Ne zaman çocuk yapmalı?

Merhaba,

Çocuk konusunda kafamda ciddi soru işaretleri var, durumumu paylaşıp sizden fikir almak istiyorum.

Evliliğimde 3 senemiz bitti. Sorunlarımız oldu, burada da paylaştığım, bazen boşanma aşamasına geldiğimiz, ama hepsi halloldu ve şu an evliliğimden güzel tat aldığım bir dönemdeyim.

Yaşım 27. Öğretmenim. Üniversite biteli seneler oluyor. Geçen sene tam zamanlı çalışıyordum Türkiye'de özel sektörde, bu sene ise eşimin ülkesindeyiz ve haftada üç gün 3 saat ders veriyorum. İki gün de yüksek lisansa hazırlık için ders alıyorum.

Şimdi çocuk için içimde bir aşk yok. Ama hiç istemiyorum da diyemem. Çocukları çok seviyorum ama sorumluluk beni çok korkutuyor. Çocuğuma yetememekten korkuyorum, beni neden dünyaya getirdin demesinden korkuyorum. Ama öğrencilerin gözlerine bakıp duyduğum mutluluğu kendi çocuklarımdan da duyacağımı biliyorum, sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştirmek istiyorum bir yandan. Annemle geçirdiğim o güzel çocukluğum gibi benim de dizimin dibinde sevgiyle büyüttüğüm çocuklarım olsun istiyorum. Ama işte karar veremiyorum.

Maddi açıdan istediğim refahta değilim henüz. Çocuk bizi biraz zorlayabilir, ama bir iki sene daha maddiyat için ertelemeli miyim bilmiyorum.

Bir de bebekle eğitim hevesime devam edebilir miyim sizce? Mesela şu an çocuğum olsa onunla derslere gidebilirim burada, ama yorgun olur muyum, yetişir mi her şey? Ben hayatımın sürekli eğitim ile geçmesini istiyorum, çocuk buna ne kadar engel olur? Yaş ilerledikçe çocuklarımla aramda çok yaş farkı olacak korkusu da sardı beni. Yaş açısından geç kalmak istemiyorum.

Ne düşünüyorsunuz?

Sız korunmayı bırakın, olası sorunda en azından tedavınıze baslarsınız. Ki ınsallah ıstedıgınız an hamıle kalırsınız.
Ama kul kurarmıs kader gülermiş ya, ben yasadım.
Hayırlısı olsun

kirmizi oje .!.:

Merhaba,

Çocuk konusunda kafamda ciddi soru işaretleri var, durumumu paylaşıp sizden fikir almak istiyorum.

Evliliğimde 3 senemiz bitti. Sorunlarımız oldu, burada da paylaştığım, bazen boşanma aşamasına geldiğimiz, ama hepsi halloldu ve şu an evliliğimden güzel tat aldığım bir dönemdeyim.

Yaşım 27. Öğretmenim. Üniversite biteli seneler oluyor. Geçen sene tam zamanlı çalışıyordum Türkiye'de özel sektörde, bu sene ise eşimin ülkesindeyiz ve haftada üç gün 3 saat ders veriyorum. İki gün de yüksek lisansa hazırlık için ders alıyorum.

Şimdi çocuk için içimde bir aşk yok. Ama hiç istemiyorum da diyemem. Çocukları çok seviyorum ama sorumluluk beni çok korkutuyor. Çocuğuma yetememekten korkuyorum, beni neden dünyaya getirdin demesinden korkuyorum. Ama öğrencilerin gözlerine bakıp duyduğum mutluluğu kendi çocuklarımdan da duyacağımı biliyorum, sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştirmek istiyorum bir yandan. Annemle geçirdiğim o güzel çocukluğum gibi benim de dizimin dibinde sevgiyle büyüttüğüm çocuklarım olsun istiyorum. Ama işte karar veremiyorum.

Maddi açıdan istediğim refahta değilim henüz. Çocuk bizi biraz zorlayabilir, ama bir iki sene daha maddiyat için ertelemeli miyim bilmiyorum.

Bir de bebekle eğitim hevesime devam edebilir miyim sizce? Mesela şu an çocuğum olsa onunla derslere gidebilirim burada, ama yorgun olur muyum, yetişir mi her şey? Ben hayatımın sürekli eğitim ile geçmesini istiyorum, çocuk buna ne kadar engel olur? Yaş ilerledikçe çocuklarımla aramda çok yaş farkı olacak korkusu da sardı beni. Yaş açısından geç kalmak istemiyorum.

Ne düşünüyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Yaş açısından bakarsam ;daha erken anne olmak isterdim, annemin daha genç olmasını isterdim.
Korkularınız hiç bitmeyecek ve çok normal. Benim iki tane çocuğum var ve hala bazı şeylerden korkuyorum.

Çocuğa hep hazır gibi hissedip, hiç hazır olmadığımı düşünen biriydim ben.
Bu konuda kalp ile beynim hep savaş halindeydi.

Şayet maddi açıdan zorlanacaksanız ertelemek mantıksız değil. Maddi zorluklara henüz yeni anneyken göğüs germenin kolay olduğunu sanmıyorum.

Bir de eğitim hayatınıza tabi ki şuanki düzende devam edemezsiniz ama ufak tefek değişikliklerle yeni bir düzen oluşturursunuz şayet size destek olabilecek birileri varsa.

Kızım 2.5 yaşında; o doğmadan önce çalıştığım yerde devam ediyorum mesela. Fakat bu süre zarfında işimi hep onun ihtiyaçları doğrultusunda düzenlemem gerekti.

benneyanginlargordum .!.:

Sız korunmayı bırakın, olası sorunda en azından tedavınıze baslarsınız. Ki ınsallah ıstedıgınız an hamıle kalırsınız.
Ama kul kurarmıs kader gülermiş ya, ben yasadım.
Hayırlısı olsun

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız ama benim bir tiroid problemim var, yani çocuk yapmaya karar verirsem değerlerimi kontrol ettirmem lazım önce, bazen tiroid değerlerim düşüyor ve ben anlamıyorum. Yani hemen bırakamam. Ki korunmayı bıraktığımızda olup olmayacağı da belli değil dediğiniz gibi...

kirmizi oje .!.:

Merhaba,

Çocuk konusunda kafamda ciddi soru işaretleri var, durumumu paylaşıp sizden fikir almak istiyorum.

Evliliğimde 3 senemiz bitti. Sorunlarımız oldu, burada da paylaştığım, bazen boşanma aşamasına geldiğimiz, ama hepsi halloldu ve şu an evliliğimden güzel tat aldığım bir dönemdeyim.

Yaşım 27. Öğretmenim. Üniversite biteli seneler oluyor. Geçen sene tam zamanlı çalışıyordum Türkiye'de özel sektörde, bu sene ise eşimin ülkesindeyiz ve haftada üç gün 3 saat ders veriyorum. İki gün de yüksek lisansa hazırlık için ders alıyorum.

Şimdi çocuk için içimde bir aşk yok. Ama hiç istemiyorum da diyemem. Çocukları çok seviyorum ama sorumluluk beni çok korkutuyor. Çocuğuma yetememekten korkuyorum, beni neden dünyaya getirdin demesinden korkuyorum. Ama öğrencilerin gözlerine bakıp duyduğum mutluluğu kendi çocuklarımdan da duyacağımı biliyorum, sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştirmek istiyorum bir yandan. Annemle geçirdiğim o güzel çocukluğum gibi benim de dizimin dibinde sevgiyle büyüttüğüm çocuklarım olsun istiyorum. Ama işte karar veremiyorum.

Maddi açıdan istediğim refahta değilim henüz. Çocuk bizi biraz zorlayabilir, ama bir iki sene daha maddiyat için ertelemeli miyim bilmiyorum.

Bir de bebekle eğitim hevesime devam edebilir miyim sizce? Mesela şu an çocuğum olsa onunla derslere gidebilirim burada, ama yorgun olur muyum, yetişir mi her şey? Ben hayatımın sürekli eğitim ile geçmesini istiyorum, çocuk buna ne kadar engel olur? Yaş ilerledikçe çocuklarımla aramda çok yaş farkı olacak korkusu da sardı beni. Yaş açısından geç kalmak istemiyorum.

Ne düşünüyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Benimde hiç kafamda böyle bir düşünce yoktu eşim çok istediği zaman ama ben hiç düşünmediğimi fark ettim tabi o zaman maddi açıdan da biraz zordaydık sonra denemeye başladık 1 seneyi geçti hala çocuğumuz olmadı bekliyoruz yani şuan deli gibi istiyorum ama nasip deyip bekliyorum.. sanada tavsiyem eğer seni maddi ve manevi çok zorlamayacağını düşünüyorsan bende korunmayı bırakın ve deneyin anne olmak kolay değil ama bazı zorlukları çekmeye değer diye düşünüyorum bence yaşında gayet iyi erteleme derim

Limonsuzzcay .!.:

Yaş açısından bakarsam ;daha erken anne olmak isterdim, annemin daha genç olmasını isterdim.
Korkularınız hiç bitmeyecek ve çok normal. Benim iki tane çocuğum var ve hala bazı şeylerden korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yani kimse anne olmadan evvel yüzde yüz emin olamıyor, öyle mi? Ben biraz daha hislerim korkularım yatışsın diye bekledim ama pek de yatışmadı, demek ki hep olacak bu.

kirmizi oje .!.:

Çok haklısınız ama benim bir tiroid problemim var, yani çocuk yapmaya karar verirsem değerlerimi kontrol ettirmem lazım önce, bazen tiroid değerlerim düşüyor ve ben anlamıyorum. Yani hemen bırakamam. Ki korunmayı bıraktığımızda olup olmayacağı da belli değil dediğiniz gibi...

Genişletmek için tıkla...

O zaman önce kontrollere gıdın. Yavas Yavas sindire sindire yapın herseyı soru işaretini kalmasın. Zaten sonrasında doktor sizi yönlendirir. Rabbım Gonlunuzu göre versin ınsallah

Missisim .!.:

Çocuğa hep hazır gibi hissedip, hiç hazır olmadığımı düşünen biriydim ben.
Bu konuda kalp ile beynim hep savaş halindeydi.

Şayet maddi açıdan zorlanacaksanız ertelemek mantıksız değil. Maddi zorluklara henüz yeni anneyken göğüs germenin kolay olduğunu sanmıyorum.

Bir de eğitim hayatınıza tabi ki şuanki düzende devam edemezsiniz ama ufak tefek değişikliklerle yeni bir düzen oluşturursunuz şayet size destek olabilecek birileri varsa.

Kızım 2.5 yaşında; o doğmadan önce çalıştığım yerde devam ediyorum mesela. Fakat bu süre zarfında işimi hep onun ihtiyaçları doğrultusunda düzenlemem gerekti.

Genişletmek için tıkla...

Düzenimiz biraz bozulacak ama bir yandan bizi biraz daha düzenli yapabilir bebek diye düşünüyorum. Eğitime iki sene daha az zaman ayırabilirim ama sonrasında çocukla yürür değil mi? Sonuçta çocuklu olup okuyan kariyer yapan çok insan var...

Duygulu14 .!.:

Benimde hiç kafamda böyle bir düşünce yoktu eşim çok istediği zaman ama ben hiç düşünmediğimi fark ettim tabi o zaman maddi açıdan da biraz zordaydık sonra denemeye başladık 1 seneyi geçti hala çocuğumuz olmadı bekliyoruz yani şuan deli gibi istiyorum ama nasip deyip bekliyorum.. sanada tavsiyem eğer seni maddi ve manevi çok zorlamayacağını düşünüyorsan bende korunmayı bırakın ve deneyin anne olmak kolay değil ama bazı zorlukları çekmeye değer diye düşünüyorum bence yaşında gayet iyi erteleme derim

Genişletmek için tıkla...

İnsallah en kısa zamanda bebek haberinizi alırız

Ben de yaşım artık uygun diye düşünüyorum, önceden mesela önce şunu da yapayım sonra bunu da yapayım diyordum ama artık bebekle büyüyebileceğime karar verdim. Ama işte soru işaretleri yine de bırakmıyor beni. İnşallah hayırlısı olur.

benneyanginlargordum .!.:

O zaman önce kontrollere gıdın. Yavas Yavas sindire sindire yapın herseyı soru işaretini kalmasın. Zaten sonrasında doktor sizi yönlendirir. Rabbım Gonlunuzu göre versin ınsallah

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim, inşallah her şey sizin de gönlünüzce olur

kirmizi oje .!.:

Merhaba,

Çocuk konusunda kafamda ciddi soru işaretleri var, durumumu paylaşıp sizden fikir almak istiyorum.

Evliliğimde 3 senemiz bitti. Sorunlarımız oldu, burada da paylaştığım, bazen boşanma aşamasına geldiğimiz, ama hepsi halloldu ve şu an evliliğimden güzel tat aldığım bir dönemdeyim.

Yaşım 27. Öğretmenim. Üniversite biteli seneler oluyor. Geçen sene tam zamanlı çalışıyordum Türkiye'de özel sektörde, bu sene ise eşimin ülkesindeyiz ve haftada üç gün 3 saat ders veriyorum. İki gün de yüksek lisansa hazırlık için ders alıyorum.

Şimdi çocuk için içimde bir aşk yok. Ama hiç istemiyorum da diyemem. Çocukları çok seviyorum ama sorumluluk beni çok korkutuyor. Çocuğuma yetememekten korkuyorum, beni neden dünyaya getirdin demesinden korkuyorum. Ama öğrencilerin gözlerine bakıp duyduğum mutluluğu kendi çocuklarımdan da duyacağımı biliyorum, sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştirmek istiyorum bir yandan. Annemle geçirdiğim o güzel çocukluğum gibi benim de dizimin dibinde sevgiyle büyüttüğüm çocuklarım olsun istiyorum. Ama işte karar veremiyorum.

Maddi açıdan istediğim refahta değilim henüz. Çocuk bizi biraz zorlayabilir, ama bir iki sene daha maddiyat için ertelemeli miyim bilmiyorum.

Bir de bebekle eğitim hevesime devam edebilir miyim sizce? Mesela şu an çocuğum olsa onunla derslere gidebilirim burada, ama yorgun olur muyum, yetişir mi her şey? Ben hayatımın sürekli eğitim ile geçmesini istiyorum, çocuk buna ne kadar engel olur? Yaş ilerledikçe çocuklarımla aramda çok yaş farkı olacak korkusu da sardı beni. Yaş açısından geç kalmak istemiyorum.

Ne düşünüyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Sen burdakilere bakarsan bu gece cocuk yaptirirlat sans 27 cok normal bi yas millet artik 30 da evleniyo bırakın bu genc anne olmayı bilinci bi anne hepsinden guzel ama bence daha dur en az 2 sene hem borclariniz biter hemde eşini dene bakalim öyle sorunsuz anda herkes iyi koca sorunlar karsisinda sana nasil davrandigina bak valla cocuk cok önemli aklinda iğne ucu kadar sorun varda evlilikte ilgili bekle derim burdakilerin gazına gelme

kirmizi oje .!.:

İnsallah en kısa zamanda bebek haberinizi alırız ❤

Ben de yaşım artık uygun diye düşünüyorum, önceden mesela önce şunu da yapayım sonra bunu da yapayım diyordum ama artık bebekle büyüyebileceğime karar verdim. Ama işte soru işaretleri yine de bırakmıyor beni. İnşallah hayırlısı olur.

Genişletmek için tıkla...

Amin canım.Bence bu soru işareti tamamen çok güzel bir anne olmak istediğin için maddi manevi ona en iyi imkanları tanımak istediğin için bu anlattıklarından anladığım kadarıyla çokta güzel bir Anne olursun Rabbim istediğin zamanda nasip etsin aratmasın

limoncu28 .!.:

Sen burdakilere bakarsan bu gece cocuk yaptirirlat sans 27 cok normal bi yas millet artik 30 da evleniyo bırakın bu genc anne olmayı bilinci bi anne hepsinden guzel ama bence daha dur en az 2 sene hem borclariniz biter hemde eşini dene bakalim öyle sorunsuz anda herkes iyi koca sorunlar karsisinda sana nasil davrandigina bak valla cocuk cok önemli aklinda iğne ucu kadar sorun varda evlilikte ilgili bekle derim burdakilerin gazına gelme

Genişletmek için tıkla...

Bilinçli anne olmak bilinçli bir insan olmakla alakalı. Dolayısıyla bunda sorun yaşayacağımı düşünmüyorum, çünkü iyi bir insan olma çabası içerisinde biriyim.

Borcumuz yok. Kenarda biraz birikimimiz var. Maaşlarımız çok yüksek değil şu an, ama yakında daha iyi fırsatlarımız olacak inşallah. Şu durumda bizi biraz zorlar ama aşılamayacak derece olmaz.

Genç yaşta anne olmak istememin sebebi hemen evleneyim de çocuğum olsun fikrinde olmaktan değil ileride çocuklarımın bana en çok ihtiyacı oldukları yaşlarda hem fiziken hem de psikolojik olarak dinç olma isteği açıkçası. Beni annem 30 yaşında dünyaya getirmiş ve ben keşke aramızda daha az yaş farkı olsaydı dedim çoğu zaman.

Duygulu14 .!.:

Amin canım.Bence bu soru işareti tamamen çok güzel bir anne olmak istediğin için maddi manevi ona en iyi imkanları tanımak istediğin için bu anlattıklarından anladığım kadarıyla çokta güzel bir Anne olursun Rabbim istediğin zamanda nasip etsin aratmasın

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim bu güzel dilekleriniz için. Siz de inşallah

kirmizi oje .!.:

Bilinçli anne olmak bilinçli bir insan olmakla alakalı. Dolayısıyla bunda sorun yaşayacağımı düşünmüyorum, çünkü iyi bir insan olma çabası içerisinde biriyim.

Borcumuz yok. Kenarda biraz birikimimiz var. Maaşlarımız çok yüksek değil şu an, ama yakında daha iyi fırsatlarımız olacak inşallah. Şu durumda bizi biraz zorlar ama aşılamayacak derece olmaz.

Genç yaşta anne olmak istememin sebebi hemen evleneyim de çocuğum olsun fikrinde olmaktan değil ileride çocuklarımın bana en çok ihtiyacı oldukları yaşlarda hem fiziken hem de psikolojik olarak dinç olma isteği açıkçası. Beni annem 30 yaşında dünyaya getirmiş ve ben keşke aramızda daha az yaş farkı olsaydı dedim çoğu zaman.

Genişletmek için tıkla...

Valla ben 50 yaşında ölü tavuk gibi olan anneleride gördüm 65 yasinda tazi gibi kizlarinin torunlarinin peşinden kosanida 32 yasindayim bende çocuk yapmadim ama yasitlarim 25 te yapti ve hayatlari kabuz gibi resmen 10 yaş çöktüler yan yana geldigimizde diyolar sen nasil boyle enerjik hayat dolusun bide bize bak yani yaşa ve bilince takilma çünkü burdaki cogunluk kadın aman cocugum olsada kafasinda ee esiw sorunun var sana yardim etmiyo ayni suan raharsiz oldugumuz kaynanalar gibi cocuk ve tapan anne gibi 10 yasina kadar birlikte yatiyolat evlilik bitmiş saygi yok valla bence en ufak en ufak sorun varsa cocuk yapılmaz omur boyu sürekli görüşuceksin çünkü bosansanda

kirmizi oje .!.:

Merhaba,

Çocuk konusunda kafamda ciddi soru işaretleri var, durumumu paylaşıp sizden fikir almak istiyorum.

Evliliğimde 3 senemiz bitti. Sorunlarımız oldu, burada da paylaştığım, bazen boşanma aşamasına geldiğimiz, ama hepsi halloldu ve şu an evliliğimden güzel tat aldığım bir dönemdeyim.

Yaşım 27. Öğretmenim. Üniversite biteli seneler oluyor. Geçen sene tam zamanlı çalışıyordum Türkiye'de özel sektörde, bu sene ise eşimin ülkesindeyiz ve haftada üç gün 3 saat ders veriyorum. İki gün de yüksek lisansa hazırlık için ders alıyorum.

Şimdi çocuk için içimde bir aşk yok. Ama hiç istemiyorum da diyemem. Çocukları çok seviyorum ama sorumluluk beni çok korkutuyor. Çocuğuma yetememekten korkuyorum, beni neden dünyaya getirdin demesinden korkuyorum. Ama öğrencilerin gözlerine bakıp duyduğum mutluluğu kendi çocuklarımdan da duyacağımı biliyorum, sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştirmek istiyorum bir yandan. Annemle geçirdiğim o güzel çocukluğum gibi benim de dizimin dibinde sevgiyle büyüttüğüm çocuklarım olsun istiyorum. Ama işte karar veremiyorum.

Maddi açıdan istediğim refahta değilim henüz. Çocuk bizi biraz zorlayabilir, ama bir iki sene daha maddiyat için ertelemeli miyim bilmiyorum.

Bir de bebekle eğitim hevesime devam edebilir miyim sizce? Mesela şu an çocuğum olsa onunla derslere gidebilirim burada, ama yorgun olur muyum, yetişir mi her şey? Ben hayatımın sürekli eğitim ile geçmesini istiyorum, çocuk buna ne kadar engel olur? Yaş ilerledikçe çocuklarımla aramda çok yaş farkı olacak korkusu da sardı beni. Yaş açısından geç kalmak istemiyorum.

Ne düşünüyorsunuz?

Genişletmek için tıkla...

Hayat hiçbir konuda ertelemeye gelmez zaten bebekte hadi gel deyince gelmez ... bu sorularınızın tek cevabı zaman bence ne yaşatır ne olur bilinmez belki doğar çok sakin olur nasıl büyüdü anlamazsın belki doğar seni duş almaya bile göndermez belki eğitimin bitene kadar hamile bile kalmazsın vs vs liste böyle uzatıp gider bence bu kadar düşünmek yerine akışına bırakmalısınız bu konuyu Allah en güzelini en güzelinden yaşatsın...

Ben çocuk konusunda romantik olamayacağım. Eviniz arabanız olmadan ya da ev, araba alacak güce sahip olmadan yapmayın çocuk. Öncelikle çocuk çok masraflı ve ihtiyaçlar gün geçtikçe artıyor. İkincisi de artık Türkiye şartlarında iyi eğitim için maalesef para önemli bir etken. Eğer aileniz size yardım edecekse tamam ama onlardan destek görmeyecekseniz durum farklı. Hele bir de borç varsa o zaman daha da zor. Çok karamsar yazdım ama emin ol hepsinde doğruluk payı var. Lütfen iyi düşün. Çocuğu iyi yetiştirmek için bazı koşulların sağlanması şart.
Not: Borcunuz yokmuş ve birikiminiz varmış. O zaman düşünebilirsiniz.

Seridina .!.:

Ben çocuk konusunda romantik olamayacağım. Eviniz arabanız olmadan ya da ev, araba alacak güce sahip olmadan yapmayın çocuk. Öncelikle çocuk çok masraflı ve ihtiyaçlar gün geçtikçe artıyor. İkincisi de artık Türkiye şartlarında iyi eğitim için maalesef para önemli bir etken. Eğer aileniz size yardım edecekse tamam ama onlardan destek görmeyecekseniz durum farklı. Hele bir de borç varsa o zaman daha da zor. Çok karamsar yazdım ama emin ol hepsinde doğruluk payı var. Lütfen iyi düşün. Çocuğu iyi yetiştirmek için bazı koşulların sağlanması şart.
Not: Borcunuz yokmuş ve birikiminiz varmış. O zaman düşünebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Evet dediklerinize kısmen katılıyorum ama kısmen de katılmıyorum.

Borcumuz yok, birikimimiz var ama şu an ev ya da araba alamayız. Borca girmemiz lazım şimdilik de böyle bir fikrimiz yok.

Öğretmen olduğum için çocukları yakından gözlemleme fırsatım oluyor. Inanır mısınız, gelişimi doğal ilerleyen, mutlu, problemsiz çocukların çoğu mutlu anne babaların çocukları. Maddiyatlari da öyle saydığımız gibi değil. Evet, maddi sorun mutsuzluğu beraberinde getirir, ama bizimki o seviyede değil. Ortalama. Yani bu gözlemler fikrimi değiştirmeme sebep oldu açıkçası. Ama yine de ikilemde kalıyorum...

limoncu28 .!.:

Valla ben 50 yaşında ölü tavuk gibi olan anneleride gördüm 65 yasinda tazi gibi kizlarinin torunlarinin peşinden kosanida 32 yasindayim bende çocuk yapmadim ama yasitlarim 25 te yapti ve hayatlari kabuz gibi resmen 10 yaş çöktüler yan yana geldigimizde diyolar sen nasil boyle enerjik hayat dolusun bide bize bak yani yaşa ve bilince takilma çünkü burdaki cogunluk kadın aman cocugum olsada kafasinda ee esiw sorunun var sana yardim etmiyo ayni suan raharsiz oldugumuz kaynanalar gibi cocuk ve tapan anne gibi 10 yasina kadar birlikte yatiyolat evlilik bitmiş saygi yok valla bence en ufak en ufak sorun varsa cocuk yapılmaz omur boyu sürekli görüşuceksin çünkü bosansanda

Genişletmek için tıkla...

Evet, ben de o yüzden 3 sene eşimle gerçekten ileride de devam edebilir miyim diye düşünerek hemen çocuk yapmadım. Aman çocuğum olsun da kimden olursa olsun diye düşünmedim. Eşim yardımcı olacak biri bana, çocuklara bayılıyor, hatta onu anaç olarak değerlendiriyorum kendime kıyasla. Ben de hem sevdiğim şeyleri yapıp hem çocuk büyütebilir miyim emin olamıyorum açıkçası, çevrenizde gördüğünüz o kadınlar gibi olmak istemiyorum