Esınıze karşı mahcubıyetınızi duşünemıyorumBi arkadaşım oğluna sünnet mevlidi yapacak (aynı zamanda arkadaşımın eşiyle benim eşim iş yerinden arkadaş)
Geçen hafta salı günü aradı ‘haftasonu avmde elbise bakıcam mevlit için eşimde gelicek, sende eşini alıp gelir misin onlar oturur biz de alışveriş yaparız’ dedi, bende bakarız dedim.
Sonra haftasonu öncesi tüm günler geliyo musun gelcek misin diye sordu sürekli. Bende eşime danıştım tamam gideriz dedi haber verdim gideceğimizi..
Haftasonu oldu hiç aramadı, bende hazırlanıyordum gideceğimiz için, merak edip aradım napıyosun diye o da elbise bakıyorum dedi. Haber vermeden gitmişti bile yani..
Bende ‘Bizde hazırlanıyoruz çıkarız birazdan’ diyinceee
‘ İyi denk gelirsek görüşürüz’ dedi. Tabi ben şok.
Günlerce bana ısrar eden o değilmiş gibiydi sanki.
Sonra eşimle avm gittik. Aradı tekrar ‘biz çıktık eve geçiyoruz ayıp olur mu size işlerimiz var’ dedi. Bende ters konuştum sinirlendim de.. ‘Sizin için gelmedik zaten bizim kendi işlerimiz var onları halledicez’ dedim artık
Sonra bugün tekrar aradı, o gün eşiyle kavga etmiş hiç keyifleri yokmuş, eve bile ağlaya ağlaya gitmiş, özür diledi..
Ben anlamadım, inanmadım da.. Mesafeliydim zaten ama böyle bi olay karşısında da bi soğukluk gelmedi değil.. Böyle davranması ne mana sizce ?
Heh aynen öyle düşünüyorum bende. Bende eşimle kavga edebilirdim ama bunu bahane edip asla kimseyi zorda bırakmazdım.
Aklıma geldikçe utanıyorumEsınıze karşı mahcubıyetınızi duşünemıyorum
ki başka program da yapmıştı eşim iptal etti, onların yanına gideceğiz diye..Yo eşinin istememe durumu yok.
Makyaj yapıyodum o sırada ve hoparlörden konuştum onunla, eşim de yanımda olunca ve öyle bi cevap gelince toto gibi kaldım resmen ne cevap vereceği bilemedim.
Ben nedense kavga ettiklerni düşünemiyorum hala ya.. Karakter meselesi de olabilir tabi de, ben eşimle kavga etsem ne elbise bakarım ne de avm giderim yani
Özsaygını yitirme, görüşme tavsiyemdirMakyaj yapıyodum o sırada ve hoparlörden konuştum onunla, eşim de yanımda olunca ve öyle bi cevap gelince toto gibi kaldım resmen ne cevap vereceği bilemedim.
Bi yandan eşimin alkış emojili hali karşımda, bi yandan da benim sinirime hakim olma çabam vardı. Frenlemek zorundaydım yani eşime yansıtmak ve olayı büyütmek istemedim.
Beni özür dilemek için aradığında o zaman gerekeni söyledim ben
Görüşmemek en iyisi olacak da, haftasonu mevlit yapıcak, ona gidip gitmemekte kararsızım.
Ben yapılana tam karşılık veren biri olduğum için kararı sana bırakıyorum bugün aynı şeyi ben yaşasam Mevlide gitmezdim…
dengesiz demekki
Cok gerildimAklıma geldikçe utanıyorum
Bi arkadaşım oğluna sünnet mevlidi yapacak (aynı zamanda arkadaşımın eşiyle benim eşim iş yerinden arkadaş)
Geçen hafta salı günü aradı ‘haftasonu avmde elbise bakıcam mevlit için eşimde gelicek, sende eşini alıp gelir misin onlar oturur biz de alışveriş yaparız’ dedi, bende bakarız dedim.
Sonra haftasonu öncesi tüm günler geliyo musun gelcek misin diye sordu sürekli. Bende eşime danıştım tamam gideriz dedi haber verdim gideceğimizi..
Haftasonu oldu hiç aramadı, bende hazırlanıyordum gideceğimiz için, merak edip aradım napıyosun diye o da elbise bakıyorum dedi. Haber vermeden gitmişti bile yani..
Bende ‘Bizde hazırlanıyoruz çıkarız birazdan’ diyinceee
‘ İyi denk gelirsek görüşürüz’ dedi. Tabi ben şok.
Günlerce bana ısrar eden o değilmiş gibiydi sanki.
Sonra eşimle avm gittik. Aradı tekrar ‘biz çıktık eve geçiyoruz ayıp olur mu size işlerimiz var’ dedi. Bende ters konuştum sinirlendim de.. ‘Sizin için gelmedik zaten bizim kendi işlerimiz var onları halledicez’ dedim artık
Sonra bugün tekrar aradı, o gün eşiyle kavga etmiş hiç keyifleri yokmuş, eve bile ağlaya ağlaya gitmiş, özür diledi..
Ben anlamadım, inanmadım da.. Mesafeliydim zaten ama böyle bi olay karşısında da bi soğukluk gelmedi değil.. Böyle davranması ne mana sizce ?
Bende gereken çizgiyi çektim zaten
İlk etapta bariz bakarız demedim.
Demekki..
