Herkese iyi akşamlar, biraz uzun bir mesele anlatıcam hanımlar. Utanılacak bir durum mu ya da farklı bir duygumu bilmiyorum ama tanıdıklarım illa ki dedikodusunu yapar diye buradan tanımadığım kişilere içimi dökmek istiyorum.
Biz iki kız kardeşiz ben ve ablam, aramızda 10 yaş fark var. Ben ortaokul öğrencisi iken ablam liseden tanımış olduğu biriyle evlenmek istedi ve evlendi. Ablam liseyi memlekette okumuş babamlar sonradan yaşadığımız yere gelmişler. Yani eniştemle uzak mesafe ilişkisi olmuş. Evlendikten sonra ablam memleketimize geri döndü. Aramızdaki mesafe arabayla 7-8 saat civarında yani ha deyince gidilemeyecek kadar uzak.
Bende ablamdan uzakta büyüdüm sayılır lise, üniversite ve şu an. Ablam bildiğiniz ablalar gibi değil nasıl anlatsam psikolojik olarak da değerlendirebilir mi bilemiyorum ama insanlarla iletişimi çok sevmeyen, evine misafir gelsin istemeyen, eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen, güler yüzlü olmayan, soğuk birisi. Bu sadece eşinin ailesine karşı sergilediği bir tavır değil genel olarak bize ve herkese karşı böyle biri. Ben onu tanıdığımdan beri böyle. Biz onu bu şekilde kabul ettik ama bu yaşıma kadar bana karşı hiç bir ablalık yaptığını hatırlamıyorum.
Asıl konumuzda ablamın evliliği. Yaklaşık 11-12 senedir evli sanırım ve üç tane çocukları var. Evlilikleri ilk zamanlardan beri sorunluydu. Hep bir kavga hep bir anlaşamamazlık oldu aralarında ve bu kavgalar hep anne babama söylendi, kızınız şöyle yaptı böyle yaptı gibisinden.
Sonra ablam hemen hamile kaldı ilk çocuğuna. Hamilelik hormonlarından mıdır nedir bilmiyorum aşırı bir kıskançlığı başladı eşine karşı, eşi bi saat aramasa burnundan getirir aklında senaryolar kurardı. Bunları ben aklım kesmeye başlayınca duymuştum annemden. Annem ablamın hamilelik sürecinde hep yanında olmuştu. Gel zaman git zaman böyle ite kaka zorla bir evlilik devam etti. Ama düzenli olarak kavga ederler ve her kavgalarında eniştem babamı ya da annemi arar ve kızınızı gelip alın, boşanmak istiyorum, kızınız şunu yaptı bunu yaptı, misafire hoşgeldin demedi gibi aklıma gelmeyen onlarca şeyi dile getirirdi. Anne ve babam kaç kere ablama gel dava açalım boşan deseler de ablam ben Akifi bırakmam gibisinden cümleler kurarak boşanmaya bir türlü yaklaşmadı. Eniştemin ailesi de çocuklarınız var diyerekten bu evliliğin bitmesini istemediler ve konu her seferinde çocuk bahanesiyle kapatıldı.
Eniştem ablamı aldattı ablamın dediğine göre. Telefonunda mesaj yakalamış ablam, sonra bu yakaladığı mesajı eniştemin ailesine anlatmış onlar da ablamın arkasında durarak biz ona gereken konuşmayı yaparız sen kendini üzme diye teselli ederek orta yolu bulmuşlar, bundan da bizim çok sonradan haberimiz oldu. Ablam da anne babama anlatmaya utandı sanırım düşüncesini bilemiyorum. Bunca problemin içinde de zaten sağlıklı bir ilişki yaşamak nerdeyse imkansız.
Babam 62 yaşında emekli, annem de 64 yaşında fabrikada çalışıyor. Ve ikisinin de çeşitleri hastalıkları var onlara bu durumlardan dolayı bir şey olacak diye çok korkuyorum. Anne ve babam şu an bu olaylar yüzünden çok kötüler hem üzgünler hemde şeker tansiyon tavan yaptı ikisinde de. Ablamı defalarca her konuda uyarmalarına rağmen sürekli bir sorun yaşandı artık onlar da kaldıramıyor bazı şeyleri.
Evimiz kira ve babamın emekli maaşı annemin çalışma maaşından başka bir gelirimiz yok. Ablam boşanır da geri gelirse anne babam Allah korusun vefat ettikten sonra ablam ne olacak kendi başına nasıl ayakları üzerinde duracak, ben ona bakarım desem nereye kadar destek sağlayabilicem kafamda onlarca soru işareti var. Ablama ne desem nasıl bir akıl versem artık kendimi şaşırdım. Siz olsanız ne yapardınız ben ne yapayım o kadar sıkışmış hissediyorum ki kendimi lütfen bana yardımcı olun
Biz iki kız kardeşiz ben ve ablam, aramızda 10 yaş fark var. Ben ortaokul öğrencisi iken ablam liseden tanımış olduğu biriyle evlenmek istedi ve evlendi. Ablam liseyi memlekette okumuş babamlar sonradan yaşadığımız yere gelmişler. Yani eniştemle uzak mesafe ilişkisi olmuş. Evlendikten sonra ablam memleketimize geri döndü. Aramızdaki mesafe arabayla 7-8 saat civarında yani ha deyince gidilemeyecek kadar uzak.
Bende ablamdan uzakta büyüdüm sayılır lise, üniversite ve şu an. Ablam bildiğiniz ablalar gibi değil nasıl anlatsam psikolojik olarak da değerlendirebilir mi bilemiyorum ama insanlarla iletişimi çok sevmeyen, evine misafir gelsin istemeyen, eşinin ailesiyle görüşmek istemeyen, güler yüzlü olmayan, soğuk birisi. Bu sadece eşinin ailesine karşı sergilediği bir tavır değil genel olarak bize ve herkese karşı böyle biri. Ben onu tanıdığımdan beri böyle. Biz onu bu şekilde kabul ettik ama bu yaşıma kadar bana karşı hiç bir ablalık yaptığını hatırlamıyorum.
Asıl konumuzda ablamın evliliği. Yaklaşık 11-12 senedir evli sanırım ve üç tane çocukları var. Evlilikleri ilk zamanlardan beri sorunluydu. Hep bir kavga hep bir anlaşamamazlık oldu aralarında ve bu kavgalar hep anne babama söylendi, kızınız şöyle yaptı böyle yaptı gibisinden.
Sonra ablam hemen hamile kaldı ilk çocuğuna. Hamilelik hormonlarından mıdır nedir bilmiyorum aşırı bir kıskançlığı başladı eşine karşı, eşi bi saat aramasa burnundan getirir aklında senaryolar kurardı. Bunları ben aklım kesmeye başlayınca duymuştum annemden. Annem ablamın hamilelik sürecinde hep yanında olmuştu. Gel zaman git zaman böyle ite kaka zorla bir evlilik devam etti. Ama düzenli olarak kavga ederler ve her kavgalarında eniştem babamı ya da annemi arar ve kızınızı gelip alın, boşanmak istiyorum, kızınız şunu yaptı bunu yaptı, misafire hoşgeldin demedi gibi aklıma gelmeyen onlarca şeyi dile getirirdi. Anne ve babam kaç kere ablama gel dava açalım boşan deseler de ablam ben Akifi bırakmam gibisinden cümleler kurarak boşanmaya bir türlü yaklaşmadı. Eniştemin ailesi de çocuklarınız var diyerekten bu evliliğin bitmesini istemediler ve konu her seferinde çocuk bahanesiyle kapatıldı.
Eniştem ablamı aldattı ablamın dediğine göre. Telefonunda mesaj yakalamış ablam, sonra bu yakaladığı mesajı eniştemin ailesine anlatmış onlar da ablamın arkasında durarak biz ona gereken konuşmayı yaparız sen kendini üzme diye teselli ederek orta yolu bulmuşlar, bundan da bizim çok sonradan haberimiz oldu. Ablam da anne babama anlatmaya utandı sanırım düşüncesini bilemiyorum. Bunca problemin içinde de zaten sağlıklı bir ilişki yaşamak nerdeyse imkansız.
Babam 62 yaşında emekli, annem de 64 yaşında fabrikada çalışıyor. Ve ikisinin de çeşitleri hastalıkları var onlara bu durumlardan dolayı bir şey olacak diye çok korkuyorum. Anne ve babam şu an bu olaylar yüzünden çok kötüler hem üzgünler hemde şeker tansiyon tavan yaptı ikisinde de. Ablamı defalarca her konuda uyarmalarına rağmen sürekli bir sorun yaşandı artık onlar da kaldıramıyor bazı şeyleri.
Evimiz kira ve babamın emekli maaşı annemin çalışma maaşından başka bir gelirimiz yok. Ablam boşanır da geri gelirse anne babam Allah korusun vefat ettikten sonra ablam ne olacak kendi başına nasıl ayakları üzerinde duracak, ben ona bakarım desem nereye kadar destek sağlayabilicem kafamda onlarca soru işareti var. Ablama ne desem nasıl bir akıl versem artık kendimi şaşırdım. Siz olsanız ne yapardınız ben ne yapayım o kadar sıkışmış hissediyorum ki kendimi lütfen bana yardımcı olun
Son düzenleme:
, kaç kez söyledim anneme bir şey olacak aranızda halledin bir karar verin konuşun diye. Burada belki bir çoğunuzun yaşı benden büyüktür ben 25 yaşıma bu sene girdim. Kendime göre doğru olan şeylerle ablamla bir çok kez konuşma yaptım ama bazı şeyler değişmiyor
