bir gece rüyamda toprağın üzerinde uyandığımı gördüm iki dağ arasında bir yer soğuktu ve ağzımda iğrenç bir toprak tadı vardı,çevremde üzeri gazete kağıtlarıyla kaplı insan cesetleri vardı.
uyandım lavaboya koştum tad halen daha ağzımdaydı 2-3 saat etkisi geçmedi ve ben rüyadır dedim unuttum .....
ve tam 1 hafta sonra...
yıl 2000 tarih 6 mart bayram için eve gidiyorum
otobüste tam ön sırada bir anne ve kız ilgimi çekti kız annesini deli gibi öpüyordu sevgileri görülmeye değerdi ön sıralar komple askerdi ve 11 numarada ben vardım
bayram dolalayısıyla cam kenarında yer bulamamıştım ilkkez koridorda gidiyordum ve malum hastalıkla çok sıkıntılıydı
yanımda bir arkadaş vardı ona resmen yalvardım yer değişelim ne olur diye ama kabul etmedi önce sinir oldum ama daha sonra çok iyi arkadaş olduk ikizi varmış hemşireymiş kardeşini üniversitede okutuyormuş
felan filan neyse yol uzun gece oldu ben molalarda bile inmek istemiyorum hareket dahi edemiyorum sancıdan sabaha karşı bir mola verilmiş ben uyuya kalmışım sonrasında bir gürültü koptu çığlık sesleri halen daha kulağımda...
otobüsün üst kısmı üzerime çöktü ve camların patlamasıyla elimi yüzüme kapattığımı hatırlıyorum gerisini hatırlamıyorum...
ve uyandım aynı yer aynı manzara ve aynı korkunç tad rüya dedim ama üzerimdeki kanlar ve soğuk soğuk nefes alışım rüyanın gerçeğin ta kendisi olduğunu anlamamı geciktirmedi çünkü acıyordu...
ambulans yok çevreden geçen araçlar arabalarına alıyordu yaralıları sonunda bir araba aldı bizi ki ben daha şoktayım nasıl biniyorum ayağa nasıl kalktım hayal gibi neyse arabada yanımda oturan genç kızı da gördüm esra kolum dedi kolum diye ağlıyordu ben korkudan yüzüne bakamıyordum sadece ağlıyor ve dua ediyordum hastaneye gittik ellerim tırnaklarım yoktu boynum kesiklerle doluydu saçlarım kopmuştu tanınmaz haldeydim o arada bişey sanki hep yanımdaydı korkunçtu ama öyle çantam yanımdaydı benle geliyordu anlamıyordum otobüsten baygın çıkartılmışım sonrasında ellerim parçalanmış nasıl olurdu kendime gelir gelmez çantam dedim telefonu aldım ailemi aradım ve hala o çanta neydi anlamam doğrusu kurtuldum çok şükür ameliyat felan ufak izler kaldı boynumda ellerimde şimdi ama o gün yanımdaki o arkadaş benim kadar şanslı değildi kan kaybından vefat etmişti. ve o ön koltukta oturan yaklaşık iki yaşlarındaki bebekte askerlerde o kadar acıydı ki o kadar ızdırap çektim ki aylar ca kabus gördüm çığlıklarla uyandım ve yaşadığım için şükür ettim vee 2. hayatımda allah ın bana tekrar bir şans verdiğini biliyorum vefat eden ki çok yalvardım o arkadaşın yerinde olabileceğimi biliyordum bu olaydan şunu anladım vadesi yeten ölüyor ve daha sıram gelmemişti....