Evet gerçekten merak ediyorum.Eşiyle arkadaş gibi olabilen,ortak zevkleri olan,hayatın müşterek olduğu,birbirlerinin hayallerine,isteklerine değer veren evlilik var mı? Ben kendi evliliğimden sonra inancımı kaybettim.Sorunlu bir ailede büyüdüm.Erken yaşta karşıma çıkan,beni sevdiğine inandığım ilk kişiyle evlendim.10 senedir evliyiz.2 çocuğumuz var.Aynı evde kendi halinde yaşayan insanlarız.O işten gelir bilgisayarının başına oturur takılır.Ben de işten gelirim yemek,çamaşır,bulaşık,çocukların ödevleri derken yatma saati.Eşim Cumartesi günleri çalışıyor ben evdeyim.Çocuklarımla vakit geçirirm birlikte gezeriz bazen yalnız da çıkarım arkadaşlarımla ya da kardeşlerimle.Pazar günleri klasik her hafta kayınvalideye kahvaltıya.Sonra pazar ,market alışverişi ve hafta içi için hazırlık.Çoğu zaman daraldığımı hissediyorum.Hep ayrılsam nasıl olur acaba diye düşünürken buluyorum kendimi.Ben istiyorum ki akşamları ailecek vakit geçirelim.Çocukların birinin ödevlerine de o yardım etsin.Her şeyi ben yapıyorum çok yoruluyorum ve sabrım kalmıyor.O zaman da sesim yükseliyor ve tartışıyoruz.Hep aynı döngü.Hayat bu mu,hayatı paylaşmak bu mu? Ayrıntıya girmediğim, zaman içerisinde beni yıpratan bir sürü şey oldu.Genel olarak bahsetmek istedim.Kıymetli yorumlarınızı bekliyorum.
Okuyan, yorum yapan herkese çok teşekkür ederim şimdiden.