• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ne yapacağımı bilmiyorum

adinivermekistemeyen

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
7 Ağustos 2023
17
6
1
33
Merhaba arkadaşlar. Çok sıkıntılıyım buraya içimi dökmek istedim. 32 yaşında iki yaşında bir kızı olan bir kadınım. Yakın zamana kadar bir hastanede çalışıyordum daha sonra kızıma kaynanam kızıma bakmaya devam etmediği için işi bırakmak zorunda kaldım evde kızıma bakıyorum. Yine yakın zamanda aniden annemi kaybettim . Ailem var dedim eşim var kızım var acımı unutmaya çalıştım. Eşim kavgalarda hakaret eden küfür bir insan .şimdiye kadar hep affettim zamanla düzelir evlilik oturur dedim. Onun dışında içki sigara vs kötü alışkanlıkları gezmesi tozmasi arkadaş ortamı yok. İşten eve evden işe bir insan gizlisi saklisi yok kiziyla da ilgili .ama kavga ederken insan gibi kavga edemiyor direkt hakarete başlıyor sonrada küfür geliyor. Annem öldükten sonra başka kimsem kalmadı ne bir akrabam var ne başka kimsem. 3 yıldır artık çok yoruldum. Psikolojim bozuldu doğru dürüst tartisamamaktan hakaret küfür duymaktan. Çocuk olmasa inanın bir dakika beklemez çeker giderdim. Ama çocuk elimi kolumu bağlıyor. Yanına gideceğim hiç kimsem yok. Ayrı eve çıksam hem bakıcı hem diğer masrafları karsilayamam. Çocuk küçük olduğu için daha kreşe almıyorlar. İnanın evde hicbirsey yapmak içimden gelmiyor bu evi kendi evim gibi hissedemiyorum ne mutlu bir şekilde yemek yapmak ne başka bişey yapmak içimden gelmiyor.
 
Rabbim yardımcınız olsun. Ben de annemi kaybettiğim için sizi çok iyi anlıyorum. İnsan bazen o kadar yalnız hissediyor ki sonunu göremiyor. Anladığım kadarıyla maddi gücünüz yok hoş zaten çalışsanızda bu Tr şartlarında geçinmek imkansıza yaklaştı. Eşiniz olacak kişiye yazıklar olsun. Annesiz bir kadına bunları yaşatıyor. Biraz para biriktirip gizli gizli belki öyle kurtulabilirsiniz. Dua edicem size
 
3 yıllık evliyim. Son zamanlarda şiddette başladı kavgalardan sonra
Kimsesizliginizi hissettiği için şiddete başvurmus çok çaresizmissiniz gibi yazmışsınız. Öncelikle silkelenin siz bir kız çocuk yetiştiriyorsunuz. Acileen cocuginuzu kreşe verin bir işe başlayın . Masraflardan dolayı maaşınız gidecek biliyorum ama olsun . İş tecrübeniz olsun ozguveniniz yerine gelsin .
 
Kimsesizliginizi hissettiği için şiddete başvurmus çok çaresizmissiniz gibi yazmışsınız. Öncelikle silkelenin siz bir kız çocuk yetiştiriyorsunuz. Acileen cocuginuzu kreşe verin bir işe başlayın . Masraflardan dolayı maaşınız gidecek biliyorum ama olsun . İş tecrübeniz olsun ozguveniniz yerine gelsin .
Evet Özel kreşler pahalıdır diye pek bakmadım devlet anaokuluna gönderirim dedim onlarda 3 yaşında alıyor yani bir senesi daha var
 
Esiniz ofke kontrolu icin terapi gormeyi kabul etmez mi? Kendisine bize anlattiginiz sekilde anlatsaniz, seni seviyorum kotu bir huyun yok, bizimle cok ilgilisin, ama ofken cok kötü. Senden baska kimsem kalmadi deseniz. Bu konuda profesyonel yardim almaz mi?
Hep söyledim doktora git diye tamam deyip geçiştirdi
 
3 yıllık evliyim. Son zamanlarda şiddette başladı kavgalardan sonra
3 yıllık evlisiniz, bebek 2 yaşında.. Hemen çocuk yapmışsınız, keşke bi eşinizi tanısaydınız önce.
Şu an tek çareniz acilen yavruyu kreşe kaydedip işe başlamak. Bir geliriniz olsun, biriktirin ve en kısa zamanda bu heriften ayrılın.
 
Olayin ciddiyetini anlamamis bence. Ayni bize yazdiginiz gibi gercek düşüncelerinizi soyleyin. Icinizden geleni. Kendinizi kimsesiz hissettiginizi ve esinizin ofkesi yüzünden sıkışmış hissettiginizi..
Hep söylüyorum söylemekten yoruldum. Söylediğim zaman tamam haklısın birdaha yapmayacağım diyor . Bir hafta sonra yine aynı şeyler. Artık enayi gibi hissetmeye başladım tamam özür dilerim diyip sonra yine aynı şeyleri yaşamaktan
 
Merhaba arkadaşlar. Çok sıkıntılıyım buraya içimi dökmek istedim. 32 yaşında iki yaşında bir kızı olan bir kadınım. Yakın zamana kadar bir hastanede çalışıyordum daha sonra kızıma kaynanam kızıma bakmaya devam etmediği için işi bırakmak zorunda kaldım evde kızıma bakıyorum. Yine yakın zamanda aniden annemi kaybettim . Ailem var dedim eşim var kızım var acımı unutmaya çalıştım. Eşim kavgalarda hakaret eden küfür bir insan .şimdiye kadar hep affettim zamanla düzelir evlilik oturur dedim. Onun dışında içki sigara vs kötü alışkanlıkları gezmesi tozmasi arkadaş ortamı yok. İşten eve evden işe bir insan gizlisi saklisi yok kiziyla da ilgili .ama kavga ederken insan gibi kavga edemiyor direkt hakarete başlıyor sonrada küfür geliyor. Annem öldükten sonra başka kimsem kalmadı ne bir akrabam var ne başka kimsem. 3 yıldır artık çok yoruldum. Psikolojim bozuldu doğru dürüst tartisamamaktan hakaret küfür duymaktan. Çocuk olmasa inanın bir dakika beklemez çeker giderdim. Ama çocuk elimi kolumu bağlıyor. Yanına gideceğim hiç kimsem yok. Ayrı eve çıksam hem bakıcı hem diğer masrafları karsilayamam. Çocuk küçük olduğu için daha kreşe almıyorlar. İnanın evde hicbirsey yapmak içimden gelmiyor bu evi kendi evim gibi hissedemiyorum ne mutlu bir şekilde yemek yapmak ne başka bişey yapmak içimden gelmiyor.

Başınız sağolsun. Anneyi kaybetmek tabi çok acı ve üzücü bi durum. Ama hayattaki bağlar sadece anne baba olamazki. Annenizden başka hiçmi arkadaşınız, sosyal hayatınız yoktu?
Eşinizin bu huyunu bile bile direk çocuk yapmaya aceleniz neydi?
En azından bi süre çalışıp birikim yapsaydınız şimdi harcardınız kendinize.
Çocuğunuzu kreşe verebilecek zamana kadar bekleyin ve sonra boşanın.
 
Olayin ciddiyetini anlamamis bence. Ayni bize yazdiginiz gibi gercek düşüncelerinizi soyleyin. Icinizden geleni. Kendinizi kimsesiz hissettiginizi ve esinizin ofkesi yüzünden sıkışmış hissettiginizi..

Gayet herşeyin farkında eşi ve bu yüzden şiddet uyguluyor. Siz çok masum bir bakış açısı ile bakıyorsunuz. Erkekler kadınları savunmasız gördüğünde ne yazık ki karanlık taraflarını kadınlara göstermekten hiç çekinmiyorlar.
 
Merhaba arkadaşlar. Çok sıkıntılıyım buraya içimi dökmek istedim. 32 yaşında iki yaşında bir kızı olan bir kadınım. Yakın zamana kadar bir hastanede çalışıyordum daha sonra kızıma kaynanam kızıma bakmaya devam etmediği için işi bırakmak zorunda kaldım evde kızıma bakıyorum. Yine yakın zamanda aniden annemi kaybettim . Ailem var dedim eşim var kızım var acımı unutmaya çalıştım. Eşim kavgalarda hakaret eden küfür bir insan .şimdiye kadar hep affettim zamanla düzelir evlilik oturur dedim. Onun dışında içki sigara vs kötü alışkanlıkları gezmesi tozmasi arkadaş ortamı yok. İşten eve evden işe bir insan gizlisi saklisi yok kiziyla da ilgili .ama kavga ederken insan gibi kavga edemiyor direkt hakarete başlıyor sonrada küfür geliyor. Annem öldükten sonra başka kimsem kalmadı ne bir akrabam var ne başka kimsem. 3 yıldır artık çok yoruldum. Psikolojim bozuldu doğru dürüst tartisamamaktan hakaret küfür duymaktan. Çocuk olmasa inanın bir dakika beklemez çeker giderdim. Ama çocuk elimi kolumu bağlıyor. Yanına gideceğim hiç kimsem yok. Ayrı eve çıksam hem bakıcı hem diğer masrafları karsilayamam. Çocuk küçük olduğu için daha kreşe almıyorlar. İnanın evde hicbirsey yapmak içimden gelmiyor bu evi kendi evim gibi hissedemiyorum ne mutlu bir şekilde yemek yapmak ne başka bişey yapmak içimden gelmiyor.
Karşınıza alın konuşun.Bak senin kötü aliskanliklarin yok evine bağlısin hayatım ama lütfen dilini torpule deyin.İletisiminizi kurun.Baktiniz düzelmiyor çocuğunuz biraz daha okul yaşına gelene kadar sabredin.Allah yardımcınız olsun.
 
Merhaba arkadaşlar. Çok sıkıntılıyım buraya içimi dökmek istedim. 32 yaşında iki yaşında bir kızı olan bir kadınım. Yakın zamana kadar bir hastanede çalışıyordum daha sonra kızıma kaynanam kızıma bakmaya devam etmediği için işi bırakmak zorunda kaldım evde kızıma bakıyorum. Yine yakın zamanda aniden annemi kaybettim . Ailem var dedim eşim var kızım var acımı unutmaya çalıştım. Eşim kavgalarda hakaret eden küfür bir insan .şimdiye kadar hep affettim zamanla düzelir evlilik oturur dedim. Onun dışında içki sigara vs kötü alışkanlıkları gezmesi tozmasi arkadaş ortamı yok. İşten eve evden işe bir insan gizlisi saklisi yok kiziyla da ilgili .ama kavga ederken insan gibi kavga edemiyor direkt hakarete başlıyor sonrada küfür geliyor. Annem öldükten sonra başka kimsem kalmadı ne bir akrabam var ne başka kimsem. 3 yıldır artık çok yoruldum. Psikolojim bozuldu doğru dürüst tartisamamaktan hakaret küfür duymaktan. Çocuk olmasa inanın bir dakika beklemez çeker giderdim. Ama çocuk elimi kolumu bağlıyor. Yanına gideceğim hiç kimsem yok. Ayrı eve çıksam hem bakıcı hem diğer masrafları karsilayamam. Çocuk küçük olduğu için daha kreşe almıyorlar. İnanın evde hicbirsey yapmak içimden gelmiyor bu evi kendi evim gibi hissedemiyorum ne mutlu bir şekilde yemek yapmak ne başka bişey yapmak içimden gelmiyor.
Benim kocamda böyle, insan gibi tartışma özelliğini tamamen kaybetti. Ben atanmak için uğraşıyorum, boşanacağım düzeleceğine asla inanmıyorum. Bir kere hakaret ve küfür etme rahatlığına ulaşınca bir daha utanmıyorlar.
 
Benim kocamda böyle, insan gibi tartışma özelliğini tamamen kaybetti. Ben atanmak için uğraşıyorum, boşanacağım düzeleceğine asla inanmıyorum. Bir kere hakaret ve küfür etme rahatlığına ulaşınca bir daha utanmıyorlar.
Evet bende düzeleceğine inanmıyorum. O kadar mutsuzum ki içimden hicbisey yapmak gelmiyor
 
Evet bende düzeleceğine inanmıyorum. O kadar mutsuzum ki içimden hicbisey yapmak gelmiyor
Kendinize böyle bir hayatı hak görmeyin. Bir daha gelmeyecegiz bu dünyaya. Boşanın demek istemem ama eğer umudumuz yoksa, gerekli şartlar oluşunca uzaklaşın, kendine değer verin. Boşanmak için ille aldatma, şiddet, kumar vs olması gerekmiyor ki.. yıllarca küfür ve hakaret mi duyacağız? En güzeli onu küfürleriyle baş başa bırakmak.
 
Back