Yani eskisi gibi olmuyor gerçekçi olursakBeni korkutmayın yaaKararsızız bizde 5 yıldır evliyiz çocuk olsun diye işten de ayrıldım ama korkuyorum eskisi gibi olamayız diye. Çocuk çok güzel ama çokta zor bi yanım istiyor bi yanım yok ne bilim ya. Rabbim sağlıklı versin
Tavsiye vermemiz gereken bir post değilEvet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.
Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.
Herkes çocuktan şikayetçiBeni korkutmayın yaaKararsızız bizde 5 yıldır evliyiz çocuk olsun diye işten de ayrıldım ama korkuyorum eskisi gibi olamayız diye. Çocuk çok güzel ama çokta zor bi yanım istiyor bi yanım yok ne bilim ya. Rabbim sağlıklı versin
Aslında evlenmek isteyen konulara evliler nasıl gelip amaan evlenip de napacan diyorlar ya aynı hesapHerkes çocuktan şikayetçi
Bir konu vardi ve o konuda eşim biyere gidecekse bana sorar demiştim hani baska planimiz var mi musait miyiz diye bana da sorar demiştim. Kimisi hic sormaz bunu da normal bulur birsey diyemem ama sirf eşim bana soruyor diye eşime hakaret eden üye vardi.Ne bicim erkekmiş oyle erkege saygi duyamazmiş gidecegini sormak omurgasizlikmiş şeklinde.
Eşime onca laf soyleyen o uyenin konularina denk gelmiştim "eşim beni takmiyor, dinlemiyor" seklinde açilmiş konulari vardi.
Kendilerinde olsun isteyip olmadiginda bu sekilde öfkeyle "ben zaten oyle irkek istemem o neymiş hayal kuruyorsun" moduna giriyorlar. Anca oyle katlanabiliyor ya da katlanamiyorlar bilmem.
Benim ne kardeşim ne de kocam öyle büyütülmemiş,siz nerde yaşıyosunuz merak ettim…eşimin anne ve babası öğretmen,eve kim önce gelirse gelip yemek yapmış,sofra hazırlamış,..kayınpederim yemek sonrası masa toplar,makineye atar,süpürge tutar.ben gelinim bir bardak çay istemedi kendi doldurur..eşim de böyle bi aileden evlendiğimizde yemek yapmayı bilmezdim o girerdi mutfağa…benden önce gelip yemek ve masa hazırlardı.babam çok becerikli değildir ama hergün kahvaltıyı hazırlar,çay demleme işi ondadır..kardeşim de öyle eşi çalışmamasına rağmen hafta sonu beraber temizlik yaparlar..eşim 45 yaşında bu arada kayınvalidemi çok sevmememe rağmen hep takdir etmişimdir oğlunu böyle yetiştirdiği içinişte bunu nasıl başardığını anlatması lazım. Yapılmış aldım diyor. Ayol hangi erkek aslan oğlum kaplan oğlum paşa oğlum kızlar sana kurban olsun diye büyütülmüyor. Sen otur annem ben çayını koyarım yemeğini getiririm hangi anne demiyor.( şimdiki anneler hariç)
her evliliğin oturması için belli bır zaman lazım , tabi eşinizin ve ailesinin tutumu ve karakterleri cok önemli . aynı zamanda sabır ve saygıda tabi,20 yıllık evlilğimde cok zor zamanlarda gecirdim ,aklımın karıstığı mutsuz oldugum ,monoton senelerde gecti, ama eşimi öyle cok sevdim ki hep sabırla bekledim güzel günleri ,12 seneden sonra öyle güzel bir biz oldukkı gecen seneleri telafi etmek için elimizden geleni yapıyoruz su anda.,insallah esinizde zamanla sizin değerinizi anlar ailesi ve kendi ailesi arasındaki dengeyi sağlar.ve bir not: cocuk olduktan sonra eş olmayı unutmamalı insan .bir kadın eşinden, bir adam sevdiği kadından ilgisini ve ihtiyaclarını karsılamayı bıraktıgı an evlilik bitme noktasına geliyor malesef. hakkınızda hayırlısını diliyorum ve boşanmamanın çözüm oldugunu düşünmüyorum ben (siddet , aldatma) vs yok iseEvet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.
Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.
Ben de küçükken sobalı evde oturuyorduk,annemin 1 gün soba kovası hazırladığını,boşalttığını görmedim.babam hazırlar,sobanın içine burakır çıkardı…annem sadece kibrit çakar yakardı…babam 70 yaşında hala annemin eli ayağı…çöp dökmek,ne alıncaksa kaç kere olursa olsun üşenmeden almak,annemi pazar çıkışı karşılayıp poşet taşımak , kahvaltı hazırlamak,çay demlemek babamın rutini ve seve seve yapar…yaz tatilinde kızıma her sabah tost yaptı kızım sadece onun elinden mızmızlanmadan kahvaltı yapıyor diyeBenim dedemin ciddi saglik sorunlari var suan ama eskiden dedem bazen aksam yemeklerini kendisi hazirlardi. Babannem uyurken sobayi yakardi sicak odaya uyansin diye her zaman. Ev işlerinde vs babannemi yordugunu, devamli kendine hizmet bekledigini hic gormedim.
Babam çok iyi bir koca degildi ama en azindan o da kendi yemegini yapan, ev işine el atmayi bilen biridir.
Ailemizin erkeklerini boyle gorerek buyudum ben aksi birini koca diye secip bunu kabullenemezdim.
Boşuna uğraşıyosunuz asla anlamayacakPasif mi bir adamAblacım evlenmişsin yontulmamış keresteyle kendini ikna etmeye çalışıyorsun iyi bir adam olduğuna ve bütün kocaların seninki gibi olduğuna anlıyorum ama üzgünüm değil.
Eşleriyle hayatı paylaşan adamlar da pasif değil, insan diyoruz o modellere.
Sanırım bazı insanlar görmedikleri şeyleri yok sayıyorlar . Ya da onunla yetinmeye çalışıyorlar. Arada bazi mesajlar vardı ki dehşet . Benim ailemdeki erkekler de böyle . Hatta esim ve abim daha fazlası . Annenize ve babanıza da uzun ömürler diliyorumBen de küçükken sobalı evde oturuyorduk,annemin 1 gün soba kovası hazırladığını,boşalttığını görmedim.babam hazırlar,sobanın içine burakır çıkardı…annem sadece kibrit çakar yakardı…babam 70 yaşında hala annemin eli ayağı…çöp dökmek,ne alıncaksa kaç kere olursa olsun üşenmeden almak,annemi pazar çıkışı karşılayıp poşet taşımak , kahvaltı hazırlamak,çay demlemek babamın rutini ve seve seve yapar…yaz tatilinde kızıma her sabah tost yaptı kızım sadece onun elinden mızmızlanmadan kahvaltı yapıyor diye
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?