Işte tüm sıkıntı burda. Bende tip ki sizin gibi düşünüyorum.ama eşim sizin ornek ten gidecek olursam bizim evdeki bıçağın nesi var çamaşır makinesine ne olmuş kafasında. Baba kız saati filan deyince ben çok fazla dizi izliyormuşum böyle saçma sapan şeyler sadece tv de oluyormusişte bunlar lohusalıktan
şimdi bebeği de çocuğu da geri eremeyiz
eşin de kısa vadede değişmez
senin bu bunalmana kısa vadede çözüm bulmamız lazım ama
mesela çok titiz temizsen biraz oradan ödün ver ya da ne bileyim evindeki aletleri bir gözden geçir
çamaşır makinan kurutma makinan bulaşık makinan hata bıçağın
işlevleri tam olsun sana kolaylık sağlasın
yani işte bu çamaşırlığın şurasında sıkıntısı var ama idare ediyorum demiştin ya yıllardır artık idare etme senin saniyen kıymetli bıçağın keskin olsun ki hemen doğransın ocağın güçlü olsun ki hemen pişsin
kızın ve bebeği aynı anda oyalayacak etkinlikler bul biri emerken diğeri ile sohbet et
mesela kızın kardeşine hikaye uydursun anlatsın vs
kızını uyutmak gibi bir durum varsa eşin uyutsun baba kız saatleri mutlaka olsun bebek büyüyünce de baba oğul saati de olacak da şimdi çok küçük
bebeğin ağlama saati varsa yani kısa kolik atağı o saatte eşin evde ise ona pasla
sende olsa da susmuyor zaten sen o arada başka şeyle ilgilen
bir de mutlaka kendine bir zaman aralığı belirle bu 15 dakika da olabilir ama o aralık senin olsun gece 12 de olsa da olur kimse sana bir şey demesin sen ister nete takıl ister dizi izle ister otur ağla ama o zamanın senin olduğunu bil
bebek büyüdükçe bu sürenin artacağına inan
mutluluk seninle olsun
Ben calistigim zamanlarda da bu böyleydi. Ikimzde aynı saatte evde oluyorduk ben demeden bi işe girismiyordu.illa ben söyleyeceğimNeden böyle diyorsunuz ? Bu kadın bu çocukları yanlız basına yapmadı. Çalışsa da iş sorunluluğu ayrı Babalık yapma sorunluluğu ayrı. Herseye hem ev işi hem yemek hem iki çocuk kadın nasıl yetişsin. Tamam adam da en azından mesela Kızın ödevini kadın yaptırıyorsa Bebekle erkek ilgilenir.ya da tam tersi. İşbölümü Olmalı. Ya da dönüşümlü Olmalı.
Işte tüm sıkıntı burda. Bende tip ki sizin gibi düşünüyorum.ama eşim sizin ornek ten gidecek olursam bizim evdeki bıçağın nesi var çamaşır makinesine ne olmuş kafasında. Baba kız saati filan deyince ben çok fazla dizi izliyormuşum böyle saçma sapan şeyler sadece tv de oluyormus
Bilirim. Zaten böyle adamlar genelde böyle olur.Ben calistigim zamanlarda da bu böyleydi. Ikimzde aynı saatte evde oluyorduk ben demeden bi işe girismiyordu.illa ben söyleyeceğim
Nasıl buyutmusler anlatayım. Misal kaynanam. Tam 8 tane doğum yapmış 7 tanesini bugüne getirmiş.eskiden çamaşırı elde yıkayan, tel süpürgeyle evi süpüren, bulaşıkları elde yıkayan, sık sık misafir ağırlayan, hatta aile büyüklerine bakan insanlar, 5-6 çocuğu hiçbir eş desteği olmadan nasıl büyütmüşler acaba....
o zaman çocuk yapmıyacak...
Zaten ödevini kendi yapıyor fakat sonunda kontrol edilmesi gerekiyor. Yanlışlarının düzeltilmesi ve anlamadığı konularda yardımcı olmak gerekiyor. Benim matematigim eşime göre daha iyi diye ılkokul matematigini adam bana pasliyor. Götür kızım annen baksın ben anlamam diyor. Anlamadığı için değil işine gelmedigi için. Sanki şimdi çocuklar trigonometri fonksiyon mu görüyor. Toplama çıkarma yani ne var bunda anlamayacak. Ben sorumluluk almak istememesine kiziyorumbizde çocuklar kuralsız yetiştiriliyor 24 saat anne peşlerinde...kızınız ödevini kendi yapmalı, odasını kendi toplamalı, anne gersinse, küçük bebekler tabiki ağlar...
şuan lohusasınız,hassas dönemdesiniz,eşinizle tartıştığınız için bu psikolojide olmanız normal,ben de eşimle tartıştığımda bütün kötü şeyler gözümün önüne gelir,kafamda kurar da kurarım, ama barışınca hepsi silinir gider, biraz sabredin bence,şuan zor dönemden geçiyorsunuz, zamanla her şey düzelecektir inşaallahDün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
Insallahşuan lohusasınız,hassas dönemdesiniz,eşinizle tartıştığınız için bu psikolojide olmanız normal,ben de eşimle tartıştığımda bütün kötü şeyler gözümün önüne gelir,kafamda kurar da kurarım, ama barışınca hepsi silinir gider, biraz sabredin bence,şuan zor dönemden geçiyorsunuz, zamanla her şey düzelecektir inşaallah
Bütün sorumluluğu birden yükleme güzel kardeşim teker teker alistircan. İlk neyi istiyorsun çocuğun dersi mi güzellikle şöyle benim şu işim var sen yaptirirmisin falan diye. Bir müddet ara ver sonra tekrar.sonra sıklaştırırsın. Eşin hiç sorumluluk almamış öğrenecekZaten ödevini kendi yapıyor fakat sonunda kontrol edilmesi gerekiyor. Yanlışlarının düzeltilmesi ve anlamadığı konularda yardımcı olmak gerekiyor. Benim matematigim eşime göre daha iyi diye ılkokul matematigini adam bana pasliyor. Götür kızım annen baksın ben anlamam diyor. Anlamadığı için değil işine gelmedigi için. Sanki şimdi çocuklar trigonometri fonksiyon mu görüyor. Toplama çıkarma yani ne var bunda anlamayacak. Ben sorumluluk almak istememesine kiziyorum
Ya inanirmisinz hamileyken birkaç kere kızın ödevlerini kontrol eder misin dedim. Aldı hemen baktı tamam kaldiravilirsin dedi. Bende iskillendim çünkü genelde birkaç yanlışı çıkardı beraber düzeltirim filan. Getir bi birde ben bakayım dedim. Çocuğun 4 _5 tane yanlışı var. Anlatabiliyormuyum. Bi iş yapmıyor yaptığı da baştan savma.Bütün sorumluluğu birden yükleme güzel kardeşim teker teker alistircan. İlk neyi istiyorsun çocuğun dersi mi güzellikle şöyle benim şu işim var sen yaptirirmisin falan diye. Bir müddet ara ver sonra tekrar.sonra sıklaştırırsın. Eşin hiç sorumluluk almamış öğrenecek
Siz niye kontrol ediyorsunuz sorumluluk vermiyorsun.herseyde kontrol etme bırak bir iki düzeltecek.azcik güven azıcık sorumluluk ver. Senin kontrol edeceğini biliyor adam zaten rahatYa inanirmisinz hamileyken birkaç kere kızın ödevlerini kontrol eder misin dedim. Aldı hemen baktı tamam kaldiravilirsin dedi. Bende iskillendim çünkü genelde birkaç yanlışı çıkardı beraber düzeltirim filan. Getir bi birde ben bakayım dedim. Çocuğun 4 _5 tane yanlışı var. Anlatabiliyormuyum. Bi iş yapmıyor yaptığı da baştan savma.
Kocanız sanırım Doğulu ve egosu çok yüksek ve o asla değişmeyecek bunu biliyorsunuz.Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum
Tek soru neden 2.cocuk bu adama?Dün geceden beri kara kara düşünüyorum. Ne yapsam nasıl etsem nasıl olur diye.
Öncelikle konum uzun.
Ben 9 senelik evliyim. Ilk okula giden bir kızım 1 aylık da bir oğlum var.
Eşimle memleketlerimiz arasında 1000 km den fazla bir mesafe var zira kafa yapısı olarak da öyle.
Eşim bildiğiniz saf şu katılmamis odun. Bu odunluklari yüzünden çok kavgalarimiz oldu. Evliliğin ilk yılları güç gösterisiyle geçti. Ben böyleyim biz böyleyiz ailem böyle vs arada kültür farkı olduğu için detaylica kendilerinj bana anlatmaya calistilar akillari sıra.
Beni resmen sindirmeye calistilar. Yeri geldi basarili oldular yeri geldi savastik. Çok kavgalar oldu. Ama ben bildiğimi okumaya devam ettim. Kendi dogrularimi haykırdım hep. Kendi dogrularim derken aslında hep olması gerekeni. Velhasıl kelam bu süreçte herkes kendince dersler aldı. Şimdi ailesi ile gayet mesafeliyim. En azından bu konuyu aştık. Fakat asamadigimiz daha nice konu var. Anlatmaya kalksam manas destanı çıkar. Özet geçecek olursam eşim eş olmanın baba olmanin eve para getirmekten ibaret olduğunu zannedenlerden. Ve bu durum beni delirtiyor artık. Oğlum çok sıkıntıli bir bebek geçenlerde bununla ilgili konu açmıştim.
Ve suan yanımda kimse yok. Evin işi kızın okulu bebek yemek vs. Hepsi bana bakıyor. Çünkü kocam olacak adam akşama kadar çalışıp ustune bir de oruç tutuyorum diye kendisine yılın en iyi adam ödülünün filan verilecegini düşünüyor galiba.
Çocuk doğduguundan beri hep beraber sofraya oturamadik dönüşümlü yemek yiyoruz. Tabi benimki 10 dakika onun ki yarım saat. Ve daha birçok şey. Sorun şu ki kendisi aşırı derece rahatına düşkün. Dün bebegin aşısı vardı bunu bildiği halde mesaj atıyor yemekte ne var birde şu tatlidan yapar mısın diye. Ben yapmasam belki birşey demeyecek ama bu mesaj bile beni geriyor. Çocuk zaten normalde durmuyor dün asidan sonra hiç durmadı. Sürekli ağlıyor. Kızım akşam iş çıkışı arıyor birşey istemek için arkadan bebegin sesi gidiyor ona ve kurduğu cümle aynen su ben gelene kadar onu uyutun. Sonra eve geldi çocuk tabi susmuyor altını açtı çocuk azicik çiş yapmış kızım bez getirdi cocugu bıraktı kalktı gitti bende cocugun altını niye baglamadin dedim diye kıyamet koptu. Neymiş bilmiyormus. Oysa geçen gün ben yanında yaptım ve bak böyle yapılıyor diye anlattım ve bana döndü dedi ki niye anlattin ki şimdi. Yani demek istiyor ki ne gerek var öğrenmeye zaten sen yapacaksin gibisinden.
Biz bez olayı ile başladık kavga etmeye o söyledi ben söyledim. Sanki çocuk başkasının cocugu yani bi bezini değiştirmek bu kadar mi zor ya. Ben artık onun bu sığ zihniyetinden bıktım nefret ettim. Ona gore bu kadın işi.
Herşeyde böyle çocuklarla ilgili evle ilgili herşeyde yaptığı bir işi insanin burnundan getirerek yapıyor ki çoğu şeyi yapmıyor.
Sorsan cocuklarini çok sever ama dışardan biri gibi olmasini istemiyorum. Biraz ilgi sevgi oyun yemek banyo vs bu tür igtiyaclarini da yapması gerekmiyor mu. Babalık bir paket bez almak mi. Lütfen soeyin. Ben akşamdan beri aglamaktan gozlerim sisti.
Asıl problemin başı benim ailem. Daha doğrusu babam. Eşimden 1000 kat daha gerikafa li. 9 senedir evliyim 1 kez beni arayipta ne yapiyorsun kızım demedi. Her kavgada beni ezdi. Bir gün Esi mi arayıp oğlum bu böyle olmaz ailene sahip çık demedi. Her zaman ona göre erkekler haklı. Tabi esimde bunun farkında ve ona göre kendisi bulunmaz hint kumaşı.
Ve ben herseyden o kadar çok bunaldım ki bazi zaman aklimi kaybetmekten korkuykrum. Gercekten cikar yol bulamıyorum. Herseye muhalefet bir koca hicbirseyle alakası olmayan bir aile ortada 2 çocuk. Bazı zaman diyorum ki herşeyi herkesi bırakıp gideyim. Ama bunun çok günah olduğunu biliyorum. Ve cocuklarimin bunu haketmedigini. Aslında ben böyle bir insan değilim ama hayatta herseyle tek başıma mücadele etmekten tutunacak bir dalim olmamasindan çok yoruldum tukendim bittim.
Mutluluk neden benim hayatımdan gecmiyor neden hep teğet geçiyor. Ailesi olmayanin iyi bir kocasi olur sahiplenir bende neden hiç biri yok neden. Ben neden bu kadar yalnızım.
Anlatmak istediğim daha o kadar büyük sıkıntılar var ki. Ama sonuç olarak hepsi de benim tek başıma mucadelemle çözülecek şeyler değil. Ben bu sorunların ortasında debelenip durmaktan başka birşey yapamıyorum. Ve debelendikce dibe batiyorum. Işin içinden çıkamıyorum.
Suan tek yapmak istediğim bu evden gitmek. Ama nereye ama nasıl bilmiyorum