Merhaba,
Çocuk konusunda kafamda ciddi soru işaretleri var, durumumu paylaşıp sizden fikir almak istiyorum.
Evliliğimde 3 senemiz bitti. Sorunlarımız oldu, burada da paylaştığım, bazen boşanma aşamasına geldiğimiz, ama hepsi halloldu ve şu an evliliğimden güzel tat aldığım bir dönemdeyim.
Yaşım 27. Öğretmenim. Üniversite biteli seneler oluyor. Geçen sene tam zamanlı çalışıyordum Türkiye'de özel sektörde, bu sene ise eşimin ülkesindeyiz ve haftada üç gün 3 saat ders veriyorum. İki gün de yüksek lisansa hazırlık için ders alıyorum.
Şimdi çocuk için içimde bir aşk yok. Ama hiç istemiyorum da diyemem. Çocukları çok seviyorum ama sorumluluk beni çok korkutuyor. Çocuğuma yetememekten korkuyorum, beni neden dünyaya getirdin demesinden korkuyorum. Ama öğrencilerin gözlerine bakıp duyduğum mutluluğu kendi çocuklarımdan da duyacağımı biliyorum, sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştirmek istiyorum bir yandan. Annemle geçirdiğim o güzel çocukluğum gibi benim de dizimin dibinde sevgiyle büyüttüğüm çocuklarım olsun istiyorum. Ama işte karar veremiyorum.
Maddi açıdan istediğim refahta değilim henüz. Çocuk bizi biraz zorlayabilir, ama bir iki sene daha maddiyat için ertelemeli miyim bilmiyorum.
Bir de bebekle eğitim hevesime devam edebilir miyim sizce? Mesela şu an çocuğum olsa onunla derslere gidebilirim burada, ama yorgun olur muyum, yetişir mi her şey? Ben hayatımın sürekli eğitim ile geçmesini istiyorum, çocuk buna ne kadar engel olur? Yaş ilerledikçe çocuklarımla aramda çok yaş farkı olacak korkusu da sardı beni. Yaş açısından geç kalmak istemiyorum.
Ne düşünüyorsunuz?