Bir şeyi sürekli yaparsan üzerine kalır ne yazık ki. Senin de üzerine kaldı kalacak. Ne aile bakmak be kardeşlerine harçlık verme gibi bir zorunluluğun var senin. Ananın babanın düşünmediğini sen ne diye düşünüyorsun ki? Sanki kardeşlerin kıymet mi bilecek? Şimdi dur demezsen ileridr aklına gelir bu günler, şimdi dur demezsen ileride emin ol 'yapmasaydın o zaman, vermeseydin o zaman, bana ne ben mi istedim senden sen kendin verdin' tarzı da laflar duyacaksın. Kimse de ablam / kızım bizim için çabaladı demeyecek.
Kaldı ki anan baban ayaklarını yorganlarına gçre uzatmak zorundalar, uzatmıyorlarsa da sonuçlarına katlanmak... Hem o kadar yol çek, hem milletin kahrını çek, üstüne bir de sömürsünler seni. Gözlerini bir an önce aç, gerekiyorsa arkana bile bakmadan kaç. Çünkü ailenin seni sevdiği, seni düşündüğü vs yok. Tek düşünceleri 'yatırım yaptık' şimdi altın yumurtlasın bakalım bu kelebek. İnan ki bu kadar. Seni düşünmeyeni sen de düşünmeyeceksin ki hayatın ziyan olmasın... Baban da annen de senin evlenmene izin vermeyecek bu gidişle, 'para elin oğluna gidecek' çünkü. Ayrıca baban senin önüne o dekontları koyduysa, sen de biriktir fişleri faturaları, lazım olduğunda/derdini anlatamadığında çıkarırsın koyarsın önüne.
Ben de zor okudum, istanbulda bi kyk'm vardı. Babam da yurt paramı verirdi o kadar. Hatta son hafta hiç param kalmazdı da şişeden yaptığım kumbaradaki (taş çatlasın 7tl) ile idare etmeye çalışırdım, ki okulda yemeği vs var... Ama şimdi göğsümü gere gere ben elimden geleni yaptım diyebiliyorum. Sizden kalacak yer dışında para almadım, aç kaldım ama gene de almadım. Kaldı ki annem de babam da memur benim, babam hiç sormazdı paran var mı diye, ben de bana para yolla diyemezdim. Neyse çok uzadı, bence sen bir an önce aç gözlerini aç, yoksa yazık edeceksin kendine.
