bu konuda yanlış düşünüyorsunuz. O daha çocuk. Onun aklı ile hareket etmeyeceksiniz. 1 hafta ister babasını 1 ay ister sonra alışır yeni düzene. Kaldı ki düzen değişince sizin de çocukla ilişkiniz değişecek. Yani yok öyle çocuk annesini istemiyor babasında kalsın. Öyle düşünmeyin. Ben çok çocuklarına odaklı bir anneyimdir ama böyle büyük kararlarda onların söz hakkı olamaz. Zaten velev ki boşandınız hakim de çocuğu size veriyor. Anne ancak ben istemiyorum babasında olsun velayeti derse babaya veriliyor, güç sizin elinizde.
Evet şu an kendinizi çok güçsüz hissediyorsunuz. Çocuğunuzla bağınızdan mutsuzsunuz. Eliniz kolunuz da bir şekilde bağlı. Çocuk kaç yaşında ki? Eğer 4 yaşının altındaysa bu yaşlarını hatırlamayacak zaten yani zamanınız var. Ama yaşı iyice büyür, sizden sevgi alamadığını, babanesinden kayıtsız şartsız sevgi aldığını hissederse geri dönüşünün olacağını sanmam.
Ben sınır koymanın sevgi sunmaya engel olmadığını düşünüyorum. Çocuğa hayır diyen de benim, teselli eden de benim bizim evimizde. “Hayır o bıcağı alamazsın!” Ağlar. Açıklarım. “Senin için tehlilkeli, çocuklar bıcakla oynamaz” ağlamaya devam eder. “Sarılmak ister misin?” Biraz daha ağlar, yaklaşır sarılır. Sonra yok bi kitap veririm, yok bi mandalina soyarız, bir yerden devam ederiz. Yani sınır koyuyoruz diye çocukla aramızı bozmak şart değil.