her okudugum cümlede babam geldi aklima
hatta yazdiklarinizi anneme okudum, 28 yildir annem bir narsistle evli ve defalarca bosanmaya calisti ama basaramiyor.
"ben olmasam siz ac kalirsiniz hicbirsey basaramazsiniz elinden arabani alirim seni süründürürüm cocuklari evlatliktan red ederim" vs derken annem yeniliyor susup oturuyor ama cok kötü bir halde...
narsist bir babanin evladi olmakta cok zor
okudukca yaptiklari gözümde canlaniyor.
en son birkac ay önce anneme bosa bu adami benim ve kardesimin günahina giriyorsun istemiyoruz onu diye bagirmistim.
duymus bunu babam haftalarca küstü ve ne yapti etti ondan özür dilememi sagladi
beni ikidebir elestirip sinirlerimle oynamasindan patlayip agladigim zaman karsima gecip kahkaha atiyor
öyle bir duruma geldim ki sen insan misin dedim ona
ben hakaret ettikce hosuna gidiyor sanki
sonra da pisman oluyorum babam diye...
gercekten bende sasirdim artk