benim de en korktuğum konulardan biriydi anestezi. naci bey'e o kadar güvendim ki, bu korkumla ilgili bir şey sormadım, söylemedim Ona. çünkü biliyordum, güven duyduğum kişinin seçeceği anestezi doktoruna da güvenmem gerektiğini.
arkadaşlar forumda hep yazıyordu. mide bulantısı yapıyormuş, kusuyorlarmış diye. benim de midem hassastır. ya kusarsam, ya öksürürsem, yeni ameliyatlı biri olarak canım acırsa... diye düşünmüştüm. hiç biri olmadı. farketmeden uykuya daldım, farketmeden uyandım. kopuk bir zaman dilimi geçiyor insanın içinden. hep merak ettiğim bir şeydi. "anestezi almak" duygusu çekici gelmiştir hep bu düşünceler nedeniyle. (anestezi bağımlısı mı oldum ne
)
bana ameliyathanede sesleniyorlardı "ameliyatınız bitti"...
"ağzınızı açın, kapatın" (yaşıyor muyum diye sanırım
) hatta bir kaç defa sordular. içimden, neden bir daha soruyorlar ki diyordum. onların da içi rahat olsun düşüncesiyle zor da olsa tekrarlıyordum aynı şeyi. çok düşünceliyimdir!
odama getirdiklerinde, sedyedeyken, "yatağınıza geçin" dediler. sadece duyuyordum. kesinlikle başka hiç bir şey yapamıyordum. tekrar tekrar söylediler. baktılar yapamayacağım. aldılar yatağa. naci bey bir şeyler söylüyordu. duyuyordum. kısa süreli gözlerimi açıyordum ama tutamıyordum gözlerimi, tekrar kapıyordum. KALEMe bilgi veriyordu. ben de birşeyler söylemek, sormak istiyordum yapamıyordum.
bir süre sonra üşümeye ve titremeye başladım. yoğun bir titreme. bedenimi yoruyordu. dakikalar ilerledikçe azaldı. tam bilmiyorum ama bir saat sürmüştür yine.
anestezi herkeste farklı gösterir etkisini. umarım sen de sorunsuz atlatırsın canım. hep diyoruz ya, doktorun sağlam olsun, ötesi zor değil!