Ben de sizleri anladim kizlar=/Baya da benzer şeyleri yaşamışız.
Biz de gurbetçi amcalar ve çocuklarıyla aynı şeyleri yaşadık diyebilirim.
Şimdi noldu tepelerinde gezdirdikleri o insanların hiçbiri yüzlerine bakmıyor.
Çocukları amcasiyla yani babamla bayramlaşmaya çıkmıyor aynı mahalledeyken.
Aman neyse. Öyle işte.
Ben sizi çok iyi anladım.
Siz de beni anladınız.
Yolunuz açık olsun.
Ahh ahh o kadar iyi anlıyorum ki sizi. En büyük korkum annem gibi bir anne olmak. Ama sanırım bizim elimizde ben elimden geleni yapıyorum ve yapacağım da. En son köprüleri tamamen attım annemle en azından kafam rahat. Siz çok erken fark etmişsiniz annenizi benim ki yıllardır öyle bir yıktı ki hep ben haksızım zannederdim. Biraz kendin biraz da olaya dıştan bakanların yorumlarıyla açıldı gözüm. Dediğinize benzer bir olay yaşadım orta 1 veya 2 ydim. Üşütmüşüm yataktan çıkamıyorum tuvalete bile çok zor gidiyorum. Annem ve anneannem evde bütün gün tavla oynadılar. Sesleri yattığım odaya geliyordu. Akşam babam işten gelince farketti hasta olduğumu. Dr a götürdü. Halka tatlı canım istedi gitti aldı. Kendimi babam gelene kadar o kadar değersiz hissettim ki. Kedi yavrusu gibi yattım bütün gün . Mesleğinizi elinize alınca mesafenizi koyarsınız. Biraz daha sabredinMerhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
Annemin standartları maddi manada kötü değildi. Yani babamın orta bir geliri vardı ama bize yokluk cektirdi hep. Varken cekilen yokluk da, ayrı bir kötü oluyor. Ama bence asıl sorun evdeki acı odaklı yasanması idi. Mesela benim abim Baska, sehirde okurdu. Annem cok üzülğrdü. Her sofraya oturuşta acaba oğlum yiyor mu diye kederlenirdi. Biz cocuktuk. Gülüp oynayacak yasta iken matem dolu bir evde büyüdük. Matem yokken hem de. Hep üzüntüye acıya odaklanılmıltı bir de kavgaya. Babam kötü bir adam evet ama gün boyu yok. Baba yokken o evi eğlenceli kılabilirdi bence annem. O da babama doldurdu bizi. Yani ben 35 senedir annemin gelinlik altınlarının nasıl elinden alındıgını dinlerim. Hersey var hersey ama anlatır durur. İster ki biz de amcalara düşman olalım. Babam da öyle.Annenizin yaşam sartlari harika miydi peki
Kadinin enerjisi 40 inda sönmüşse vardir bir söndüren belki de.
Ayrica sadece cocuguna çiko alan yegenlerine almayan teyzeniz hakli degil ki anneniz doğru olani yapmış. Doğurmuş yikamis yedirmis içirmiş vb.kikiri de yapmasin varsın ev yükü çocuk yükü çok mu kolay.Yarin bir gun sizin de evladiniz sizi muhtemelen böyle gereksiz seylerle suçlayacak. Bu kadar nefret biriktirmeyin bence alin karsiniza hayattaysa konuşun o da açıklasın .Her insanin yaşam şartı yaşadıkları önemlidir. Sarılın unutun .Ummadıklarınız size zarar.
Bir de okula güzel gelmek makyaj yapmak zorunda değil hiçbir anne .Pis degil kokmuyor degil mi cok mu önemli güzellik.
Bir gun anne oldugunda annene benzemiceksin emin olMerhaba hanımlar birazcık içime dökmek mahiyetinde yazıyorum bu sebeple uzun olabilir okuyup akıl verirseniz gerçekten çok mutlu olacağım. Evin büyük kızıyım benim dışımda bir erkek kardeşim var annem 30 senelik memur. Yapı olarak sevgisini belli edebilen bir kadın değildir ve temizlik hastası. babasız büyümüş ve annesi yani anneannem de çok gaddar ve bencilbir kadınmış annelik etmediğini söyler her zaman. küçüklüğümden beri bir şekilde anlaşamıyoruz özellikle ergenlik dönemi fecaat idi. Hatta daha 12 yaşımdayken arkadaşlarıma annenizi nasıl seviyorsunuz ne düşünüyorsunuz bende öyle düşüneyim de seveyim diye sorardım hep, Aslında fedakar bir insandır erkek kardeşime hiç bana davrandığı gibi davranmaz onu da kucağına alıp öpüp koklamışlığı pek yoktur ama ona karşı davranışları yumuşaktır yapı olarak da böyle sert sanırım. Ama Dışarıda üniversite okuyordum uzattığım senem malum eve geldim covidden ötürü, 25 yaşındayım ve artık aklı selim düşünebildiğimi düşünüyorum kesinlikle anlaşabilen iki insan değiliz daha da kötüsü sevgisini hissetmiyorum halbuki bana iyi davrandığı zaman yani normal anne kız olabildiğimiz o benimle birazcık gülüp sohbet dedikodu ettiği zaman ben ona iki misli karşılık veririm.en basiti bir aydır nezleyim kardeşim hastalandığında ( o da 20 yaşında) ona ilaçlar verip bakarken iki haftadır ilaç içtiğim halde düzelemedim. Az önce yanında hapşurduğum için bana bağırdı uzaklaş benden koronamısın nesin iyileşmedin karşı koltuğa geç diyerek tişörtüyle ağzını kapadı, bende sen annemisin ki böylemi denir dedim kaÇ yaşına geldin ben napayım bütün gün evdesin bitki çayı yap kendine falan diyerek bir sürü şey söyledi üstüne babama söylerek ben haklı değilmiyim diye kendini haklı göstertti. Geldim odama ağlayarak sorgulamaya başladım ve en azından sizden tavsiye alabileceğimi düşünüyorum nasıl davranmam konusunda . Sorun benimle ilgilenmemesi değil de uslübu en azından ilaç içtinmi c vitamini al ya da neden düzelmedin vs şeyler söyleyebilirken bağırarak uzaklaş benden demesi bir anneye yakışır merhamette gelemiyor malesef bana. Bu şuan yaşanan en küçük olay bu ve bir sürü kavgalarımız çok olur. Mesela üst komşumuz teyzenin iki kızı var o kadar yakın ve arkadaş gibiler ki bir kere bağırtılarını duymadık oysa bizim ne kavgalarımız olmuştur, hatta küçük kızı evli olduğu halde haftada bir annesine gelir ve ben çok şaşırıyorum bu duruma sanırım evlensem ayda bir anca gelirim ki anneme böyle söylediğimde ise zaten gelme o kadar sık der . Ve Korkarım ben de ona benzeyeceğim Çünkü kardeşime de aynı şekilde davrandığımı farkediyorum yani sürekli bağırarak kızarak vs . Kendi çocuğuma böyle bir anne olmaktan çok ama çok korkuyorum anne kızın arkadaş olmasından yana değilim fakat böylesi inanılmaz zor, bana sürekli annen bile böyle söylüyorsa seni kimse çekmez acıyorum sana vb laflar ediyor. Ben de altta kalmıyorum ona onu sevmediğimi söyledim bikaç kez. Birlikte masumlar apartmanı izliyoruz ona söyleyemesem de kendimi o kadar görüyorum ki o cocuklarda. Bilinçaltımda Annem bile beni sevmiyor gibi düşündüğüm için brinin beni herşeyimle sevebilceğine bile inanamıyorum. Bilgisayar mühendisi olacağım inşallah iş bulduğumda evden ayrılmayı planlıyorum üç ay sonra, Fakat çok eksik büyüdüğümü ve ileride bu sevgisiz ve merhametsizliğin kendi anneliğimde de sorun olacağını düşünüyorum. Buraya kadar okuduysanız gerçekten çok teşekkür ederim tavsiyelerinizi yorumlarınızı bekliyorum
Bu da çok acı ya.Benim de ne annem ne babam hiç beni söyle candan sevmedi. Yani belki seviyprlardır da (babam sevmiyor bence o kimseyi sevemez) göstermediler. Bir gün güzelsin demediler. Bir gün sımartmadılar. Ben 10 yasındayken kuzenim o zaman 2 yasındaydı. Annem ona bayılırdı. Ne severdi ne oynardı. Ben o gün annemin aslında sevgisini gösterebildiğini ama bana göstermediğini anladım. Kuzenimin anne babası kuzenimi sımartırdı. Annem de onu. Yahu sen kendininkini tutsana yok annem de onu tutardı. Yılda bir hafta görüşürdük ama o bir haftalarda anladım ki bilmiyor değil yapamıyor da değil. Belki de babama olan kininden bize böyle bir tavır gelişmiş. Evlendim artık anneyim. Hala annemi affetmiyorum. Ben onun son cocuguydum. Ben büyüyünce artık işi gücü rahatlamıştı. Neden beni sınartıp bir kez bile sen cok güzel bir kızsın demedi hala aklım almıyor. Sonradan çok pişman oldu ama artık çok gec.
Annem de siz der bize.Bu da çok acı ya.
Benim annem bize göstermezdi sevgisini ama başka çocukları da sevdiğini hatırlamam. Çocukları ve hayvanları da sevmezdi. Eve kedi giriyor diye sinir oluyorum derdi. Ama o zamanlar mecbur çünkü fare girebiliyordu.
Beni babama benzetirdi kizarken.
Mesela derdi ki kaşların aynı baban gibi.
Hiyanetsin onun gibi derdi.
Kaşın da hıyanet insanın kaşı gibi derdi.
Bu ne demek ya ilkokul çağındaki bir çocuk için.
Yani yıllarca kaşlarımı inceledim durdum.
Nasıl oluyor bu diye.
Yani bakıyordum normal kaşlarım hatta çok muntazam ideal kaş tipi.
Neyse yani.
Dayak sadece sopayla olmuyor.
Bunlar çok yara açıyor insanda.
Almıyorsa veremiyor diyorlar da anneannem çok sevecen, sakin, kibar bir kadındı rahmetli.
Buna da bakmıyor demekki.
Benim annem de halası kılıklı ya da babannesi kılıklı derdi sürekli bana. Yüzüm büyük halama benziyor o yüzden. Bir de sanırım 4-5 yaşlarındayken seni sevmiyorum demişim anneme hatırlamıyorum bile. Sen küçükken böyle dedin bana seni dolduruyorlar hep zaten halası kılıklı der. Ha bir de ayak bileklerim kalın benim onun incedir. Hep ayak bileklerime laf eder. Sandalet ya da açık ayakkabı giyemem hala utanırım ayak bileklerimdenBu da çok acı ya.
Benim annem bize göstermezdi sevgisini ama başka çocukları da sevdiğini hatırlamam. Çocukları ve hayvanları da sevmezdi. Eve kedi giriyor diye sinir oluyorum derdi. Ama o zamanlar mecbur çünkü fare girebiliyordu.
Beni babama benzetirdi kizarken.
Mesela derdi ki kaşların aynı baban gibi.
Hiyanetsin onun gibi derdi.
Kaşın da hıyanet insanın kaşı gibi derdi.
Bu ne demek ya ilkokul çağındaki bir çocuk için.
Yani yıllarca kaşlarımı inceledim durdum.
Nasıl oluyor bu diye.
Yani bakıyordum normal kaşlarım hatta çok muntazam ideal kaş tipi.
Neyse yani.
Dayak sadece sopayla olmuyor.
Bunlar çok yara açıyor insanda.
Almıyorsa veremiyor diyorlar da anneannem çok sevecen, sakin, kibar bir kadındı rahmetli.
Buna da bakmıyor demekki.
Biz de öyle.Annem de siz der bize.
Aklınca evi ikiye bölmüş. Ben kardeşlerim babam ve baba tarafım. Siz...
İşin komiği halalarıma ve babannemlere düşmandı ama insanların buna yaptığı aman aman bir şey de yoktu. Her gelin kaynana görümce üçgeninde yaşanan şeyler yaşanmış. Ama yıllarca bize öyle bir anlattı ki ben evlenince bunların sıradan olaylar olduğunu anladım. Tek üzüldüğüm babama yazık olmuş. Adamın gençliği heba olmuş. 15 yıl önce boşandılar annem kendisi istedi. İyi ki boşanmışlar yoksa babama bir şey olurdu.Biz de öyle.
Hep siz bizim tarafa cekmemissiniz hepiniz babangil tarafı gibi soğuk merhametsizsiniz derdi eğer gönlünce birşey yapmadiysak.
E cocuguz yani oluyordu bazen isteksizlik demekki.
İşin ilginci kendi de sıcakkanli sevgi gösteren biri değildi ki yani.
Sırf babaannem ona çektirmiş babam da arkasında durmamış diye çocuklarına kizgindi.
Yani gücü bize yetiyordu herhalde.