Merhaba bu yazıda bir parça umut kırıntısı bulmak için açan ve yüreğinde oluşacak o minicik ışığa ihtiyacı olan güzel kardeşim. Ben “Olur da bir gün mucizemi yaşarsam benim gibi bir umut kırıntısı arayan herkese anlatacağım.” demiştim video çekmek istiyorum ama ne zaman yapabilirim bilmiyorum o yüzden en çok baktığım iki şeyden biri buradaki yazılardı anlatabildiğimce yazayım dedim…
2018 yılında evlendim. Evlenmeden önce adet döngüm anormal şekilde düzensizdi ama çok içine kapanık bir insan olduğum için böyle konuları asla ailemle konuşmazdım sorduklarında çok tepki gösterirdim halbuki ne saçmaymış. Ben yaşadığım bu durumu normal sanıyordum ama bir gün doktora gittiğimde tsh hormonumun çok yüksek olduğunu öğrenip bu yüzden regl olmadığımı anladım. İlaç kullanmaya başladım fakat yine anormaldi. Üstüne düşmedim ve sorgulamadım zamanla düzelir diye düşündüm. Evlendikten sonra her ay acaba hamile miyim diye düşünürken test yapmaya başladık fakat neyeq göre yapacaktım? Bir adet günüm yoktu her an olabilirdi ama ben bilinçsizce test yapıyordum. Bugün olsa yine yaparım çünkü anne olmak istemek çok başka bir duygu. Evlendikten 6 ay kadar sonra idrar yolu enfeksiyonu geçirince eşimle üroloji doktoruna gittik eşim kapıda “Acaba sorsam mı benim çocuk sahibi olmam konusunda tahlil için hangi doktora gitmem gerektiğini?” dedi. Tabiki soralım dedim ikimizde tam adresinde olduğumuzu bilmiyorduk. Ailelerimizle bunu konuşmuyorduk çünkü özel ve sadece bizi ilgilendiren bir konuydu. Doktor buraya geleceksin dedi ve hatta hemen girişimizi yapıp tahlil istedi birde merkez hastaneye spermiyogram için yönlendirdi. Eşim sonraki gün merkez hastaneye gitti ben yatıyordum çok sancım vardı enfeksiyon çok fazlaydı. Tahlil sonucuna internetten baktım ama anlamıyordum eşim aradı sonuç çıktı mı diye çıktı diyince sende bir bak sonuca ben de doktorun yanına gideyim dedi. O gün inanılmaz bir kar yağışı vardı ve yollar kapalıydı ama anne baba olmak için engel tanımıyorduk. Anlamadığım o sonuçlara bakarken internette hangi değerin ne olması gerektiğini araştırıyordum ki gördüğüm karşısında yıkılıp hemen kapattım. Eşim aradı baktın mı dedi sıra bekliyordu. Baktım ama anlamadım dedim doktora sorarsın diye ekledim. Eşim doktorun yanından çıkınca beni aradı açmakta zorlandım ama açtım. O an onu düşünüyordum çünkü benden daha çok yıkıldığını biliyordum. Ne konuştuğumuz kalsın içimizde ama bir imkansızlığa düşmüştük. Değeri azospermi olacak kadar değildi ama “Sizin doğal yolla bebeğiniz olamaz!” cevabını duyacak kadar üzücüydü. Anlamıştık sorun vardı. Sorunun kimde olduğunun bir önemi yoktu. Ama her karı koca gibi çocuğumuz olmasa da beni sever misin diye soruyorduk birbirimize. Çevremizde birçok kişinin bebeği oluyordu onlar için sevinirken kendimize kan ağlıyorduk. Her toplu bir ortamdan eve gelişimizde ya oradaki bebekleri severek geldiğimizden evde ölüm sessizliği olurdu ya da saçma sapan insanların saçma sapan cümlelerinden sadece hıçkırıklar duyulurdu. Eşim ailesine söyledi onlar da kabullenmekte zorlandı. Ben epey bir süre söylemedim onun kırılmasından korkuyordum. Ama bir süre sonra söylememi istedi. Bende üstü kapalı anlattım bir sorun var ve bebek sahibi olmamız zor diye. Maddi manevi ne lazımsa yapalım dediler. Ailelerimizden Allah razı olsun ama bir şey istemiyorduk sormasınlar bilsinler ama üstümüze gelmesinler istiyorduk. Eşim bir gün merkez hastanede tüp bebek bölümü olduğunu söyledi aradım sıra almadan gelin dediler gittik sırasız alamayız dediler çünkü ben tüp bebek bölümü ile konuştum sırasız gelin dediler demedim. O kadar yabancıydım ve o kadar zorduki bir de o gün hastanede eşimin bazı akrabalarıyla karşılaşınca tamam diyerek çıktım. Eşim çeşitli bitkisel takviyeler kullandı değeri biraz arttı o bize umut oldu. Aradan uzunca zaman geçtikten sonra ben yine tüp bebek merkezini aradım geldim ama böyle oldu dedim bizim yönlendirdiğimizi söyleyin dedi tamam dedim ve yine gittim. Söyledim. Öyle desen yaaa dedi sekreter kadın ben kimse duymasın isterken o bağıra bağıra anlatıyordu. Canı sağolsun. Adetliyken gitmem gerekiyordu buna daha çok üzüldüm çünkü adetim yeni bitmişti ve bir daha kaç ay sonra olacağımı bilmiyordum. 3 ay kadar sonra adet olunca koşa koşa gittim bir sürü tahlil aldılar ve bir dahaki adetimde gitmemi söylediler. Yine birkaç ay geçti ve adet olunca gittim. Muayene ettiler ve tahlillere baktılar ki o da ne…
Ben de polikistikover sendromu varmış ve ben zaten adet olmakta çok zorlanırmışım yumurtlayamıyormuşum ve bu yüzden gebe kalmam da çok zormuş. Üç kez aşılama denedik. İlkine başladıktan hemen sonra korona ortaya çıktı ve yumurtam gelişememişti hiç doz yükseltmeden tedaviyi bıraktık. Korona bitince arayacağız dediler. O esnada bende miyom oluştu ve önce histereskopi yapacaktık. Bende bazı bitkisel takviyeler kullandım adet sürem kısaldı yani daha erken olabiliyordum ama yine düzenli değildi. Bir yıl kadar sonra tedavilerin başladığını duydum hsg çektirirken tanıştığım ablalardan birinden. Koşarak gittim muayene ettiler ve miyom görünmedi bu yüzden hsg iptal oldu. Sonra tekrar aşılama için başladık ve olumsuz oldu. O kadar şartladım ki kendimi olacağına yıkıldım. Hemşire abla ahhhh canım hemşirem zaten yumurtan çok yaşın genç bir kere daha dene belki olur dedi o yüzden 3. aşılamayı denedim. Olmadı. Tüp bebek aşamasına geçtim. Yumurta olgunlaştırmalar başladı ama yumurtalarım zor olgunlaşıyordu. En sonunda tamamdı. Neredeyse 30’a yakın yumurtam olgunlaştı fakat hepsi dolu değildi. Yumurta toplama yapıldı 16 yumurta toplanmıştı. Çok sevindim. Günler zor geçti kaçının döllendiğini öğrenene kadar. O arada bu süreç beni yıprattı rahatsızlandım çok midem bulandı yumurta toplamadan sonra zor düzeldim. Ve mutlu haber geldi. 9 yumurtam döllendi ve kaliteleri çok güzeldi. Sevinçten ağladım. Fakat nerden bilebilirdim ki o embriyoların ne olacağını…
İlk transferim oldu heyecandan bayılacaktım. Rahmime koydukları an bir daha böyle bir mucize hissedemem diyordum asıl mucizemi bilmeden…
İlk transferim tuttu 7. gün pozitifi gördüm eşime söyledim yaşadığımız duygunun tarifi yoktu ama o gün kanamam oldu bebeklerim henüz tutunmaya çalışırken gitti. Bebeklerim dedim çünkü ikizdi biliyorum hatta eminim. Olmadı…
İki ay sonra ikinci transfer oldu ama ilk kayıp beni çok yıkmıştı. İkinci transferim hiç tutmadı. Bu beni daha da yıktı. Üçüncü transferde doktorum iğne verdi her gün progesteron vuruluyordum ve o kadar olması gereken bir gebelikti ki nasip olmadı hiç tutunmadı bile. İki ay ara ile 3 kez transfer olunca çok yıprandım ve yaz tatiline kadar beklemek istedim. Ve mucizem oldu. Bundan 1 yıl önce bu zamanlar ağlaya ağlaya istediğim evlat şimdi uyuyor yanımda. 2023 3 Mayısta sağlık ocağında 27.9 beta hcg ile hamile olduğumu öğrendim. Aslında test yaptım ama o kadar silikti ki hatta buraya da attım o kadar yok gibiydi ki ama var gibiydi de. Nasılsa yok ama bakayım bari kendimi kandırmam diyip kan vermiştim. O kadar inanmıyorum ki hastaneye bile gitmedim. Sağlık ocağında şok yaşadım eve gelene kadar kendimden geçtim. Çok erken öğrenmiştim değerim çok zor arttı yine burada konularda yazmıştım. Birde sağlık ocağında 34 çıkan değerim eşimin ısrarı ile hastenede kan verince 31 çıkınca tamam dedim gidiyor yavrum. Ne büyük hata. Sakın başka bir laboratuvarda kan vermeyin. Değerimin 2 kat artışını zor gördüm. Onu görünce kese görmeyi beklemek çok zordu. Sonra kalp atışı… Çok şükür hepsi oldu. Sonra bir gece kanamam oldu sabah doktora gidene kadar öldüm. Kalp atışını duyamazsam diye kendimi yedim. Çok şükür iyiydi oğlum. Kan uyuşmazlığımız vardı doktorum riske atmak istemedi ve iğne yaptık 28. haftada tekrar yaptık. Birde düşük önleyici iğne yaptı. Çok şükür doğuma kadar bir daha kanama olmadı. Fakat bu defa daha zor bir süreç başladı. Eşimin ailesiyle çok saçma ve anormal sorunlar yaşadık. Eşim çok üstüme geldi ailesi çok yıprattı beni. 5 yıl beklediğim mucizemi yaşarken bana hamileliği zehir ettiler. Bebeğime bir şey olacak diye çok korktum. Eşim normalleşti ama ailesi… Açıkçası yavrum dışında kimse umrumda değildi. Doğum yaptım babası torununu görmeye bile gelmedi. Doğduğundan beri iki kere gördü birinde biz gittik birinde de eşim götürdü. Neyse artık bunların bir önemi yok. Oğlum doğdu ve dünya umrumda değil. Üstelik oğlum dün tam 82 günlükken sünnet oldu. Ağrılarımız var ama geçecek… Demem o ki canım kardeşim inan doğum sancısı çekerken evlat hasreti çeken herkese ver Rabbim derken seni de söyledim senin için de istedim çünkü senin ne yaşadığını en iyi bilenlerden biri benim. Negatif olduğuna emin olduğun o testte zor bela ikinci çizgiyi hayali olarak bile görmek için verdiğin çabayı çok iyi biliyorum negatif olacaksa bile az da olsa umutlanmak sana nasıl ilaç gibi gelir çok iyi biliyorum. Rabbimize güven ve asla umudunu kesme. Olma ihtimali çok yüksek olduğu anda değil Rabbim istediğinde olacak sen ise o vakte kadar sabret. Evladın yokluğu çok zor çok iyi biliyorum ve dualarımdan seni eksik etmiyorum…
2018 yılında evlendim. Evlenmeden önce adet döngüm anormal şekilde düzensizdi ama çok içine kapanık bir insan olduğum için böyle konuları asla ailemle konuşmazdım sorduklarında çok tepki gösterirdim halbuki ne saçmaymış. Ben yaşadığım bu durumu normal sanıyordum ama bir gün doktora gittiğimde tsh hormonumun çok yüksek olduğunu öğrenip bu yüzden regl olmadığımı anladım. İlaç kullanmaya başladım fakat yine anormaldi. Üstüne düşmedim ve sorgulamadım zamanla düzelir diye düşündüm. Evlendikten sonra her ay acaba hamile miyim diye düşünürken test yapmaya başladık fakat neyeq göre yapacaktım? Bir adet günüm yoktu her an olabilirdi ama ben bilinçsizce test yapıyordum. Bugün olsa yine yaparım çünkü anne olmak istemek çok başka bir duygu. Evlendikten 6 ay kadar sonra idrar yolu enfeksiyonu geçirince eşimle üroloji doktoruna gittik eşim kapıda “Acaba sorsam mı benim çocuk sahibi olmam konusunda tahlil için hangi doktora gitmem gerektiğini?” dedi. Tabiki soralım dedim ikimizde tam adresinde olduğumuzu bilmiyorduk. Ailelerimizle bunu konuşmuyorduk çünkü özel ve sadece bizi ilgilendiren bir konuydu. Doktor buraya geleceksin dedi ve hatta hemen girişimizi yapıp tahlil istedi birde merkez hastaneye spermiyogram için yönlendirdi. Eşim sonraki gün merkez hastaneye gitti ben yatıyordum çok sancım vardı enfeksiyon çok fazlaydı. Tahlil sonucuna internetten baktım ama anlamıyordum eşim aradı sonuç çıktı mı diye çıktı diyince sende bir bak sonuca ben de doktorun yanına gideyim dedi. O gün inanılmaz bir kar yağışı vardı ve yollar kapalıydı ama anne baba olmak için engel tanımıyorduk. Anlamadığım o sonuçlara bakarken internette hangi değerin ne olması gerektiğini araştırıyordum ki gördüğüm karşısında yıkılıp hemen kapattım. Eşim aradı baktın mı dedi sıra bekliyordu. Baktım ama anlamadım dedim doktora sorarsın diye ekledim. Eşim doktorun yanından çıkınca beni aradı açmakta zorlandım ama açtım. O an onu düşünüyordum çünkü benden daha çok yıkıldığını biliyordum. Ne konuştuğumuz kalsın içimizde ama bir imkansızlığa düşmüştük. Değeri azospermi olacak kadar değildi ama “Sizin doğal yolla bebeğiniz olamaz!” cevabını duyacak kadar üzücüydü. Anlamıştık sorun vardı. Sorunun kimde olduğunun bir önemi yoktu. Ama her karı koca gibi çocuğumuz olmasa da beni sever misin diye soruyorduk birbirimize. Çevremizde birçok kişinin bebeği oluyordu onlar için sevinirken kendimize kan ağlıyorduk. Her toplu bir ortamdan eve gelişimizde ya oradaki bebekleri severek geldiğimizden evde ölüm sessizliği olurdu ya da saçma sapan insanların saçma sapan cümlelerinden sadece hıçkırıklar duyulurdu. Eşim ailesine söyledi onlar da kabullenmekte zorlandı. Ben epey bir süre söylemedim onun kırılmasından korkuyordum. Ama bir süre sonra söylememi istedi. Bende üstü kapalı anlattım bir sorun var ve bebek sahibi olmamız zor diye. Maddi manevi ne lazımsa yapalım dediler. Ailelerimizden Allah razı olsun ama bir şey istemiyorduk sormasınlar bilsinler ama üstümüze gelmesinler istiyorduk. Eşim bir gün merkez hastanede tüp bebek bölümü olduğunu söyledi aradım sıra almadan gelin dediler gittik sırasız alamayız dediler çünkü ben tüp bebek bölümü ile konuştum sırasız gelin dediler demedim. O kadar yabancıydım ve o kadar zorduki bir de o gün hastanede eşimin bazı akrabalarıyla karşılaşınca tamam diyerek çıktım. Eşim çeşitli bitkisel takviyeler kullandı değeri biraz arttı o bize umut oldu. Aradan uzunca zaman geçtikten sonra ben yine tüp bebek merkezini aradım geldim ama böyle oldu dedim bizim yönlendirdiğimizi söyleyin dedi tamam dedim ve yine gittim. Söyledim. Öyle desen yaaa dedi sekreter kadın ben kimse duymasın isterken o bağıra bağıra anlatıyordu. Canı sağolsun. Adetliyken gitmem gerekiyordu buna daha çok üzüldüm çünkü adetim yeni bitmişti ve bir daha kaç ay sonra olacağımı bilmiyordum. 3 ay kadar sonra adet olunca koşa koşa gittim bir sürü tahlil aldılar ve bir dahaki adetimde gitmemi söylediler. Yine birkaç ay geçti ve adet olunca gittim. Muayene ettiler ve tahlillere baktılar ki o da ne…
Ben de polikistikover sendromu varmış ve ben zaten adet olmakta çok zorlanırmışım yumurtlayamıyormuşum ve bu yüzden gebe kalmam da çok zormuş. Üç kez aşılama denedik. İlkine başladıktan hemen sonra korona ortaya çıktı ve yumurtam gelişememişti hiç doz yükseltmeden tedaviyi bıraktık. Korona bitince arayacağız dediler. O esnada bende miyom oluştu ve önce histereskopi yapacaktık. Bende bazı bitkisel takviyeler kullandım adet sürem kısaldı yani daha erken olabiliyordum ama yine düzenli değildi. Bir yıl kadar sonra tedavilerin başladığını duydum hsg çektirirken tanıştığım ablalardan birinden. Koşarak gittim muayene ettiler ve miyom görünmedi bu yüzden hsg iptal oldu. Sonra tekrar aşılama için başladık ve olumsuz oldu. O kadar şartladım ki kendimi olacağına yıkıldım. Hemşire abla ahhhh canım hemşirem zaten yumurtan çok yaşın genç bir kere daha dene belki olur dedi o yüzden 3. aşılamayı denedim. Olmadı. Tüp bebek aşamasına geçtim. Yumurta olgunlaştırmalar başladı ama yumurtalarım zor olgunlaşıyordu. En sonunda tamamdı. Neredeyse 30’a yakın yumurtam olgunlaştı fakat hepsi dolu değildi. Yumurta toplama yapıldı 16 yumurta toplanmıştı. Çok sevindim. Günler zor geçti kaçının döllendiğini öğrenene kadar. O arada bu süreç beni yıprattı rahatsızlandım çok midem bulandı yumurta toplamadan sonra zor düzeldim. Ve mutlu haber geldi. 9 yumurtam döllendi ve kaliteleri çok güzeldi. Sevinçten ağladım. Fakat nerden bilebilirdim ki o embriyoların ne olacağını…
İlk transferim oldu heyecandan bayılacaktım. Rahmime koydukları an bir daha böyle bir mucize hissedemem diyordum asıl mucizemi bilmeden…
İlk transferim tuttu 7. gün pozitifi gördüm eşime söyledim yaşadığımız duygunun tarifi yoktu ama o gün kanamam oldu bebeklerim henüz tutunmaya çalışırken gitti. Bebeklerim dedim çünkü ikizdi biliyorum hatta eminim. Olmadı…
İki ay sonra ikinci transfer oldu ama ilk kayıp beni çok yıkmıştı. İkinci transferim hiç tutmadı. Bu beni daha da yıktı. Üçüncü transferde doktorum iğne verdi her gün progesteron vuruluyordum ve o kadar olması gereken bir gebelikti ki nasip olmadı hiç tutunmadı bile. İki ay ara ile 3 kez transfer olunca çok yıprandım ve yaz tatiline kadar beklemek istedim. Ve mucizem oldu. Bundan 1 yıl önce bu zamanlar ağlaya ağlaya istediğim evlat şimdi uyuyor yanımda. 2023 3 Mayısta sağlık ocağında 27.9 beta hcg ile hamile olduğumu öğrendim. Aslında test yaptım ama o kadar silikti ki hatta buraya da attım o kadar yok gibiydi ki ama var gibiydi de. Nasılsa yok ama bakayım bari kendimi kandırmam diyip kan vermiştim. O kadar inanmıyorum ki hastaneye bile gitmedim. Sağlık ocağında şok yaşadım eve gelene kadar kendimden geçtim. Çok erken öğrenmiştim değerim çok zor arttı yine burada konularda yazmıştım. Birde sağlık ocağında 34 çıkan değerim eşimin ısrarı ile hastenede kan verince 31 çıkınca tamam dedim gidiyor yavrum. Ne büyük hata. Sakın başka bir laboratuvarda kan vermeyin. Değerimin 2 kat artışını zor gördüm. Onu görünce kese görmeyi beklemek çok zordu. Sonra kalp atışı… Çok şükür hepsi oldu. Sonra bir gece kanamam oldu sabah doktora gidene kadar öldüm. Kalp atışını duyamazsam diye kendimi yedim. Çok şükür iyiydi oğlum. Kan uyuşmazlığımız vardı doktorum riske atmak istemedi ve iğne yaptık 28. haftada tekrar yaptık. Birde düşük önleyici iğne yaptı. Çok şükür doğuma kadar bir daha kanama olmadı. Fakat bu defa daha zor bir süreç başladı. Eşimin ailesiyle çok saçma ve anormal sorunlar yaşadık. Eşim çok üstüme geldi ailesi çok yıprattı beni. 5 yıl beklediğim mucizemi yaşarken bana hamileliği zehir ettiler. Bebeğime bir şey olacak diye çok korktum. Eşim normalleşti ama ailesi… Açıkçası yavrum dışında kimse umrumda değildi. Doğum yaptım babası torununu görmeye bile gelmedi. Doğduğundan beri iki kere gördü birinde biz gittik birinde de eşim götürdü. Neyse artık bunların bir önemi yok. Oğlum doğdu ve dünya umrumda değil. Üstelik oğlum dün tam 82 günlükken sünnet oldu. Ağrılarımız var ama geçecek… Demem o ki canım kardeşim inan doğum sancısı çekerken evlat hasreti çeken herkese ver Rabbim derken seni de söyledim senin için de istedim çünkü senin ne yaşadığını en iyi bilenlerden biri benim. Negatif olduğuna emin olduğun o testte zor bela ikinci çizgiyi hayali olarak bile görmek için verdiğin çabayı çok iyi biliyorum negatif olacaksa bile az da olsa umutlanmak sana nasıl ilaç gibi gelir çok iyi biliyorum. Rabbimize güven ve asla umudunu kesme. Olma ihtimali çok yüksek olduğu anda değil Rabbim istediğinde olacak sen ise o vakte kadar sabret. Evladın yokluğu çok zor çok iyi biliyorum ve dualarımdan seni eksik etmiyorum…