Ne yapaçağımı bilmiyorum, lütfen bana yardım edin.. =((

Sevalim10 .!.:

Arkadaşlar merhaba. ben 20 yaşında Almanya da doğup büyümüş ve iki senedir evli Türkiye de yaşayan bir bayanım. İki sene önce eşimle birlikte kaçarak evlendik ve Türkiye de yani eşimin ailesinin yanında yaşamaya karar verdik. Kendi ailem malesef Almanyadalar.. =(( Eşimi Yurtdışın da yaşamaya ikna edemedim, istemedi. Şuan 5 Aylık hamileyim. Allahın izniyle minik bir prensesim olacak. Fakat ben bu hamilelik dönemimi hiç hayal ettiğim gibi geçirmiyorum, çok mutsuzum.. =( Burda zaten çok yanlız olup birde eşimin ailesi tarafından dışlanmak çok üzüyor beni=(( kayınvalimde kadar yapmaçik bir insan görmedim bu güne kadar. Hiç içten bir kadın değil. Hani derler ya gelinsin sen ELSİN sonuçta, EL olduğumu her seferinde bana gayet güzel hissettirmeyi başarıyor. Oğlunun yanında çok farklı, oğlu olmadığı zamanlar sürekli laf sokuyor, ineleyeçi konuşuyor. Bu yüzden hiç isteyerek gitmiyorum kendilerine. Eşimle bir çok kez bu konu hakkında konuştuk ama annesi hakkında en ufak birşey söylediğim anda hemen sinirleniyor ve kavgaya dönüşüyor. İki günüm eşimle çok güzel geçiyor sonra kedi köpek gibi kavga ediyoruz. İki sene önce türkiye ye kaçıp kendi ailemin razısı olmadan bir evlilik yaptığım için yaşımın 20 olmasına rağmen çok zor günler atlattım, yapayanlız hiç tanıyıp bilmediğim bir ülkede, sadece ailemle seneden seneye iki,üç haftalığına geldiğim kadar biliyordum türkiye yi. Bu iki senedir yaşadıklarımdan dolayı sinirlerim çok yıprandı, haliyle her kavgada bu yüzden sinir krizlerine girip ağlamaktan nefes alamama durumuna kadar geliyorum, bu beni her seferinde dahada çok yıpratıyor, öyle olduğum zamanlarda kendimden çok korkuyorum, gözüm dönüyor ne yaptığımı bilmiyorum. Bebeğim için çok üzülüyorum, ona böyle durumlarda birşey olacak diye çok korkuyorum ama dediğim gibi elimde değil o an ne yaptığımı bilmiyorum. Eşim işe hamile olmama rağmen hiç hayal ettiğim gibi davranmıyor bana, yeri geliyor beni dartaklıyıp kollarımı sıkıyor.. =(( Ağza alınmayaçak laflar söylüyor, ben tabiki bu sırada sürekli ağlıyorum ve bütün bedenim titriyor. Aradan biraz zaman geçtikten sonra gelip özür diliyor beni çok sevdiğini söylüyor ama kollarımda onun tutup sıktığı yerleri görünce canım çok açıyor... affetmek bile gelmiyor içimden. Bebeğimin ve benim iyiliğim için bizden uzak durması için yalvarıyorum her seferinde, fakat nafile.. Sonunda tekrar affediyorum.. binlerce kez söz veriyor birdaha olmiçak diye ama iki gün sonra aynı şeyleri tekrardan yaşatıyor bana..Yapayanliz ne yapaçağımı bilmiyorum. Belki biraz uzun oldu ama inan ki çok doluyum .. konuşcak derdimi anlataçak hiç kimsem yok.. Lütfen bana yardim edin..

Genişletmek için tıkla...

Sevalim10 .!.:

Arkadaşlar merhaba. ben 20 yaşında Almanya da doğup büyümüş ve iki senedir evli Türkiye de yaşayan bir bayanım. İki sene önce eşimle birlikte kaçarak evlendik ve Türkiye de yani eşimin ailesinin yanında yaşamaya karar verdik. Kendi ailem malesef Almanyadalar.. =(( Eşimi Yurtdışın da yaşamaya ikna edemedim, istemedi. Şuan 5 Aylık hamileyim. Allahın izniyle minik bir prensesim olacak. Fakat ben bu hamilelik dönemimi hiç hayal ettiğim gibi geçirmiyorum, çok mutsuzum.. =( Burda zaten çok yanlız olup birde eşimin ailesi tarafından dışlanmak çok üzüyor beni=(( kayınvalimde kadar yapmaçik bir insan görmedim bu güne kadar. Hiç içten bir kadın değil. Hani derler ya gelinsin sen ELSİN sonuçta, EL olduğumu her seferinde bana gayet güzel hissettirmeyi başarıyor. Oğlunun yanında çok farklı, oğlu olmadığı zamanlar sürekli laf sokuyor, ineleyeçi konuşuyor. Bu yüzden hiç isteyerek gitmiyorum kendilerine. Eşimle bir çok kez bu konu hakkında konuştuk ama annesi hakkında en ufak birşey söylediğim anda hemen sinirleniyor ve kavgaya dönüşüyor. İki günüm eşimle çok güzel geçiyor sonra kedi köpek gibi kavga ediyoruz. İki sene önce türkiye ye kaçıp kendi ailemin razısı olmadan bir evlilik yaptığım için yaşımın 20 olmasına rağmen çok zor günler atlattım, yapayanlız hiç tanıyıp bilmediğim bir ülkede, sadece ailemle seneden seneye iki,üç haftalığına geldiğim kadar biliyordum türkiye yi. Bu iki senedir yaşadıklarımdan dolayı sinirlerim çok yıprandı, haliyle her kavgada bu yüzden sinir krizlerine girip ağlamaktan nefes alamama durumuna kadar geliyorum, bu beni her seferinde dahada çok yıpratıyor, öyle olduğum zamanlarda kendimden çok korkuyorum, gözüm dönüyor ne yaptığımı bilmiyorum. Bebeğim için çok üzülüyorum, ona böyle durumlarda birşey olacak diye çok korkuyorum ama dediğim gibi elimde değil o an ne yaptığımı bilmiyorum. Eşim işe hamile olmama rağmen hiç hayal ettiğim gibi davranmıyor bana, yeri geliyor beni dartaklıyıp kollarımı sıkıyor.. =(( Ağza alınmayaçak laflar söylüyor, ben tabiki bu sırada sürekli ağlıyorum ve bütün bedenim titriyor. Aradan biraz zaman geçtikten sonra gelip özür diliyor beni çok sevdiğini söylüyor ama kollarımda onun tutup sıktığı yerleri görünce canım çok açıyor... affetmek bile gelmiyor içimden. Bebeğimin ve benim iyiliğim için bizden uzak durması için yalvarıyorum her seferinde, fakat nafile.. Sonunda tekrar affediyorum.. binlerce kez söz veriyor birdaha olmiçak diye ama iki gün sonra aynı şeyleri tekrardan yaşatıyor bana..Yapayanliz ne yapaçağımı bilmiyorum. Belki biraz uzun oldu ama inan ki çok doluyum .. konuşcak derdimi anlataçak hiç kimsem yok.. Lütfen bana yardim edin..

Genişletmek için tıkla...

faat .!.:

Ben ne zaman ki eşimin ailesi yok gibi davranmaya başladım,kötülemeyi bıraktım
kendim huzur buldum eşimle kavgalarımız da sonlandı.

Annem hasta der hmm der geçerim..
Kapı çalar kim geldi derim kardeşini söyler yorum bile yapmam.
Nasıllar ne yapıyorlar sormuyorum,merak da etmiyorum.
Eşim rahatsız olsa da daha huzurluyum.
Sen de öyle yap farzet eşinin kimsesi yok.
Bir araya az gelmeye çalış gördükçe mesafeli ol.
Canın mı sıkıldı düşünme ne bileyim..
Bazı insanların ölümünü beklemek yerine sen zihninde,hayatında öldür onları..

Seni hırpaladığında affetme.
Bir daha yaparsa artık sana inanmıyorum.
Ailemle konuşup dönücem ayrılalım yapamıyoruz de..
Korksun biraz..
Ama ailesini kavga sebebi olmaktan çıkar diyorum.
Kendini yıpratma bebeğini düşün..

Genişletmek için tıkla...

umutlu25 .!.:

sizin ki de biraz gaddarca sanki:) annem hasta hmm falan ben böyle olamam heralde tabi ne yaşadğınızı bilemem de ben yufka yürekli oldğum için bna ne yaplrsa karşmda kine bişi oldğnda üzülürm

Genişletmek için tıkla...

Evlendikten sonra kaynana,kayınpeder,görümce,elti denen şahıslara
karşı iyiliğin anlamsız olduğunu öğrendim
Haksızlığa uğramamış olsaydım öz evlatlarını sollayacak kadar iyi olabilirdim..
Başta öyleydim de zaten.
Ama kötülüğe,haksızlığa karşı çok gaddar olabilirim

Lolalula .!.:

Seni cok iyi anliyorum cok genc yasta ve maalesef aileni karsina alarak bi evlilik yapmissin. Esin de sanirim senin yaslarinda. Öncelikle ailesi hakkinda direk hic bisey söyleme, yani imali söyle. Olayi anlat, annesini kötülemeden, o yorum yapsin. Büyük ihtimalle böyle yaklastiginda görecektir yasadiklarini. Bir de üzerine hamilesin, psikolojik anlamda zor bir sürec. Ama yine de olgun davranmaya calis. Kavgalarda bagirip cagirma, o bagirsin bekle sustuktan sonra, yatistiktan sonra konus. "Ben hakim oluyorum kendime, sen de ol" de. Cocugun icin yapici olmaya calis.

Sen de onun annesine yapmacik ol, ne var ki bunda, iki gülümse "annecim" de. Dediklerini de hic takma kafana, senin ve kayinvalidenin yetistme ortamlarinizi cok farkli. Ama bi adim önde olan sensin. Sen alttan al, takma, umursama.

Genişletmek için tıkla...

Margarikotin .!.:

Rabbim,ufaklığına sağlıklı ve uzun ömürler nasip etsin

Sıkıntına gelince,diyeceğim şu .

Prensesin için senin iyi olman gerekiyor mu ? - evet gerekiyor

Kızının doğumun hayırlısıyla görürsün inşallah biraz daha sık dişini ..

Miniğini eline alınca,yalnızlığınıda unutursun sıkıntılarınıda..

Bunaldığın için eşine sarmış ve bunaltmışsındır ve bu yüzden birazcık aranızda tartışmalar tartaklanmalar olmuştur ..

Siz sakinliğinizi koruyun ve kızınızı düşünün

O hayırlısıyla bi dünyaya gelsin alın bir kucağınızı onu ; sonra ne kaynana dırdırı kalır ne de başka bir şey ..

Tıkarsın kulaklarını , evinde prensesinle vakit geçirirsin . Az dayan

Genişletmek için tıkla...

Sevalim10 .!.:

Hiç yapamadığım şey yapmaçık olmak.. =(( olamıyorum.. kafam çok karışık çok dolu.. hiç bir çıkış yolu bulamıyorum. Tüm yaşadıklarımı düşündükçe ağlamadan yapamıyorum. Normalde çok güçlü bir kadınımdı, şuan aynaya baktığım anda kendimi tanıyamıyorum. çok yanlızım.. eşimin abisi geldi bir kaç saat önce eşimle birşeyler içmeye gitçekmişler.. dişarda öyle bir yağmur varki, eşime deseydim ki canım herangi birşey çekti hayata gitmezdiii.. aninda hazırlandı gıttı.. ve üstelik büğün anlattığım o kavgalardan bitanesini yaptık.... =((((( allahım bebeğımı korusunnn istiyoorum sakin olup onu düşünmek istiyorum.. ama elimde değğılll =(((

Genişletmek için tıkla...

Sevalim10 .!.:

Arkadaşlar merhaba. ben 20 yaşında Almanya da doğup büyümüş ve iki senedir evli Türkiye de yaşayan bir bayanım. İki sene önce eşimle birlikte kaçarak evlendik ve Türkiye de yani eşimin ailesinin yanında yaşamaya karar verdik. Kendi ailem malesef Almanyadalar.. =(( Eşimi Yurtdışın da yaşamaya ikna edemedim, istemedi. Şuan 5 Aylık hamileyim. Allahın izniyle minik bir prensesim olacak. Fakat ben bu hamilelik dönemimi hiç hayal ettiğim gibi geçirmiyorum, çok mutsuzum.. =( Burda zaten çok yanlız olup birde eşimin ailesi tarafından dışlanmak çok üzüyor beni=(( kayınvalimde kadar yapmaçik bir insan görmedim bu güne kadar. Hiç içten bir kadın değil. Hani derler ya gelinsin sen ELSİN sonuçta, EL olduğumu her seferinde bana gayet güzel hissettirmeyi başarıyor. Oğlunun yanında çok farklı, oğlu olmadığı zamanlar sürekli laf sokuyor, ineleyeçi konuşuyor. Bu yüzden hiç isteyerek gitmiyorum kendilerine. Eşimle bir çok kez bu konu hakkında konuştuk ama annesi hakkında en ufak birşey söylediğim anda hemen sinirleniyor ve kavgaya dönüşüyor. İki günüm eşimle çok güzel geçiyor sonra kedi köpek gibi kavga ediyoruz. İki sene önce türkiye ye kaçıp kendi ailemin razısı olmadan bir evlilik yaptığım için yaşımın 20 olmasına rağmen çok zor günler atlattım, yapayanlız hiç tanıyıp bilmediğim bir ülkede, sadece ailemle seneden seneye iki,üç haftalığına geldiğim kadar biliyordum türkiye yi. Bu iki senedir yaşadıklarımdan dolayı sinirlerim çok yıprandı, haliyle her kavgada bu yüzden sinir krizlerine girip ağlamaktan nefes alamama durumuna kadar geliyorum, bu beni her seferinde dahada çok yıpratıyor, öyle olduğum zamanlarda kendimden çok korkuyorum, gözüm dönüyor ne yaptığımı bilmiyorum. Bebeğim için çok üzülüyorum, ona böyle durumlarda birşey olacak diye çok korkuyorum ama dediğim gibi elimde değil o an ne yaptığımı bilmiyorum. Eşim işe hamile olmama rağmen hiç hayal ettiğim gibi davranmıyor bana, yeri geliyor beni dartaklıyıp kollarımı sıkıyor.. =(( Ağza alınmayaçak laflar söylüyor, ben tabiki bu sırada sürekli ağlıyorum ve bütün bedenim titriyor. Aradan biraz zaman geçtikten sonra gelip özür diliyor beni çok sevdiğini söylüyor ama kollarımda onun tutup sıktığı yerleri görünce canım çok açıyor... affetmek bile gelmiyor içimden. Bebeğimin ve benim iyiliğim için bizden uzak durması için yalvarıyorum her seferinde, fakat nafile.. Sonunda tekrar affediyorum.. binlerce kez söz veriyor birdaha olmiçak diye ama iki gün sonra aynı şeyleri tekrardan yaşatıyor bana..Yapayanliz ne yapaçağımı bilmiyorum. Belki biraz uzun oldu ama inan ki çok doluyum .. konuşcak derdimi anlataçak hiç kimsem yok.. Lütfen bana yardim edin..

Genişletmek için tıkla...

ayran .!.:

İkinizde Küçüksünüz Geçim Derdi hayatla mücadele etmek ister istemez etkiliyor. Sonucu Stres sinir kavga ve aile rızası olmadan bir evlilik Ve kayınvaliden yapıcı olucağına yıkıcı şekilde davranıyor. Evini yerini terkedip başka şehirde kendi özünden uzak yerde yaşamak senin hayatını oldukca zorlaştırıyor. Çünkü hareketlerin yaşam tarzın kısıtlandı. Kayınvaliden den uzak olmadıkca Ailenle Görüşemedikce hasret gideremedikce sende hırçınlaşacaksın eşinde yıpranacak.... Çocuğuna odaklanıp kaynananın yaptıklarını görmezsen Eşine kendini iyi şekilde ifade etemezsen her zaman yenik sen olucaksın. İlk Eşini Kendine Çekmeyi başarmalısın tabi kavga ederek kötü söz söyleyerek bi yere varamassın bağzı şeyleri görmesini sağlamalısın. Kafanı toparlamaya İhtiyacın Var O taraftan biraz Uzaklaşıp Ailenle vakit geçirmen seni biraz rahatlatır gibime geliyor. Ailenle Görüşüyormusun ?

Genişletmek için tıkla...