Kızlar merhaba
detaylarla bunaltmak istemiyorum sizleri kısaca anlatıcam, düşüncelerinize ihtiyacım var
7 senedir devam eden bir ilişkimi bitirdim, sebebi artık çok bunalmıs olmam ve kendisinden yana beklentimin kalmaması
ilgisizlik, yalanlar, umursamaz tavırlarınında etkisi oldu tabiki bu durumda
beni nasıl olsa beni bırakıp gidemez diye gördü sanırım hep
bana hiçbir zaman seninle evlenmeyi düşünmüyorum demedi ama sürekli bekletti, yok açıköğretim yok okul yok iş derken kendi hayatını düşündü devamlı önce ben sonra sen dedi biz diyemedi
ben bu sürecte bir şekilde onun sehrine yerleştim ayrı sehirlerdeydik, sırf yakın olabilelim diye
ama yaranamadım
birçok sebepten dolayı ona olan güvenimi uzun zaman once kaybettim ve bunu ona defalarca da soyledim
bunu telafi etmeye calısmak yerine iyice kötüye gitti hersey saygımıda kaybettim
en sonunda bir aksam sabaha kadar oturup hayatımı tarttım ve ondan ayrılmaya karar verdim
cunku onu bekleyecegim derken onu keyfi gelecek derken, o geleceğini planlamaya karar verecek derken, benimde hayatım gecip gidiyordu
ve ben hayatıma onsuz devam etmeye karar verdim. cunku gercekten güvenimi ve saygımı kaybetmiştim
işlerimi ayarladıktan sonrada bu şehirden ayrılmak istiyordum
ben ayrılmak isteyince küplere bindi
hakaretler, tehditler, sacma sapan hareketler falan etti
iş yerimde patronuma rezil oldum, annemi ablamı babamı arayıp yapmadıgım seyleri yaptım der rezil ederim seni bile dedi
ve ben boyle bir adamı bu kadar zaman nasıl olupta sevdiğime şaşırdım kaldım
beni çok yalnız bıraktı, ilgisizlikleri yalanları umursamazlıkları beni çok bunalttı, yordu, yıprattı ve bu ilişkiden umudumu kesmem gerektiğini düşünmeme neden oldu
kızlar ayrılmak istediğim için beni sokak ortası demeyeyimde park gibi fazla ayak altı olmayan bir yerde epey bi tartakladı
evime kapıma dayandı komsulara rezil olmamak için almak zorunda kaldım. yalnız yasayan bir nayanım neticede kimsenin kapımda bir erkek oldugunu görmesini istemedim
evde de tartısma cıkardı gitmedi bende mecburen biber gazı sıkarak cıkardım evden
ve kızlar bu sürecte ben kendisinden de fena halde sogudugumu farkettim sevgi namına da cok sey yitirdim
bana bunları yaptıgına inanamadım
bu sırada ailesi de durumunu farkedip onu sıkıştırınca ayrıldıgımızı söylemiş. ailesi beni biliyordu ama oyle aktif olarak görüşmüyorduk.
ablası beni aradı 7 senede ilk defa, onada soyledim anlattım kardeşinin neler yaptıgını kadın şok gecirdi
yapmayın biz seni çok seviyorduk senle ilgili hayallerimiz vardı bizim xxx çok kötü durumda falan dedi
benimde çok hayallerim vardı abla ama olmadı dedim anlattım az cok olan biteni detaya girmeden, ben bir kere daha boyle bir durumla karsılasırsam polisi ararım haberiniz olsun abla dedim
ablası tekrar rahatsız ederse beni ara mutlaka dedi
bu süreçte bana yeminler etti sözler verdi her zaman oldugu gibi, bir daha yapmayacagım bana bir sans daha ver herseyi düzelteceğim demeye basladı, inanmak istemedim cunk kaybetme korkusuyla yaptıgını biliyordum
ayrılalı 2 ay oldu yaklasık ama beni hala rahat bırakmadı, gecen haftaya kadar benden hala bir dönüş olmayınca ablası beni tekrar aradı baska bir numaradan
biz annemle sana gelmek istiyoruz müsait bir zamanında dediler, onlarada olanı biteni anlatmam lazım diye düşünerek kabul ettim
ilk defa evime geldiler
ablasına da annesine de şikayet ederek değil saygımı bozmamaya calısarak ne olup bittiğini neden boyle oldugunu anlatmaya calıstım
annesi benim hatırıma bir şans daha ver kızım dedi yapamam dedim
bana dedilerki bayramda ailenle konus, bayramdan sonra seni isteyelim kurbandan oncede düğününüzü yapalım
böyle birsey mümkün değil bu kadar basit değil bu işler dedim
paldır küldür çıkaracaklar güya aradan
bizim bu yola girebilmemiz için benim ayrılmam tükenmem mi gerekiyordu keşke daha once ayrılsaymısım o zaman dedim
annesi ablası çok iyi insanlar biliyorum içlerinde kötülük yok
bana oturmaya geliyorlar diyede kendimi çok kötü hissettim sanki ayagıma cağırmısım gibi oldu koskoca kadını
ısrarla bana bitirmeyin 7 senenize yazık etmeyin falan dediler. ama ben artık devam edemiyorum kızlar
soğumusum, bıkmısım, usanmısım, yıpranmısım, güvenimi kaybetmişim
annesiyle ablası geldikten sonra sırf annesini o halde gördüğüm için konusmak istedim tekrar kendisiyle
ama kızlar eskisi gibi hissedemedim ona yabancı birine bakar gibi bakıyorum artık
bana dokunmasını falan kesinlikle istemiyorum, bu beni tartaklamasından dolayı mı oldu bilmiyorum ama dokunmasını istemiyorum
eskiden kokusunu duymadan almadan yapamazdım, şimdi hatırlamıyorum bile yabancı biriymiş gibi geliyor
bana yeminler ediyor sözler veriyor, evlenicez artık ben hazırım herseye diyor bana . su anda evet desem hemen isteyecekler yani o durumda ama ben isteyemiyorum kızlar
yıllarca hayalini kurdugum herseyi bırakıp peşinden geldiğim adamdan şimdi kurtulmak istiyorum
kafam o kadar karısıkki
annemi de aramıs ona da anlatmıs anneme de soylemiş yaptıgım hersey için özür dilerim bir daha asla olmayacak bana bir sans daha versin herseyi düzelticem diye
annemde oğlu gibi severdi onu
kızlar ısınamıyorum artık ona karsı ve ne yapacagımı bilmiyorum
bizi ancak ölüm ayırır ben senden asla vazgecmem deyip duruyor sürekli mesajla rahatsız ediyor
aksam küfür dolu hakaret dolu mesaj atıyor gunduz sabahtan günaydınla baslayıp hiçbişey olmamıs gibi gün içinde normal mesaj atıyor
psikolojim bozuldu
kızlar bir erkek değişebilir mi gercekten. ben değiştim değişicem deyip yapabilir mi
annesi bir daha boyle seyler yaparsa benim karsıma gec bakın ben size demiştim siz bana inanmamıstınız dersin, benimde yüzümü bu sekilde egerse evladım değildir dedi
ama boyle bir durumda biz evlenmiş olucaz ve bu sefer bosanma sürecine mi giricez
benden kesnilikle vazgecmiyor, sürekli sadece ölüm ayırır falan gibisinden mesajlar atıyor
ben bu adama nasıl laf anlatırım
güzelce anlattım olmuyor çirkinleşiyor
yüzyüze konusmak bile istemiyorum artık bıktım
yeniden onu sevbilir miyim, yeniden güvenebilir miyim, yeniden ısınabilir miyim bilmiyorum
bana görüşüğümüz gün sarıldı ama ben hiçbişey hissetmedim soğumusum artık
detaylarla bunaltmak istemiyorum sizleri kısaca anlatıcam, düşüncelerinize ihtiyacım var
7 senedir devam eden bir ilişkimi bitirdim, sebebi artık çok bunalmıs olmam ve kendisinden yana beklentimin kalmaması
ilgisizlik, yalanlar, umursamaz tavırlarınında etkisi oldu tabiki bu durumda
beni nasıl olsa beni bırakıp gidemez diye gördü sanırım hep
bana hiçbir zaman seninle evlenmeyi düşünmüyorum demedi ama sürekli bekletti, yok açıköğretim yok okul yok iş derken kendi hayatını düşündü devamlı önce ben sonra sen dedi biz diyemedi
ben bu sürecte bir şekilde onun sehrine yerleştim ayrı sehirlerdeydik, sırf yakın olabilelim diye
ama yaranamadım
birçok sebepten dolayı ona olan güvenimi uzun zaman once kaybettim ve bunu ona defalarca da soyledim
bunu telafi etmeye calısmak yerine iyice kötüye gitti hersey saygımıda kaybettim
en sonunda bir aksam sabaha kadar oturup hayatımı tarttım ve ondan ayrılmaya karar verdim
cunku onu bekleyecegim derken onu keyfi gelecek derken, o geleceğini planlamaya karar verecek derken, benimde hayatım gecip gidiyordu
ve ben hayatıma onsuz devam etmeye karar verdim. cunku gercekten güvenimi ve saygımı kaybetmiştim
işlerimi ayarladıktan sonrada bu şehirden ayrılmak istiyordum
ben ayrılmak isteyince küplere bindi
hakaretler, tehditler, sacma sapan hareketler falan etti
iş yerimde patronuma rezil oldum, annemi ablamı babamı arayıp yapmadıgım seyleri yaptım der rezil ederim seni bile dedi
ve ben boyle bir adamı bu kadar zaman nasıl olupta sevdiğime şaşırdım kaldım
beni çok yalnız bıraktı, ilgisizlikleri yalanları umursamazlıkları beni çok bunalttı, yordu, yıprattı ve bu ilişkiden umudumu kesmem gerektiğini düşünmeme neden oldu
kızlar ayrılmak istediğim için beni sokak ortası demeyeyimde park gibi fazla ayak altı olmayan bir yerde epey bi tartakladı
evime kapıma dayandı komsulara rezil olmamak için almak zorunda kaldım. yalnız yasayan bir nayanım neticede kimsenin kapımda bir erkek oldugunu görmesini istemedim
evde de tartısma cıkardı gitmedi bende mecburen biber gazı sıkarak cıkardım evden
ve kızlar bu sürecte ben kendisinden de fena halde sogudugumu farkettim sevgi namına da cok sey yitirdim
bana bunları yaptıgına inanamadım
bu sırada ailesi de durumunu farkedip onu sıkıştırınca ayrıldıgımızı söylemiş. ailesi beni biliyordu ama oyle aktif olarak görüşmüyorduk.
ablası beni aradı 7 senede ilk defa, onada soyledim anlattım kardeşinin neler yaptıgını kadın şok gecirdi
yapmayın biz seni çok seviyorduk senle ilgili hayallerimiz vardı bizim xxx çok kötü durumda falan dedi
benimde çok hayallerim vardı abla ama olmadı dedim anlattım az cok olan biteni detaya girmeden, ben bir kere daha boyle bir durumla karsılasırsam polisi ararım haberiniz olsun abla dedim
ablası tekrar rahatsız ederse beni ara mutlaka dedi
bu süreçte bana yeminler etti sözler verdi her zaman oldugu gibi, bir daha yapmayacagım bana bir sans daha ver herseyi düzelteceğim demeye basladı, inanmak istemedim cunk kaybetme korkusuyla yaptıgını biliyordum
ayrılalı 2 ay oldu yaklasık ama beni hala rahat bırakmadı, gecen haftaya kadar benden hala bir dönüş olmayınca ablası beni tekrar aradı baska bir numaradan
biz annemle sana gelmek istiyoruz müsait bir zamanında dediler, onlarada olanı biteni anlatmam lazım diye düşünerek kabul ettim
ilk defa evime geldiler
ablasına da annesine de şikayet ederek değil saygımı bozmamaya calısarak ne olup bittiğini neden boyle oldugunu anlatmaya calıstım
annesi benim hatırıma bir şans daha ver kızım dedi yapamam dedim
bana dedilerki bayramda ailenle konus, bayramdan sonra seni isteyelim kurbandan oncede düğününüzü yapalım
böyle birsey mümkün değil bu kadar basit değil bu işler dedim
paldır küldür çıkaracaklar güya aradan
bizim bu yola girebilmemiz için benim ayrılmam tükenmem mi gerekiyordu keşke daha once ayrılsaymısım o zaman dedim
annesi ablası çok iyi insanlar biliyorum içlerinde kötülük yok
bana oturmaya geliyorlar diyede kendimi çok kötü hissettim sanki ayagıma cağırmısım gibi oldu koskoca kadını
ısrarla bana bitirmeyin 7 senenize yazık etmeyin falan dediler. ama ben artık devam edemiyorum kızlar
soğumusum, bıkmısım, usanmısım, yıpranmısım, güvenimi kaybetmişim
annesiyle ablası geldikten sonra sırf annesini o halde gördüğüm için konusmak istedim tekrar kendisiyle
ama kızlar eskisi gibi hissedemedim
ona yabancı birine bakar gibi bakıyorum artık bana dokunmasını falan kesinlikle istemiyorum, bu beni tartaklamasından dolayı mı oldu bilmiyorum ama dokunmasını istemiyorum
eskiden kokusunu duymadan almadan yapamazdım, şimdi hatırlamıyorum bile yabancı biriymiş gibi geliyor
bana yeminler ediyor sözler veriyor, evlenicez artık ben hazırım herseye diyor bana . su anda evet desem hemen isteyecekler yani o durumda ama ben isteyemiyorum kızlar
yıllarca hayalini kurdugum herseyi bırakıp peşinden geldiğim adamdan şimdi kurtulmak istiyorum
kafam o kadar karısıkki
annemi de aramıs ona da anlatmıs anneme de soylemiş yaptıgım hersey için özür dilerim bir daha asla olmayacak bana bir sans daha versin herseyi düzelticem diye
annemde oğlu gibi severdi onu
kızlar ısınamıyorum artık ona karsı ve ne yapacagımı bilmiyorum
bizi ancak ölüm ayırır ben senden asla vazgecmem deyip duruyor sürekli mesajla rahatsız ediyor
aksam küfür dolu hakaret dolu mesaj atıyor gunduz sabahtan günaydınla baslayıp hiçbişey olmamıs gibi gün içinde normal mesaj atıyor
psikolojim bozuldu
kızlar bir erkek değişebilir mi gercekten. ben değiştim değişicem deyip yapabilir mi
annesi bir daha boyle seyler yaparsa benim karsıma gec bakın ben size demiştim siz bana inanmamıstınız dersin, benimde yüzümü bu sekilde egerse evladım değildir dedi
ama boyle bir durumda biz evlenmiş olucaz ve bu sefer bosanma sürecine mi giricez
benden kesnilikle vazgecmiyor, sürekli sadece ölüm ayırır falan gibisinden mesajlar atıyor
ben bu adama nasıl laf anlatırım
güzelce anlattım olmuyor çirkinleşiyor
yüzyüze konusmak bile istemiyorum artık bıktım
yeniden onu sevbilir miyim, yeniden güvenebilir miyim, yeniden ısınabilir miyim bilmiyorum
bana görüşüğümüz gün sarıldı ama ben hiçbişey hissetmedim
soğumusum artık 
