Çok mutsuzum içimde kocaman boşluk var çünkü yalnız kalmaktan çok korkuyorum.Şu an liseye gidiyorum bir ailem var okuldan okula gördüğüm bi de ayda yılda bir buluşursak buluştuğum 1-2 arkadaşım var.Okul bittikten sonrada görüşüp görüşemiyeceğim meçhul olan arkadaşlarım. Annem 50 yaşında çok sık hastalanmasıyla sürekli kaybetme korkusu yaşadığım ve hep yanımda olacağına dair güven alamadığım annem
Şu an yanımda olanların hiçbirine güvenmiyorum ne okuldaki arkadaşlarıma ne aileme. Abimgil evlendikten sonra her gün benle sohbet etmeye gelecek halleri yok şimdi bile aramızdaki yaş farkı fazla olduğu için sohbet etmiyoruz gerekli olunca ama samimiyiz birşey olsa söyleyebiliyorum yine söylerim ama... Arkadaşlar hepsi işine gelen yere kadar.Şimdiye kadarki bütün arkadaşlarım görüşme mecburiyeti bitince okul sınıf herneyse değişince yolda görünce selam vermez oldular.Ama benim yapım böyle değil hiçbişeyi unutmuyorum ailemle şimdiki samimiyetimide unutmam arkadaşlarımıda unutmam yaşananlarıda unutmam onlarda unutunca çok üzülürüm çünkü ben duygusalım dayanamıyorum bir zamanlar ne kadar samimi olduğum kişiyle şimdi yolda görünce yabancı gibi olmaya.Babama diyorum bir zamanlar kardeşlerinle aynı sofraya oturuyodunuz geziyodunuz dimi şimdi yolda görsen tanımazsın diyorum şartlar öyle elverdi ne yapıyim diyor. Annem annesiyle bile resmi anneannemde anneme. Sürekli yağcılık sahtelik yapmacık tavırlar. Arada bir telefonla konuşurlar hep aynı sevgi sözcükleri.Oysaki bir zamanlar sürekli dayak yermiş annesinden,abisinden yani benim dayım sürekli hakaret edermiş her giydiğine karışırmış bunlar şimdi olumsuz şeyler gibi gözüksede o zaman samimiyet varmış şimdi neden aynı değiller ablasıyla sürekli kavga ederlermiş mesela şimdi telefonda konuşan aynı kişilermi. Aynı ailede yaşayan kişilermi tek muhabbetleri nasılsın iyimisin bir isteğin varmı görüşürüz. Bu kadar. Yine kavga edin yine didişin barışın yeterki bu kadar yapmacık bu kadar yabancı gibi olmayın.
Bende böyle olursam yani abimgille annemle falan bende böyle olursam ben kaldıramam.Uzak şehirlerde olsak bana arada kızan arada gülenn işi düşünce yaptıran abim telefon açarda yapmacık bir tavırla nasılsın ne yapıyosun bir ikide araya güzel sözcük sıkıştırırmasından korkuyorum. İstemiyorum ben şimdiki abilerimden memnunum değişmesinler bağırsınlar çağırsınlar ama yabancı gibi olmasınlar nasılsak öyleyiz işte senelerce aynı evde yaşamıyomuyuz bilmiyormuyuz birbirimizi ? ama illaki değişecekler olmaz. 3 abim var bir ablam. Ablam evli bir abim nişanlı biri askere gidecek biri üniversitede okuyor başka şehirde. Üniversitede okuyan abimde ilk değişmeyi gördüm. Üniversiteye gitmeden önce daha geçen sene o maç istiyor ben dizi izlemek istiyorum diye üstüme saldıran abim telefonda tahmin edemeyeceğiniz kadar yapmacık. Nasılsın derslerin nasıl özledim sizi bu kullandığı cümleler. Aynı evde olduğumuz sürece sürekli didiştiğimiz abim bana özledim sizi diyorr sanki burdayken sırf sen burdasın diye eve gelmek istemiyorum diyen o değilmiş gibi.
Ve ben etrafımdaki herkesi kahkahaya boğan biriyim ama tek kalmayı sevmiyorum kalabalık ortamlarını arkadaş ortamını aile ortamını seviyorum.Evde bir annem bir ben kalıyoruz her gün ben odada tek başıma boğuluyorum. Bunları düşünüyorum aklınıza gelebilecek herşeyi düşünüyorum boş kalmaktan.Evlat edinmenin bile planlarını yaptığım zamanlar oldu arkadaşıma diyodum evlatlık alırsam ne zaman söylesem 18 yaşında falanmı söylesem evlatlık olduğunu diyodum o da kendin 18 yaşında ol önce dedi ciddi ciddi girdim bekarlar için evlat edinmenin bütün kurallarını okudum yani.30 yaş sınırı varmış o moralimi bozdu :) 5 günlüğüne bütün akrabalarımızın olduğu memleketimize gitmiştik karadenizde orda ne kadar mutluydum bu düşüncelerin d'si geçmiyodu aklımdan o kalabalık beni seven onca insan içinde. Bir an bile yalnız kalmıyodum.Kendimi ne kadar güçlü hissediyodum annemde kalabalığı sevmiyor benim tam tersim olarak orayada sık gidemiyoruz ayda yılda bir
Şimdilerde manganın bir şarkısı var içinde şöyle bir yer geçiyor '' Birden duracaksın soracaksın kendine neden bu düzen böyle neden herkes sahtee '' günlerdir şarkının burasını mırıldanıyorum gerçekten herkes neden bu kadar sahteee ??
Şu an yanımda olanların hiçbirine güvenmiyorum ne okuldaki arkadaşlarıma ne aileme. Abimgil evlendikten sonra her gün benle sohbet etmeye gelecek halleri yok şimdi bile aramızdaki yaş farkı fazla olduğu için sohbet etmiyoruz gerekli olunca ama samimiyiz birşey olsa söyleyebiliyorum yine söylerim ama... Arkadaşlar hepsi işine gelen yere kadar.Şimdiye kadarki bütün arkadaşlarım görüşme mecburiyeti bitince okul sınıf herneyse değişince yolda görünce selam vermez oldular.Ama benim yapım böyle değil hiçbişeyi unutmuyorum ailemle şimdiki samimiyetimide unutmam arkadaşlarımıda unutmam yaşananlarıda unutmam onlarda unutunca çok üzülürüm çünkü ben duygusalım dayanamıyorum bir zamanlar ne kadar samimi olduğum kişiyle şimdi yolda görünce yabancı gibi olmaya.Babama diyorum bir zamanlar kardeşlerinle aynı sofraya oturuyodunuz geziyodunuz dimi şimdi yolda görsen tanımazsın diyorum şartlar öyle elverdi ne yapıyim diyor. Annem annesiyle bile resmi anneannemde anneme. Sürekli yağcılık sahtelik yapmacık tavırlar. Arada bir telefonla konuşurlar hep aynı sevgi sözcükleri.Oysaki bir zamanlar sürekli dayak yermiş annesinden,abisinden yani benim dayım sürekli hakaret edermiş her giydiğine karışırmış bunlar şimdi olumsuz şeyler gibi gözüksede o zaman samimiyet varmış şimdi neden aynı değiller ablasıyla sürekli kavga ederlermiş mesela şimdi telefonda konuşan aynı kişilermi. Aynı ailede yaşayan kişilermi tek muhabbetleri nasılsın iyimisin bir isteğin varmı görüşürüz. Bu kadar. Yine kavga edin yine didişin barışın yeterki bu kadar yapmacık bu kadar yabancı gibi olmayın.
Bende böyle olursam yani abimgille annemle falan bende böyle olursam ben kaldıramam.Uzak şehirlerde olsak bana arada kızan arada gülenn işi düşünce yaptıran abim telefon açarda yapmacık bir tavırla nasılsın ne yapıyosun bir ikide araya güzel sözcük sıkıştırırmasından korkuyorum. İstemiyorum ben şimdiki abilerimden memnunum değişmesinler bağırsınlar çağırsınlar ama yabancı gibi olmasınlar nasılsak öyleyiz işte senelerce aynı evde yaşamıyomuyuz bilmiyormuyuz birbirimizi ? ama illaki değişecekler olmaz. 3 abim var bir ablam. Ablam evli bir abim nişanlı biri askere gidecek biri üniversitede okuyor başka şehirde. Üniversitede okuyan abimde ilk değişmeyi gördüm. Üniversiteye gitmeden önce daha geçen sene o maç istiyor ben dizi izlemek istiyorum diye üstüme saldıran abim telefonda tahmin edemeyeceğiniz kadar yapmacık. Nasılsın derslerin nasıl özledim sizi bu kullandığı cümleler. Aynı evde olduğumuz sürece sürekli didiştiğimiz abim bana özledim sizi diyorr sanki burdayken sırf sen burdasın diye eve gelmek istemiyorum diyen o değilmiş gibi.
Ve ben etrafımdaki herkesi kahkahaya boğan biriyim ama tek kalmayı sevmiyorum kalabalık ortamlarını arkadaş ortamını aile ortamını seviyorum.Evde bir annem bir ben kalıyoruz her gün ben odada tek başıma boğuluyorum. Bunları düşünüyorum aklınıza gelebilecek herşeyi düşünüyorum boş kalmaktan.Evlat edinmenin bile planlarını yaptığım zamanlar oldu arkadaşıma diyodum evlatlık alırsam ne zaman söylesem 18 yaşında falanmı söylesem evlatlık olduğunu diyodum o da kendin 18 yaşında ol önce dedi ciddi ciddi girdim bekarlar için evlat edinmenin bütün kurallarını okudum yani.30 yaş sınırı varmış o moralimi bozdu :) 5 günlüğüne bütün akrabalarımızın olduğu memleketimize gitmiştik karadenizde orda ne kadar mutluydum bu düşüncelerin d'si geçmiyodu aklımdan o kalabalık beni seven onca insan içinde. Bir an bile yalnız kalmıyodum.Kendimi ne kadar güçlü hissediyodum annemde kalabalığı sevmiyor benim tam tersim olarak orayada sık gidemiyoruz ayda yılda bir
Şimdilerde manganın bir şarkısı var içinde şöyle bir yer geçiyor '' Birden duracaksın soracaksın kendine neden bu düzen böyle neden herkes sahtee '' günlerdir şarkının burasını mırıldanıyorum gerçekten herkes neden bu kadar sahteee ??