Siz nasıl eşinizin ailesinin para göndermesini istemiyorsunuz? Kiranızı, araba taksidinizi nasıl ödeyeceksiniz? Bir tarafta bütün imkanları önünüze seren eş ailesi, öteki tarafta ne koparsam kar modundaki sizin aileniz varken hala daha eş ailesine laf söylemeniz çok ayıp.Yav evet tuhafız, tuhaflar napiyim. Aile yani atılmıyor satılmıyor. Çok saçma şeyler söyleseler yapsalar da onlar ailem. Uzun uzun yazdım ama sorunun temeli, eşimin ailesinin biz istemediğimiz halde sürekli para göndermek istemesi/ göndermesi, ama benim ailemin sürekli benden para beklemesi. Benim ailem biz seni okuttuk sen de bize bakacaksın gözüyle bakıyor ve ben bu düşünceyi kıramıyorum, yenemiyorum. Allahtan eşim istifa etti de o zamandan beri beklentileri azaldı.
Hiç oralara girmeyeyim çok çektik, şimdi ayrı şehirlerde olduğumuz için sıkıntı yok.
farkinda misiniz o esyalar sadece sizin degil, ayni zamanda esinizin. ben KV olsam ve kira yardimi yapsam, gelin de esyalarini gidip kardesine verse, ben enayi miyim diye dusunurum. satin parasiyla kendi ihtiyaclarinizi karsilayin. ablan da kuserse kussun, uyaniklik yapiyor.İçimi şuraya dökmek istiyorum umarım tanıdığım kimse okumaz2 yıllık evliyim. Eşimin ailesi her ne kadar can sıkmak için ellerinden geleni yapsalar da Allah var maddi desteği hiç esirgemezler. Eşim 1 yıldır çalışmıyor. Yurtdışına gitmek için hazırlık yapıyor. Benim maaşım yetmediği için 1 yıldır kayınvalidem kiramızı ödüyor. Eşime ailesi araba aldı kredisini onlar ödüyor. Bizim de birikimimiz yok ama düğün altınlarımızı kullanarak yurtdışında iş bulmaya çabalıyoruz, sınavlara giriyoruz vs. Benim ailem de düğünümüzü yaptı.
1 yıl içerisinde başka bir ülkeye taşınmış olacağız ve gider gitmez ben iş bulamıcam. Bir süre tek maaşla geçincez. Sorun şu ki ablam, bizim 2 yıl önce evlenirken evimize aldığımız eşyaları istiyor. Biz 2 yıl önce mobilyaları 30 bine aldık. Şimdi aynıları 70 bin lira. İyi bir marka ve yepyeni duruyor. 2. El sitelerinde 40 bine satılabilir gibi duruyor. Şimdi biz zar zor kendimizi geçindirmeye çalışırken, ablamın eşyaları karşılıksız bir şekilde bana verin demesini anlayamıyorum. Baktı tartışcaz, koltukları ver bari dedi. Ben öğrenciyken bana 3-5 destek oldu sağolsun ama benim hala ihtiyacım varken benden istemelerini anlayamıyorum. Eşim kayınvalideme çıtlatmış, koltukları onlara yatak odasını sana verelim gibisinden. İstemem satın parasını cebinize koyun demiş. Ablamla iyi geçinebilmek biraz zor. En ufak bir durumda küsmeye meyilli. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum. Sonuçta eşyaları eşimle beraber çalışırken kendi maaşlarımızla ortak olarak aldık. Ben nasıl eşimin adına karar verebilirim? Geçen sene demişti bize verirsiniz giderken diye, ben de eşime sormam lazım diyip konuyu kapatmıştım. Şimdi giderken satıcaz dedim diye konu tekrar açıldı.
Şunu da dipnot olarak düşeyim, ihtiyaç sahibi mi, bence değil. 2 ev 1 arabaları var. Memurdu mobing nedeniyle işten ayrıldı yılllardır çalışmıyor. Eşi de memur. Ben de çok zor şartlar altında çalışıyorum her gün istifa etmeyi düşünüyorum ama etmiyorum para için dayanıyoruz mecbur. Biz de hayatımızı kurmaya çalışıyoruz daha çocuğumuz yok evimiz yok. Kolay mı ülke değiştirmek? Destek olmak yerine böyle yapmalarının tek nedeni ben pozisyonum gereği 1.5-2 memur maaşı kadar alıyorum ve bu da gözlerine batıyor. Vallahi maaşı gördüğüm yok para biriktirebildiğimiz yok. Eşim 2 aydır yurtdışında, kışın ben de gidicem bunlara para yetiştirmeye çalışıyoruz. Nasıl güzellikle halledicem bu mevzuyu?
Bir not daha: benim ailem de ihtiyaç sahibi değiller ama emekli insanlar onların da aldığı onlara yetiyor. Eşimin ailesinin durumu iyi. Kayınvalidem sürekli ben para gönderiyorum onlar neden hiç destek olmuyor diye laf ettiği için babam da birkaç kere para gönderdi. Ama benim ailem “eşin işsiz, heralde kayınvaliden yardımcı olacak, sen istifa etsen biz de sana yardım ederdik” gözüyle bakıyorlar.
Benim çalışırken kafamın rahat olması lazım doğru karar verebilmem için, bütün gün kafam doldu stres oldum. Şu an da işteyim. Acımasız yorumlardan kaçınırsanız sevinirim
Zaten ben de onu diyorum. Eşyalar sadece benim değil. Eşimle beraber aldık. Nasıl ablama vereyim diyorum. Kira parasını biz istemeden eşimin hesabına atıyor. Sonuçta o atmasa da biz geçiniriz daha fazla altın bozdururuz. Ben burada kayınvalideme gömmüyorum ki, sağolsun yardım ediyor. Karşı taraftan da destek aldığımızı özellikle söyledim ki ailelerle ilgili kabaca fikir sahibi olun diye. Konu ablamın gereksiz beklenti içine girmesiydi ama kayınvalide kısmı sizin ilginizi çekti. Kayınvalidemden çok çekmiş olmamızın nedeni de psikolojisinin bozuk olması ama bunları anlatmak istemiyorum, çünkü sorumla ilgisi olmayan geçmişte kalmış olaylar, şu an o stabil aramız da iyi.
Ben sadece biriniz de çıkıp ablama hak verir mi ben yanlış mı yapıyorum acaba diye merak etmiştim.
Devlet sektöründe maaşlar üç aşağı beş yukarı biliniyor. Sürekli haber de yapıldığı için.Eşiniz niye 1 yıldır çalışmıyor ben onu anlamadım.
Yurt dışına çıkmak için hazırlık 1 yıl mı sürüyor?
Siz niye maaşınızı ailenize söylüyorsunuz.
Eşimden başka hiç kimse bilmez maaşımı oğlum dahil.
Aile dinamikleriniz biraz değişik.
Bu neden oluyor biliyormusun? Sen hep istemissin de istemissin ogrenciyken bile. Oyuzden etrafindakilerde konusuyor tabi.İçimi şuraya dökmek istiyorum umarım tanıdığım kimse okumaz2 yıllık evliyim. Eşimin ailesi her ne kadar can sıkmak için ellerinden geleni yapsalar da Allah var maddi desteği hiç esirgemezler. Eşim 1 yıldır çalışmıyor. Yurtdışına gitmek için hazırlık yapıyor. Benim maaşım yetmediği için 1 yıldır kayınvalidem kiramızı ödüyor. Eşime ailesi araba aldı kredisini onlar ödüyor. Bizim de birikimimiz yok ama düğün altınlarımızı kullanarak yurtdışında iş bulmaya çabalıyoruz, sınavlara giriyoruz vs. Benim ailem de düğünümüzü yaptı.
1 yıl içerisinde başka bir ülkeye taşınmış olacağız ve gider gitmez ben iş bulamıcam. Bir süre tek maaşla geçincez. Sorun şu ki ablam, bizim 2 yıl önce evlenirken evimize aldığımız eşyaları istiyor. Biz 2 yıl önce mobilyaları 30 bine aldık. Şimdi aynıları 70 bin lira. İyi bir marka ve yepyeni duruyor. 2. El sitelerinde 40 bine satılabilir gibi duruyor. Şimdi biz zar zor kendimizi geçindirmeye çalışırken, ablamın eşyaları karşılıksız bir şekilde bana verin demesini anlayamıyorum. Baktı tartışcaz, koltukları ver bari dedi. Ben öğrenciyken bana 3-5 destek oldu sağolsun ama benim hala ihtiyacım varken benden istemelerini anlayamıyorum. Eşim kayınvalideme çıtlatmış, koltukları onlara yatak odasını sana verelim gibisinden. İstemem satın parasını cebinize koyun demiş. Ablamla iyi geçinebilmek biraz zor. En ufak bir durumda küsmeye meyilli. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum. Sonuçta eşyaları eşimle beraber çalışırken kendi maaşlarımızla ortak olarak aldık. Ben nasıl eşimin adına karar verebilirim? Geçen sene demişti bize verirsiniz giderken diye, ben de eşime sormam lazım diyip konuyu kapatmıştım. Şimdi giderken satıcaz dedim diye konu tekrar açıldı.
Şunu da dipnot olarak düşeyim, ihtiyaç sahibi mi, bence değil. 2 ev 1 arabaları var. Memurdu mobing nedeniyle işten ayrıldı yılllardır çalışmıyor. Eşi de memur. Ben de çok zor şartlar altında çalışıyorum her gün istifa etmeyi düşünüyorum ama etmiyorum para için dayanıyoruz mecbur. Biz de hayatımızı kurmaya çalışıyoruz daha çocuğumuz yok evimiz yok. Kolay mı ülke değiştirmek? Destek olmak yerine böyle yapmalarının tek nedeni ben pozisyonum gereği 1.5-2 memur maaşı kadar alıyorum ve bu da gözlerine batıyor. Vallahi maaşı gördüğüm yok para biriktirebildiğimiz yok. Eşim 2 aydır yurtdışında, kışın ben de gidicem bunlara para yetiştirmeye çalışıyoruz. Nasıl güzellikle halledicem bu mevzuyu?
Bir not daha: benim ailem de ihtiyaç sahibi değiller ama emekli insanlar onların da aldığı onlara yetiyor. Eşimin ailesinin durumu iyi. Kayınvalidem sürekli ben para gönderiyorum onlar neden hiç destek olmuyor diye laf ettiği için babam da birkaç kere para gönderdi. Ama benim ailem “eşin işsiz, heralde kayınvaliden yardımcı olacak, sen istifa etsen biz de sana yardım ederdik” gözüyle bakıyorlar.
Benim çalışırken kafamın rahat olması lazım doğru karar verebilmem için, bütün gün kafam doldu stres oldum. Şu an da işteyim. Acımasız yorumlardan kaçınırsanız sevinirim