- 13 Kasım 2020
- 1.893
- 3.015
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
- #1
Kızlar selam,
Ben bir sene önce bir projeden kabul aldım ve yurt dışıma yerleştim. Diğer kabul alanlarla da beraber kaldığımız bir ortamımız vardı yani hem çalışıyorsun, hem de beraber yaşamamız gerekiyordu proje masraflarından dolayı. Benim ikinci uluslarararası ortamım. İlk de değil. Aynı zamanda ben üniversitede evde kaldım üstüne üstlük 5 kızla.. Ve şu an hepsi ailem gibi.
Bunları anlatma sebebim, ben kalabalık ortamda nasıl yaşanacağını bilmeyen biri değilim 29 yaşındayım, ayrıca çok seyahat ettiğim için de çok çok farklı kültürlerden arkadaşım var. Ama gel gelelim ben bu projedeki kızlarla bir türlü anlaşamadım. Elektrik mi dersiniz, enerji mi sinerji mi gerçekten anlamıyorum.
Geldiğim ilk günden itibaren oda arkadaşımla problem yaşadık. Kendisi zaten problemli bir tip, hani bunu sadece ben demiyorum ama burada başka çevrelerden arkadaş edindik kimseyle yapamadı kimse de sevmedi onu. Ortamda ilgiyi hep üstüne ister, çok konuşur, saçma sapan yersiz sorular sorar.
Karakteri çok değişik daha önce böyle bir insan tanımadım. Saygısızdır, odada uyurum ben uyurken camı açar gider, yine uyurken ben dolapları yüksek sesle açar kapatır pat pat terliklerini vurur. Eve misafir çağırır sonra ben uyurken odanın kapısını açık bırakır gider. Söylersin mesela söylediğin için de elli tane laf konuşur. Örneğin bulaşıkları kendisi biriktirir biktirir ama senin bir bardağını görsün kıyameti koparır. Bir sürü örnek var da uzatmak istemiyorum. Ama ben hep anlayışlı davranmaya çalıştım. Benim ise yediremediğim mesele şu, diğer iki kız bu kızın sürekli arkasından konuşup yüzüne güldüler. Aynı zamanda da Böyle arkadaş gibiyiz, ama sürekli arkamızdan bir şey dönüyor. Her şeyi gizliyorlar. Saçma sapan şeyi bile gizliyorlar. İnanılmaz inanılmaz olaylar. Bir sürü problem yaşadım gerçekten.
Ama ben hep anlayışlı olmaya çalıştım, aman kavga çıkmasın diye. Bulaşık görünce yıkıyordum. İlk zamanlar da yemekleri 2li 2li yapıyorduk yani 2 kişi yemek yapıp bulaşjk yıkıyordu. Benim partnerim sallamıyordu bulaşığı falan ben de her gördüğümü yıkıyıp kaldırıyordum onun arkasından. Neyse diğerleri bunu fark etmiş. Çok iş yaptığımı düşünmüşler ve konuşmışlar bana ders vermek için gelip benimle kavga ettiler. Sonrasında da böyle dediler, biz sana ders vermek istedik. Üstüme falan yürüdü birisi ama kimse sesini çıkarmadı bu duruma. Dedim ki mesele bu mu gerçekten benim daha fazka iş yapmam mı? size ne dünya sizin kurallarınızla dönmüyor dedim hem siz kimsiniz bana bir şey öğreteceksiniz. Bu kavga yüzünden terapi aldık. Sürekli iyi kötü ne yapsam battı bunlara. İyi niyetim hep yanlış anlaşıldı. Biri türkiyeye gitti, kalacak yeri yoktu arkadaşlarımda ve ailemde kaldı. Bizimkiler beş kuruş para harcatmadı bebek gibi baktılar ama işin sonunda yine ben kötü oldum. Hiç böyle vefa yok. İnsan bir şey yaparken karşılık görmek için yapmıyor asla, ama karşılığında okay bunu yaptın ama ben sana hiçbişey vermek zorunda değilim tavrı çok kötü.. zaten insan ne bekleyebilir samimiyetten başka. Oda olmuyorsa zorla değil ya. Ama inanılmaz kırıcı. En son büyük bi kavga oldu koordinatörün önünde. Oda arkadaşım bana kurumun ortasında ve koordinatörün önünde kimse seni sevmiyor kimse seninle konuşmak istemiyor diye bas bas bağırdı ve koordinatöre beni evden atmak sitediğini söyledi. O da sen anlaştığın arkadaşının yanına git deyince bana bunu dedi. Ben artık bir senenin sonunda, bunca olayın ardından bir de bu olunca ağlamaktan feci hastalandım. Bu arada bir türk daha var projede, ama o da insanları feci küçümseyen birisi anlamıyorum neden böyle türkiyenin yazlık bir yerinden geliyor. Bir gün oturuyoruz, konuşuyoruz ben de türkiyeyi çok gezmişimdir ve her kültüre de hakimimdir anlatıyorum ilginç adetleri falan döndü herkesin içinde dedi ki, işte bunlar medeniyet öncesi olaylar justlittlebitle biz çok farklı yerlerden geldiğimiz için ben türkiyenin “avrupasından”(bi de eliyle tırnak işareti yaparak) geliyorum dedi. Yani bu bana hiç koymaz, bana taşralı köylü her şeyi diyebilir ben de aynen aynen senin ülken ve kültürüyle hiç alakan yok dedim geçtim. Ama güya orada beni küçümsüyor. Böyle böyle o kadar saçma sapan olaylar oldu ki. En son biriyle yüzleştim sadece, dedim ki siz bana burayı cehennem ettiniz ve bir sene benimle oyuncak gibi oynadınız özür dilerim diyor. Sağol ya..
Mesela türk olan son gün gidiyor, hadi benim hakkımda güzel şeyleri söyleyin dedi, benim oda arkadaşım buna dedi ki, ben seni tanımıyorum bile, çok fazla sohbetimiz de olmadı işte şu son 1 ayda bi sohbet ettik o, falan dedi. Neyse tüm bu olaylardan sonra, şimdi herkes türkiyede buluştu. Öyle bir tavır takınıyorlar ki koordinatörümüze de karşı sanki dünyadaki en iyi arkadaşlar. Ben uzak duruyorum tabi ama psikolojimi o kadar bozdulsr ki onlar gittikten sonra 1 hafta rüyamda döndüklerini görüp ağladım neden geldiniz hani gitmiştiniz diye.
Tek üzüldüğüm nokta, herkes problemlere susup susup arkadan konuşmayı tercih etti şimdi de mış gibi davranıyorlar. Kötü ben oldum. Gerçekten karakterlerini çözemedim hala nasıl insanlar bunlar. Sadece ben koordinatörümün gözünde uyumsuz oldum diye düşünüyorum ve üzülmeyi durduramıyorum.. o kadar çok olay var ki sağlıklı bir şekilde anlatamıyorum bile kafamı toplayıp. Sadece problemli olmak burada, herkesin birbirinin arkasından konuşup yüzüne gülmesi şimdi de böyle sinsi takılması çok koyuyor.
Ben bir sene önce bir projeden kabul aldım ve yurt dışıma yerleştim. Diğer kabul alanlarla da beraber kaldığımız bir ortamımız vardı yani hem çalışıyorsun, hem de beraber yaşamamız gerekiyordu proje masraflarından dolayı. Benim ikinci uluslarararası ortamım. İlk de değil. Aynı zamanda ben üniversitede evde kaldım üstüne üstlük 5 kızla.. Ve şu an hepsi ailem gibi.
Bunları anlatma sebebim, ben kalabalık ortamda nasıl yaşanacağını bilmeyen biri değilim 29 yaşındayım, ayrıca çok seyahat ettiğim için de çok çok farklı kültürlerden arkadaşım var. Ama gel gelelim ben bu projedeki kızlarla bir türlü anlaşamadım. Elektrik mi dersiniz, enerji mi sinerji mi gerçekten anlamıyorum.
Geldiğim ilk günden itibaren oda arkadaşımla problem yaşadık. Kendisi zaten problemli bir tip, hani bunu sadece ben demiyorum ama burada başka çevrelerden arkadaş edindik kimseyle yapamadı kimse de sevmedi onu. Ortamda ilgiyi hep üstüne ister, çok konuşur, saçma sapan yersiz sorular sorar.
Karakteri çok değişik daha önce böyle bir insan tanımadım. Saygısızdır, odada uyurum ben uyurken camı açar gider, yine uyurken ben dolapları yüksek sesle açar kapatır pat pat terliklerini vurur. Eve misafir çağırır sonra ben uyurken odanın kapısını açık bırakır gider. Söylersin mesela söylediğin için de elli tane laf konuşur. Örneğin bulaşıkları kendisi biriktirir biktirir ama senin bir bardağını görsün kıyameti koparır. Bir sürü örnek var da uzatmak istemiyorum. Ama ben hep anlayışlı davranmaya çalıştım. Benim ise yediremediğim mesele şu, diğer iki kız bu kızın sürekli arkasından konuşup yüzüne güldüler. Aynı zamanda da Böyle arkadaş gibiyiz, ama sürekli arkamızdan bir şey dönüyor. Her şeyi gizliyorlar. Saçma sapan şeyi bile gizliyorlar. İnanılmaz inanılmaz olaylar. Bir sürü problem yaşadım gerçekten.
Ama ben hep anlayışlı olmaya çalıştım, aman kavga çıkmasın diye. Bulaşık görünce yıkıyordum. İlk zamanlar da yemekleri 2li 2li yapıyorduk yani 2 kişi yemek yapıp bulaşjk yıkıyordu. Benim partnerim sallamıyordu bulaşığı falan ben de her gördüğümü yıkıyıp kaldırıyordum onun arkasından. Neyse diğerleri bunu fark etmiş. Çok iş yaptığımı düşünmüşler ve konuşmışlar bana ders vermek için gelip benimle kavga ettiler. Sonrasında da böyle dediler, biz sana ders vermek istedik. Üstüme falan yürüdü birisi ama kimse sesini çıkarmadı bu duruma. Dedim ki mesele bu mu gerçekten benim daha fazka iş yapmam mı? size ne dünya sizin kurallarınızla dönmüyor dedim hem siz kimsiniz bana bir şey öğreteceksiniz. Bu kavga yüzünden terapi aldık. Sürekli iyi kötü ne yapsam battı bunlara. İyi niyetim hep yanlış anlaşıldı. Biri türkiyeye gitti, kalacak yeri yoktu arkadaşlarımda ve ailemde kaldı. Bizimkiler beş kuruş para harcatmadı bebek gibi baktılar ama işin sonunda yine ben kötü oldum. Hiç böyle vefa yok. İnsan bir şey yaparken karşılık görmek için yapmıyor asla, ama karşılığında okay bunu yaptın ama ben sana hiçbişey vermek zorunda değilim tavrı çok kötü.. zaten insan ne bekleyebilir samimiyetten başka. Oda olmuyorsa zorla değil ya. Ama inanılmaz kırıcı. En son büyük bi kavga oldu koordinatörün önünde. Oda arkadaşım bana kurumun ortasında ve koordinatörün önünde kimse seni sevmiyor kimse seninle konuşmak istemiyor diye bas bas bağırdı ve koordinatöre beni evden atmak sitediğini söyledi. O da sen anlaştığın arkadaşının yanına git deyince bana bunu dedi. Ben artık bir senenin sonunda, bunca olayın ardından bir de bu olunca ağlamaktan feci hastalandım. Bu arada bir türk daha var projede, ama o da insanları feci küçümseyen birisi anlamıyorum neden böyle türkiyenin yazlık bir yerinden geliyor. Bir gün oturuyoruz, konuşuyoruz ben de türkiyeyi çok gezmişimdir ve her kültüre de hakimimdir anlatıyorum ilginç adetleri falan döndü herkesin içinde dedi ki, işte bunlar medeniyet öncesi olaylar justlittlebitle biz çok farklı yerlerden geldiğimiz için ben türkiyenin “avrupasından”(bi de eliyle tırnak işareti yaparak) geliyorum dedi. Yani bu bana hiç koymaz, bana taşralı köylü her şeyi diyebilir ben de aynen aynen senin ülken ve kültürüyle hiç alakan yok dedim geçtim. Ama güya orada beni küçümsüyor. Böyle böyle o kadar saçma sapan olaylar oldu ki. En son biriyle yüzleştim sadece, dedim ki siz bana burayı cehennem ettiniz ve bir sene benimle oyuncak gibi oynadınız özür dilerim diyor. Sağol ya..
Mesela türk olan son gün gidiyor, hadi benim hakkımda güzel şeyleri söyleyin dedi, benim oda arkadaşım buna dedi ki, ben seni tanımıyorum bile, çok fazla sohbetimiz de olmadı işte şu son 1 ayda bi sohbet ettik o, falan dedi. Neyse tüm bu olaylardan sonra, şimdi herkes türkiyede buluştu. Öyle bir tavır takınıyorlar ki koordinatörümüze de karşı sanki dünyadaki en iyi arkadaşlar. Ben uzak duruyorum tabi ama psikolojimi o kadar bozdulsr ki onlar gittikten sonra 1 hafta rüyamda döndüklerini görüp ağladım neden geldiniz hani gitmiştiniz diye.
Tek üzüldüğüm nokta, herkes problemlere susup susup arkadan konuşmayı tercih etti şimdi de mış gibi davranıyorlar. Kötü ben oldum. Gerçekten karakterlerini çözemedim hala nasıl insanlar bunlar. Sadece ben koordinatörümün gözünde uyumsuz oldum diye düşünüyorum ve üzülmeyi durduramıyorum.. o kadar çok olay var ki sağlıklı bir şekilde anlatamıyorum bile kafamı toplayıp. Sadece problemli olmak burada, herkesin birbirinin arkasından konuşup yüzüne gülmesi şimdi de böyle sinsi takılması çok koyuyor.
ruh hastaları. Ergenler sanırım bunlar. Bunun daha temel seviyede olanları iş arkadaşlarımdı. Kovulunca kurtuldum çıngıraklı yılanlardan ama içim geç soğudu. Sizde de biraz takma var. Destekle bu süreci daha hızlı atlatırsınız. Diğer kızlardan kesin kurtulduysanız zaten her gün göbek atın.
