Manik depresyon (bipolar bozukluk) tedavisi gören hamileler.. Gelin birlik olalım..


üçrenkmaviciğim maddi kısmını ayarlar ayarlamaz mutlaka mehmet beye gideceğim o halde. sen şuan koruyucu tedavi olarak bişey kullanmıyor musun. volproat vb bişey ? hamilelikte kullanılabilecek ilaçlar olduğunu öğrenmek çok güzel :) ama ben gene de korkuyorum, sende ilaçları iyice araştır. hayırlısıyla bebiş haberini alırım inşallah, sizler bana umutsunuz...
 

tekrar merhaba baharım, sen hep uzun uzun yaz bana çünkü bu sıralar çok yalnız hissediyorum sende ilaç gibi geliyorsun bana. benim şuan geçmeye başladığım bu yoldan sen uzun zaman önce geçmişsin ve şimdi taaa ileriden durmuş bana fener tutuyorsun. bu benim için çok önemli çok değerli...
atakları nasıl anlayabileceğimi anlatmışsın cnm, mani ilacını artırmak gerektiğini söylemişsin. şuan dr un bana verdiği herhangi bir mani ilacı yok baharcım. sadece lityum ve gece 25 mg seraqu... içiyorum seraque ...i de bırakmak istiyorum aslında. son dönem ellerime titreme yapmasa lityumdan memnundum aslında ama dr a durumu söyleyeceğim bakalım ne diyecek.

zeynep'e de yazdığım gibi amiyane tabirle şu sıralar ayranı yok içmeye tahterevanla gider şeye misali mavim sen neyine güvenip evlilik hayali kuruyorsun ki diyorum kendime. hakkım olmadığına inanmaya başladım bahar. kendime hasta muamelesi yapmadığım zamanlarda hastalığımı unutup hayata adapte oluyorum ama sonra kendimi kandırdığımı düşünmeye başlıyorum. hastalığım gerçek onu yok saysam da (ilaçları içmek koşuluyla yok saymaktan bahsediyorum) gerçek benim hasta oluşum. günün birinde gene atak geçrme riskim var. ilk atakta şanslıydım. anneciğim benim şehir dışında olduğumu söyledi çevreye halbuki ben klinikte yatıyordum. ama evli olsam eşimin ataktaki halimi gördükten sonra benim hakkımdaki fikirleri kimbilir nasıl değişir. bilmiyorum. bu arada o aile ciddi çıktı yani evlilik meselesi gündemde olduğu için bende fırtınalar kopuyor umarım çok karışık yazmamışımdır ... yani özgürlüğüm elimden alınmış gibi, hastalıklı muamelesi görecek bir insana dönüşmüş gibi hissediyorum, sende de böyle olmuş muydu. hatırladığım kadarıyla sen de böyle bir özgüvensizlikle ilk evliliğini yapmıştın. demek ki bu hastalığı öğrenmek özsaygıyı, özdeğeri baltalıyor başlarda. peki ya sonra bahar sonra geçiyor mu ? bak ben sosyal yaşamda çok rahatım. zaten kimseye hastalığımı söylemek zorunda değilim, söylemiyorum gayet rahat iletişim kuran şen şakrak bir insanım, amaaaa özel hayatımı düşündüğüm an, düşünce felci geçiriyorum. çünkü o hasta yakını olmak zorunda kalacak kimse bunu kabul etmek zorunda değilki. reddettiği an beni kendimi çok kötü hissedeceğim. bu hastalık olmasaydı gayet rahat olacaktım, şimdi kendimi yanında çeyiz olarak hastalık götürmeye kalkan bir kız gibi hissediyorum bunu birinin çıkıp kabul edeceğini beklemek saçmalık gibi geliyor bana. ama mesela içinizden biri örneğin sen evliliğinden bu hastalığa rağmen anne olmayı başarmandan bahset bu bana çok doğal geliyor, ne var ki evlenmesi gayet normal vs. diyorum. ama bana gelince ne hikmetse, evliliğin e sini düşünmemesi gereken biriyim bana göre, anlatabiliyormuyum bilmiyorum
 
Selam arkadaşlar... Baharcım Zeynepcim beni merak etmeyin Rabbime binlerce kez şükürler olsun bu aralar çok iyiyim
Uyku problemim hariç.. Geceyi gündüz, gündüzü gece yaptım neden böyle oldu bilmiyorum..
Aman hiç önemli değil önemli olan iyi olayım da hiç sorun değil..


Mavim.. Sana bir kaç birşey söylemek istiyorum.. Çok umutsuzsun neden bu kadar üzüldüm gerçekten bu kadar umutsuzluğuna..
Canım belki ataklarını hiç geçirmeyeceksin bir daha belki çok çok seyrek olacak biliyorum çok zor
Heleki karşındaki insan sağlıklıysa bunu ona anlatmak belki çok ağır...
Ama lütfen kendini dermansız bir hastalığa yakalanmış gibi görme lütfen talihsiz olduğunu düşünme
Eşin seni öyle görürse görsün o senin eşin olacak o senin her halini herşeyini bilecek eğer o erkek seni seviyorsa ve zaten adam gibi adamsa sana herhalukarda destek olacak
Önce senin bu umutsuz psikolojinden kurtulman gerektiğini düşünüyorum...
Eşim bu zamana kadar dünyanın parasını verdi psikiyatrilere bir maaşla geçiniyoruz..
Bir kere de demedi yeter diye hep sarıldı saçımı okşadı geçecek dedi..
Bipolar anksiyete bozukluundan daha zor tahmin ediyorum ama
Benim ataklarımda azımsanacak gibi değildi.. Sabaha kadar uyutmayıp eşimide uyutmadım hamile olduğumu öğrendiğim gece..
Hava aydınlandı yürü dedim gidiyoruz çocuğu aldırıyoruz ve boşanıyoruz...
Nedeni ise aşırı derece de hamilelik korkumdu... Sabaha kadar titremiştim hiç durmadan... bununla bitmedi
3 ay boyunca ona işkence yaşattım resmen.. Bana dedi ben seni kaybediyorum aldıralım çocuğu tamam dedi..
Halimi bir görseydin ataklarım artınca sağa sola hiç durmadan yürüyüp bağıra bağıra ağlıyordum
Ama yapamadım çocuğu aldıramadım... Allah korkum vardı.. Eşime kıyamadım.. Bebeğe kıyamadım
Ve ilaçla hamileliğimi devam ettiriyorum
Bunları sana neden anlatıyorum belki içine umut olur diye
Sana Allahın izniyle hayırlı olacak eş zaten seni bırakmaz seni kriz anında görüp senden soğumaz
Evlenince ne hallerde görüyor insan birbirini bir bilsen :)
Lütfen bu düşünceyi kafandan çıkar ve sevdiğinle konuşmaya başla
Onunda duygularından emin olunca anlat ona...
Vız gelecektir ona bu hastalık göreceksin :) Şansın bol olsun...
Bu arada hastalığını eşinin ailesinin bilmesi gerekmez bence eşin bilsin ve kabul etsin yeter....
 
Son düzenleme:
Arkadaslar Merhaba,

Internette arastirma yaparken bu topigi buldum ve yazdiklarinizin hepsini okudum hemen uye olup bende mucadeledimi paylasmak ve sizlerle fikir alisveririnde bulunmak istedim.
Benim hikayem ise gecen sene nisan ayinda basladi.Uzun sure bebek denemelerimizin sonrasinda hastaneye gittigimizde normal yollarla cocugumuzun olmayacagini tup bebekle ise sansimizin oldukca az oldugunu ogrendik.O gun sadece deli gibi agladim.1 hafta uzgun ve aglayarak gecti.Bir hafta sonrasinda sabah 5 de birden bire uyandim,titriyordum ve nefes alamiyordum.Ilk once kalp krizi geciriyorum zannettim,beynim uguldamaya basladi ve deliriyorum zannettim.Avaz Avaz bagirmaya aglamaya basladim.Esim hemen beni acile goturdu,diazem vurdular ama banamisin demedi.Deliriyorum diye bagiriyordum surekli.O gun hep yatakta resmen yasam mucadelesi verdim.Intihar etme iyice kafama yerlesmeye basladi ki annem hemen yanimiza geldi.Bu arada ben ailemden baska sehirde yasiyorum.Ataklarim azaldi ve tup bebek denemeye karar verdik.Tedavim Istanbulda olacakti.Bu arada bende devam eden muthis bir ic sikintisi devam ediyor...Tedavim basladi,transfer yapildi.Surekli dinlemem gerekiyor tabi ama ben muthis kotu olmaya basladim.Verilen hormanlarin etkisi ile ataklarim ikiye katlandi.Gunluk hayatima devam edemeyecegim sekildeydim.Sabahlari 5 de uyaniyordum,surekli kusup aglayip bayiliyordum.O zaman anladim depresyon gecirdigimi ve durumumun hicte ic acici olmadigini.Bu sefer bebek tutunmasin diye aglamaya basladim,hamilelik korkusu sardi beni.Tedavi gormem gerekiyordu cunku.Ve hasil bebek tutunamadi.Yasadigim sehre geri donduk.Sabah uyandim ve uyusmaya basladim yine deliriyorum zannettim.Esim hemen isten geldi ve beni hastaneye goturdu..Acil hemen psikiyatrist bolume nakletti ve hastaneye yatisim gerceklesti.10 gun hastanede yattim ve cok iyi geldi.Teshisim major depresyon ve yogun anksiyete bozuklugu.Ilaclarimi kullanmaya devam ettim ve neredeyse bir daha hic atak gecirmedim.

Artik kendimi gayet iyi hissediyorum ve tup bebek tedavisine hazirim sanki.Ilaclarimi azaltarak birakma surecine girdigimizde ataklarim yavas yavas kendini hissettirmeye basladi.
Doktorumla uzun konusmalarimiz sonucunda ilaclar ile tedaviye baslamaya karar verdik.Ilaclarim degisti.Suan selectre kullaniyorum ama bu ilac inanilmaz iyi geldi.

Subatin 15 inde tekrar istanbula gidiyorum.Sanirim hamile kalsam da ilaclarla devam edecegim.Bu yolculukta benimle olursaniz cok sevinirim.Gelismeleri buradan paylasacagim.Hepinizin dualarina ihtiyacim var.Benimde bebegim olacakmi bilmiyorum ama olursa benim ilacimin bebegimin olacagini cok iyi biliyorum.Biraz uzun oldu kafanizi sisirdim kusura bakmayin.
 

Ece çok geçmiş olsun... Bende ilaçla devam ediyorum hamileliğime.. Eminim doktorun iyi bir ilaçta karar kılıp rahat bir hamilelik geçirmeni sağlayacaktır..
İnşallah birdaha hiç atak geçirmez ve Allah nasip ederse güzel bir hamilelik yaşarsın.. Eğer kendini iyi hissediyorsan bebek çalışmalarına başlaman senin içinde eminim çok iyi olacaktır..
Belki de hamilelik sana çok iyi gelecek.. Güzel haberlerini bekliyoruz... :)
 

Melekcım cok tesekkur ederım ıyı dıleklerın ıcın.Sen ne kadar suredir bu rahatsizlikla mucadele veriyorsun ?
 
ece1979 .!.:
Melekcım cok tesekkur ederım ıyı dıleklerın ıcın.Sen ne kadar suredir bu rahatsizlikla mucadele veriyorsun ?
Genişletmek için tıkla...

Yaklaşık 10 senedir yani 17 yaşından beri.. Ben ilk olduğum zamanlar çok kötü olmuştum ilaçlara başlayınca düzeldim
Heyecanımı hiç kontrol edemiyorum ben ataklar için bu çok büyük bir tetikleyici oluyor..
Bu sebeple mutluluğun fazlası bile yaramıyor malesef.. İlaçları her bırakışımda hep tekrarladı ama hamilelikteki kadar ağır ve uzun sürmemişti..
Neyse ki artık daha iyiyim.. Bebişim benden daha mücadeleci çıktı.. :) Bu kadar strese bana sıkı sıkı tutundu çok şükür..
Ama ne yaşadığımı bir ben biliyorum geçen işkence gibi 3 ayı.. Her gün her saati..
Tabi bunun üstüne depresyonda eklenince çok kötü oluyor.. Rabbim bir daha yaşatmasın..
İnşallah güzel günler bizleri bekliyor.. En önemlisi de sağlıklı evlatlarımız olur kucağımıza alabiliriz inşallah onları..
 



Hamılelıkte ılac kullanmana ragmen ataklarmı gecırdın? bu hastalik gecmiyor demekki,omur boyu cekecekmiyiz bunu.bir arkadasimda depresyon gecirdi fakat ilaclarla 6 ayda eski haline dondu suanda ilaclari birakti ve cok iyi.bebegin saglicakla gelsin kucagina insallah.
 
Mavim 1453 şu anda koruyucu olarak iki valporat kullanıyorum ve diğer iki ilacı(nor...5mg,larg....100mg ve yan etkiler için koruyucu sorm....)kendimi hiç bukadar iyi hissetmemiştim umarım sende biran önce toparlarsın hiçbirşeyden korkma kafanı endişe ve kuşkularla veya varsayımlarla karıştırıp kendini daha fazla hasta etme yeterki hiç birşeyi söylemekten korkma hiç beklemediğin insanlar neleri kabul ediyor, kendini defolu görüp, kendine eziyet etme....
 
canım yaşadıklarına çok üzüldüm, sanırım şuan 3 aylık hamilesin, bu süreçte güzel haberlerini alarak var olmayı umuyorum. söylediklerinde haklı olduğunu biliyorum, fazla karamsarım belki, ama benim çevremde insanların birbirlerinin zaaflarını nasıl yüzüne vurduğunu gördükçe kimseyle paylaşamadığım bu rahatsızlığı paylaşmak zorunda kaldığım an kırılacağımı hissediyorum. bunu insanlar bana hissettiriyor inan yoksa bak sizlerle nasıl paylaşıyorum yaşadıklarımı, yani sizler gibi bireyler olsa çevremde bu tür korkularım endişelerim olmayacak. ama maalesef yok
 

tam olarak hissettiğim şeyi anlatmışsın, kendini defolu görmek, tam manasıyla bu işte üçrenkmavi
 

kaç gündür senden haber alamadım umarım herşey yolundadır, merak ettim baharım
 
Canlarım... Modemim arızalı, size komşudan yazıyorum, pazar günü yeni modem alana kadar hepiniz Allah'a emanet olun, en geç pazartesi görüşürüz kızlar, yeni arkadaşa da hoşgeldin diyorum.. Herşey yolunda merak etmeyin.
 
baharcım seninle aynı kaderi paylaşıyoruz :) bizimde modem arızalıydı yaptırdılar bende giremiyordum ayyy sanki bir eksiklik vardı hayatımda nasılda alışmışım buraya :) yeni gelen arkadaşada hoşgeldin diyorum Allah gönlüne göre versin inş. hepinizi öpüyorum görüşmek üzere...
 
Selam kızlar, yeni modemimiz hayırlı olsun, beni özlediniz biliyorum çünkü bende sizi özledim hem de çok... Eski arıza yapan modem artık çöpte :))
Bu arada sayfamız hareketlenmiş.. Ece'ciğim gelmiş ki birazdan ona yazacağım, sonra bakıyorum mavim'in morali düzelmemiş, birazdan hepinize ayrı ayrı yazacağım.. Buradan herkese güzeeel bir pazar günü diliyorum.. Bugün kendimi çok iyi hissediyorum, güzel uyudum da ondan sanırım. Dilerim hepiniz iyisinizdir.. Şahane bir haftasonu sizinle olsun.. Sizi seviyorum..
 
Aramıza hoşgeldin sevgili Ece..Hayırlı haberlerini inşallah alırız en kısa zamanda, bence olmuştur bu iş. Tabiiki tedavi sırasında verilen hormonlarla psikolojik dengen şaştı, bu durumu çok iyi biliyorum. 19 yaşında bana POS teşhisi yani polikistik over sendromu teşhisi konmuştu. O zamana kadar belirli bazı sıkıntılarım vardı psikilojik olarak ama henüz durumum tavan yapmamıştı. POS için 6 ay süre ile hormon tedavisi gördüm ve sonuç olarak POS geçti ama ilk mani atağım ile tanıştım. Yani tetikliyor, kesinlikle. O dönemden bu yana korunma olarak kesinlikle doğum kontrol hapını seçmedim. Biliyorum çünkü dokunacağını. Neyse boşver benş güzelim, önemli olan şimdi senini güzel haberlerini alabilmek... Sabırsızlıkla bekliyoruz. Ben bebeğin tuttuğunu 3. gün anlamıştım. Hemen göğüslerimde bir sızlama, bir halsizlik, bir uyku hali olmuştu. Kesinlikle anlamıştım da herkes benimle dalga geçmişti, yok canım diye. Ama ben biliyordum. İnsan kendini anlamazmı.. Sende varmı bir değişiklikler... İnşallah herşey yolunda gider, bu yolculukta ve annelik yolculuğunda hep yanında olacağım, tekrar hoşgeldin...
 
Baharım hoşgeldin iyi ki geldin.. Ben yine kötüyüm 2 gündür..
Eşime dedim doğurayım beni hastaneye yatırın
Lohusalık depresyonuna girersem ya daha kötü olursam diye korkmaktan kafaya takmaktan daha kötü oluyorum...
Birde ilaç kullanıyorum.. Çok zorlanıyorum Baharım çok zorlanıyorum...
Bebeğime çok üzülüyorum etkileniyor diye gözyaşım hep gözümde bekliyor..
 
Canııım, geçmiş olsun, geçecek te biliyosun, hiç ilaçlarını kesmesen de, gebelikte bu dalgalanmalar çok normal, aslında her hamile bu sıkıntıları yaşıyor, ama bizler biraz daha şiddetli yaşıyoruz. Eğer lohusalıkta süt vermek amacı ile hastanede ilaçlarını birden kesmezlerse kötüleşeceğini sanmıyorum. Benim tüm ilaçlarımı hastanede birden kestiler, sen buna müsade etme, olurmu. Sonuçta mama ile de süper büyüdü oğlum ve yaşıtlarından çok daha ileride boy ve kilo olarak, boşuna inatlaştılar benimle, olan bana oldu.
Sonra ağlamak gelirse içinden ağla, eğer içine atasan farkında olmadan kendini kasarsın, ağlayınca hiç olmazsa rahatlarsın. Bu arada uykuların nasıl? İştahın nasıl tatlım? Bol bol yemek ye, hiç lokmanı sayma, ben 11 kilo aldım ve 3 kişilik yememe rağmen 6 ay dolmadan verdim, boşver ye gitsin.
Senin üzüntünü bebek hisseden diyorlar ama Rabbim onu kesenin içinde herşeyden koruyor, öyle üzüntülerle karşılaşan insanlar var, yakınlarını kaybedenler var hamilelik sürecinde, bebek eğer hayata sağlam tutunmuşsa annesi gibi birşey olmuyor, Rabbim koruyor, sen hiç evham yapma...
Evlenirken eşime aynen şöyle dedim.." ben hergün saat 14:00 te yani öğlen ikide kalkıyorum, sabahları sana nasıl kahvaltı hazırlayacağım" dedim şimdi her sabah 6:10 da kahvaltı yatağına hazırlanıyor......
Sonra ben nasıl anne olacağım çocuğa bakamam dedim, doğumun ertesi sabahı yataktan kalktım bir alt değiştirmem var ki hayatımda ilkti, zannedersin 3. çocuk:)) Yani diyeceğim o ki, insan hangi konuda "yapamam" diye endişe ediyorsa en güzel onu yapıyor, çünkü iyi yapamayacağını zannederek o konuya farkında olmadan daha çok eğiliyor.. Doğumdan sonra atak geçirmeyeceğini düşünüyorum, çünkü ataklar genelde bizi hep durağan haldeyken, yani amaçsız ve biraz da fazla düşünen, ince eleyip sık dokuduğumuz zamanlarda daha çok yakalar. Oysa doğumdan sonra müthiş bir heyecan, bir yenilik gelecek hayatına.. Bebeğin hareketlerini, uyuyuşunu seyrederken senin aklına atak matak gelmiyoooor, inan bana, ilk aşk gibi birşey olacak, tüm hücreler yenileniyor, ama dikkattt ilaç kesmek yok tamam mı.. Yani doğumdan sonra hayatın tamamen değişiyor. Bu nedenle bu yıl hiç şiddetli atak yaşamadım. Öyle esti geçti.. 3-4 gün.. Oysa eskiden öylemiydi.. en az 1 ay...
O nedenle şimdiden doğum sonrasını kurmak yok, çünkü ben hamileyken doğumu hep kurdum kafanda aşırı büyüttüm oysa ki inanılmaz kolaymış, epidural sezaryen oldun, sezercik yaptılar beni:)) İnanılmaz rahat, herkese tavsiye ederim.. Bak boşuna kurmuşum, demek ki önce neyi bırakıyoruuuuz, başımıza kötü birşey gelmeden, ya gelirse diye evhamlanıp kendimi boşu boşuna yıpratmayı, kurmayı bırakıyoruz.. Negatif düşüncelerinin hepsini bir çuvala koyup boğazın sularına bırakıp kendimizi ferahlatıyoruz. Çünkü doğum sonrası hayatının nasıl değişeceğini sana anlatmaya kelimeler yetmez.. Onu ancak yaşaman gerekir.. Hani milattan önce milattan sonra var yaa, annelik öncesi ve annelik sonrası.. Bu gerçek.. Bak Ceren ve Nil'in sesi soluğu çıkmıyor, hiçbiri kötüyüm diye yazmıyor, al sana 3 örnek, canlı canlı, geçen sene Ceren'lede böyle yazışıyorduk, aynılarını söylemiştim. Ve çıktı :)) Ceren ve Nil'de hamilelikleri boyunca zor günler geçirdiler, ama doğumdan sonra maaşallah iyiler.. Sen de öyle olacaksın.. Şimdi içindeki tüm sıkıntıları ve negatif düşünceleri bir çuvalar koyup bana gönder, buradan denize salarım ben onları bir daha seni rahatsız edemezler :)) Canıım, bunları okuyunca kendini iyi hissedeceksin, Sana tavsiyem, yarın müsait olursan bir bebek mağazasına git, minicik kıyafetleri görünce, minik pembe çoraplara falan bakınca için açılacak, ve kendini 3 saatin sonunda süper hissedeceksin, sakın kendini eve kapatma... Seni öpüyorum sevgili Meleğim.. Kızına söylerim, bu birkaç gün içeride kulağına walkman takar, ve senin dediklerini hiç duymaz :)) Sen endişelenme yeter..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
bipolar mı borderline mı olduğumu anlayamıyoruz
Yorumlar
1
Görüntüleme
861
ginaknows
G
A
Yeni hamileler ve düşük sonrası hamile kalmak isteyenler için!
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
13K
beyzanurrrr
C
Beni Depresyona Sokan Kalkık Burun Estetiğim
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
10K
nurrrse01
N
D
  • Kilitli
DİŞ'Lİ YAK'AR'IŞIM İÇİN LÜTFEN BİR'LİK OLALIM
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
8K
MuneMune hesabı doğrulanmış üye.
C
Çocuk ile boşanma
7 8 9
Yorumlar
175
Görüntüleme
28K
ema1
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…