kızlar merhaba. benim bi sorunum var. ne yapacağımı bilmiyorum ve derdimi anlatacağım pek kimsem olmadığı için sizden akıl almak istedim.
sorunum eşim ve ailem arasındaki sorunlar. eşimle ilk görüştüğümüz zamanlarda ailem eşimi istemedi ve sorun çıkardılar bana ama ben seviyorum diye kabullenmek durumunda kaldılar sonunda. nişanlılık döneminde annem ile eşim çok iyiydiler. eşim de ben de ailemizden farklı bir ilde yaşıyorduk ama annem benim yanımda kalıyordu ve annem eşimi günaşırı yemeğe çağırırdı birlikte yemek yer, çay içer otururduk.
nişanlılık dönemimin 6. ayında annemle birtakım sorunlar yaşamaya başladım. annem beni çok sıkıyordu telefonda nişanlımla çok konuşuyormuşum diye kavga ediyorduk. babam da annemle olan kavgalarımıza dayanamayıp nikahı yapalım annen de dönsün artık dedi. ve biz nişanlımla nikahlandık ve birlikte yaşamaya başladık. nikah öncesi annem benden kendi oturduğu evlerinden miras hakkı almamam ve hakkımı kardeşime bırakmam için imza atmamı istediğini belirtti. bana da evin yarısı değerinde bir para vereceğini söyledi ve imzayı atmazsan nikahına da düğününe de gelmem deyip beni tehdit etti. ben kabul ettim ama bazı başka sebeplerden dolayı imzayı atamadım, ama annem nikahıma geldi. ben de büyük bi hata yapıp bütün sorunlarımı nişanlıma anlatıyordum o zamanlar. bu arada eşim ve ailem baya zıt karakterde ve hayat görüşünde olan insanlar. mesela ailem paraya düşkündür, eşim de tam tersi para muhabbetlerini sevmez.
eşim benim annemle kavgalarımdan etkilendi ve aileme karşı soğuk davranmaya başladı. hatta nikahtan sonra annem memlekete dönünce o annemin, annem de onun aramasını bekledi ve ikisi de birbirlerini 2 ay boyunca hiç aramadılar. sonra eşimin başına gelen bi olaydan ötürü annem eşimi aradı konuşup barıştılar. sonrasında yine ayda 1 ben aradığımda konuşurladı. düğün döneminde karşılıklı birtakım alınganlıklar oldu ama küslük yaratacak bir durum yoktu.
evliliğimin 1. yılında annem bize kalmaya geldi 2-3 haftalık. eşim de işten gelince yemekten sonra sigara içmek için öteki odaya geçer 1 saat kadar oturur sonra yanımıza gelirdi. ben de arada gidip eşimin yanında otururdum sonra birlikte annemin yanına gelirdik. aynı odada olunca da pek birşey konuşmazlardı annemle. eşim konuşçak bişey bulamıyorum derdi. ama eşim saygılı davranmak adına annemin karşısında bacak bacak üstüne bile atmadı. eşim işe gidince annem şu miras konusunu yeniden dile getirdi imza atıcak mısın diye. annemin ben tamam dememe rağmen bu şekilde ısrarcı oluşu da canımı çok sıktı ve yine annemle kavga ettik. sonra da misafir olduğu için kavga ettiğime pişman olup gönlünü almaya çalıştım ama annem gidene kadar birkaç gün hep tersledi beni. eşim işe gittiğinde de hep arkasından konuştu ve eşimin haketmediği ithamlarda bulunup tartışmaya devam etti benimle. ben de eşimi savundum her zaman anneme karşı.
işte asıl sorunum bundan sonra başladı. annemin memlekete döneceği gün sabah eşim işten geldi ve annemin odasının kapısını kapalı olduğunu ve beni de yatıyor görünce eşim de yattı. onun geldiğini görünce 1-1,5 saat sonra onu uyandıracağımı ve kahvaltı edeceğimizi söyledim eşim de tamam dedi. ben uyandım ve annemin yanına geçtim. anneme kahvaltı edelim dedim istemedi tersledi beni yine. dışarı çıkalım dışarda bişeyler yiyelim dedim yine istemedi. evimiz otogara arabayla 10 dakika mesafede. Bir de o gün hava çok soğuk olunca yarım saat önce çıkarız dedim anneme. hayır 1 saat önce çıkıcaz dedi ve ona göre hazırlanmaya başladı ve bi yandan söylenerek beni bekledi. ben de ne gerek var ki dedim ve annemi otogara götüreceğiz diye eşimi 45 dakika öncesinde uyandırdım. eşimin uykusu ağırdır 5-10 dakika başında uğraştım ve uyandırdım. bi yandan da annem dış kapıyı açmış valizlerini sinirle dışarı çıkartıyordu. eşim söyle annene beklesin 5 dakikaya giyinip geliyorum dedi ve ben de çıktım anneme söyledim bunu. annem de iyice sinirlenmişti söyle gelmesin o istemiyorum onu götür bırak beni otogara hadi dedi ve tekrar kapı önünde kavga ettik annemle. sonra içeri gidip eşime sen gelme ben annemi bırakıcam deyince şaşırdı ve tamam dedi. sonrasında ise küstüler birbirine. annem yatak odasından neden hemen çıkmadı diye eşime küstü. eşim de 2-3 hafta birlikte kaldık neden bi Allahaısmarladık demeden gitti diye küstü ve annen aramadan konuşmucam artık annenle, evimize misafir gelip huzursuzluk çıkaramaz dedi. ben de eşime bişey diyemedim hak verdim açıkçası eşim kandillerde annemi aramadı. 2 ay kadar önce de eşimin amcası vefat etti. annem de baş sağlığı dilemek için aramadı eşimi.
geçen gün annemle telefonda konuşurken yine aynı konu açıldı ve ben anneme eşimin haklı olduğunu söyledim. annem eşimin kendisine saygısızlık yaptığını söyleyince, hayır anne sen ona karşı saygısızlık yaptın dedim ve bu lafıma karşı annem daha fazla kızıp ağlamaya başladı. bundan sonra beni arama, babanı ara, kardeşini ara, ama beni arama dedi. iyi dedim ben de ve telefonu kapattık. 3 gündür aramadım annemi ve o da beni aramadı. anneme kıyamıyorum ama bi yandan da kızıyorum yaptıklarına. şu an ne yapmam gerek bilmiyorum. bir arkadaşım annenle bir süre konuşmazsan belki hatasını anlar istersen bi de öyle dene dedi. her gün çok üzülüyorum çok ağlıyorum bu küslük sebebiyle. biri eşim biri annem. bir akıl verin bana kızlar nolur
((
