Arkadaşlar merhaba. ben 20 yaşında Almanya da doğup büyümüş ve iki senedir evli Türkiye de yaşayan bir bayanım. İki sene önce eşimle birlikte kaçarak evlendik ve Türkiye de yani eşimin ailesinin yanında yaşamaya karar verdik. Kendi ailem malesef Almanyadalar.. =(( Eşimi Yurtdışın da yaşamaya ikna edemedim, istemedi. Şuan 5 Aylık hamileyim. Allahın izniyle minik bir prensesim olacak. Fakat ben bu hamilelik dönemimi hiç hayal ettiğim gibi geçirmiyorum, çok mutsuzum.. =( Burda zaten çok yanlız olup birde eşimin ailesi tarafından dışlanmak çok üzüyor beni=(( kayınvalimde kadar yapmaçik bir insan görmedim bu güne kadar. Hiç içten bir kadın değil. Hani derler ya gelinsin sen ELSİN sonuçta, EL olduğumu her seferinde bana gayet güzel hissettirmeyi başarıyor. Oğlunun yanında çok farklı, oğlu olmadığı zamanlar sürekli laf sokuyor, ineleyeçi konuşuyor. Bu yüzden hiç isteyerek gitmiyorum kendilerine. Eşimle bir çok kez bu konu hakkında konuştuk ama annesi hakkında en ufak birşey söylediğim anda hemen sinirleniyor ve kavgaya dönüşüyor. İki günüm eşimle çok güzel geçiyor sonra kedi köpek gibi kavga ediyoruz. İki sene önce türkiye ye kaçıp kendi ailemin razısı olmadan bir evlilik yaptığım için yaşımın 20 olmasına rağmen çok zor günler atlattım, yapayanlız hiç tanıyıp bilmediğim bir ülkede, sadece ailemle seneden seneye iki,üç haftalığına geldiğim kadar biliyordum türkiye yi. Bu iki senedir yaşadıklarımdan dolayı sinirlerim çok yıprandı, haliyle her kavgada bu yüzden sinir krizlerine girip ağlamaktan nefes alamama durumuna kadar geliyorum, bu beni her seferinde dahada çok yıpratıyor, öyle olduğum zamanlarda kendimden çok korkuyorum, gözüm dönüyor ne yaptığımı bilmiyorum. Bebeğim için çok üzülüyorum, ona böyle durumlarda birşey olacak diye çok korkuyorum ama dediğim gibi elimde değil o an ne yaptığımı bilmiyorum. Eşim işe hamile olmama rağmen hiç hayal ettiğim gibi davranmıyor bana, yeri geliyor beni dartaklıyıp kollarımı sıkıyor.. =(( Ağza alınmayaçak laflar söylüyor, ben tabiki bu sırada sürekli ağlıyorum ve bütün bedenim titriyor. Aradan biraz zaman geçtikten sonra gelip özür diliyor beni çok sevdiğini söylüyor ama kollarımda onun tutup sıktığı yerleri görünce canım çok açıyor... affetmek bile gelmiyor içimden. Bebeğimin ve benim iyiliğim için bizden uzak durması için yalvarıyorum her seferinde, fakat nafile.. Sonunda tekrar affediyorum.. binlerce kez söz veriyor birdaha olmiçak diye ama iki gün sonra aynı şeyleri tekrardan yaşatıyor bana..Yapayanliz ne yapaçağımı bilmiyorum. Belki biraz uzun oldu ama inan ki çok doluyum .. konuşcak derdimi anlataçak hiç kimsem yok.. Lütfen bana yardim edin..