- 30 Ocak 2017
- 13.269
- 196.910
- 598
Elhamdülillah namaz kılmayi seviyorum. Ama arkadaşlar şu regl girdiği zaman bir vesvese geliyor bana ben toparlayamiyorum. Her regl zamanı aynı şey. Benimki 8-9 gün sürüyor. O kadar zaman kilmayinca sonrasında bir tutukluk yaşıyorum ve pişmanlığından da kendimi yiyorum. Sonra yine namaza başlıyorum ama 9 gün regl desek, ben bu esneklikten 3-4 gün de kendim kilmiyorum. 13 günluk bir açık ediyor bana. Toplamda 17-18 gün namaz kılmış oluyorum. Ve yine bu namazlarda sabah namazına nadiren yetisebiliyorum. Sanki Rabbim 4 vakit farz kılmış gibi 4 kılıyorum. Kazasini kılıyorum bazen ama ne bileyim büyük esneklik yapıyormusum gibi geliyor.
Bu zaman içinde şöyle bir şey yaşıyorum, dışarı çıktığım zaman ya da bir arkadaşımla oturuyorken namazı kaçırabiliyorum. Bazen günde 1 vakit kildigimi görüyorum bazen 5 vakit kildigimi görüyorum. Kendime aşırı kızıyorum. Lütfen bana öyle bir şey söyleyin ki ben namazlarımi kesintisiz kilayim. Gerçekten çok üzülüyorum.
Namaz kılmayı çok seviyorum. Gerçekten kılınmasi farz olduğu için Allah korkusundan kılmak bir yana (tabi ki o da var ama) hani ezbere değil gerçekten Allah'ı çok sevdiğim için kilmayi da çok seviyorum.
Bak ben böyle şeytana uyunca esneklik gösterince Allah'ın bana verdigi güzellikleri nimetleri unutunca bile Allah yine o güzellikleri benden almıyor. Yemegim pişiyor şükür hasta değiliz sağlığımız yerinde. Gözlerim görüyor ellerim tutuyor. Gülüyoruz eğleniyoruz burada günümüz güzel geçiyor. Bu neşeyi bana sağlayan da Rabbim. O bana bu merhameti gösterirken bir de benim yaptığıma bak. Kulunu görmeye çağırıyor ezanlarla ve gitmemek. İstese başıma bir bela bir musibet verir. Vermiyor. Rabbim sabrediyor tövbe kapılarını açıyor. Samimi bir tovbeyle günahlarımızı bile inşallah affediyor. Namaz kilmadigim zaman kendimi son derece korumasız herkesten gizli ayıp bir iş yapıyormusum gibi kötü hissediyorum. Yani üstünde düşününce böyle geliyor. Çok günahkar.
Kendimi Allah'a karşı çok samimiyetsiz hissediyorum. Secdeden başımı kaldirmadan tövbeler eden de ben, bunu yapan da ben. Yüzüm kalmadı. İnsanlık duygularımla böyle düşünüyorum. Nefret ediyorum böyle olmaktan. İnsanı duygular belki bunlar ama tövbe estağfurullah sanki Allah'ı hayal kırıklığına uğratiyormus gibi bir his. Nasıl ifade edilir bilemiyorum. Benim bildiğim Rabbim gazaplanir ve memnun olur. Ama sanki O'nu üzüyorum gibi bir his içimde. Günahsa böyle hissetmek Allah affetsin
Konuyu açmamin sebebi çaresiz hissediyorum. Bu duyguyla nasıl baş edicem. Siz ne yapıyorsunuz böyle bir durumda. Sürekli tövbe edilir mi. Nasıl yine su duruma geliyorum
Bu zaman içinde şöyle bir şey yaşıyorum, dışarı çıktığım zaman ya da bir arkadaşımla oturuyorken namazı kaçırabiliyorum. Bazen günde 1 vakit kildigimi görüyorum bazen 5 vakit kildigimi görüyorum. Kendime aşırı kızıyorum. Lütfen bana öyle bir şey söyleyin ki ben namazlarımi kesintisiz kilayim. Gerçekten çok üzülüyorum.
Namaz kılmayı çok seviyorum. Gerçekten kılınmasi farz olduğu için Allah korkusundan kılmak bir yana (tabi ki o da var ama) hani ezbere değil gerçekten Allah'ı çok sevdiğim için kilmayi da çok seviyorum.
Bak ben böyle şeytana uyunca esneklik gösterince Allah'ın bana verdigi güzellikleri nimetleri unutunca bile Allah yine o güzellikleri benden almıyor. Yemegim pişiyor şükür hasta değiliz sağlığımız yerinde. Gözlerim görüyor ellerim tutuyor. Gülüyoruz eğleniyoruz burada günümüz güzel geçiyor. Bu neşeyi bana sağlayan da Rabbim. O bana bu merhameti gösterirken bir de benim yaptığıma bak. Kulunu görmeye çağırıyor ezanlarla ve gitmemek. İstese başıma bir bela bir musibet verir. Vermiyor. Rabbim sabrediyor tövbe kapılarını açıyor. Samimi bir tovbeyle günahlarımızı bile inşallah affediyor. Namaz kilmadigim zaman kendimi son derece korumasız herkesten gizli ayıp bir iş yapıyormusum gibi kötü hissediyorum. Yani üstünde düşününce böyle geliyor. Çok günahkar.
Kendimi Allah'a karşı çok samimiyetsiz hissediyorum. Secdeden başımı kaldirmadan tövbeler eden de ben, bunu yapan da ben. Yüzüm kalmadı. İnsanlık duygularımla böyle düşünüyorum. Nefret ediyorum böyle olmaktan. İnsanı duygular belki bunlar ama tövbe estağfurullah sanki Allah'ı hayal kırıklığına uğratiyormus gibi bir his. Nasıl ifade edilir bilemiyorum. Benim bildiğim Rabbim gazaplanir ve memnun olur. Ama sanki O'nu üzüyorum gibi bir his içimde. Günahsa böyle hissetmek Allah affetsin
Konuyu açmamin sebebi çaresiz hissediyorum. Bu duyguyla nasıl baş edicem. Siz ne yapıyorsunuz böyle bir durumda. Sürekli tövbe edilir mi. Nasıl yine su duruma geliyorum
Son düzenleme: