Ne yapmalıyım, lütfen yardım edin

Okulu bırakma gerekirse hem çalış hem oku. İnşallah önümüzdeki dönem yüz yüze eğitime başlanır. Başlarsa bütçene göre yurt veya bir kaç arkadaşla ev düşünebilirsin. Bu tavırları zamanla geçecektir.
Hâlâ dizilerde televizyonda bekaret sahnesi görmeye devam ediyoruz, bıktım gerçekten.
Ailene hak vermiyorum ama maalesef böyle aileler çok çok fazla. Sen kendini bilen bir gençsin bu çok açık bir şekilde belli oluyor anlatımlarından.
Geleceğinden vazgeçme, kendini de biriyle şuanki sevgilin bile olsa evlenmeye MECBUR HİSSETME.
ben kendi paramı kazanmaya başlamadan asla evlenmeyi planlamıyorum, hatta o zaman bile evleneceğim kişiyle bir süre birlikte yaşayıp geçinebilecek miyiz diye bakmak istiyorum. Dün eğer çok "kudurduysan" evlendirelim seni dedi. Ben bu insanlara nasıl anlatabilirim gelecek planlarımı. Sonuçta onlar annem babam. Keşke gelip özür dileseler de affetsem. Ama onun yerine artarak devam ettiriyorlar. Kendimi hiçbir şeye mecbur hissetmiyorum kesinlikle şu an çıkıp gitsem bile bir şekilde bitiririm okulumu. Ama bir daha onların yüzüne bakar mıyım bilmiyorum.
 
ben kendi paramı kazanmaya başlamadan asla evlenmeyi planlamıyorum, hatta o zaman bile evleneceğim kişiyle bir süre birlikte yaşayıp geçinebilecek miyiz diye bakmak istiyorum. Dün eğer çok "kudurduysan" evlendirelim seni dedi. Ben bu insanlara nasıl anlatabilirim gelecek planlarımı. Sonuçta onlar annem babam. Keşke gelip özür dileseler de affetsem. Ama onun yerine artarak devam ettiriyorlar. Kendimi hiçbir şeye mecbur hissetmiyorum kesinlikle şu an çıkıp gitsem bile bir şekilde bitiririm okulumu. Ama bir daha onların yüzüne bakar mıyım bilmiyorum.
Bizim aile yapılarımız çok farklı olduğundan ailenle ilgili yorum yapamadım herkesin ailesi tek biricik ve onlarsız olmaz gibi düşünüyorum. İleride aranızın düzeleceğini düşünüyorum. Burada sanıyorum ki anneniz ya da başka bir aile büyüğünüz yapıcı olup babayı yumuşatmalı.
Üniversitede okuyorken tatilde evime gelmiştim, yüzüm çok asıktı yani sürekli mutsuz duruyordum. Babam da annemin mutfakta olmadığı bir zamanda mutfağa gelmişti ben de bir şeyler atıştırıyordum. Masaya oturdu nasılsın kızım diye sohbet ederken, bir anda aşık mısın ? diye sordu. Ama ben geleneksel yapıda biri olduğumu düşünüyorum (kendim için). Ya hayır nasıl bir soru böyle bu demiştim babama, o da kızım bu çok normal kaç yaşına geldin, birisi seni üzüyor mu yoksa demişti, canımın içi.
Beni kimse üzemez baba merak etme dedim sarıldık birbirimize, bu anı geldi gözüme, ki babam 75 yaşında. Geleneksel/Muhafazakar yapıda olmanın yaşla bir ilgisi olmuyormuş demek ki...
Ama mesela benim annem çok yapıcıdır muhtemelen babamı bu konuda hazırlamıştır diye düşünüyorum. Belki o ben yokken, Firuzenin bir derdi var bi bak filan demiştir. Burada annenin rolü çok önemli, o da babanızla aynı sertlikte bu düşünceye sahipse işiniz biraz zor...
 
Kredi alın, iyi bi üni.den kastınız inş İyi bi ünidir çok rahat part time iş bulabilirsiniz. İğrenç ve tiksinç bir babanız var. O adamla birarada olmak ruhunuza daha da zarar verir bundan sonra.

Ayrıca sözde soru cümlesi de olsa sevgilimle beraber olmak eskortluk mudur ablalarım cümleleri de çok aşağılayıcı. Eskortun ne olduğunu biliyorsunuz daha fazla dramatize etmenize gerek yok, babanızın iğrençliği tüm olay uzaklaşın
 
Merhaba, ben 22 yaşında Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde okuyan bir kızım. Muhtemelen bir çoğunuz benden büyüksünüz. Yaşam tecrubelerinize çok ihtiyacım var.
Her şeyin başında söylemek istiyorum ki, ar namus meselesi diyip beni daha da çok üzecek olanlar rica ediyorum içinden konuşsun. ben yeterince duydum bu sözleri. Sadece bir abla bakış açısıyla tavsiyeye ihtiyacım var.

2019 yazında, 20 yaşındayken en yakın arkadaşımın yazlığında bir çocukla tanıştım. Sadece 2 gün geçirdik birlikte, sahilde oturup uzun uzun konuştuk ve ona ilişki düşünmediğimi söylememe rağmen benimle ilgilenmeye devam etti. O başka bir şehirde okuyor, ben ise istanbulda okuyordum. Her ne kadar uzak mesafe ilişkinin mantıksız olduğu düşünsem de bilmiyorum aşk mı derler etkilenmek mi ama onuna konuşmaya devam etmek istedim. Aradan 6 ay geçti biz artık sevgiliydik ve hiç yaşamadığım o sevgiyi ondan gördüm, ben de öyle sevdim. 2019 Kasım ayında bulunduğum şehire geldi. öyle bir şeyi belirtmek istiyorum ki, hayatımın hiçbir döneminde bekaret benim için hiç önemli olmadı. ama sevdiğim güvendiğim bir insanla yaşamak istiyordum. ve onu çok sevdim. hayır desem asla dokunmazdı ama istedim. ve bir ilişki yaşadık. asla pişman değilim yaptığımdan ve hiç utanmıyorum. O okuluna döndü ben de öyle. Derslerimin hepsini geçiyordum, bir yandan da seviliyordum burda ne problem olabilir ki? Eğer isteseydim kendi okulumda da bir çok şey yaşardım ama yapmadım.

Pandemi araya girip biz şehirlerimize döndüğümüzden beri dünyam karardı benim. Ailem, iyi yerlerde üniversite bitirmiş, babam iyi bir şirkette çalışıyor ama maalesef kendi sınırları var ve hiçbir fikri benimle uyuşmuyor. Özet geçmek istiyorum. Bu bir buçuk yıl içinde, sevgilimi öğendiler, babam defalarca bekaretini koruyacaksın diktesinde bulundu bana. her seferinde tamam babacım dedim. karşı çıkmanın anlamı yoktu. Dün eski bir sd kartımı bir telefona takıp sevgilimle fotoğraflarıma videolarımı görmüş, bu babam için bir ilk ama annem zaten bunu sürekli yapıyor, günlüklerimi okuyup bilgisayarımı karıştırıyor. onun da gördüğü şeyler olmuştu, ama babamın verdiği tepki hayatım boyunca bende yara kalacak.

Dün bu fotoğrafları gördükten sonra, ne orospuluğum kaldı, ne eskortluğum. Kendim için çektiğim bikinili fotoğraflarıma laf ederek tam eskortsun dendi. Dövüldüm. Bakire misin ne yaptın diye defalarca soruldu, sustum. "Cesaretin varsa bekaret kontrolü yaptırmaya gidelim yarın." dedi. Dehşetle yüzüne baktım. Yasal değil baba ne kadar ayıp ve küçük düşürücü olduğunun farkında mısın dedim ve daha çok dayak yedim. Ablalarım soruyorum size 22 yaşında bir kızın kendi isteğiyle cinsel birliktelik yaşaması eskortluk mudur? Ben sevgilimle hala birlikteyim. Her zaman da yanımda olacağını söylüyor. Sorun değil, biz ayrılabiliriz de. Ben istemediğim hiç bir şeyi yapmadım. Asla yaptıklarımın hiçbirinden utanmıyorum. Sadece aileme acıyorum. Bu kadar modern görünümlü cahiller, kızını bekaret kontrolüne götürecek kadar.
Kendime zarar vermeyi düşündüm. Üniversiteye gidemeyeceğimi söylediler yüzüme. Ben bu üniversiteyi çok çalışarak uykusuz kalarak kazandım. 22 yaşındayım. Aile bağımı bozmak istemiyorum ama gerekirse yaparım. Şimdilik sustum her şey yuttum, kabul ettim. Cesaretim olsa, kaçıp giderdim. Belki de bunu yapmalıyım. Kalan 2 senelik üniversite hayatımda nasıl yaşayacağım bilmiyorum halihazırda psikolojim bu derece bozukken daha fazla burada kalmak beni nasıl etkileyecek bilmiyorum. Defalarca intiharı düşünüyorum gün içinde. Her ayak sesinden korkuyorum. Ben bunları hak edecek bir şey yapmadım. Ar namus bu olmamalı. Eğer buysa da öyle namus olmaz olsun.

Sizden akıl istiyorum, bu evde kalmalı mıyım? 22 yaşında telefonumdaki resimler bile her gün kontrol edilirken. Dayak yiyorken ve bir "eskort" olduğum düşünülüyorken...

Dediğim gibi ne olur yargılamayın, haklı olduklarını da düşünebilirsiniz. Ama hiçbir şey, hiçbir şey bu derece şiddeti haklı çıkarmamalı. Beni üstü kapalı öldürmekle tehdit etti bu adam. Ne olur buna göre yorum yapın.

Baban senin yaşındayken bakirmiymiş? Annenle evlenene kadar hiçbir kadının elini tutmamış mı? Erkekler kendileri her haltı yiyip kadında zar ararlar, kadında kan ararlar, kadında namus ararlar.... Kişi kendinden bilir işi deyip geç yüzüne.. Okuluna da iyi yapış iş hayatı seni ayakta ve hayatta tutar.. İleride belki eşinde aynı böyle malın teki olacak bu toplumda... Bir tane kendini eleştiren yok. Baban çok namuslu da nereden biliyormuş eskortluğu? Bu toplum erkeği egemen kılmak için köle olmuş kadınların eseri.... Bu toplumda yaşamak zor kaçabildiğin kadar kaç kadınından erkeğinden.... Sadece ömrümde iki aile gördüm, kızlarına git tanış erkekler zoru görünce zorbadır, iyice tanı sakın kendini ezdirme biz seni kayıtsız şartsız severiz ama elin oğlu çıkarcı çıkabilir iyi ölç biç hepsini diyen... Resmen kızlarının randevularını ayarlıyorlardı.. Kızın aklına yatarsa görüşmeye devam eder yatmazsa keserdi. Bu kadarda özgür bıraktılar görüştüğü herkesle. Sonunda doğru kişiyi özgüvenini yükselterek buldu o kız.. Gördüğüm tek doğru evlilik onunki... Diğer ailenin kızı nişandan döndü... Herkesi tanıyamazsın... Özgüvenini yükselt.. Muhattap olma konuşma... Planlı ol... Benim mahallemdeki bir kızı üniversite kazanınca kaçırarak evlenmiş biri vardı. Kız aile içinde tam bir yıl eziyet çekti. Ben gizliden dilekçesini doldurup üniversitesini dondurdum. O bir yılda dört kez intihar etti. En sonunda eşi pes etti ama eşin ailesi muhafazakar tutucunun ileri geleniydi. Kız kaçtı o evden okudu öğretmen oldu şu an bir okulun müdür yardımcısı... Evliliği de devam o dört yılın sonunda boşanmadı eşi iyi biri diye... Sözü geçiyordu evlilikte devam etti. Sakın sana dayatılana boyun eğme...
 
Bir kadına , erkek eli değdiğinde , değerinin düşeceğini düşünen cinsiyetçi insanların hala toplumumda olduğunu düşündükçe çıldırıyorum.
HEle ki bunu kendi evladına yapan baba ve annenin olması beni derinden yaralıyor

Okumuş , aydın olarak geçinen kesim bile kadına bakış açısını bir adım öne taşıyamıyorsa, biz namus yüzünden yaşanan cinayetleri çoookkk duyarız.
 
Sevgili kızkardeşim;

Sakın ama sakın okulunu bırakma. Şiddete karşı tepkini göster. Onların boyundurluğunda küçük reşit olmayan bir çocuk değilsin, 22 yaşında aklı başında bir bireysin. Çok kışkırtacak şeyler yapma tabi. Mesela şöyle diyebilirsin: "benim derdim okumak. Ama böyle şiddet uygulamaya devam edecekseniz konuşalım ben yurt bulayım. Ya da şimdi açık değilken kadın sığınma evine gideyim, sonra hem çalışır hem okurum. Yok normal anne baba gibi davranacaksanız size saygım sevgim devam etsin, yıpratmayalım birbirimizi" diyebilirsiniz.

Şiddet kesinlikle yoksa huylarına gidin, he he deyin. Okulunuzu çalışmadan bitirmeniz daha kolay olur. Sonra zaten çalışıp bir daha merhaba merhaba ilişkisine geçersiniz çünkü anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla değil anne-baba, insan bile değiller. Yok şiddet baskı devam edecekse kadın sığınma evine çıkabilir, oradan da okulunuzun olduğu şehirde basit işler bulabilirsiniz. Para biriktirirsiniz veya burs bulmaya çalışırsınız. Ailenizle de tüm bağınızı kesersiniz.

Aileden dolayı şansınız yokmuş ama ben yazdıklarınızdan anladım, ileride çok güçlü başarılı bir kadın olacaksınız. Bu günler geçip gidecek. Bol şans diliyorum.
 
18 yaşında bekaretimi kaybettim. 2 sene sonra başkasıyla evlendim. Bakire olmadığımı ne annem biliyordu ne babam. Evleneceğim adama söyledim sadece. Kabul edeceksen böyle kabul et dedim. Onun hakkıdır razı gelmek istemeyebilir. Ama kabul etti. Konusu da bir daha açılmadı.
Bir kadının bedeni kendine ait ve özeldir. Aynı şeyi kürtaj isteyen kadın içinde düşünüyorum. Hiç kimsenin bedenimiz üzerinde söz hakkı yoktur.
Madem iyi bir üniversitede okuyorsun, madem iyi bir istikbal vaad ediyorsun hayat mücadelene şimdi başla. Kendini ezdirme. Baban olması sana şiddet uygulama hakkını vermiyor.
Polise git, şikayetçi ol. Bakalım bir daha sana el sürebiliyor mu?
 
Okul okuman mesleğinin olması çok güzel ben de aileden bekaret konusunda hassas yetiştirildim taki 5 yıla yakın sevgilimle oldu ben çok pişman oldum .ailemin yüzüne bakmadım Ailem sevgilimi çok sonra öğrendi ama hiç böyle soru sormadı sevgilim ben ailemden çekiniyorum diye ben ayrılmak isteyince tehdit etti biz de tatile gitmiştik o foroları babana atarım diye sürekli tehdit etti siz siz olun kimseye güvenmeyin foto video bulunmasın erkekler onalardan ayrılmak isteyince veyahut herhangi bir zamanda tehdit edebiliyor eski sevgilimi görseniz aklınıza gelmez .Ailelerin bu şekil davranması sizi korumaya yönelik ama bu şekil kaba ve sert davranması normal değil her aileevlatlarınıj sözlerine inanması gerekir
 
telefonuna kades uygulamasını indir ve şiddetin ş si bile başlarsa polisi bu uygulamadan çağırmaktan çekinme. onlar da seni güvenilir bir yere yerleştirirler. korona döneminde çalışabileceğin yerlerin çoğu kapalı. maddi geliri olmayan birine de ev kiralamazlar ama ya yurt ya da kadın sığınma evi tarzı yerleri tercih edebilirsin. şiddet şuan için tekrarlanmıyorsa bir süre dişini sıkmanı öneririm. baban sinirle böyle davranmış olabilir. bir süre sonra seninle karşılıklı oturup konuşacak bir seviyeye kadar sakinleşebilir. videoların ne kadar özel olduğunu bilmiyorum ama eğer konuşacak seviyeye kadar sakinleşebilirseniz yanlış yaptığını ve tekrarlanmayacağını söyle. okulun bitene kadar böyle idare et sonra basıp git. zihniyeti böyle olan insanlarla 'benim hayatım benim kararım' tarzı konuşamazsın. çünkü babana göre birey değil onun var ettiği (neredeyse tanrısal bir düşünce) bir uzvu gibisin. çok dikkat et olur mu?
 
Ben dar görüşlü biriyim evlilik öncesi ilişkiye sıcak bakmıyorum hata olarak görüyorum lakin benimde bir kızım var ileride böyle bir yanlış yapmış olsa çok kızardım ama bugün bunu meslek edinmiş insanlara bile hakaretler edilmezken bende kendi evladimi asla bu şekilde itham etmezdim ..kızardım ama bir süre sonra bundan sonrası için daha farklı yanlışlar olmaması adına evladının arkasında dururdum..hele hele öldürmekle tehditten bahsetmişsiniz belki öfkeyle söylenmiş ama oda çok yanlis..eğer sürekli dayak şiddet varsa bu durumu şikayette edebilirsiniz aslinda
bence de aile HER NE KADAR YANLIŞ TEPKİ VERMİŞ OLSADA kızlarının bu tarz ilşkilerde zarar göreceğini düşünüp AŞIRI TEPKİ vermiş. kızda da biraz cesaret var ki annesinin defalarca karştırmasına rağmen özel cihazlarını, hala bu fotografları tutmuş.
aile devam ederse bu tarz duruma yardım alması gerek.
 
Ben anlamadım, baban erkek arkadaşını öğrenince, sana sakın bekaretini kaybetme mi dedi? Kızı ile ilgili insanın aklına böyle bir şey gelir mi ya? Gelse bile bunu nasıl kızına söyleyebilir? Bu kısmı çok garip.

Ben ailelerin bu tip olaylara tepki vermesini bir ölçüde anlıyorum. Sonuçta eski kafa yapısı. Ama tepki var, tepki var yani. Kabullenene kadar ilk tepki olarak kızarsın, bağırırsın, çağırırsın da dövmek, okuldan almak filan çok büyük tepkiler. Zaten ilk şokun etkisi geçince de herkes normal hayatına devam eder.

Şuan için bence bir bekle, bir ortalık sakinleşsin. Herkes mantıklı kafa ile düşünmeye başlasın. Ani vereceğin kararlar hem çok yanlış olabilir hem de çok büyük tepki çekebilir.

Ben günlük hayatımda herkese kaldırabileceği kadar bilgi verme taraftarıyım. Aman benim hayatım, kimse karışamaz Türkiye de işe yaramıyor ne yazık ki.

Ayrıca daha önce de söylenildiği gibi kimseye ama kimseye saçma sapan foto ve video yollama. Yarın o videolar kimlerin eline geçecek bilmiyorsun. Erkek arkadaşın kıskançlık krizine girer çevrene yayar, telefonu tamire verirsiniz tamircinin eline geçer, annen/babanın karşısına bir şekilde çıkar, kardeşin senle kavga eder herkese tüm videolarını gönderir, biri telefonunu hackler kayıtların herkesin eline geçer. Bu nasıl bir risktir.
 
Merhaba, ben 22 yaşında Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde okuyan bir kızım. Muhtemelen bir çoğunuz benden büyüksünüz. Yaşam tecrubelerinize çok ihtiyacım var.
Her şeyin başında söylemek istiyorum ki, ar namus meselesi diyip beni daha da çok üzecek olanlar rica ediyorum içinden konuşsun. ben yeterince duydum bu sözleri. Sadece bir abla bakış açısıyla tavsiyeye ihtiyacım var.

2019 yazında, 20 yaşındayken en yakın arkadaşımın yazlığında bir çocukla tanıştım. Sadece 2 gün geçirdik birlikte, sahilde oturup uzun uzun konuştuk ve ona ilişki düşünmediğimi söylememe rağmen benimle ilgilenmeye devam etti. O başka bir şehirde okuyor, ben ise istanbulda okuyordum. Her ne kadar uzak mesafe ilişkinin mantıksız olduğu düşünsem de bilmiyorum aşk mı derler etkilenmek mi ama onuna konuşmaya devam etmek istedim. Aradan 6 ay geçti biz artık sevgiliydik ve hiç yaşamadığım o sevgiyi ondan gördüm, ben de öyle sevdim. 2019 Kasım ayında bulunduğum şehire geldi. öyle bir şeyi belirtmek istiyorum ki, hayatımın hiçbir döneminde bekaret benim için hiç önemli olmadı. ama sevdiğim güvendiğim bir insanla yaşamak istiyordum. ve onu çok sevdim. hayır desem asla dokunmazdı ama istedim. ve bir ilişki yaşadık. asla pişman değilim yaptığımdan ve hiç utanmıyorum. O okuluna döndü ben de öyle. Derslerimin hepsini geçiyordum, bir yandan da seviliyordum burada ne problem olabilir ki? Eğer isteseydim kendi okulumda da bir çok şey yaşardım ama yapmadım.

Pandemi araya girip biz şehirlerimize döndüğümüzden beri dünyam karardı benim. Ailem, iyi yerlerde üniversite bitirmiş, babam iyi bir şirkette çalışıyor ama maalesef kendi sınırları var ve hiçbir fikri benimle uyuşmuyor. Özet geçmek istiyorum. Bu bir buçuk yıl içinde, sevgilimi öğendiler, babam defalarca bekaretini koruyacaksın diktesinde bulundu bana. her seferinde tamam babacım dedim. karşı çıkmanın anlamı yoktu. Dün eski bir sd kartımı bir telefona takıp sevgilimle fotoğraflarıma videolarımı görmüş, bu babam için bir ilk ama annem zaten bunu sürekli yapıyor, günlüklerimi okuyup bilgisayarımı karıştırıyor. onun da gördüğü şeyler olmuştu, ama babamın verdiği tepki hayatım boyunca bende yara kalacak.

Dün bu fotoğrafları gördükten sonra, ne orospuluğum kaldı, ne eskortluğum. Kendim için çektiğim bikinili fotoğraflarıma laf ederek tam eskortsun dendi. Dövüldüm. Bakire misin ne yaptın diye defalarca soruldu, sustum. "Cesaretin varsa bekaret kontrolü yaptırmaya gidelim yarın." dedi. Dehşetle yüzüne baktım. Yasal değil baba ne kadar ayıp ve küçük düşürücü olduğunun farkında mısın dedim ve daha çok dayak yedim. Soruyorum size 22 yaşında bir kızın kendi isteğiyle cinsel birliktelik yaşaması eskortluk mudur? Ben sevgilimle hala birlikteyim. Her zaman da yanımda olacağını söylüyor. Sorun değil, biz ayrılabiliriz de. Ben istemediğim hiç bir şeyi yapmadım. Asla yaptıklarımın hiçbirinden utanmıyorum. Sadece aileme acıyorum. Bu kadar modern görünümlü cahiller, kızını bekaret kontrolüne götürecek kadar.
Kendime zarar vermeyi düşündüm. Üniversiteye gidemeyeceğimi söylediler yüzüme. Ben bu üniversiteyi çok çalışarak uykusuz kalarak kazandım. 22 yaşındayım. Aile bağımı bozmak istemiyorum ama gerekirse yaparım. Şimdilik sustum her şey yuttum, kabul ettim. Cesaretim olsa, kaçıp giderdim. Belki de bunu yapmalıyım. Kalan 2 senelik üniversite hayatımda nasıl yaşayacağım bilmiyorum halihazırda psikolojim bu derece bozukken daha fazla burada kalmak beni nasıl etkileyecek bilmiyorum. Defalarca intiharı düşünüyorum gün içinde. Her ayak sesinden korkuyorum. Ben bunları hak edecek bir şey yapmadım. Ar namus bu olmamalı. Eğer buysa da öyle namus olmaz olsun.

Sizden akıl istiyorum, bu evde kalmalı mıyım? 22 yaşında telefonumdaki resimler bile her gün kontrol edilirken. Dayak yiyorken ve bir "eskort" olduğum düşünülüyorken...

Dediğim gibi ne olur yargılamayın, haklı olduklarını da düşünebilirsiniz. Ama hiçbir şey, hiçbir şey bu derece şiddeti haklı çıkarmamalı. Beni üstü kapalı öldürmekle tehdit etti bu adam. Ne olur buna göre yorum yapın.
Ailenizde sizin kadar kalite ve standart ölçümü yapıyor. Verdiğiniz detaylarda hep iyi üniversite, iş, statüden bahsetmişsiniz. Ve muhtemelen erkek arkadaşınız bu sınıfa dahil olmadığı için böyle baskıcı davranmışlar.

Aileniz bu kadar kontrolcü ve baskıcıysa evde günlük tutmak, fotoğraf saklamak yada anneye herşeyi anlatmak vs tarzı şeyler yapmamanız gerekir.

Bekaret ve cinsel ilişkiler konusunda o kadar çok pek inanmasanızda dediklerinize inandırmaya çalışmak var ki.
 
Merhaba, ben 22 yaşında Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde okuyan bir kızım. Muhtemelen bir çoğunuz benden büyüksünüz. Yaşam tecrubelerinize çok ihtiyacım var.
Her şeyin başında söylemek istiyorum ki, ar namus meselesi diyip beni daha da çok üzecek olanlar rica ediyorum içinden konuşsun. ben yeterince duydum bu sözleri. Sadece bir abla bakış açısıyla tavsiyeye ihtiyacım var.

2019 yazında, 20 yaşındayken en yakın arkadaşımın yazlığında bir çocukla tanıştım. Sadece 2 gün geçirdik birlikte, sahilde oturup uzun uzun konuştuk ve ona ilişki düşünmediğimi söylememe rağmen benimle ilgilenmeye devam etti. O başka bir şehirde okuyor, ben ise istanbulda okuyordum. Her ne kadar uzak mesafe ilişkinin mantıksız olduğu düşünsem de bilmiyorum aşk mı derler etkilenmek mi ama onuna konuşmaya devam etmek istedim. Aradan 6 ay geçti biz artık sevgiliydik ve hiç yaşamadığım o sevgiyi ondan gördüm, ben de öyle sevdim. 2019 Kasım ayında bulunduğum şehire geldi. öyle bir şeyi belirtmek istiyorum ki, hayatımın hiçbir döneminde bekaret benim için hiç önemli olmadı. ama sevdiğim güvendiğim bir insanla yaşamak istiyordum. ve onu çok sevdim. hayır desem asla dokunmazdı ama istedim. ve bir ilişki yaşadık. asla pişman değilim yaptığımdan ve hiç utanmıyorum. O okuluna döndü ben de öyle. Derslerimin hepsini geçiyordum, bir yandan da seviliyordum burada ne problem olabilir ki? Eğer isteseydim kendi okulumda da bir çok şey yaşardım ama yapmadım.

Pandemi araya girip biz şehirlerimize döndüğümüzden beri dünyam karardı benim. Ailem, iyi yerlerde üniversite bitirmiş, babam iyi bir şirkette çalışıyor ama maalesef kendi sınırları var ve hiçbir fikri benimle uyuşmuyor. Özet geçmek istiyorum. Bu bir buçuk yıl içinde, sevgilimi öğendiler, babam defalarca bekaretini koruyacaksın diktesinde bulundu bana. her seferinde tamam babacım dedim. karşı çıkmanın anlamı yoktu. Dün eski bir sd kartımı bir telefona takıp sevgilimle fotoğraflarıma videolarımı görmüş, bu babam için bir ilk ama annem zaten bunu sürekli yapıyor, günlüklerimi okuyup bilgisayarımı karıştırıyor. onun da gördüğü şeyler olmuştu, ama babamın verdiği tepki hayatım boyunca bende yara kalacak.

Dün bu fotoğrafları gördükten sonra, ne orospuluğum kaldı, ne eskortluğum. Kendim için çektiğim bikinili fotoğraflarıma laf ederek tam eskortsun dendi. Dövüldüm. Bakire misin ne yaptın diye defalarca soruldu, sustum. "Cesaretin varsa bekaret kontrolü yaptırmaya gidelim yarın." dedi. Dehşetle yüzüne baktım. Yasal değil baba ne kadar ayıp ve küçük düşürücü olduğunun farkında mısın dedim ve daha çok dayak yedim. Soruyorum size 22 yaşında bir kızın kendi isteğiyle cinsel birliktelik yaşaması eskortluk mudur? Ben sevgilimle hala birlikteyim. Her zaman da yanımda olacağını söylüyor. Sorun değil, biz ayrılabiliriz de. Ben istemediğim hiç bir şeyi yapmadım. Asla yaptıklarımın hiçbirinden utanmıyorum. Sadece aileme acıyorum. Bu kadar modern görünümlü cahiller, kızını bekaret kontrolüne götürecek kadar.
Kendime zarar vermeyi düşündüm. Üniversiteye gidemeyeceğimi söylediler yüzüme. Ben bu üniversiteyi çok çalışarak uykusuz kalarak kazandım. 22 yaşındayım. Aile bağımı bozmak istemiyorum ama gerekirse yaparım. Şimdilik sustum her şey yuttum, kabul ettim. Cesaretim olsa, kaçıp giderdim. Belki de bunu yapmalıyım. Kalan 2 senelik üniversite hayatımda nasıl yaşayacağım bilmiyorum halihazırda psikolojim bu derece bozukken daha fazla burada kalmak beni nasıl etkileyecek bilmiyorum. Defalarca intiharı düşünüyorum gün içinde. Her ayak sesinden korkuyorum. Ben bunları hak edecek bir şey yapmadım. Ar namus bu olmamalı. Eğer buysa da öyle namus olmaz olsun.

Sizden akıl istiyorum, bu evde kalmalı mıyım? 22 yaşında telefonumdaki resimler bile her gün kontrol edilirken. Dayak yiyorken ve bir "eskort" olduğum düşünülüyorken...

Dediğim gibi ne olur yargılamayın, haklı olduklarını da düşünebilirsiniz. Ama hiçbir şey, hiçbir şey bu derece şiddeti haklı çıkarmamalı. Beni üstü kapalı öldürmekle tehdit etti bu adam. Ne olur buna göre yorum yapın.
Eğer can güvenliğinizden endişe ediyorsanız tabi ki orada asla durmayın.
Ama onun dışında yapacağınız en mantıklı şey okulunuzu bitirene kadar dayanmaya çalışmak.
Okulunuzu bitirip işe girince çıkın gidin.
Ama bu durumda evden ayrılsanız nereye gideceksiniz?
Pandemi nedeniyle yurtlar kapalı.
Öğrenciler ailelerinin yanına döndü.
Burs bulmak öyle kolay değil.
Evi terk edip yaşayacağınız olası zorluklar, ailenize katlanmaktan dahi vahim olabilir.
Zor olsa da biraz sabır.
Öyle intiharı falan da aklınızın ucundan geçirmeyin.
evet yaşadıklarınız korkunç ama aşamayacağınız bir durum değil. sadece okulu bitirine kadar zamana ihtiyacınız var.
 
Denecek bir şey yok, zamanla üstesinden gelinecek. Ailenizin size zarar verildiği düşüncesi var bence, zor bir durum beklemeniz gerekiyor okulu bitirene kadar. Aileniz de sakinleşir bir süre sonra.
 
okulunu bitirmene çok kalmamıştır diye tahmin ediyorum yaş 22yse ben olsam biraz daha dayanıp bi daha da yüzlerine bakmazdım ben sende ayıp bi şey göremedim çok üzüldüm yaşadıklarına
 
Sen istedigini yasamakta özgürsün ailen nekadar yanlis davraniyor he benim ailem olsa onlarda kabul etmezdi ama herseyimide boyle kurcalamadilar yapmazlardida neyse en iyisi okulu bitirene kadar idare edip sonra is bulup cekip gitmek ama ortada dayak var diyosun buna cok uzuldum bu kisim nasil cozulur bilemiyorum
 
çok üzgünüm ama maddi olarak okulunu devam ettiremeyecek seviyede olursan evi bırakmak hiç mantıklı olmaz çok geçmiş olsun
 
maalesef beklemekten başka çare yok gibi ama sakın alttan alma sen suçlu değilsin unutma bunu asla
 
Merhaba, ben 22 yaşında Türkiye'nin en iyi üniversitelerinin birinde okuyan bir kızım. Muhtemelen bir çoğunuz benden büyüksünüz. Yaşam tecrubelerinize çok ihtiyacım var.
Her şeyin başında söylemek istiyorum ki, ar namus meselesi diyip beni daha da çok üzecek olanlar rica ediyorum içinden konuşsun. ben yeterince duydum bu sözleri. Sadece bir abla bakış açısıyla tavsiyeye ihtiyacım var.

2019 yazında, 20 yaşındayken en yakın arkadaşımın yazlığında bir çocukla tanıştım. Sadece 2 gün geçirdik birlikte, sahilde oturup uzun uzun konuştuk ve ona ilişki düşünmediğimi söylememe rağmen benimle ilgilenmeye devam etti. O başka bir şehirde okuyor, ben ise istanbulda okuyordum. Her ne kadar uzak mesafe ilişkinin mantıksız olduğu düşünsem de bilmiyorum aşk mı derler etkilenmek mi ama onuna konuşmaya devam etmek istedim. Aradan 6 ay geçti biz artık sevgiliydik ve hiç yaşamadığım o sevgiyi ondan gördüm, ben de öyle sevdim. 2019 Kasım ayında bulunduğum şehire geldi. öyle bir şeyi belirtmek istiyorum ki, hayatımın hiçbir döneminde bekaret benim için hiç önemli olmadı. ama sevdiğim güvendiğim bir insanla yaşamak istiyordum. ve onu çok sevdim. hayır desem asla dokunmazdı ama istedim. ve bir ilişki yaşadık. asla pişman değilim yaptığımdan ve hiç utanmıyorum. O okuluna döndü ben de öyle. Derslerimin hepsini geçiyordum, bir yandan da seviliyordum burada ne problem olabilir ki? Eğer isteseydim kendi okulumda da bir çok şey yaşardım ama yapmadım.

Pandemi araya girip biz şehirlerimize döndüğümüzden beri dünyam karardı benim. Ailem, iyi yerlerde üniversite bitirmiş, babam iyi bir şirkette çalışıyor ama maalesef kendi sınırları var ve hiçbir fikri benimle uyuşmuyor. Özet geçmek istiyorum. Bu bir buçuk yıl içinde, sevgilimi öğendiler, babam defalarca bekaretini koruyacaksın diktesinde bulundu bana. her seferinde tamam babacım dedim. karşı çıkmanın anlamı yoktu. Dün eski bir sd kartımı bir telefona takıp sevgilimle fotoğraflarıma videolarımı görmüş, bu babam için bir ilk ama annem zaten bunu sürekli yapıyor, günlüklerimi okuyup bilgisayarımı karıştırıyor. onun da gördüğü şeyler olmuştu, ama babamın verdiği tepki hayatım boyunca bende yara kalacak.

Dün bu fotoğrafları gördükten sonra, ne orospuluğum kaldı, ne eskortluğum. Kendim için çektiğim bikinili fotoğraflarıma laf ederek tam eskortsun dendi. Dövüldüm. Bakire misin ne yaptın diye defalarca soruldu, sustum. "Cesaretin varsa bekaret kontrolü yaptırmaya gidelim yarın." dedi. Dehşetle yüzüne baktım. Yasal değil baba ne kadar ayıp ve küçük düşürücü olduğunun farkında mısın dedim ve daha çok dayak yedim. Soruyorum size 22 yaşında bir kızın kendi isteğiyle cinsel birliktelik yaşaması eskortluk mudur? Ben sevgilimle hala birlikteyim. Her zaman da yanımda olacağını söylüyor. Sorun değil, biz ayrılabiliriz de. Ben istemediğim hiç bir şeyi yapmadım. Asla yaptıklarımın hiçbirinden utanmıyorum. Sadece aileme acıyorum. Bu kadar modern görünümlü cahiller, kızını bekaret kontrolüne götürecek kadar.
Kendime zarar vermeyi düşündüm. Üniversiteye gidemeyeceğimi söylediler yüzüme. Ben bu üniversiteyi çok çalışarak uykusuz kalarak kazandım. 22 yaşındayım. Aile bağımı bozmak istemiyorum ama gerekirse yaparım. Şimdilik sustum her şey yuttum, kabul ettim. Cesaretim olsa, kaçıp giderdim. Belki de bunu yapmalıyım. Kalan 2 senelik üniversite hayatımda nasıl yaşayacağım bilmiyorum halihazırda psikolojim bu derece bozukken daha fazla burada kalmak beni nasıl etkileyecek bilmiyorum. Defalarca intiharı düşünüyorum gün içinde. Her ayak sesinden korkuyorum. Ben bunları hak edecek bir şey yapmadım. Ar namus bu olmamalı. Eğer buysa da öyle namus olmaz olsun.

Sizden akıl istiyorum, bu evde kalmalı mıyım? 22 yaşında telefonumdaki resimler bile her gün kontrol edilirken. Dayak yiyorken ve bir "eskort" olduğum düşünülüyorken...

Dediğim gibi ne olur yargılamayın, haklı olduklarını da düşünebilirsiniz. Ama hiçbir şey, hiçbir şey bu derece şiddeti haklı çıkarmamalı. Beni üstü kapalı öldürmekle tehdit etti bu adam. Ne olur buna göre yorum yapın.
Oncelikle yaşaman gereken biricik bir hayatin var ve bu hayatı intihar gibi birseyle bitirmemelisin. Bu yaşadıkların hayat hikayenin bir parçası seni bekleyen daha çok güzel günlerin olduğuna inanıyorum. Aileler bu tarz şeyleri sindiremez. Ama seni atacak degiller. Yöntemleri yanlış ama onların beyinlerinin içindeki bu. Böyle zamanlarda akillica hareket etmeyi öğrenmelisin. Sular zamanla durulacak, bu zamana kadar onlara güven ver ve muhakkak okulunu bitir. Bu tarz özel eşyalarını da böyle bir ailen varsa ortalıkta bırakmamalısın. Evi terk etmende kolay ama ben evini terk eden birilerinin de mutlu olduğuna rastlamadım. Okul zamanında çalışır okursun evine ziyarete pek sık gelmezsin ama yine de arkanda kötü de olsa bir ailenin olduğunu bilmek insana her zaman güven verir. Bu yaşadığın sorunu Turkiye de kim yaşasa Ailelerin 90% i bu tepkiden fazlasını bile verir malesef. Yurtdisindayim ve buradaki Türk aileleri de aynı. Hersey bu kadar serbest olduğu halde. Nasıl ki bizler onları anlamıyoruz, onlar da bizi anlayamıyorlar ama bugünlerde bitecek.
 
X