Siz nasıl eşinizin ailesinin para göndermesini istemiyorsunuz? Kiranızı, araba taksidinizi nasıl ödeyeceksiniz? Bir tarafta bütün imkanları önünüze seren eş ailesi, öteki tarafta ne koparsam kar modundaki sizin aileniz varken hala daha eş ailesine laf söylemeniz çok ayıp.
farkinda misiniz o esyalar sadece sizin degil, ayni zamanda esinizin. ben KV olsam ve kira yardimi yapsam, gelin de esyalarini gidip kardesine verse, ben enayi miyim diye dusunurum. satin parasiyla kendi ihtiyaclarinizi karsilayin. ablan da kuserse kussun, uyaniklik yapiyor.İçimi şuraya dökmek istiyorum umarım tanıdığım kimse okumaz2 yıllık evliyim. Eşimin ailesi her ne kadar can sıkmak için ellerinden geleni yapsalar da Allah var maddi desteği hiç esirgemezler. Eşim 1 yıldır çalışmıyor. Yurtdışına gitmek için hazırlık yapıyor. Benim maaşım yetmediği için 1 yıldır kayınvalidem kiramızı ödüyor. Eşime ailesi araba aldı kredisini onlar ödüyor. Bizim de birikimimiz yok ama düğün altınlarımızı kullanarak yurtdışında iş bulmaya çabalıyoruz, sınavlara giriyoruz vs. Benim ailem de düğünümüzü yaptı.
1 yıl içerisinde başka bir ülkeye taşınmış olacağız ve gider gitmez ben iş bulamıcam. Bir süre tek maaşla geçincez. Sorun şu ki ablam, bizim 2 yıl önce evlenirken evimize aldığımız eşyaları istiyor. Biz 2 yıl önce mobilyaları 30 bine aldık. Şimdi aynıları 70 bin lira. İyi bir marka ve yepyeni duruyor. 2. El sitelerinde 40 bine satılabilir gibi duruyor. Şimdi biz zar zor kendimizi geçindirmeye çalışırken, ablamın eşyaları karşılıksız bir şekilde bana verin demesini anlayamıyorum. Baktı tartışcaz, koltukları ver bari dedi. Ben öğrenciyken bana 3-5 destek oldu sağolsun ama benim hala ihtiyacım varken benden istemelerini anlayamıyorum. Eşim kayınvalideme çıtlatmış, koltukları onlara yatak odasını sana verelim gibisinden. İstemem satın parasını cebinize koyun demiş. Ablamla iyi geçinebilmek biraz zor. En ufak bir durumda küsmeye meyilli. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum. Sonuçta eşyaları eşimle beraber çalışırken kendi maaşlarımızla ortak olarak aldık. Ben nasıl eşimin adına karar verebilirim? Geçen sene demişti bize verirsiniz giderken diye, ben de eşime sormam lazım diyip konuyu kapatmıştım. Şimdi giderken satıcaz dedim diye konu tekrar açıldı.
Şunu da dipnot olarak düşeyim, ihtiyaç sahibi mi, bence değil. 2 ev 1 arabaları var. Memurdu mobing nedeniyle işten ayrıldı yılllardır çalışmıyor. Eşi de memur. Ben de çok zor şartlar altında çalışıyorum her gün istifa etmeyi düşünüyorum ama etmiyorum para için dayanıyoruz mecbur. Biz de hayatımızı kurmaya çalışıyoruz daha çocuğumuz yok evimiz yok. Kolay mı ülke değiştirmek? Destek olmak yerine böyle yapmalarının tek nedeni ben pozisyonum gereği 1.5-2 memur maaşı kadar alıyorum ve bu da gözlerine batıyor. Vallahi maaşı gördüğüm yok para biriktirebildiğimiz yok. Eşim 2 aydır yurtdışında, kışın ben de gidicem bunlara para yetiştirmeye çalışıyoruz. Nasıl güzellikle halledicem bu mevzuyu?
Bir not daha: benim ailem de ihtiyaç sahibi değiller ama emekli insanlar onların da aldığı onlara yetiyor. Eşimin ailesinin durumu iyi. Kayınvalidem sürekli ben para gönderiyorum onlar neden hiç destek olmuyor diye laf ettiği için babam da birkaç kere para gönderdi. Ama benim ailem “eşin işsiz, heralde kayınvaliden yardımcı olacak, sen istifa etsen biz de sana yardım ederdik” gözüyle bakıyorlar.
Benim çalışırken kafamın rahat olması lazım doğru karar verebilmem için, bütün gün kafam doldu stres oldum. Şu an da işteyim. Acımasız yorumlardan kaçınırsanız sevinirim
Devlet sektöründe maaşlar üç aşağı beş yukarı biliniyor. Sürekli haber de yapıldığı için.
Bu neden oluyor biliyormusun? Sen hep istemissin de istemissin ogrenciyken bile. Oyuzden etrafindakilerde konusuyor tabi.İçimi şuraya dökmek istiyorum umarım tanıdığım kimse okumaz
1 yıl içerisinde başka bir ülkeye taşınmış olacağız ve gider gitmez ben iş bulamıcam. Bir süre tek maaşla geçincez. Sorun şu ki ablam, bizim 2 yıl önce evlenirken evimize aldığımız eşyaları istiyor. Biz 2 yıl önce mobilyaları 30 bine aldık. Şimdi aynıları 70 bin lira. İyi bir marka ve yepyeni duruyor. 2. El sitelerinde 40 bine satılabilir gibi duruyor. Şimdi biz zar zor kendimizi geçindirmeye çalışırken, ablamın eşyaları karşılıksız bir şekilde bana verin demesini anlayamıyorum. Baktı tartışcaz, koltukları ver bari dedi. Ben öğrenciyken bana 3-5 destek oldu sağolsun ama benim hala ihtiyacım varken benden istemelerini anlayamıyorum. Eşim kayınvalideme çıtlatmış, koltukları onlara yatak odasını sana verelim gibisinden. İstemem satın parasını cebinize koyun demiş. Ablamla iyi geçinebilmek biraz zor. En ufak bir durumda küsmeye meyilli. Bu işin içinden nasıl çıkacağımı bilemiyorum. Sonuçta eşyaları eşimle beraber çalışırken kendi maaşlarımızla ortak olarak aldık. Ben nasıl eşimin adına karar verebilirim? Geçen sene demişti bize verirsiniz giderken diye, ben de eşime sormam lazım diyip konuyu kapatmıştım. Şimdi giderken satıcaz dedim diye konu tekrar açıldı.
Şunu da dipnot olarak düşeyim, ihtiyaç sahibi mi, bence değil. 2 ev 1 arabaları var. Memurdu mobing nedeniyle işten ayrıldı yılllardır çalışmıyor. Eşi de memur. Ben de çok zor şartlar altında çalışıyorum her gün istifa etmeyi düşünüyorum ama etmiyorum para için dayanıyoruz mecbur. Biz de hayatımızı kurmaya çalışıyoruz daha çocuğumuz yok evimiz yok. Kolay mı ülke değiştirmek? Destek olmak yerine böyle yapmalarının tek nedeni ben pozisyonum gereği 1.5-2 memur maaşı kadar alıyorum ve bu da gözlerine batıyor. Vallahi maaşı gördüğüm yok para biriktirebildiğimiz yok. Eşim 2 aydır yurtdışında, kışın ben de gidicem bunlara para yetiştirmeye çalışıyoruz. Nasıl güzellikle halledicem bu mevzuyu?
Bir not daha: benim ailem de ihtiyaç sahibi değiller ama emekli insanlar onların da aldığı onlara yetiyor. Eşimin ailesinin durumu iyi. Kayınvalidem sürekli ben para gönderiyorum onlar neden hiç destek olmuyor diye laf ettiği için babam da birkaç kere para gönderdi. Ama benim ailem “eşin işsiz, heralde kayınvaliden yardımcı olacak, sen istifa etsen biz de sana yardım ederdik” gözüyle bakıyorlar.
Benim çalışırken kafamın rahat olması lazım doğru karar verebilmem için, bütün gün kafam doldu stres oldum. Şu an da işteyim. Acımasız yorumlardan kaçınırsanız sevinirim
