Nasıl sabredebilirim?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Umarım bundan sonra da böyle bir sorun yaşamazsınız ne diyeyim.
Yani düşünüyorum düşünüyorum eşimin anneni sevmiyorum artık demesi için kafamda oturacak geçerli bir sebep bulamıyorum. Eve girmiş, camı açmış vs geçerli sebepler değil çünkü. Annemin eşime çok ciddi zarar vermesi gerek bu dediğinizi mantıklı bir zemine oturtmam için, öyle bir şey de bulamadım açıkçası. Aksi şımarıklık olur, ben şımarık insan sevmem.
 
Yani düşünüyorum düşünüyorum eşimin anneni sevmiyorum artık demesi için kafamda oturacak geçerli bir sebep bulamıyorum. Eve girmiş, camı açmış vs geçerli sebepler değil çünkü. Annemin eşime çok ciddi zarar vermesi gerek bu dediğinizi mantıklı bir zemine oturtmam için, öyle bir şey de bulamadım açıkçası. Aksi şımarıklık olur, ben şımarık insan sevmem.
Anneniz esinize yukumluluk olusturuyordur surekli bir sey istiyordur. Sunu yap bunu yap gibi. ve esiniz bir noktada yapmak istememistir artik.
 
SIzin esinizin anne babasiyla iliskiniz nasil? Benim annem de yasasaydi ve anahtarla girebilseydi belki umursamazdim. Annemin yapamadigi bir seyi esimin ailesi de yapamasin istiyorum. Bencillikae evet oyleyim. Esime de soyluyorum. Esim kotu niyetli olmadigimi acidan yaptigimi biliyo ama artik tolere edemiyo beni farkindayim. Ben annesinden uzaklastikca esim anneci olmaya basladi. Eskiden annesinin rahatsiz oldugu davranislarindan artik rahatsiz olmuyor mesela :) kensi elimle bir anneci olusturdum :))

Acınız taze hissettiklerinizi çok iyi anlıyorum, ben de kanserden kaybettim annemi, çok çok zorlu bir süreç. İlk zamanlar yaşı annemle yakın ya da annemden büyük yaşlılara bile sinir oluyordum annem gitti bunlar niye yaşıyor diye. Kanser akıl almaz bir deneyim yaşamayan gerçekten bilmez. Annem öldüğünde 33 yaşındaydım çocuk ya da genç değildim yani ama parka annesiyle giden çocuklara ya da okul çıkışı çocuklarını alan annelere bile sinir olurdum. Lakin bu bir yas süreci öncelikle bunun farkına varın.
Annem öldükten üç yıl sonra evlendim, kv dem eşimin üvey annesi, eşim 9 yaşındayken ölmüş öz annesi. O kadar anaç ve şevkatli bir kadın ki doğurmadığı dört çocuğa analık etmiş iki tane de kendisi doğurmuş, ben yaralarımı sarmak için kv deme yaslandım. Ayrı şehirlerde yaşıyoruz sık sık gelip kalması için bir sürü plan yaptım bir ara eşime fenalık geldi o kadar diyeyim:)) klasik annedir kv dem terlik giy üşütürsün, yemeği dolaba koy ekşimesin, hadi bir süpürüp silelim ev canlansın annem gibi yani. Öz anne gibi olur mu asla olmaz ama yaranızı sarmaya yardım edebilir. Bütün gün evde oturup depresyonunuzu pekiştirmek yerine eşinizin ailesiyle çok abartmadan duygularınızı meşgul edebilirsiniz, bunu bir deneyin. Eşiniz zaten size kulak vermiş, bazı sorunları çözmüş ama abartmayın bu sizin yasınız onun da sizin gibi yas tutmasını ya da bu durumu süresiz idare etmesini beklemeyin biraz toparlanmaya gayret edin
 
Yani düşünüyorum düşünüyorum eşimin anneni sevmiyorum artık demesi için kafamda oturacak geçerli bir sebep bulamıyorum. Eve girmiş, camı açmış vs geçerli sebepler değil çünkü. Annemin eşime çok ciddi zarar vermesi gerek bu dediğinizi mantıklı bir zemine oturtmam için, öyle bir şey de bulamadım açıkçası. Aksi şımarıklık olur, ben şımarık insan sevmem.
Ya aslinda esim ailsiyle biraz daha seyrek gorusmek istiyorum diye benden vazgecer mi diye merak ettigim icin sizi daraltiim. Mantikli biri oldugunuz icin bu konuda otoritwymissiniz gibi surekli size sordum. Sizi bunalrtim muhtemelen. Kusura bakmayin.
 
esim de burada yasamak istemiyordu en basta. Aslinda ona daha zor. Istemedigi seye benim yuzumden mecbur kaldi. Benim annem hasta olmasa isim gucum olacakti ve kira da olsa baska bi yerde yasayacaktik. Sizin uzerinizden bana faydali yorum yapan herkese tesekkur ederim. 5 yasinda terkedilmis bir cocuk gibi hircin ve bencilmisim ben aslinda. Biraz mantikli dusunmeye basladim
Bakın aklıma ne geldi biliyor musunuz. İçinizde kopan firtinayi ben anlayamam ama anlamaya çalışıyorum. Belki eşinizin aileside böyledir. Yakın zamanda sizi egerki davet ederlerse onları güzelce karşıma oturturum neler hissettiğimi anlatirim. Henüz kaybinizin hafiflemedigini ama bunun için zamana. İhtiyacınız olduğunu gibi gibi. Kesin ve güzel bir konuşmayla belki bu sorunları asabilirsiniz. Eski insanlar bazen anlamayabiliyorlar. Örnek vermek gerekirse kardeşim daha eşinden yeni boşandı bir ay oldu. Ailem daha şimdiden kardeşimin başka biriyle ilgilenip tekrar evlenebilecegini sanıyor. Yani ayrilicik acısı v.s anlamıyorlar. Yani evlilik kolay birşey değil ama onlar icin çok mekanik bir olay ayrıldın tamam oldu bittii şimdi yeni birini bul. Bu kafadalar eskilere anlatamiyorsun
 
Acınız taze hissettiklerinizi çok iyi anlıyorum, ben de kanserden kaybettim annemi, çok çok zorlu bir süreç. İlk zamanlar yaşı annemle yakın ya da annemden büyük yaşlılara bile sinir oluyordum annem gitti bunlar niye yaşıyor diye. Kanser akıl almaz bir deneyim yaşamayan gerçekten bilmez. Annem öldüğünde 33 yaşındaydım çocuk ya da genç değildim yani ama parka annesiyle giden çocuklara ya da okul çıkışı çocuklarını alan annelere bile sinir olurdum. Lakin bu bir yas süreci öncelikle bunun farkına varın.
Annem öldükten üç yıl sonra evlendim, kv dem eşimin üvey annesi, eşim 9 yaşındayken ölmüş öz annesi. O kadar anaç ve şevkatli bir kadın ki doğurmadığı dört çocuğa analık etmiş iki tane de kendisi doğurmuş, ben yaralarımı sarmak için kv deme yaslandım. Ayrı şehirlerde yaşıyoruz sık sık gelip kalması için bir sürü plan yaptım bir ara eşime fenalık geldi o kadar diyeyim:)) klasik annedir kv dem terlik giy üşütürsün, yemeği dolaba koy ekşimesin, hadi bir süpürüp silelim ev canlansın annem gibi yani. Öz anne gibi olur mu asla olmaz ama yaranızı sarmaya yardım edebilir. Bütün gün evde oturup depresyonunuzu pekiştirmek yerine eşinizin ailesiyle çok abartmadan duygularınızı meşgul edebilirsiniz, bunu bir deneyin. Eşiniz zaten size kulak vermiş, bazı sorunları çözmüş ama abartmayın bu sizin yasınız onun da sizin gibi yas tutmasını ya da bu durumu süresiz idare etmesini beklemeyin biraz toparlanmaya gayret edin
Ben de annemden yasli ve yasayanlara gicik oluyodum. Tobe haşa sanki annemin omrunu calmislar gibi. Siz 3 yil sonra tanistiginiz icin sanirim ne guzel bi iliskiniz olmus. Benim acim tazeyken kuramadim o iliskiyi
 
Bakın aklıma ne geldi biliyor musunuz. İçinizde kopan firtinayi ben anlayamam ama anlamaya çalışıyorum. Belki eşinizin aileside böyledir. Yakın zamanda sizi egerki davet ederlerse onları güzelce karşıma oturturum neler hissettiğimi anlatirim. Henüz kaybinizin hafiflemedigini ama bunun için zamana. İhtiyacınız olduğunu gibi gibi. Kesin ve güzel bir konuşmayla belki bu sorunları asabilirsiniz. Eski insanlar bazen anlamayabiliyorlar. Örnek vermek gerekirse kardeşim daha eşinden yeni boşandı bir ay oldu. Ailem daha şimdiden kardeşimin başka biriyle ilgilenip tekrar evlenebilecegini sanıyor. Yani ayrilicik acısı v.s anlamıyorlar. Yani evlilik kolay birşey değil ama onlar icin çok mekanik bir olay ayrıldın tamam oldu bittii şimdi yeni birini bul. Bu kafadalar eskilere anlatamiyorsun
Bunu esime soyledim. Kac aydir iyiydin birden kotuyum ben dersen delirdigini dusunurler dedi. Eskinin insanlari bizim gibi degiller dedi. Vazgecrim ben de.
 
Bence sorun onlardan cok sizde. "Aile apartmaninda yasiyorum". Haftada iki görüsmek cok degil. Sizin derdiniz aslinda onlar la da degil. Üzüntünüzün ve karsilanmamis beklentilerinizin acisi cikiyor bu konuda sadece. Kendinize asıl hangi duygular icin bir yer ariyorum onu sorun. Esinizle olan ilisikiniz yipranacak yoksa.
Basiniz sagolsun. Allah annenizin babanizin mekanini cennet eylesin
 
Bunu esime soyledim. Kac aydir iyiydin birden kotuyum ben dersen delirdigini dusunurler dedi. Eskinin insanlari bizim gibi degiller dedi. Vazgecrim ben de.
Siz yinede sağduyulu olmaya çalışın etrafiniza sarılın. Gelin burada dertleşelim tartışalım stresini atmış olursunuz :))) herşey daha güzel olacak inşallah
 
Bence sorun onlardan cok sizde. "Aile apartmaninda yasiyorum". Haftada iki görüsmek cok degil. Sizin derdiniz aslinda onlar la da degil. Üzüntünüzün ve karsilanmamis beklentilerinizin acisi cikiyor bu konuda sadece. Kendinize asıl hangi duygular icin bir yer ariyorum onu sorun. Esinizle olan ilisikiniz yipranacak yoksa.
Basiniz sagolsun. Allah annenizin babanizin mekanini cennet eylesin
Siz ne sıklıkla görüşüyorsunuz ve her sey gulluk gulistanlik mi? Suan sorun bende biliyorum. Ama her konuda mi haksizim onu merak ettim. Haftada 2 bence hala cok mesela :)
 
Zile her gun basılıyor neredeyse. Haftada 2 uzun uzun yemek çay vs seklinde görüşmek. Haklisiniz benim acimi tolere etmek zorunda degiller. Suan acimin bittigini dusunuyorlar mubtemelen.
Acınızı tolere edememek değil de belki acınızı paylaşmak, zihninizi acıdan uzaklaştırmaya çalışmak istiyorlardır.. yas dönemlerinde sürekli yalnız kalmak, sosyal desteksiz olmak size daha iyi gelecekmiş gibi gelir ama saplanıp kalmanıza sebep olması daha kuvvetle muhtemel.. acıların insanları birbirine daha çok yaklaştırdığını düşünüyorum ben.. bir de zihninizde “onun yerinde annem olmalıydı” döngüsü bir noktadan sonra size daha çok acı verir, her olanda vardır bir hayır.. Allah sabır versin, acınızı en kısa zamanda dindirsin inşallah
 
Kendimi ve eşimi yıpratıyorum hep zaten. Başka şehirde evimiz de var. Yani taşınamam gibi bi durum söz konusu değil. Sadece bir süre belki 1 ya da 2 yıl buraya katlanmam gerekiyor. 32 yaşındayım ve sırf her gün gelir diye çocuk fikrini erteliyorum. En çok bu sebepten gıcık oluyorum sanırım.
Cocuk fikri o gelır dıye degıl sız ıyı bı anne olabılın dıye ertelenmelı bence
Cunku Suan yasınız var
 
Acınızı tolere edememek değil de belki acınızı paylaşmak, zihninizi acıdan uzaklaştırmaya çalışmak istiyorlardır.. yas dönemlerinde sürekli yalnız kalmak, sosyal desteksiz olmak size daha iyi gelecekmiş gibi gelir ama saplanıp kalmanıza sebep olması daha kuvvetle muhtemel.. acıların insanları birbirine daha çok yaklaştırdığını düşünüyorum ben.. bir de zihninizde “onun yerinde annem olmalıydı” döngüsü bir noktadan sonra size daha çok acı verir, her olanda vardır bir hayır.. Allah sabır versin, acınızı en kısa zamanda dindirsin inşallah
Annemle yapamadigim seyleri esimin annesiyle yaparsam anneme ihanet etmis gibi hissediyorum sanirim bilincaltimda. Tesekkurlwr yorumunuz icin bana yeni bakis acilari actiniz
 
Haftada 2 gelmiyor. Genelde biz gidiyoruz. Ama ideal olduğunu düşünmüyorum bence çok. Eşime tek gitmesini ailsiyle vakit geçirmesini söylüyorum ama istemiyor. Seni soruyorlar diyor. Oğlunu isterse her gün görsün yoksa ben annesiz kalmış biri olarak sevinirim. Ben kendi annemi bu kadar özlerken onları nazlamak zor geliyor.
İyi değilsiniz terapi alın,her durumu" ama ben annemi kaybettim'e getirmek bir süre sonra çok bencilce geliyor.Anneniz için evlenmiş bir süre evinizde bakmış anladığım kadarıyla eş tarafından destek görmüşsünüz.Acinizi yaşayın çok zor sabır diliyorum,ama bu davranışları acıya bağlayıp nankörlük yapmak doğru değil.
 
İyi değilsiniz terapi alın,her durumu" ama ben annemi kaybettim'e getirmek bir süre sonra çok bencilce geliyor.Anneniz için evlenmiş bir süre evinizde bakmış anladığım kadarıyla eş tarafından destek görmüşsünüz.Acinizi yaşayın çok zor sabır diliyorum,ama bu davranışları acıya bağlayıp nankörlük yapmak doğru değil.
bu psikolojiyle burada boyle bir konu acmis insana nankor denmez. Hayir ben sizi ciddiye almam ama alan biri cikarsa bu psikolojiyle gider kendini atar vebali size kalir. Yapmayin bence.
 
Anneniz esinize yukumluluk olusturuyordur surekli bir sey istiyordur. Sunu yap bunu yap gibi. ve esiniz bir noktada yapmak istememistir artik.
Öyle bir durum yok ki. Ama olursa da görevimiz tabi ki büyüklerimize destek olacağız. Onlar ömürleri boyunca bize destek oldular, şimdi ihtiyaçları olduğunda ay ben sıkıldım yapmak istemiyorum deme lüksümüz yok ki. Benim ailem senin ailen olayına girmiyoruz biz. O yüzden şimdi eşinizin sorumluluğu değil diyeceksiniz ama benim sorumluluklarım onun da sorumlulukları. Onunkiler de benim. Aile olmak böyle bir şey çünkü.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X