalıştığı kurumda işe giremedi. Ve geri ailesinin de orada yaşadığı, memleketine döndü. Orası da büyük şehir ve şu anda iyi sayılabilecek bir kurumda işe girdi, ortalama bir maaşı var, kendi işini yapıyor ve severek yapıyor. Ailem çok zor da olsa eğer evlenirsek beni oraya göndermeyi kabul etmişlerdi. Çok zor ikna etmiştim nişanlanacağım ve onun olduğu şehirde yaşayacağım diye tamam dediler, sen ne istersen o olsun.
Gel zaman git zaman biz ailemle yaklaşık 1 kaç hafta önce onların evine gittik. Onun annesi ve babası zaten biz onlara gitmeden bize gelmişlerdi. Babası değil ama annesinde biraz üslup sorunu vardı. Bu ilişkimiz boyunca böyle olmuştu. Mesela bana şaka yoluyla hep alttan alttan vururdu; "kız ben senin saçını başını yolarım", "seni vermezlerse bize kaçar mısın", "bak bizi yarı yolda bırakma ha" tarzında lafları vardı geçmişte. Bu tarz bir kadındı yani kendisi. Ailemle buraya tanışmaya geldiğinde de annesi anneme annem çalışan bir kadın olduğu için "ee sen annelik yapmamışsın ki o zaman vermişin çocuğu ananesi babannesi elinde büyümüş" demişti. Lafını sözünü bilmeyen bir kadındı yani. Fakat ailem ben istiyorum diye evlerine gittiler, bir tanıştılar. Orada da bir takım gerginlikler oldu. Örneğin ailem "biz üstümüze düşen her şeyi yapacağız, kız tarafı olarak maddi manevi ne gerekiyorsa yapacağız peki siz ne düşünüyorsunuz?" diye konu açtıkları zaman kadın sürekli "çocuklar bilir çocuklar bilir" diyip durmuş. Kadın diyorum çünkü ailede söz sahibi baya kendisi, kocası çok fazla ağzını açamıyor kadının yanında. Neyse ailem bu tutumdan dolayı herhalde bunlar hiçbir şey yapmayacak bizi kekliyorlar diye düşünürken, erkek arkadaşım konuya dahil olup güzel güzel konuştu ve yapacaklarını anlatmıştı. Annemler de ben istediğim için ikna olmuşlardı. Daha sonra nişan vs yapıcaz sözlerinden sonra onların evinden ayrılmıştık.
Aradan biraz zaman geçtikten sonra ailem nişan organizasyonu ile görüşmeler yapmaya başlamıştı. Evde nişan yapacaktık, nişan organizasyonu eve gelip evi süsleyecekti. Annem de bana demişti ki kızım nişan organizasyonunu tam ayarlayalım ondan sonra onları arayıp net bilgi vereceğiz. Tamam dedim ben de anneme. Fakat ondan önce annem erkek arkadaşımı evimize çağırmıştı. Dediğim gibi erkek arkadaşımla ayrı şehirlerdeydik ama. Bugüne kadar hep erkek arkadaş sıfatıyla konuşmuştu, bu sefer bir damat sıfatı ile konuşmak istemişti onunla. Ben de bu arada erkek arkadaşımı olan gelişmelerden, organizasyon şöyle ayarlanıyor böyle ayarlanıyor diye bilgilendiriyordum. Fakat biz bunlarla uğraşırken onların evinde meğerse kıyamet kopuyormuş. Annesi "kendi kendine mi nişan yapıyor bunlar, şimdiden aldın başına belayı nişanda böyle yapan ilerde neler yapmaz, niye biz aranmıyoruz, bir de oraya çağırıyormuş seni bu kadın (annemin çağırmasından bahsediyor), eğer oraya annesiyle konuşmaya gidersen bizi unut, seni parmağında oynatıyor bu kadın da oraya çağırıyor (annemden bahsederek gene parmağında oynatıyor" demiş. Nitekim tam nişan organizasyonuna onay verilip, organizasyonun ayarlandığı gece kadın annemi arıyor ve diyor ki; "ee siz nişan ayarladınız da benim bütün köylülerim köye gitti gelecek kimsem yok (biz onlara gittiğimizde erkek arkadaşım dayısı ve teyzesinin gelebileceğini söylemişti), benim oğlumu siz oraya çağırıyormuşsunuz konuşmak için artık ne konuşacakmışsınız bilmem ama benim oğlumun çok işi var gelemez benim çocuğum, ee nişan bohçası nasıl olacak onu da bilmiyorum ben?" tarzında hep olumsuz konuşmuş. Annem de ben o kadar ılımlı konuştum fakat o benimle sanki bu işi istemiyormuş gibi konuştu dedi. Bunun üzerine nişanı iptal etti ailem. Erkek arkadaşımla günlerce bunun kavgasını ettik ve bana orta yolu bizim bulmamız gerektiğini ama bunu bizim de yapamadığımızı, nişan organizasyonu ayarlama sürecinde o benim annemi arayıp ben de onun annesini arayıp çeşitli bilgilendirme yapsaydık böyle kopukluklar olmayacağını, nişanın iptal olmasında bizim de suçumuz olduğunu söyledi. Yani olay hem kültürel hem ekonomik farklılıklar ama bunun yanında ailem nişan organizasyonu tam ayarlandıktan sonra arayıp onları bilgilendirmek istedi ama onlar daha nişan organizasyonu ayarlama aşamasında bilgi sahibi olmak istemişler, erkek arkadaşım onlara bilgi verse de kendilerini dışlanmış hissetmişler. Erkek arkadaşım ben gidişat hakkında bilgi vermiş olsam bile sürekli beni sıkıştırdılar o aşamada niye aramadılar diye dedi. Nişan organizasyonu ayarlandığında babam babasını arayıp bilgi vermişti bunun üstüne annesi annemi arayıp ortalığı darma duman etti konuşma tarzıyla. Annem bana ne olursa olsun nişana çağrılan karşı taraf böyle konuşmamalıydı, bu kadın çok kurnaz, oğlunu da buraya konuşmaya göndermemek için her şeyi yaptı diyor. Ve ailem kesinlikle artık bu iş olmaz olursa ancak o buraya gelirse burda iş bulursa olur, seni kesinlikle onun ve ailesinin olduğu şehire göndermeyiz o buraya gelirse olur diyorlar. Nitekim olaylar silsilesi birbirini izledi ve durum bu hale geldi. Erkek arkadaşıma da bu süre zarfında güvenim kırılmıştı çünkü ona göre annesinde hiçbir sorun yoktu, o çok doğru konuşmuştu. Sonra oturup düşününce karar vermiş eğer aradaki iletişim kopukluğunu biz kapatsaydık böyle olmazdı diye. Benim ailem bu işten tamamen vazgeçmiş durumda ve beni de ayrıldık biliyorlar çünkü ben de bu süre zarfında bu olaydan, ilişkiden çok soğudum. Erkek arkadaşım her ne kadar sonunda mantıklı konuşsa da, başta annesinin tarafını körü körüne tutması, karakter olarak da birbirine benzemeleri beni bir hayli soğuttu. Bu işin ailem için olur yanı kalmadı kesinlikle istemiyorlar. Erkek arkadaşım "gel buraya gizlice evlenelim burada annemlerin parasıyla ev açayım yaşayalım güzel güzel seni seviyorum her şeye rağmen" demişti ben de ona "ama sen şimdiden annenin tarafını tuttun ben öyle bir şey yapsam gene her şeye annenin tarafını tutmayacağını nerden bileyim?" diye sorduğumda "evlenince kendi ailem olunca farklı olur kendi aileme kimseyi karıştırmam, kendi ailemi el üstünde tutarım" dedi. Ama bu lafına da güvenemiyorum çünkü geçmişte bana bir kere "annemi sevmiyorsan ayrılalım" demiş bir insan o yüzden kaçıp gitmeye de cesaretim yok.
Kaldı ki annem onların evine girerken gözlükle girmişti çünkü gözü bozuk olduğu için bazen gözlüğü gözünde unutuyor. Erkek arkadaşımla annesi annem hakkında "sosyetik kaynana bize hava mı atıyor gözlükle eve girerek" vs tarzında konuşmuşlar. Bunun dışında annem onun annesi ve babası bize tanışmaya geldiğinde et pişirmişti. Annesi bunu "biz fakir miyiz bize et pişirmişler, 2 kere gittik ikisinde de et yedik" demiş. Ama halbuki alakası yok bizim eve gelene misafire vs iyi doysunlar diye et pişirilir. Ve işin kötü tarafı erkek arkadaşım da "doğru söylüyor annem siz benim ailemi fakir mi sandınız?" demişti. Annesi kötü niyetli bir insan demiyorum ama bazı lafları mantığa sığmıyor ve erkek arkadaşım da ona hak veriyor ne yazıkki. Sizce ne yapmalıyım bu işin olur yani var mı dersiniz yoksa bitirmem mi hayırlıdır? Her şeye rağmen gizlice onunla evlensem mutlu olabilir miyim? Siz olsanız ne yapardınız? Eğer okuyup cevap verirseniz teşekkür ederim şimdiden...