Merhaba arkadaşlar,
Bu başlığa yazılmayalı uzun zaman olsada okunmayalı eminim bir kaç gün bile olmamıştır. Kendini burada yazılanlar gibi hisseden tüm anne adaylarımız eminim sayfayı gelip okuyordur, okuyacaktır. Bende yazılanları okudum, doğumların iyi geçtiğini gördüm, mutlulukları paylaştım sayfa sonuna gelincede kendimde bir şeyler yazmak istedim. Ben 11 sene boyunca aralıksız psikiyatri hapları kullandım, tabi bu süreçte çok dr'a gittim, çok hap değişti, 11 sene yaşı genç insanlar için tüm hayatı demek ve tüm hayatınız bunun üzerine kurulu ise artık birşeylere dışarıdan bakabiliyorsunuz. Henüz anne değilseniz ve olmayı düşünüyorsanız size önerim kesinlikle hapınızı bitirmeden hamile kalmayın, imkansız diye bir şey yok şunu bilin tabir caizse klinik vaka olunsa gene bu dönem geçer, gene geçer.. Ama zorluğu size olur, çok zorlanırsınız. Hapınızı birden bırakmayın 3 ay 20 mg 3 ay 10 mg 3 ay 5mg 3 ay 2.5 mg sonra bırakmak şeklinde yapın. Ama bu ayları ölçüleri siz gene kendi dr'unuza danışın. Yani çok değil karar verdikten sonra hapı bırakmanız 1 sene alır ve bu şekilde düzenli bırakırsanız hamileliğiniz daha rahat geçer. Ancak bizler gibi, benim gibi hapınızı azaltmadan hamile kalır ve ilk 3 ay için bile olsa hapınızı keserseniz artık bu yola girdiğiniz için neler yapılabilir bunlara bakın. İlk 3 ay da kullanan arkadaşlar var ve sağlıklı da doğum yapıyorlar ama elinizden geldiğince 3 ay bunları içmeyin. Bu riskleri almayın.Çünkü ne olursa olsun adı üstünde bu bir risk. Zaten ilk 1 ay belirtiler, sıkıntılar başlamaz. Dayanmanız gereken kalan 1-2 ay. Mümkün olduğunca dayanıp en kötü 3 aydan sonra dr'unuzla ilaç için görüşün. İlk aylar dayanamayacak gibi olduğunuzu hissedebilirsiniz, bende öyleyim ancak bilinmeli ki sadece hapın etkisi değil bu his. Hormonların ilk 3 ay boyunca bizlerle savaşı da böyle hissetmemize yol açıyor. Yani 9 ay böyle mi olacak diye korkmayın bilin ki 3 aydan sonra, hormonlar daha düzene girdikçe bu endişeler sıkıntılar bitmese de azalacak. En sağlıklı, en pozitif anne adayları bile bu süreçte perişan olabiliyorlar, duygu ve düşünceleri değişebiliyor, bizler birde hapı yani tedaviyi bırakan bireyler olarak elbette daha zorlanıyoruz. Ama bu zorlukları gene zaman aşacak, yazıları okuyunca görüyoruz ki nice çaresiz hisseden, bu dönem geçmeyecek diye düşünen, en karamsar, en üzgün, en umutsuz arkadaşlar bile doğuma yaklaşmış yada doğum yapmış ve mutlu, umutlu. Yani ne kadar kötü hissederseniz hissedin; bu bitmeyecek, ömrünüzünden ömür alacak bir dönem değil. Dönüp burda yazdıklarımızı okuyup güleceğimiz zamanlarda olacak. Karamsarlık bizim gibi kişilerin hastalığını tetikler, 1 hastaysak 10 zanneder, 10 yaşarız. Karamsarlıktan elinizden olduğunca uzak durun, umuyorum ki buraya güzel haberlerimizi de yazabiliriz. Kucak dolusu sevgiler..
