- 7 Ağustos 2023
- 17
- 6
- 1
- 33
- Konu Sahibi adinivermekistemeyen
- #1
Merhaba arkadaşlar. Çok sıkıntılıyım buraya içimi dökmek istedim. 32 yaşında iki yaşında bir kızı olan bir kadınım. Yakın zamana kadar bir hastanede çalışıyordum daha sonra kızıma kaynanam kızıma bakmaya devam etmediği için işi bırakmak zorunda kaldım evde kızıma bakıyorum. Yine yakın zamanda aniden annemi kaybettim . Ailem var dedim eşim var kızım var acımı unutmaya çalıştım. Eşim kavgalarda hakaret eden küfür bir insan .şimdiye kadar hep affettim zamanla düzelir evlilik oturur dedim. Onun dışında içki sigara vs kötü alışkanlıkları gezmesi tozmasi arkadaş ortamı yok. İşten eve evden işe bir insan gizlisi saklisi yok kiziyla da ilgili .ama kavga ederken insan gibi kavga edemiyor direkt hakarete başlıyor sonrada küfür geliyor. Annem öldükten sonra başka kimsem kalmadı ne bir akrabam var ne başka kimsem. 3 yıldır artık çok yoruldum. Psikolojim bozuldu doğru dürüst tartisamamaktan hakaret küfür duymaktan. Çocuk olmasa inanın bir dakika beklemez çeker giderdim. Ama çocuk elimi kolumu bağlıyor. Yanına gideceğim hiç kimsem yok. Ayrı eve çıksam hem bakıcı hem diğer masrafları karsilayamam. Çocuk küçük olduğu için daha kreşe almıyorlar. İnanın evde hicbirsey yapmak içimden gelmiyor bu evi kendi evim gibi hissedemiyorum ne mutlu bir şekilde yemek yapmak ne başka bişey yapmak içimden gelmiyor.