ben de böyle düşünüyorum. arkadaşlık ilişkilerimde özellikle, ölçü çok önemli. çok sevdiğim bir arkadaşım var, doğum gününde sadece mesaj attım mesela. kalkıp da hikayemde asla paylaşmam, hediye de almam ne gerek var. doğum günü partisine davet etmişse ki genelde yapmazlar bu tip etkinlikler ama, anca o zaman elim boş gitmesin diye hediye alırım.
biraz mıç mıç bir arkadaşım var, her sabah düzenli şekilde günaydın mesajı atıyordu. bir süre sonra rahatsız olmaya başladım, şaka yollu söyledim, anlamadı. arkadaş gruplarına da ilk günaydını ben yazarım diye övündü üstelik

kendi yazıyor yazıyor, ben yazmadığımda da benden bekliyordu. başka bir arkadaşım (daha yeni tanıştığım biri bu) bir gün soğuk baklava üzerine geyik yaparken (ben hiç tadına bakmış değilim) bana "ev adresini ver" diye tutturdu. ne alaka falan dedim ısrarla adresi istedi, vermedim. evime soğuk baklava sipariş edecekmiş. şaka sandım ciddiymiş. dedim kendim istesem alırım evime yakın 2 pastane var. yine başka konularda saçma sapan hediye yollamak istedi, müsaade etmedim. ay böyleleriyle bişey de konuşulmuyor. bundan mı tatmin oluyorlar anlamıyorum ama çok itici gözüküyor buradan bakınca. dozunda yakınlık en güzeli.
üzüldüğüm nokta, bariz kullanılıyor araba muhabbetinde mesela konu sahibi. bu çok çirkin.