Manik depresyon (bipolar bozukluk) tedavisi gören hamileler.. Gelin birlik olalım..

Canlarım, sizi de unutmam mümkün değil, umarım iyisinizdir. İkiniz de Allah'a emanet olun kızlar... Kendinize iyi bakın şekerlerim.. Kız Melek canının çektiği birşey olursa söule kııız, yapıp gönderiveririm kargoyla, nişanlıyken eşimin iş yerine kargoyla 4 kilo kurabiye yapıp kilitli saklama kaplarıyla göndermiştim, sana da yapayım mı? Yesin onu teyzesssi, yessin onu teyzessi.:))
 
Baharcığım çok teşşekkür ederim manevi desteğin için... Bu süreçte yanımda olacağına dair hiçbir şüphem yok ... Gönlün o kadar zengin ve iyilikle dolu ki herkese bir ışık olmak için yetiyor... Hamilelik haberini belki de herkesten önce sizinle paylaşmak ve süreçten sizi de haberdar etmek için ben de sabırsızlanıyorum . Mart ayını heyecanla bekliyorum. Bu arada merak ettiğim sorulardan birini yanıtlamışsın ve yeterince aydınlatıcı olmuş teşekkür ederim. Ben de annemi yanımda istiyorum o zamanlar çünkü hastalığımda benimle birlikte uykusuz kalan ve bu sürecin içine zamanında dahil olan biri olduğu için...Eşimin ailesi durumumu bilmiyor emziremezsem bu durumu açıklamak için uğraşmak istemiyorum.Ayrıca bu dönemde bana moral verecek kişilerin yanımda olmasını istiyorum , eşimle de bunu şimdiden konuşuyorum.

Canım , ben bugüne kadar yani on yıldır hiç atak geçirmedim ve yaklaşık beş yıldır düşük dozlarda ilaç alarak devam ediyor tedavim .En son İzmir'de gittiğim prof. ilacımı "B"grubu bir ilaçla değiştirdi ve bu tedavinin ömür boyu süreceğini söyledi. Aslında bu dozlarda hayatımı devam ettirmem ve hiç atak geçirmemem doktorlara göre sevindirici bir durum.Hamileliği de çok istediğim için sanki bana iyi gelecek bebek fikri kendimi iyi hissettirecek gibi geliyor. Düşündüğümde sevinçle doluyor içim...

Canım, sen hamilelik süresince hiç atak geçirdin mi? Geçirdiysen nasıl başa çıktın? Bir de korkularım arasında bu hastalığın ırsı olduğunu bilmek . Doktorum çocuk sahibi olun , olmama ihtimali de var demişti.Ben şimdilik kötü düşünmek istemiyorum.Çünkü diğer hastalıklarımın da bebek de olabilme ihtimali yüksek.
 

merhaba üçrenkmaviciğim haklı ve çok güzel tavsiyelerde bulunmuşsun bunun için çok teşekkür ederim. hastalığımı birileriyle paylaşma konusunda günün birinde daha rahat hissedebilecek miyim bilmem ama dediğim gibi şuan hiç öyle hissetmiyorum. ben bu hastalığa yakalanmadan evvel psikiyatride yatarak depresyon tedavisi gören bir arkadaşımın arkasından neler söyleniyordu bir bilsen. insanların bu gibi tavırlarını çok uzun zaman önce görmüş biri olmasam şimdi bu hastalık gelip beni bulduğunda belki çok daha rahat olurdum inan. ve inanır mısın benim şuan ki dr um bile bana hastalığından herkese bahsetme dedi. ama ekledi, evlenmeden önce eşine söylemek zorundasın. sosyal yaşamda tanıdığım beni olduğum gibi görüp beğenen birine ama ben bipolarım haberin olsun nasıl denir bunu bilmiyorum. dr mehmet beyi tavsiye etmişsin cnm, ama maddi durumum elvermediği için şuan devlet hastanesinde devam ettiriyorum tedavimi. senin ve baharın dr u sanırım mehmet bey. ikiniz de memnunsanız ben de ilk fırsatta gitmek isterim elbette.
muayene ücreti ne kadar alıyor üçrenkmavi ?
 

merhaba baharcığım, anlayış sevgi dolu satırların bana ilaç gibi geliyor. belki yazmışsındır ama konunun tüm sayfalarını okumadım o yüzden merak ettim, kaç yaşındasın ? sanırım bebiş 1 yaş civarında, bunları neden merak ediyorum biliyor musun örneksiniz siler bana, ama ben bu hastalıkla birkaç ay önce 35 yaşındayken tanıştım şimdi 36 yaşındayım ve yaşım zaten sağlıklı anne adayları için bile geçmeye başlamışken, bir de birkaç yıl koruyucu tedavi görme zorunluluğunu da eklersek çoook geç kalacağımdan endişeleniyorum.
umarım yazdıklarım karmakarışık olmamıştır :)

kendinde iyileşme hissediyor musun diye sormuşsun, zaten atak esnasında berbat haldeydim ama atak geçtiğinden beri gene 35 yıllık eski mavim1453 üm . yani hastalığımı reddediyor değilim ama özel hayatım konusunda yoğun endişelerim var. ya evlendikten sonra atak geçirirsem eşim beni öyle gördükten sonra tekrar sevebilir mi vs. korkularım var çünkü ben psikozlu bir atak geçirdim. boynum kırıldı benim diye hastane hastane dolaştım. röntgenler çektirdim.... hatırlamak bile çok üzüyor beni, meğer bipolarmışım ve atak geçiriyormuşum lityumun yanında seraq....25 mg verdi dr. hastaneden ilk çıktığımda 100 mg dı sonradan düşürdü. yalnız son 2-3 haftadır ellerimde titreme başladı, bu da lityumun yan etkisiymiş. devam mı edeceğim ilacı değiştirmesini mi istesem bilmiyorum. ben devlet hastanesinde tedavi oluyorum bahar. klinik şefi sağolsun bizzat kendisi muayene ediyor ama gene de özeldeki gibi olmuyor. her istediğinde ulaşamıyorsun bile dr a. canım hastalığım ilk mani atağıyla fark edildi .sadece ev geçindirme derdinden dolayı yıllarca çok sıkıntı çekmiş zaman zaman depresifleşmiş bir kızdım ama mani atağı bomba etkisi yaptı adeta. insan atak geçtikten sonra çok üzülüyor. bilirsin zaten anlatmama gerek yok. ne oldu bana niye ben sorusu hep çınlıyo beyninde. ve çok araştırmak da iyi değil aslıda, ben araştırdıkça sinirlerim bozuldu, 5 yıl atak görmezsen ilacı keseriz dedikleri hastalar ilacın kesilmesiyle yeniden atak geçirmiş vs. yani ömür boyu ilaç içeceğini bilmek ilk öğrendiğinde pek kolay olmuyor. ben hala alıştığımı söyleyemem açıkçası. ama alışmaktan başka çare yok. dr um 2-3 sene atak geçirmezsen ilacı keserim anne olursun dedi. ama ekledi eğer atak geçirirsen hamileyken ekt yaparız diye. şok oldum. çok korktum yok dedim o zaman ben anne olmam. ama aradan zaman geçince ben evladımı sağlıkla kucağıma alacaksam eğer ekt ye bile razıyım diyor insan. ben tek kardeşim bahar annemden başka da kimsem yok. benim en büyük hayalim bir aile kurmaktı ama bu hastalık buna izin verecek mi bilmiyorum. hamileyken ekt görmem gerekirse benim yanımda olacak ve hala bana aşık olacak bir koca var mıdır ki beni bulsun bilemedim :) rica etsem sende biraz bahseder misin, hiç klinik tedavisi gördün mü ? yani yatarak tedavi ? eşine hastalığını nasıl söyledin, hamilelikte atağa benzer bişey oldu mu? sanırım ilaç kullanmışsın hangi ilaçları kullandın ve en önemlisi en son atağın üzerinden ne kadar süre geçtikten sonra hamile kaldın ? bir de benim bir korkum var jinkoloğum bana tüp bebek yapmak zorunda kalabilirsin dedi ama henüz evli olmadığım için rahim filmi çektiremiyorum. ancak evlendikten sonra kesinleşecek. internette birinin tüp bebek tedavisi görürken atak geçirdiğini okudum. o tedavi atağı tetiklerse eğer ben hiç bir zaman anne olamayacağım demektir
 
Merhaba Mavim 1453... seninle aynı durumu yaşamışız sanırım . Ben de İstanbul'da on beş gün yatarak tedavi gördüm .Benim de psikozluydu atağım . Öncesinde psikologla psikiyatri işbirliğinde tedavi görmüştüm terapi de vardı işin içinde . Depresyon tedavisiydi öncesinde ...Sonra doktorumu arayarak ki yaptığım en büyük yanlış ben iyiyim dedim onun tarif ettiği şekilde ilaçlarımı kestim. Sonrasında kendimi hastanede buldum. tedavim devam ederken kpss ye çalıştım o yıl atandım ,bu süreçte tevadimi hiç aksatmadım , ilaçlarımı hep içtim ... sanırım o zamanlar beynim bir hedefe kilitliydi ve geçmişi unutmak için tutulacak bir dalım vardı. Acaba öğretmen olduğumda stres hastalığımı tetikler mi diye endişe ettim , ama çok şükür her kontrolümde ilacın dozu yavaş yavaş düşürülüyordu . Nişanlıyken ben de doktora sorduğumda eğer hamilelik olursa nasıl hareket ederiz diye. İlacı kesemeyeceklerini gerektiğinde hastanede yatıracaklarını söylediler. onra İzmir'e prof. randevu aldım doktora gitmeyi o kadar uzun süre ertelemiştim ki senin düşündüklerini ben de düşündüm beynimi kemirdi uzunca bir süre... eşimle çocuğumuz olmazsa nasıl olur diye bile konuşuyorduk ama her zaman hayırlısını diledik Allah'tan . Doktorum ilacımı değiştridi ve istersen şimdi bebek sahibi olmak için adım atabilirsin dedi...Aslında bipolardan çok evlendikten sonra melanom rahatsızlığıyla baş etmek zorunda aldım doktorun bana ikinci hayatını yaşıyorsun demesi ne demek biliyor musun? Bipolar aslında o kadar da korkulacak bir rahatsızlık değil . Başıma hiç beklemediğim bir anda hayatta kalabilecek miyim endişesi sardı . Bununla mücadele etmek ne kadar kötü tahmin edemezsin .

Sanırım hastalığın daha çok yeni ve tedavin daha sıkı devam ediyor bu süreçte şu an kimse senden daha değerli değil...Ama vakit geldiğinde evlilik , çocuk hepsi oluyor merak etme ,öncelikle sağlığına tam anlamıyla kavuşman çok önemli...Bu da ilaçalarla mümkün o geri dönemek istemeyeceğin durumdan ilaçlarla çıktın , ayağa kalktın ... üç ya da beş yıl sonrasının neler getirip neler görüreceğini kim bilebilir?Ben hayatını mucizeler getirdiğini inanıyorum sen de inan lütfen... Rabbime' dua ederken de beni hep hayırlı insanlarla karşılaştırmasını diledim.Dualarmıızla da hayatımızı şekillendirebildiğimizi ben yaşayarak görüyorum .
 


öncelikle desteğin için çok çok teşekkür ederim. hepiniz bu konuda benden çok daha tecrübeli olduğunuz için benim şimdi yaşadığım duyguları siz çok daha önce yaşadığınız için o kadar olgunlukla ve bilinçle el uzatıyorsunuz ki, bu benim için çok değerli.. ama ben bahsettiğim ruh halini endişeleri yenmek için epey zamana ihtiyacım olduğunu düşünüyorum. ve tabii bir de şanslı olmaya. eğer karşıma sizler gibi rahatlıkla herşeyi paylaşabileceğim bireyler çıkarsa, aaa hastaaa demek yerine doğal bir durum hissiyle bana yaklaşanlar olursa elbette bu korkuları atlatmam çok kolaylaşır. ama tersinden allaha sığınmaktan ve korkmaktan başka birşey yapamıyorum ne yazık ki
peki güzinciğim şimdi anne oldun mu ? kaç yaşındasın bu arada ... sormak istediğim oo kadar çok şey var ki... mesela eş adayınla hastalığı paylaşırken nasıl anlattın. psikiyatride yattığını söyledin mi ? ben tekrarlama riski olan bir hastalığım var dediğimde internette yalan yanlış bilgileri okumasından ve yatarak tedavi gördüğümü söyleyince de ağır psikiyatrik hasta sanmasından korkuyorum.

bir de sormak istediğim bişey var sizlere. sizce bu hastalığımdan dolayı görücü usulu tanıştırmaları kabul etmek sonrada hastalığı söylemek madem rahatsızlığın var ne evlenmeye kalkıyorsun gibi bir tepkiyle karşılaşmama neden olur mu. yani illa tesadüfi tanımayla beni beğenen biriyle mi iletişime geçmeliyim. sizce rahatsızlığım doğrudan evlilik amaçlı tanıştırmalara engel mi ? ben bu endişeden dolayı size daha önce anlattığım hani şuan beğendiğim annesiyle birlikte bize gelen kişi görüşmek istediğinde nasıl görüşeceğim bilmiyorum hastalığımı duyunca madem ne görüştün benimle demesinden korkuyorum. sırf bunu duymamak için hep yalnız kalmam gerektiğini hisseder oldum
 
Canım arkadaşım, ben şu anda 36 yaşımı doldurmak üzereyim, oğlum 11 aylık, yani 35 yaşında doğum yaptım ama yaş artık fark etmiyor, çünkü ilaç kullandığım için ve 35 yaşında olduğum için amniyosentez haricinde tüm testler hamileyken yapıldı.
19 yaşında Boğaziçi Üniversitesi Uluslararası Ticaret bölümü son sınıfta şiddetli bir mani atağı ile doktora gittim. O zamanlar yani 17 sene önce gerçekten psikiyatr desteği ancak çok gerektiğinde alınıyordu, şimdiki gibi herkes gitmiyordu, burada bilinen tanınan seçkin bir ailenin kızıydım, dolayısı ile sora soruştura birkaç doktora gittik ama sonuç alamadık, derken birisi araya girdi ve Marmara Üniversitesi hastanesi'nin profesörü rahmetli Esat Oğuz Göktepe'yi tavsiye etti. O zamanlar nasıldım anlatamam, hayatımın hemen hemen 2 yılını hatırlamıyorum, yani simsiyah, yok, kesilip atılmış gibi. Yoğun bir ilaç tedavisi başladı. Günde 6 farklı ilaçtan sabah öğlen akşam toplamda 18 ilaç içiyordum. O nedenle hiç 2 yılımı hatırlamıyorum. Ailem beni Şişli'de bulunan Osmanoğlu Hastanesi'ne yatırdı, orada 10 gün kadar kaldım ama iyileşemedim, aslında psikiyatri kliniğine yatmam gerekiyordu ama ailem devlet hastanesine yatırmadı o nedenle özeli tercih ettik ama olmadı. Sonra okulun kaydını 2 yıl dondurduk. Bu sürede krizler, saldırganlık sorma gitsin. Sanki içimde başka bir kişilik vardı, bir insan hergün yüzü gözü şişene kadar 5 saat ağlama krizi geçirirmi yahu gençliğine yazık insanın ama anlatamazsın ki bana, toplumdan kopuk, hayattan kopuk 2 yıl, yatakta gecelikle geçen 2 yıl, simsiyah yıllar devam etti. 21 yaşında kız kardeşi bipolar olan ilk eşimle tanıştım, "beni başka kimse bu halimle istemez" duygusu ile onunla 41 günde sözlenip 1 ay sonra nişanlanıp, toplamda 3 ayda jet gibi evlendim. Al sana igrenç 8 yıl daha. Onun için yazıyorum bunları... Seni birisinin hastalığın ile kabul etmesi de aslında önemli değil, senin tek başına ayakta durman önemli, senin o kişiyle balayı dönemi geçtikten sonra da iyi anlaşman ve geçinmen önemli... Çünkü ben 8 yıl ayrılma mücadelesi verdim. Ve 8 yılın sonunda özgürlüğüme kavuştum. 8 yıl mutlu olmak için aslında kısa ama üzülmek için çok uzun, ve üzüntü sıkıntı biz e yaramaz. Bu süre içinde 1 defa Bakırköy Hastanesi'ne yattım. Sayısızzz atak geçirdim. Normalde insanlar depresif atak geçirdiklerinde yatıp uyurlar veya içlerine kapanırlar, o nendenle genelde depresif atakla değil de mani atağı ile hastaneye giderler, çünkü mani atağında daha dışa dönük vurgularlar kendilerini, daha hırçın, bazen de saldırgan. O nedenle aslında bipolarlara teşhis genelde mani atağı fazında konur.
2010 yılında tekrar evlendim, üstelikte eşime rahatsızlığımı daha tanıştığımız hafta söyledim, demekki gerçekten seven için çok şey farketmiyor, ama eşimin ailesi bilmiyor,, yani bilmek zorunda da değil, tedavi gördüğümü biliyor ama teşhisi bilmiyor, nasıl ki iki eş arasında bazı şeyler özel kalmalı, bu da özel kalmalı, psikolojik bir hastalığım olduğunu ilaç tedavisi olduğumu biliyorlar ama ne ilacı kullandığımı bilmiyorlar. Böylesi daha iyi, yani çok merak iyi değildir, sonuçta herkesin bir özeli var öyle çok didklememek gerekiyor. Sonuçta bu da Allah vergisi bir hastalık, nedir nedendir nasıldır diye çok sormamak lazım.
1 yıl iyice geçindiğimizi anlaştığımızı gördükten sonra hamile kaldım, hemde hemen, yani kullandığımız ilaçlar doğurganlığı etkilemiyor, aksini iddia eden olursa bu da onlara kapak olsun :)) Yok yani diyenler oluyor da... Hamilelik sürecinde ilk 4 ay içinde maalesef depresif atak geçirdim, malum hormonal değişiklikler, etkiliyor tabii, bu atak ortalama 1 ay sürdü, ama geçti sonunda, elektroşok almaya gerek olmadı, daha önceden de elektroşok almadım hiç, sadece ilaç tedavisi uygulandı, ama gerektiği yerlerde ekt nin gerçekten etkili bir tedavi olduğunu duydum, yani beyni resmen resetliyormuş..devam edeceğim birazdan mavim... öptüm
 
Tatlım arka arkaya 2 mesaj halinde yazıyorum çünkü arada internet gidiyor, yazdıklarım da gitmesin diye mecburen ilkini hemen göndereyim dedim.
Efendiiim ne diyorduk, 3-4 aylıkken depresif bir atak geçirdim, çünkü bebeğin sağlam olup olmadığını düşünürken, yani testler yapılırken çok gerildim, birde sıcaklar bastırınca fena oldum, çünkü her yıl 2 defa atak geçiriyorum muntazam, ama önemli olan atak geöçirmek değil aslında atakların şiddetidir, yani seni normal hayattan ne kadar ve nasıl alıkoyduğudur. Eğer ataklar kısa süreli ve hafif dalgalar halinde geliyorsa ilaç değişimini gerektirmez ama keskin çizgiler halinde seni sarsıyorsa o zaman ilaç değişimi veya doz artırımı konusunda doktora danışıyorum. Mani atağı için hergün 2 damla clopixol damla kullanıyorum. İlk hastalandığım zamanlar günde 30 damla civerında kullanıyordum, zamanla 17 sene içinde damla koruyucu idame doza düştü. (günde 2 damla) Bu dozu hamileliğim süresince de kullandım. Mani atağım olduğu zaman doktor bu dozu 4 damlaya kadar çıkarabileceğimi söyledi, bu esnekliği verdi. Mayıs ve Ağustos aylarında ben buradayım der ve bir alevlenme yaşarım, yani hastalığım diyor ki, beni unutma tedavini sakın kesme bak buradayım tamammı diyor adeta, kendini unutturmuyor, böyle olduğu zaman ben bir hafta kadar maximum 4 damlaya çıkartıyorum, ve 1 hafta sonra iyileşmiş oluyorum. Böylece Kendimi idare etmeyi öğrendim. Doktorların yeri tabii vazgeçilemez ama insan her an her yerde doktoruna her vakit ulaşamıyor, o nedenle kendini de idare etmeyi öğrenmeli insan. Sonuçta önemli olan ilaçları kafa bulmak maksadı ile kötüye kullanmamal ve yanında asla ve asla alkol almamak.
İşte böyle canım. Bu arada gelelim el titremesine, geçecek birtanem, bir zamanlar annem ve teyzemle kol kola çıkardım sokağa, sol elimi annemin cebine, sağ elimi teyzemin paltosunun cebine saklar öyle 1 cadde kadar yavaş yavaş yürüyüp gelirdik eve, o da karanlık geçen 2 yılın ardından günde yarım saatliğine, gözlerimdeki mat donuk robotlaşmış ifadeyi örtmek için kışın ortasında güneş gözlüğü takardım. Ellerim öyle titrerdi ki, bardağı tutsmazdım ellerimle, hep böyle kalacağım zannettim, ama emin ol ki sende böyle asla kalmayacaksın. Bu kesinlikle ilacın yan etkisi, ama bu ilaç eğer sana iyi geliyorsa bir müddet kullan, sonra dozu azaltınca zaten kendilğinden geçecek, benim de ellerim parkinsonlu gibi titrerdi, bunu önlemek için bir dönem dr'um parkinson ilacı olan sormodren de eklemişti tedaviye.
Canım benim ya acaba cevaplamadığım bir sorun kaldı mı diye düşünüyorum ama eğer kaldıysa sen bana hatırlat olurmu. Muhakkak hergün 2 defa buraya geliyorum ve bakıyorum. Allah bir ani çıkarmasın, hastalık falan vermesin tabii, inşallah sorularına yeterince cevap bulmuşsundur. Emin ol ki sana yazarken kendimdeki muhteşem değişimi bir kez daha keşfettim. Siyah beyaz bir filmi anlatır gibiyim. Ayrıca şunu unutmamalıyım, benim de rahmim doğuştan ters, o nendenle normal doğum yasaktı. İki mucizeyi birden gerçekleştirdim desem yalan olmaz. Ama ikinci mucize biraz zor, çünkü bebek bakımı cidden çok sorumluluk istiyor, annemlerde yaşlandı. Şartları çok zorlamamak lazım. Çümkü oğlum çok aktif maaşallah, hele bir meydana çıksın da... İşte böyle tatlım, diğer tüm soruların için buradayım, az önceki mesajımı da okumayı unutma, İçinde tuttuğun her tür sorunun cevabını bulacaksın benden... Hiç merak etme, senin de iyileştiğini göreceğim, kendimden biliyorum.. Aslında her bipoların hayatı siyah beyaz bir film gibidir, senin filmininde en güzel karelerle dolu olması dileği ile... Tatlı rüyalar sevgili arkadaşım...
 
canım arkadaşım senin yazdıkların bana daha önce de dediğim gibi yanımdaymışsın gibi hissettiriyor. hastalığımı kimsenin bilmeyişi, bilenlerin de hastalığı yaşamamış olmaktan dolayı hafife alışı bana kendimi çok yalnız hissettiriyor... emeğin için tekrar teşekkür ederim.
cevaplamadığım sorun kaldıysa demişsin, benim şuanki ruh halimdeki oo kadar çok soru var ki baharım. ilk aklıma gelen hamileliğe hazırlanış sürecin, kaç yıl manik atak geçirmemiştin hamile kalmaya karar verdiğinde ? ve dr hamile kalma isteğini hemen onayladı mı ?
benim dr um 3 yıl atak geçirmezsen hamile kalabilirsin diyor yaşım 40 a gelmiş olacak acaba başka dr a gitsem o da mı öyle der. bak sen tecrübeli bir bipolar olduğun için maniye girdiğini hissedip hemen ilacın dozunu ayarlıyormuşsun. ben bunu başkalarından da duydum, onlarda anlıyorlarmış, ama ben daha yeni olduğum için mi atağı anlayamadım ya gene anlamazsam ya da anlamak için ne yapabilirim bilmiyorum. sakıncası yoksa şimdiki dr unun ismini rica edebilir miyim bahar. fırsat bulduğumda onun da görüşünü almak isterim
 
Kızlar bu bipolar ne zor bir hastalıkmış siz anlatınca buradan öğreniyorum..
Ben anksiyete hastasıyım benimde nöbetlerim oluyor ama endişe kaygı nöbetleri..
Allah yardımcınız olsun arkadaşlar dualarım sizlerle..
Baharcığım o zor günlerinden sonra böyle iyi olman anne olman senin ne kadar güçlü olduğunun göstergesi
Böyle hastalıklarda yani psikolojik hastalıklarda paylaşım dayanışma çok önemli
Yeterki Allah içimizdeki umudu hiç tüketmesin canlarım..
Sizleri takip ediyorum...
 
Mavim 1453 bende seninle benzer şeyler yaşadım hatta teşhisimiz aynış bende Mehmet Bey'e gitmeden önce senin ilaçların hepsini kullandım fakat beni hiçbiri iyileştirmedi. Mehmet Bey 13 yıl hiç kullanmadığım iki ilaç verdi kendime geldim sana Ona gitmeni öneririm fiyatı 300 tl fakat indirim yapıyormuş ona git çünkü yanlış tedavi görürsen hastalık uzar bu arada benda hastanelerle çok haşır neşir oldum...
 

üçrenkmaviciğim inşallah durumu toparlayabilirsem giderim ama şimdilik zor görünüyor. şuan hala iş bulamadım, işe girdiğimde de ne kadar maaş alacağım ki özelde tedaviyi sürdürebileyim bilemiyorum açıkçası, dua et lütfen eski işim gibi iyi bir yer bulabilirsem bak o zaman olur ama iş arayışım pek ümit verici değil şu sıralar... gerçi allaha şükür kendimi iyi hissediyorum sadece son birkaç haftadır ellerimde lityum kaynaklı titremeler oluştu, onu ne yapacağımı sormak için gene dr a gideceğim

sen anne olmayı istiyordun sanırım yanlış mı hatırlıyorum, yoksa anne olmuş muydun ? mehmet bey ne diyor bu konuda, bu arada koruyucu tedavin için hangi ilacı kullandırıyor sana ? elimde değil fazla meraklı oldum umarım kusuruma bakmıyorsundur, sormak istiyorum sürekli, hiç yatarak tedavi gördün mü ? benim özel hayatıma dair korkularımı okumuşsundur, eğer evliysen eşinle hastalığı nasıl paylaştığını anlatmanı rica edebilir miyim ?
 
Tatlım benim, iyi akşamlar, bu aralar sana uzun uzun yazıyorum, diğer canlarıma azıcık yazıyorum sakın alınmasınlar.. Birtanem benim atak geçirmediğim hiçbir yılım olmadı, dolayısı ile de ilacı hiç komple kesemedik, sadece yeşil reçete ilaçları en son 2002 yılında kestik, şimdi sadece 3 adet ilaç kullanıyorum. Biri mani için, diğeri depresyon için, diğeri de duygu durum düzenleyicisi olarak geçişleri hafifletmek için. Doktorların tümü "hamile kalma çocuğun sakat olur" dediler, yıllarca hepsini dinledim korktum, 15 yıl sonra bir deli cesareti geldi, çünkü başka çarem yoktu.
Gelelim atakları kendinin nasıl anlayacağına... Mani atağını daha kolay anlayabilirsin. Öncelikle kendine aşırı bir güven hissi gelir, az uyku ve az yemek ile yetinebilir, saatlerce iş yaptığın zaman asla yorulmazsın, sanki 4-5 vitamin ilacını içmiş atom karıncalar gibi dolaşırsın evde. Ayrıca neşelisindir, hem de aşırı, enerjin taşar, herkes nereden buluyorsun bu neşeyi enerjiyi deyip te sana imrendiği zaman sen hipomani (mani atağının öncesindeki hafif mani durumu) durumunda olduğunu, bunun sonunun kötüye gittiğini anlayabilirsin. Böylelikle mani lacında yapacağın minicik bir artışla sadece hipomanide kalır, bunun mani atağına dönüşmesini engellersin. Aynı durum depresif atakta da geçerli... Yılın belli dönemlerinde yaşadığın içe kapanma, toplumdan kendini soyutlama, sürekli uyumak isteme, vucüt enerjisinde düşüş, neşesizlik, ağlama isteği, hatta melankoli, aşırı duygusallık, aşırı iştah veya iştahsızlık, kendini değersiz görme, işe yaramama duygusu, hatta ölsem daha iyi olur gibisinden sapık supuk düşünceler depresif atak yaşadığının belirtisidir. Bu durumda da depresyon ilacında yapacağın ufak bir artış seni daha ileri boyutlara gitmekten alıkoyacaktır. Atak geçtiği zaman yine ilacını eski dozuna geri döndürüsün, böylece zaman içinde ialç dozunu kendinden artırmamış olursun. 1 ileri 1 geri metodu yani. Mühüm olan zaman içinde kendini tanıyarak kendindeki 3-4 günü aşan bir kötüleşmenin üstüne gitmek, bu süreyi 10-15 günlere kadar uzatmadan atağını geri çekebilmektir. Bu da zaman içinde senin kendini tanımanla ilgili birşeydir, ve emin ol sen de bu yetiyi kazanacaksın. Şimdi bunları sana yazıyorum ama canım arkadaşlarım da okuyor, bir anlamda herkes için yazıyorum. Bu nedenle ayrıntıya giriyorum.
Hamile kaldığımda da atak geçireceğimi biliyordum ama kendimdeki değişmelerin farkına varıp ta hastalığımı kontrol altında tutabilmeyi öğrendiğim için çok şükür bir cesaretim vardı. Yine de bu atakların şiddetinin yıllar içinde azalacağı şüphesiz, nasıl ki tüm psikiyatrik hastalıklar buluğ çağındaki hormonal değişimlerden sonra çıkıyor, bebeklik ve çocukluk döneminde belirti olmuyor, birgün gelecek bizler yaşlanınca hormonal seviyeler ve beynin kimyası da çocukluk hatta bebeklik seviyelerine geri dönecek, işte o zaman daha rahata ereceğiz... Belki o zaman bu kullandığım ilaçların da yarısıyla yetiniyor olacağım ki şu anda kulloandığım dozu da içsem artık sorun değil. Yılda 2 defa falan zorluyor beni, neyse ki hastaneye yatmadan üstesinden gelebiliyorum çok şükür. 13-14 yıl oldu ben en son hastaneye yatalı. Ne zamanki hayatın zorlu sorumluluklarından kendimi biraz izole ettim, emekli hayatı yaşıyorum, kendime hobiler edindim, biraz kendime geldim.
İşte böyle tatlım, karanlıkta yürüyen birinin biraz da olsa yolunu aydınlatabilmiş olmanın huzuru ile bu akşamı da bitiriyorum çok şükür. Aaa unuttum söylemeyi, birde huzuru bulmak için iyilikler yapıyorum, beni çok rahatlatıyor, sevap işlemek mesela, çocuk sevindirmek, çok huzur buluyorum. Hergün kendime sorarım bugün kimi mutlu ettin diye.. 1 kişiyi sevindirip yüzünü gülümsetmek bile günün görevini yerine getirmek için yeterli... Birde iyi geçirdiğin hergün için şükretmek, kötü geirdiğin gün için de umudu yarına bağlamak...
Bu gecelikte bu kadar tatlım, kendine iyi bak, huzur mutluluk ve şifa seninle ve tüm arkadaşlarımla olsun.. İçindeki umutları asla öldürme, insanın en büyük hazinesidir umut.. Tatlı rüyalar mavi'm...
 
Canlarım bu aralar Mavi'm aramıza yeni katıldığı için ona uzun uzun yazıyorum ki bir an önce iyileşsin yoksa sizi unutmuş değilim, sakın kendinizi yalnız hissetmeyin :)) Şekerlerim hepinizi ayrı ayrı öpüyorum, akşamları erken yatmaya çalışıyorum, malum uyku bizler için önemli, ertesi güne dinç olmam için uyumam lazım. Onun için şimdilik hoşçakalın kızlar.. Meleğim, zeynep'im, üçrenkmavi'm, ve tüm can arkadaşlarıma gönül dolusu komacaaan öpücükler, bu gece kendinizi Maldiv adalarında tatilde görün inşallah :)) Beyaz kumlarda yürüyün, palmiye ağaçlarının altındaki hamaklarda uyuyun, bir de uyanın kiii sabah olmuş (( Üff ne hayalperestim
 
ben yazılarınızın hepsini okudum hepimiz ne zor günler geçirmişiz ama hamdolsun atlatmışızz Allah başka dayanılmayacak dertler vermesin bende hikayemi birgün anlatırım inşallah baharcım yazılarını bir gülümsemeyle okudum kadınlar kulübünün psikoloğuu dedim canımbenimseni çokseviyorum .kötü günler hiçgeçmiycek gibi geliyor ama geçiyor Rabbim dermansız dert vermesin . AMİNNN.
TATLI RÜYALAR CANIM ARKİDİŞİMMMM...:)))))
 
merhaba ben zeynep yazılarını okudum hepimizçok zor günler geçirdik ben artık iflah olmam diyordumamaçok şükür Rabbim dermansız dert vermesin şimdi hamdolsun iyiyim ilaçlarımıda çok düşürdüm kimsenin yarına çıkacağının garantisi yok sende bu rahatsızlık var belkide kısmetinde farklı rahatsızlıklar çıkacak orası hiç belliolmaz bende 13 senedir çıkamadığım deprosyonum var ilerleyince panik atağaçevirdi ikisiylede boğuştum en güzel yıllarımda çıktıkarşıma liseyi yenibitirdiğimdönemde çokilaç kullandım her bırakmayı denediğimde tekrar rahatsızlandım artık bu ilaçlarla yaşamayı öğrendim bende evleniceğiminsana nasıl söylerim diye düşünürdüm ama hiçkorktuğum gibi olmadı benimsana tavsiyem görüştüğüninsana hemen söylememen bırak ikinizde birbirinizi biraz tanıyın daha sonra fazla detaylara girmeden söylersin eğer sana karşı birşeyler hissettiyse kişiliğini beğendiyse zaten olumlu karşılar diğer türlü seni sadecehastalığında değerlendirirse zaten onunla birömrü geçiremezsin senin için hayırlısı olmuştur bence çünkü bizim rahatsızlığımızın tedavisi var Rabbimdermansız dert vermesin onunda yarına sağlıkla çıkacağının garantisi yokkk bunları düşünme bence şimdi tedavini olmaya bak ilkönce sen ve sağlığın diğerleri nasip kısmet meselesi zaten hayat senin içinde güzel olur inşallah...
 
melekcim sen nasılsın bebiş nasıl bu aralar hava güzel gidiyor bol bol gez temiz hava alın bebişinle hepinizi çokkk öpüyorum güzel haftasonları diliyorum...
 
Mavim 1453, eşime durumumu açıkça okulda iken anlatmıştım. Evlendikten sonra bende yatarak tedavi gördüm; son iki sene bende lityum kulllandım, ellerim çok titriyordu ve tiroidimi bozdu o zamanki doktorum ilaçların hepsini kesmeden hamile kalamazsın diyordu fakat Mehmet Bey lityumu kesti ve kendinden çok emin olarak bir daha rahatsızlanmayacağımı ve ilaç kullanarak hamile kalabileceğimi söyledi. Sana tekrar üstüne basa basa söylüyorum tedavin düzgün yapılırsa korkacağın bir durum yok ama baştan tedavin yanlış giderse benim gibi çok ağır 13 sene geçirirsin, bence Mehmet Bey le iletişime geç gerekirse pazarlık yap ve hiçbirşeyi kimseye anlatmaktan korkma Allah yardım eder hep iyi düşün...
 
Şekerlerim, hepinize güzel bir haftasonu diliyorum, yarın İstanbul'da hava 17 derece olacakmış :)))) Süper bir haber bu, kızlar soğuk havayı hiç sevmiyorum, Allah'ım doğu illerinde oturanlara kolaylık nasip etsin. İstanbul'da 17 derece olacaksa Antalya'da kaç olur kimbilir? En iyisi öğlen saatlerinde güzel bir pazar yürüyüşü yapmak.
Bu arada Zeynepciğimin ve üçrenkmavinin son yazdıklarına da katılıyorum. Hepiniz Allah'a emanet olun.. Meleğim ve miniş kızını da öpüyorum.. Yarın akşam görüşmek üzere, hepinizi seviyorum.. Muck
 

merhaba zeynepciğim, çok doğru şeyler yazmışsın, hayatta kimsenin başına ne geleceği belli değil elbette, bak ben bu hastalığa yakalanabileceğimi düşünebilir miydim hiç ... ama insanlar bunu düşünmüyor ne yazıkki, herkez yanında sorunsuz insan istiyor. onlarda haklılar aslında ne diyeyim . ama ben ve benim gibilerde bununla sınanmaya devam ediyoruz işte. ben atak esnasında yaşadığım şeyleri hatırlayınca çok üzülüyorum, hipomani geçirsem razıyım ama özellikle evlendikten sonra manik epizod geçirirsem eşimin beni o halde görme ihtimali bile beni çok üzüyor
sen depresyon ve panik atak hastasısın sanırım, benim hastalığım daha zor bir hastalık belki biliyorsundur. o yüzden eş adaya nasıl söyleyeceğim diye kara kara düşünüyorum. bu aralar içime kapandım, evlilik hayali kurmaktan vazgeçmek zorunda olduğumu hissediyorum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

bipolar bozukluk çocuklarda ve genç ergenlerde görülür mü?
Yorumlar
4
Görüntüleme
6K
DagCicegi
Bipolar bozukluk veya iki uçlu duygudurum bozukluğu
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
28K
tourmaline
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…