Merhaba arkadaşlar buraya yazmamın sebebi gerçekten bu dönemde göremediğim yanlış yapmak istemediğim şeyleri bana söylemeniz. dışardan bakış genelde dpğrudur. konuya gelince arkadaşlar ben 25 yaşına kadar hep sıkıntılarla geçirmiş bir insanım. 6 aylık bebekken annesini kaybetmiş. babası başkasıyla evlenmiş ailesi paramparça olmuş. anneannesiyle büyüyen ve yaklaşık 7 yıl önce de onu kaybetmiş bir insanım. kendi başıma okudum hep ayaklarımın üsrğnde durdum. bir işe girdim. bu iş yerinde birisiyle tanıştım çok sevdik birbirimizi herşey güzel gidiyordu onun için maddi manevi her imkanını seferber etmiştim her zorda kaldığında yardim etmiştim. ama etrafımdakiler onu bana yakıştırmamışlardı ben işe onu dış görünüşü için değil bana duyduğu merhameti için sevmiştim. nişanlandık sorunlarımız başlamıştı tartışmalar kavgalar onun ailesiyle sorunlar ve derken evlendik. düğün yüzünden yapılan borçlar maddi sorunlar başlayınca anlaşmazşıklar başladı. evliliğin ilk 1 yılı zehir zembelekti onu çok seviyordum bırakamadım çok sinieli bir insandı derken bu şekilde 4 yıl idare ettik ve 4 yılın sonunda boşandık. zamanla bende ona dönüşmüş sabırsız bir insan olmaya başlamıştım ama sadece 1 hafta ayrı kaldık bir süre görüştük ve bir süre sonra da yeniden evlendik. 1 çocuğumuz oldu dünyalar tatlısı şu an 11 aylık. ve biz yaklaşık 1 ay önce yeniden boşandık bu sefer ben anlaşmalı dava ile bir günde hallettim. geçimsizlikler iyice artmıştı ben onun ailesiyle görüşmüyordum. bebeğimi bırakamadığım için ücretsiz izne ayrılmıştım bir süre çok fazla sorun yaptı bunu çünkü benimde borçlarım vardı bir konuda haklıydı belki de ama bırakamadım işte. bana çok kötü davranmaya başlamıştı. evliliğinde zaten şiddet gördüğüm zamanlarda olmuştu daha önce ama değişmişti eşim. bende ona çok kötü davranıyordum bir anlık öfkeyle açtım o davayı ama sonra çocuğum babasız mi büyüyecek diye pişman oldum dön çocuğunun başına dedim ama inat etmişti kabul etmedi. benş hatalı gördü her konuda hakbu kş ben ona hatalı olduğum için değil bebeğimşz babasız büyüağn isteöediğim için yaptım bunu sürekli aradım bir süre bu psikolojiyle. bebeğimizi çok severdi. şu an bebeğimi babannesine bırakacağım ve işime başlayacağım ayakta durmam gerekiyor çünkü. sizce ne yapmalıyım babası çocuğumun fikri değişir mi beklemelimiyiö veyahutta önüme mi bakmalıyım?