Lütfen bana bir yol gösterin

Herkese iyi akşamlar, biraz uzun bir mesele anlatıcam hanımlar. Utanılacak bir durum mu ya da farklı bir duygumu bilmiyorum ama tanıdıklarım illa ki dedikodusunu yapar diye buradan tanımadığım kişilere içimi dökmek istiyorum.



Biz iki kız kardeşiz ben ve ablam, aramızda 10 yaş fark var. Ben ortaokul öğrencisi iken ablam liseden tanımış olduğu biriyle evlenmek istedi ve evlendi. Ablam liseyi memlekette okumuş babamlar sonradan yaşadığımız yere gelmişler. Yani eniştemle uzak mesafe ilişkisi olmuş. Evlendikten sonra ablam memleketimize geri döndü. Aramızdaki mesafe arabayla 7-8 saat civarında yani ha deyince gidilemeyecek kadar uzak.



Bende ablamdan uzakta büyüdüm sayılır lise, üniversite ve şu an. Ablam bildiğiniz ablalar gibi değil nasıl anlatsam psikolojik olarak da değerlendirebilir mi bilemiyorum ama insanlarla iletişimi çok sevmeyen, evine misafir gelsin istemeyen, eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen, güler yüzlü olmayan, soğuk birisi. Bu sadece eşinin ailesine karşı sergilediği bir tavır değil genel olarak bize ve herkese karşı böyle biri. Ben onu tanıdığımdan beri böyle. Biz onu bu şekilde kabul ettik ama bu yaşıma kadar bana karşı hiç bir ablalık yaptığını hatırlamıyorum.



Asıl konumuzda ablamın evliliği. Yaklaşık 11-12 senedir evli sanırım ve üç tane çocukları var. Evlilikleri ilk zamanlardan beri sorunluydu. Hep bir kavga hep bir anlaşamamazlık oldu aralarında ve bu kavgalar hep anne babama söylendi, kızınız şöyle yaptı böyle yaptı gibisinden.

Daha ilk evlenecekleri zamanda oturacakları evin bir odasının kapısı kilitli bırakılmış burasının kilidi bozuk denmiş ablamda o odayı hiç kurcalamamış, ev de memlekette olduğu için eşya seçimine annem ve ben gitmemiştik sadece babam ve memlekette olan halam gitmişti. Meğer odanın kilitli olmasının sebebi içeride ablamın eltisine ait bir yatak odası olmasıymış yani ablam ve eltisini aynı evin içinde oturmasını istemişler ve bu durum ablamdan tamamen habersiz yapılmış. Ablam öğrendiğinde de zaten evlilik çoktan olup bitmişti. O zamanlardan bir kavgaları başladı. Bu olayların en başı aslında bunun gibi daha bir çok şeye dayanıyor. Sonra ablam hemen hamile kaldı ilk çocuğuna. Hamilelik hormonlarından mıdır nedir bilmiyorum aşırı bir kıskançlığı başladı eşine karşı, eşi bi saat aramasa burnundan getirir aklında senaryolar kurardı. Bunları ben aklım kesmeye başlayınca duymuştum annemden. Annem ablamın hamilelik sürecinde hep yanında olmuştu. Gel zaman git zaman böyle ite kaka zorla bir evlilik devam etti. Ama düzenli olarak kavga ederler ve her kavgalarında eniştem babamı ya da annemi arar ve kızınızı gelip alın, boşanmak istiyorum, kızınız şunu yaptı bunu yaptı, misafire hoşgeldin demedi gibi aklıma gelmeyen onlarca şeyi dile getirirdi. Anne ve babam kaç kere ablama gel dava açalım boşan deseler de ablam ben Akifi bırakmam gibisinden cümleler kurarak boşanmaya bir türlü yaklaşmadı. Eniştemin ailesi de çocuklarınız var diyerekten bu evliliğin bitmesini istemediler ve konu her seferinde çocuk bahanesiyle kapatıldı.



Eniştem ablamı aldattı ablamın dediğine göre. Telefonunda mesaj yakalamış ablam, sonra bu yakaladığı mesajı eniştemin ailesine anlatmış onlar da ablamın arkasında durarak biz ona gereken konuşmayı yaparız sen kendini üzme diye teselli ederek orta yolu bulmuşlar, bundan da bizim çok sonradan haberimiz oldu. Ablam da anne babama anlatmaya utandı sanırım düşüncesini bilemiyorum. Bunca problemin içinde de zaten sağlıklı bir ilişki yaşamak nerdeyse imkansız.



İşte evliliklerinin başından bu zamana kadar bin bir türlü olay yaşadılar. Son olay da daha bir kaç günlük. Ablam komşusunun eşini başka bir kadınla eve girerken görüyor, komşusu da evde değilmiş sanırım ve komşu kadını telefonla arayarak durumdan haberdar ediyor, tabi sonrasında olaylar karışmış ve kadının ailesi eve gelmişler bir takım olaylar olmuş. Sonrasında da büyük ihtimalle komşu kadın kendi ailesine durumu anlatmış sonra eşinin aileside durumdan haberdar olunca komşu kadının eşinin ailesi ablamların kapısına dayanmış işte sen niye yalan söylüyorsun da milletin yuvasını niye yıkmak istiyorsun da bağrışlar ağız dalaşı yaşanmış. Ablama tehdit vari konuşarak bu olayı düzelteceksin boşanırlarsa bundan sizi sorumlu tutarız demişler. Bu konuşmalar olurken eniştem ve ablamın kayınpederi de oradaymış. İşin detayını bilmiyorum ablamla bu olayı konuşmadım ama durum bu şekilde yaşanmış. Sonra tabi eniştem ablamın üzerine yüklenmeye başlamış bide adamın ailesi tekin tipler değilmiş eniştem de korktu sanırım. Ablamı ve çocukları alarak kendi ailesinin yanına köye götürmüş, durumu arayıp babama anlatmış ve ben göndericem artık kızını bıktım tarzında cümlelerle dile getirmiş.



Babam 62 yaşında emekli, annem de 64 yaşında fabrikada çalışıyor. Ve ikisinin de çeşitleri hastalıkları var onlara bu durumlardan dolayı bir şey olacak diye çok korkuyorum. Anne ve babam şu an bu olaylar yüzünden çok kötüler hem üzgünler hemde şeker tansiyon tavan yaptı ikisinde de. Ablamı defalarca her konuda uyarmalarına rağmen sürekli bir sorun yaşandı artık onlar da kaldıramıyor bazı şeyleri.



Evimiz kira ve babamın emekli maaşı annemin çalışma maaşından başka bir gelirimiz yok. Ablam boşanır da geri gelirse anne babam Allah korusun vefat ettikten sonra ablam ne olacak kendi başına nasıl ayakları üzerinde duracak, ben ona bakarım desem nereye kadar destek sağlayabilicem kafamda onlarca soru işareti var. Ablama ne desem nasıl bir akıl versem artık kendimi şaşırdım. Siz olsanız ne yapardınız ben ne yapayım o kadar sıkışmış hissediyorum ki kendimi lütfen bana yardımcı olun
Yazıda da söylediğim gibi psikolojik bir sorun olarak değerlendirilebilir mi bilmiyorum ama ablamın genel hal ve davranışlarını tarafsız bir şekilde yazmaya çalıştım. Onca yaşanan durumdan dolayı psikolojisinin sağlam olmadığını da düşünüyorum bu sebeplerden dolayı psikoloğa gittiğini da biliyorum. İç dünyasında ne yaşıyor bilmiyorum çünkü bana bir şey anlatmıyor iletişim kurmuyor aynı şekilde anne ve babama karşı da öyle.

Ablam evlendiğinde ben ortaokula gidiyordum yani 11-12 yaşlarında oluyorum. O da o süreçte 22 ya da 23 yaşında idi. Ve gerçekten hatırlamıyorum.

Aramızda uzak mesafe olduğu için telefonla da çok bizimle sohbet etmediği için sağlıklı bir iletişimimiz hiç bir zaman olmadı.

Aile evine dönerse ne yapacağını düşünüyorum evet, çünkü bir mesleği yok daha önce çalışmamış ve çalışmayı da düşünmüyor. Üç tane çocuğu var onlara üzülüyorum çünkü iki tanesi okul çağında şu an bu durumlardan onlar da etkileniyor. Anne babama üzülüyorum çünkü onlar da sürekli bunu düşünerek kendilerine dert ediniyorlar ve tüm bunlar beni de etkiliyor

Herkese iyi akşamlar, biraz uzun bir mesele anlatıcam hanımlar. Utanılacak bir durum mu ya da farklı bir duygumu bilmiyorum ama tanıdıklarım illa ki dedikodusunu yapar diye buradan tanımadığım kişilere içimi dökmek istiyorum.



Biz iki kız kardeşiz ben ve ablam, aramızda 10 yaş fark var. Ben ortaokul öğrencisi iken ablam liseden tanımış olduğu biriyle evlenmek istedi ve evlendi. Ablam liseyi memlekette okumuş babamlar sonradan yaşadığımız yere gelmişler. Yani eniştemle uzak mesafe ilişkisi olmuş. Evlendikten sonra ablam memleketimize geri döndü. Aramızdaki mesafe arabayla 7-8 saat civarında yani ha deyince gidilemeyecek kadar uzak.



Bende ablamdan uzakta büyüdüm sayılır lise, üniversite ve şu an. Ablam bildiğiniz ablalar gibi değil nasıl anlatsam psikolojik olarak da değerlendirebilir mi bilemiyorum ama insanlarla iletişimi çok sevmeyen, evine misafir gelsin istemeyen, eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen, güler yüzlü olmayan, soğuk birisi. Bu sadece eşinin ailesine karşı sergilediği bir tavır değil genel olarak bize ve herkese karşı böyle biri. Ben onu tanıdığımdan beri böyle. Biz onu bu şekilde kabul ettik ama bu yaşıma kadar bana karşı hiç bir ablalık yaptığını hatırlamıyorum.



Asıl konumuzda ablamın evliliği. Yaklaşık 11-12 senedir evli sanırım ve üç tane çocukları var. Evlilikleri ilk zamanlardan beri sorunluydu. Hep bir kavga hep bir anlaşamamazlık oldu aralarında ve bu kavgalar hep anne babama söylendi, kızınız şöyle yaptı böyle yaptı gibisinden.

Daha ilk evlenecekleri zamanda oturacakları evin bir odasının kapısı kilitli bırakılmış burasının kilidi bozuk denmiş ablamda o odayı hiç kurcalamamış, ev de memlekette olduğu için eşya seçimine annem ve ben gitmemiştik sadece babam ve memlekette olan halam gitmişti. Meğer odanın kilitli olmasının sebebi içeride ablamın eltisine ait bir yatak odası olmasıymış yani ablam ve eltisini aynı evin içinde oturmasını istemişler ve bu durum ablamdan tamamen habersiz yapılmış. Ablam öğrendiğinde de zaten evlilik çoktan olup bitmişti. O zamanlardan bir kavgaları başladı. Bu olayların en başı aslında bunun gibi daha bir çok şeye dayanıyor. Sonra ablam hemen hamile kaldı ilk çocuğuna. Hamilelik hormonlarından mıdır nedir bilmiyorum aşırı bir kıskançlığı başladı eşine karşı, eşi bi saat aramasa burnundan getirir aklında senaryolar kurardı. Bunları ben aklım kesmeye başlayınca duymuştum annemden. Annem ablamın hamilelik sürecinde hep yanında olmuştu. Gel zaman git zaman böyle ite kaka zorla bir evlilik devam etti. Ama düzenli olarak kavga ederler ve her kavgalarında eniştem babamı ya da annemi arar ve kızınızı gelip alın, boşanmak istiyorum, kızınız şunu yaptı bunu yaptı, misafire hoşgeldin demedi gibi aklıma gelmeyen onlarca şeyi dile getirirdi. Anne ve babam kaç kere ablama gel dava açalım boşan deseler de ablam ben Akifi bırakmam gibisinden cümleler kurarak boşanmaya bir türlü yaklaşmadı. Eniştemin ailesi de çocuklarınız var diyerekten bu evliliğin bitmesini istemediler ve konu her seferinde çocuk bahanesiyle kapatıldı.



Eniştem ablamı aldattı ablamın dediğine göre. Telefonunda mesaj yakalamış ablam, sonra bu yakaladığı mesajı eniştemin ailesine anlatmış onlar da ablamın arkasında durarak biz ona gereken konuşmayı yaparız sen kendini üzme diye teselli ederek orta yolu bulmuşlar, bundan da bizim çok sonradan haberimiz oldu. Ablam da anne babama anlatmaya utandı sanırım düşüncesini bilemiyorum. Bunca problemin içinde de zaten sağlıklı bir ilişki yaşamak nerdeyse imkansız.



İşte evliliklerinin başından bu zamana kadar bin bir türlü olay yaşadılar. Son olay da daha bir kaç günlük. Ablam komşusunun eşini başka bir kadınla eve girerken görüyor, komşusu da evde değilmiş sanırım ve komşu kadını telefonla arayarak durumdan haberdar ediyor, tabi sonrasında olaylar karışmış ve kadının ailesi eve gelmişler bir takım olaylar olmuş. Sonrasında da büyük ihtimalle komşu kadın kendi ailesine durumu anlatmış sonra eşinin aileside durumdan haberdar olunca komşu kadının eşinin ailesi ablamların kapısına dayanmış işte sen niye yalan söylüyorsun da milletin yuvasını niye yıkmak istiyorsun da bağrışlar ağız dalaşı yaşanmış. Ablama tehdit vari konuşarak bu olayı düzelteceksin boşanırlarsa bundan sizi sorumlu tutarız demişler. Bu konuşmalar olurken eniştem ve ablamın kayınpederi de oradaymış. İşin detayını bilmiyorum ablamla bu olayı konuşmadım ama durum bu şekilde yaşanmış. Sonra tabi eniştem ablamın üzerine yüklenmeye başlamış bide adamın ailesi tekin tipler değilmiş eniştem de korktu sanırım. Ablamı ve çocukları alarak kendi ailesinin yanına köye götürmüş, durumu arayıp babama anlatmış ve ben göndericem artık kızını bıktım tarzında cümlelerle dile getirmiş.



Babam 62 yaşında emekli, annem de 64 yaşında fabrikada çalışıyor. Ve ikisinin de çeşitleri hastalıkları var onlara bu durumlardan dolayı bir şey olacak diye çok korkuyorum. Anne ve babam şu an bu olaylar yüzünden çok kötüler hem üzgünler hemde şeker tansiyon tavan yaptı ikisinde de. Ablamı defalarca her konuda uyarmalarına rağmen sürekli bir sorun yaşandı artık onlar da kaldıramıyor bazı şeyleri.



Evimiz kira ve babamın emekli maaşı annemin çalışma maaşından başka bir gelirimiz yok. Ablam boşanır da geri gelirse anne babam Allah korusun vefat ettikten sonra ablam ne olacak kendi başına nasıl ayakları üzerinde duracak, ben ona bakarım desem nereye kadar destek sağlayabilicem kafamda onlarca soru işareti var. Ablama ne desem nasıl bir akıl versem artık kendimi şaşırdım. Siz olsanız ne yapardınız ben ne yapayım o kadar sıkışmış hissediyorum ki kendimi lütfen bana yardımcı olun
Bu yazıyı okuyacak tehaamül yok bende
 
Ben bu yaz evleniyorum ablamın eve gelip benim huzurumu kaçırması gibi bir düşüncem asla yok ki kaç kez ona boşanmasını söyledik, arkasında duracağımızı söyledik. Ablam kendisi işe girip çalışmayacağını gerekirse kadın sığınma evine gideceğini söyledi, oraların kolay yerler olmadığını herkes bilir her psikoloji orasını kaldırmaz ama ablam bunun bilincine sahip değil ben bu yüzden korkuyorum
Ablanın psikolojik sorunları var o zaman bir psikiyatriye gitmesini sağlayın .
 
Evlendikten sonra bizi ziyarete geldiklerinde babam yaşadığımız yerde psikoloğa götürmüştü ama ilaç tedavisi vs psikolog uygulayamadığı için burada da psikiyatriye götürmediğimiz için bir kaç seansa katılmıştı sadece
 
Söylemedim mi sanıyorsunuz :KK43:, kaç kez söyledim anneme bir şey olacak aranızda halledin bir karar verin konuşun diye. Burada belki bir çoğunuzun yaşı benden büyüktür ben 25 yaşıma bu sene girdim. Kendime göre doğru olan şeylerle ablamla bir çok kez konuşma yaptım ama bazı şeyler değişmiyor
Ablanızı bir psikolog veya aile terapisi eşiyle giderse sorunları çözülür diye umuyorum anneniz yada siz ablanızızın terapisti değilsiniz..... Aile terapisine gitmeyi ikna edin bir se serhat yabancının kitapları ve videolarını takip etsin....
 
Yazdıklarınıza gerçekten çok üzüldüm, ablanızın evliliğinin daha başında yaşadığı durum çok zor. Keşke hemen çocuk sahibi olmasalardı da birbirlerini biraz daha tanısalardı. Madem anlaşamıyorlar en başından beri, iki tane daha çocuk yapmasalardı. Anne babanın sürekli kavga ettiği evde onlar ne durumda olurlar kim bilir.

Anlattıklarınıza bakılırsa ablanızın da eniştenizin de bir doktora danışması gerekir, olmuyorsa da zorlamanın bir anlamı yok. Boşanmak bazen en doğru karar olabiliyor bu tarz birlikteliklerde. Anne babanızla da siz konuşmaya çalışın stres yapmak ya da bu durumda üzülüp ağlamaları sadece kendilerine zarar verir sonucu değiştirmez.

Bir erkek olsam bende eşimin aileme karşı surat yapmasını, ters ve aksi davranmasını, ya da eve geldiğimde bana güler yüz göstermemesini istemezdim. Burada ablanız hatalı. Eğer bu davranışlar içinde gelmiyorsa psikolojik destek almasını kesinlikle şart görüyorum.

Burada sizi de anlayabiliyorum, ablanız eğer boşanırsa sonucunda ne olacağını düşünmeniz en doğal hakkınız. Anne baba vefat ettikten sonra babanın emekli maaşıyla geçim bu devirde çok zor. Evlendiğiniz kişi de siz de ablanıza sonsuza kadar bakamazsınız, destek çıkamazsınız. Ablanızın böyle bir durum olması halinde kesinlikle çalışması gerekiyor. Anne babanız bu konuda taviz vermesin kesinlikle. Kadın sığınma evi de dediğiniz gibi dışarıdakiler için kolay bir yer olarak görülüyor herhalde ama ablanız bu düşüncesini kesinlikle değiştirmeli. Daha 25 yaşındasınız ablanızla aranızda 10 yaş var ise o 35 yaşında oluyor, gerçekten kardeş olarak ablaya, ablalık yapmak çok zor Allah yardımcınız olsun
 
Ablanız Akif eniştenizi bırakmaz okuduklarıma bakarak bunu söyleyebilirim
he enişte bırakırsa da bişey olmaz anneniz babanız bu acıyıda alışır zamanla unutmayın
 
Yazıda da söylediğim gibi psikolojik bir sorun olarak değerlendirilebilir mi bilmiyorum ama ablamın genel hal ve davranışlarını tarafsız bir şekilde yazmaya çalıştım. Onca yaşanan durumdan dolayı psikolojisinin sağlam olmadığını da düşünüyorum bu sebeplerden dolayı psikoloğa gittiğini da biliyorum. İç dünyasında ne yaşıyor bilmiyorum çünkü bana bir şey anlatmıyor iletişim kurmuyor aynı şekilde anne ve babama karşı da öyle.

Ablam evlendiğinde ben ortaokula gidiyordum yani 11-12 yaşlarında oluyorum. O da o süreçte 22 ya da 23 yaşında idi. Ve gerçekten hatırlamıyorum.

Aramızda uzak mesafe olduğu için telefonla da çok bizimle sohbet etmediği için sağlıklı bir iletişimimiz hiç bir zaman olmadı.

Aile evine dönerse ne yapacağını düşünüyorum evet, çünkü bir mesleği yok daha önce çalışmamış ve çalışmayı da düşünmüyor. Üç tane çocuğu var onlara üzülüyorum çünkü iki tanesi okul çağında şu an bu durumlardan onlar da etkileniyor. Anne babama üzülüyorum çünkü onlar da sürekli bunu düşünerek kendilerine dert ediniyorlar ve tüm bunlar beni de etkiliyor
Ablanız boşanmaz, belki bir kaç ay için gelir ama yine kocasına döner. Sizin yapmanız gereken tek şey enistenizi ciddi anlamda uyarmak. Sorun yaşayınca anne ve babanızı strese sokmaya hakkı yok.

Aslında arayıp kızınızı alın dediğinde "tamam getir kızımızı biz ona sahip çıkarız çocuk gibi her kavgada bizi arıyorsun yeter artık" deseler çenesi kapanır.
 
Aranızdaki yaş farkı ve ablanızın henüz siz bir çocukken evlenmesi nedeniyle ablanızı tam olarak tanımıyor; dolayısıyla ablanıza dair anlattıklarınızda da yansız bir yaklaşım sergileyemiyorsunuz bence.





Ablanız evlendiğinde çocuk olsanız da şu an çocuk değilsiniz ve ablanızın kaç yıllık evli olduğunu dahi net olarak bilmiyorsunuz.

Ablanız liseyi bitirip; reşit olur olmaz evlenmiş gibi anlaşılıyor anlattıklarınızdan.

Konunuzda da gerçekte ablanıza dair bir üzüntü ve kaygı yer almıyor. Tek düşünceniz ablanız boşanıp, 3 çocuğuyla aile evine dönerse sizin ne yapacağınız. Bu arada bunu da düşünebilirsiniz; bunda da bir anormallik yok.

Yalnız yetişkin bir kadın gözüyle tanımadığınız ve gerçekte neler yaşadığına dair fikriniz olmayan ablanızı çok acımasızca yargılıyor ve ablanızı sorunlu bir kadın olarak anlatıyorsunuz.
Ben de tam bunları yazacaktım.
Neyse ki yazılmış.
İçerik baştan sona ablasını yargılayan, anne baba paravanı ardından “ablam başıma bela olur mu acaba” kaygısı yaşayan birini anlatıyor.
Ablaya üzüldüm açıkçası. Yapayalnız hissediyor olmalı…
 
Bence ablaniza karsi cok onyargilisiniz ve kendisini tam olarak tanimiyorsunuz bile.
Soguk yapili bir insan olmasi onu psikolojisi bozuk veya kotu bir insan yapmaz. Kendi ic dunyasinda neler yasadigini bilmiyorsunuz, insanlara mesafeli davranmasinin altinda ne gibi sebepler yattigini bilmiyorsunuz. Belki onun da kirildigi durumlar yasanmistir evliliginde ve belli ki de yasanmis. Aldatilma, her kavgada babaya sikayet edilme vb.

Ablanizin size hicbir sey anlatmadigini soylemissiniz bence bu anlasilabilir bi durum, anlattiklariniza bakarak kendisine karsi cok fazla onyargi sahibi oldugunuz belli. Ben de herhalde bana karsi bu sekilde pesin hukumlu olan, zaten onun psikolojisi bozuk diyen birine her seyimi acik acik anlatmazdim.

Insanlarin psikolaga veya psikaytriye gitmeleri onlari sorunlu insanlar yapmaz. Herkesin hayatta kaldirmadigi dertleri sorunlari olabilir ve profesyonel yardim alma geregi duyabilir. Soyle bir soz duymustum, gercekten hasta olanlar psikologa gitmiyor onlarin hasta ettikleri gidiyor diye. Burda da oyle bir durum var gibi.

Bence sunu anlayin ablaniz kolay bir hayat yasamiyor, aldatildigi bir evlilik var, buyuk ihtimalle kocasindan da sevgi gormuyor. Ve her hareketi ailesine yetistiriliyor. O da tabi ki ailesi uzulsun, baslarina bi sey gelsin istemez. Siz olaylarda dis kapinin mandaliyken bu kadar evhamlaniyorsaniz kim bilir o neler yasiyordur icinde bir dusunun.

Endiselerinize gelince, evlenmek, bosanmak bunlar hayatin parcasi anneniz babanizin basina sirf kizlari bosandi diye bir sey gelmez.
Ablam bosanirsa ona ben mi bakicam konusunda da; merak etmeyin bence ablanizin aklina gelen son secenek bile degilsiniz, siginma evi sizden once geliyor.
En kotu nafaka alir bir sekilde gecinir ve ihtiyaci olunca herkes calisir. Icinizi ferah tutun, bence bosanmaz da zaten.
 
Herkese iyi akşamlar, biraz uzun bir mesele anlatıcam hanımlar. Utanılacak bir durum mu ya da farklı bir duygumu bilmiyorum ama tanıdıklarım illa ki dedikodusunu yapar diye buradan tanımadığım kişilere içimi dökmek istiyorum.

Biz iki kız kardeşiz ben ve ablam, aramızda 10 yaş fark var. Ben ortaokul öğrencisi iken ablam liseden tanımış olduğu biriyle evlenmek istedi ve evlendi. Ablam liseyi memlekette okumuş babamlar sonradan yaşadığımız yere gelmişler. Yani eniştemle uzak mesafe ilişkisi olmuş. Evlendikten sonra ablam memleketimize geri döndü. Aramızdaki mesafe arabayla 7-8 saat civarında yani ha deyince gidilemeyecek kadar uzak.


Bende ablamdan uzakta büyüdüm sayılır lise, üniversite ve şu an. Ablam bildiğiniz ablalar gibi değil nasıl anlatsam psikolojik olarak da değerlendirebilir mi bilemiyorum ama insanlarla iletişimi çok sevmeyen, evine misafir gelsin istemeyen, eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen, güler yüzlü olmayan, soğuk birisi. Bu sadece eşinin ailesine karşı sergilediği bir tavır değil genel olarak bize ve herkese karşı böyle biri. Ben onu tanıdığımdan beri böyle. Biz onu bu şekilde kabul ettik ama bu yaşıma kadar bana karşı hiç bir ablalık yaptığını hatırlamıyorum.


Asıl konumuzda ablamın evliliği. Yaklaşık 11-12 senedir evli sanırım ve üç tane çocukları var. Evlilikleri ilk zamanlardan beri sorunluydu. Hep bir kavga hep bir anlaşamamazlık oldu aralarında ve bu kavgalar hep anne babama söylendi, kızınız şöyle yaptı böyle yaptı gibisinden.

Sonra ablam hemen hamile kaldı ilk çocuğuna. Hamilelik hormonlarından mıdır nedir bilmiyorum aşırı bir kıskançlığı başladı eşine karşı, eşi bi saat aramasa burnundan getirir aklında senaryolar kurardı. Bunları ben aklım kesmeye başlayınca duymuştum annemden. Annem ablamın hamilelik sürecinde hep yanında olmuştu. Gel zaman git zaman böyle ite kaka zorla bir evlilik devam etti. Ama düzenli olarak kavga ederler ve her kavgalarında eniştem babamı ya da annemi arar ve kızınızı gelip alın, boşanmak istiyorum, kızınız şunu yaptı bunu yaptı, misafire hoşgeldin demedi gibi aklıma gelmeyen onlarca şeyi dile getirirdi. Anne ve babam kaç kere ablama gel dava açalım boşan deseler de ablam ben Akifi bırakmam gibisinden cümleler kurarak boşanmaya bir türlü yaklaşmadı. Eniştemin ailesi de çocuklarınız var diyerekten bu evliliğin bitmesini istemediler ve konu her seferinde çocuk bahanesiyle kapatıldı.

Eniştem ablamı aldattı ablamın dediğine göre. Telefonunda mesaj yakalamış ablam, sonra bu yakaladığı mesajı eniştemin ailesine anlatmış onlar da ablamın arkasında durarak biz ona gereken konuşmayı yaparız sen kendini üzme diye teselli ederek orta yolu bulmuşlar, bundan da bizim çok sonradan haberimiz oldu. Ablam da anne babama anlatmaya utandı sanırım düşüncesini bilemiyorum. Bunca problemin içinde de zaten sağlıklı bir ilişki yaşamak nerdeyse imkansız.

Babam 62 yaşında emekli, annem de 64 yaşında fabrikada çalışıyor. Ve ikisinin de çeşitleri hastalıkları var onlara bu durumlardan dolayı bir şey olacak diye çok korkuyorum. Anne ve babam şu an bu olaylar yüzünden çok kötüler hem üzgünler hemde şeker tansiyon tavan yaptı ikisinde de. Ablamı defalarca her konuda uyarmalarına rağmen sürekli bir sorun yaşandı artık onlar da kaldıramıyor bazı şeyleri.

Evimiz kira ve babamın emekli maaşı annemin çalışma maaşından başka bir gelirimiz yok. Ablam boşanır da geri gelirse anne babam Allah korusun vefat ettikten sonra ablam ne olacak kendi başına nasıl ayakları üzerinde duracak, ben ona bakarım desem nereye kadar destek sağlayabilicem kafamda onlarca soru işareti var. Ablama ne desem nasıl bir akıl versem artık kendimi şaşırdım. Siz olsanız ne yapardınız ben ne yapayım o kadar sıkışmış hissediyorum ki kendimi lütfen bana yardımcı olun
Korkma ablan bosanmaz. Anne babana da Allah sağlık versin sen kendi yoluna bak.
 
Çocuk sayısı hariç baba yok hikaye birazda benim ortanca ablama benziyor.Hic endişelenme su akiyor yolunu buluyor
 
Herkese iyi akşamlar, biraz uzun bir mesele anlatıcam hanımlar. Utanılacak bir durum mu ya da farklı bir duygumu bilmiyorum ama tanıdıklarım illa ki dedikodusunu yapar diye buradan tanımadığım kişilere içimi dökmek istiyorum.

Biz iki kız kardeşiz ben ve ablam, aramızda 10 yaş fark var. Ben ortaokul öğrencisi iken ablam liseden tanımış olduğu biriyle evlenmek istedi ve evlendi. Ablam liseyi memlekette okumuş babamlar sonradan yaşadığımız yere gelmişler. Yani eniştemle uzak mesafe ilişkisi olmuş. Evlendikten sonra ablam memleketimize geri döndü. Aramızdaki mesafe arabayla 7-8 saat civarında yani ha deyince gidilemeyecek kadar uzak.


Bende ablamdan uzakta büyüdüm sayılır lise, üniversite ve şu an. Ablam bildiğiniz ablalar gibi değil nasıl anlatsam psikolojik olarak da değerlendirebilir mi bilemiyorum ama insanlarla iletişimi çok sevmeyen, evine misafir gelsin istemeyen, eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen, güler yüzlü olmayan, soğuk birisi. Bu sadece eşinin ailesine karşı sergilediği bir tavır değil genel olarak bize ve herkese karşı böyle biri. Ben onu tanıdığımdan beri böyle. Biz onu bu şekilde kabul ettik ama bu yaşıma kadar bana karşı hiç bir ablalık yaptığını hatırlamıyorum.


Asıl konumuzda ablamın evliliği. Yaklaşık 11-12 senedir evli sanırım ve üç tane çocukları var. Evlilikleri ilk zamanlardan beri sorunluydu. Hep bir kavga hep bir anlaşamamazlık oldu aralarında ve bu kavgalar hep anne babama söylendi, kızınız şöyle yaptı böyle yaptı gibisinden.

Sonra ablam hemen hamile kaldı ilk çocuğuna. Hamilelik hormonlarından mıdır nedir bilmiyorum aşırı bir kıskançlığı başladı eşine karşı, eşi bi saat aramasa burnundan getirir aklında senaryolar kurardı. Bunları ben aklım kesmeye başlayınca duymuştum annemden. Annem ablamın hamilelik sürecinde hep yanında olmuştu. Gel zaman git zaman böyle ite kaka zorla bir evlilik devam etti. Ama düzenli olarak kavga ederler ve her kavgalarında eniştem babamı ya da annemi arar ve kızınızı gelip alın, boşanmak istiyorum, kızınız şunu yaptı bunu yaptı, misafire hoşgeldin demedi gibi aklıma gelmeyen onlarca şeyi dile getirirdi. Anne ve babam kaç kere ablama gel dava açalım boşan deseler de ablam ben Akifi bırakmam gibisinden cümleler kurarak boşanmaya bir türlü yaklaşmadı. Eniştemin ailesi de çocuklarınız var diyerekten bu evliliğin bitmesini istemediler ve konu her seferinde çocuk bahanesiyle kapatıldı.

Eniştem ablamı aldattı ablamın dediğine göre. Telefonunda mesaj yakalamış ablam, sonra bu yakaladığı mesajı eniştemin ailesine anlatmış onlar da ablamın arkasında durarak biz ona gereken konuşmayı yaparız sen kendini üzme diye teselli ederek orta yolu bulmuşlar, bundan da bizim çok sonradan haberimiz oldu. Ablam da anne babama anlatmaya utandı sanırım düşüncesini bilemiyorum. Bunca problemin içinde de zaten sağlıklı bir ilişki yaşamak nerdeyse imkansız.

Babam 62 yaşında emekli, annem de 64 yaşında fabrikada çalışıyor. Ve ikisinin de çeşitleri hastalıkları var onlara bu durumlardan dolayı bir şey olacak diye çok korkuyorum. Anne ve babam şu an bu olaylar yüzünden çok kötüler hem üzgünler hemde şeker tansiyon tavan yaptı ikisinde de. Ablamı defalarca her konuda uyarmalarına rağmen sürekli bir sorun yaşandı artık onlar da kaldıramıyor bazı şeyleri.

Evimiz kira ve babamın emekli maaşı annemin çalışma maaşından başka bir gelirimiz yok. Ablam boşanır da geri gelirse anne babam Allah korusun vefat ettikten sonra ablam ne olacak kendi başına nasıl ayakları üzerinde duracak, ben ona bakarım desem nereye kadar destek sağlayabilicem kafamda onlarca soru işareti var. Ablama ne desem nasıl bir akıl versem artık kendimi şaşırdım. Siz olsanız ne yapardınız ben ne yapayım o kadar sıkışmış hissediyorum ki kendimi lütfen bana yardımcı olun
Merhaba ,
Hiç kuruntu yapmayın, kendi hayatınızı en iyi şekilde kurmaya çalışın. Ablanız boşanmaz muhtemelen, ayrıca boşansa bile anne babanız durumu biliyormuş başından beri. Siz olaylara müdahale edebilecek pozisyonda değilsiniz, sorun çıkarsa sadece destek olabilirsiniz. Ablanıza ve çocuklara tamamen bakmak sizin sorumluluğunuz değil.
 
X