e orasi oyle tabi de ben genede konuya aciklik getirmeyi severim muallakta kalmasin maksat.bana gelince aslinda londrada degilim biraz disinda surrey deyim ben.evliyim 1 tane kizim var benimde.benim de esimin de ailesi burda degil dolayisi ile kendi yagimizda kavruluyoruz biz de ingilterede diyelim.su an cok fazla bisey yapmaya vakit yok acikcasi kizim tum vaktimi aliyor cunku.belki biraz buyudugunde is yada okul dusenebilirim ama simdilik planda yok boyle birsey.monoton diyebiliriz hayat.
yalnızım ben çooooooooooooook yalnızım
yalnızım ben çooooooooooooook yalnızım
bazen bir gelir oyle ama bi cay yap kendine bi de turk filmi ac zamanla geciyor
geçiyo mu?kısa surelı işte sonra yıne bı yalnızlık sarıyo..offfkeşke eski dostluklar arkadaşlıklar olsaydı öyle menfaatsiz ve çıkarsız...nerde şimdi o ???....yuzden yalnızlık!
30 yasindan sora zor dost edinir insan derler.belki useniyordur insan artik.ama su var beklentilerinizi azaltmaya calisacaksiniz yani turkiyede cok iyi bir aileniz cok siki dostluklariniz vardir sohbetine doymadiginiz arkadaslariniz vardir ama burda aylarca kimseyle dogru durust sohbet etmezsiniz.bu duruma bi zaman sonra alisiyorsunuz.insan alisan bir varlik zaten.bir arkadasim derki her bitki her hayvan her yerde yasamaz ama bak insana her yerde yasiyor.adaptasyon yetenegi super yani.hasili kelam ; bir zaman sonra sohbet etmemeye candan biriyle oturup bi kahve icmemeye alisiyor insan ve artik daha az aramaya basliyor.yasam biciminiz o oluyor.ha arada bir bole durter o zaman kafa dagitma yontemleri harikadir bi fincan cay bi de dvd de kemal sunal filmi gibi:)
simiyracıgım ağzına sağlık ne guzelde yazmışsın haklı ve dogru...napalım alışıyoruz zatn..en ıyısı iş hayatı sanırım çocuklar buyusunde bıran önce çalışsak..başka turlu zaman geçmez:)
[SUB][/SUB]
Herkese merhaba
Boyle bir konu ariyordum sonunda buldum. Benim esim yabanci veistanbulda yasiyoruz. Ancak esim buraya alisamadi ve yurtdisina tasinmak istiyor. Insallah bu sene bebegmiz de olucak ve seneye sene sonuna kadar tasinmayi planladik simdilik. Ancak bu yazdiklarinizi okuyunca zaten kafama takilan sorular iyice endiselendirmeye basladi beni. Ben istanbulda insanlarin cok sahte oldugunu dusunuyorum. ( tabiiki istisnalar var) bu sahte oluslari gecimin cok zor olmasindan kaynaklaniyor bence. Cok zor sartlarda calisiliyor ve sehir cok buyuk. Herkes kimin ne yaptigi nerede kaca calistigi ile ilgilenmekten samimi dostluklar kurmaya vakit ve emek harcamiyorlar. Aslinda anahtar kelime bu: emek harcamak. Kimsa kimsa icin emek vermek istemiyor.
Bu yuzden yurtdisindaki arkadasliklarin farkli olacagini dusunuyordum. Yni oradaki insanlarin bir cesit komplekse girip arkadasliklarini sinirlamiyorlar diye dusunuyordum. Kise kimseyi ne oldugu ile ilgili yargilamiyor diye dusunuyordum. Ayrica londrada cok degisik milletlerden insanlar var. Arkadasliklar kolay kurulur diye dusunuyordum. Tabii yeni dogmus bebek varsa biraz zor arkadas edinecek ortam bulmak.
Cok uzattim ama nasil giris yapacagimi bilemedim. Bu yazdiklarinizi okuyunca oraya gitmeye iyice korktum. Su anda calismiyorum ve bebek de olmayinca zaten burada cok sikildim orasi bana iyi gelir diye dusunmustum.
Yaniliyorum galiba.. :44:
merhaba arkadaşlar. yazılanları okuyunca içim karardı saolun :) . yakında bende oraya gelebilirim . evliyim bide kızım var 3 yaşında . Londrada bi arkadaşımız var oda aynen szişn dediğiniz şeyleri anlatıyordu bize. Orda doğmuş büyümüş ama hiç arkadaşı yok , zannetmeyinki belli yaştan sonra gittiğimiz için yalnız kalıyoruz . İngilizler tarihinede bakarsanız soğuk insanlar , bide malum memleketin havası hep yağışlı gök hep gri , inan gelmeyi hiç istemiyorum ama en azından benim bi arkadaşım olacak tabi onun ailesinide tanıyoruz. kendi aralarında bile konuşma sohbet ortamları yok aile içinde yani . nerde biizm ailellerimiz .. Umarım geldiğimizde tanışma imkanımız olur kıızlar.. kendinize çok ii bakın ..
canim bende yaklasik 3 senedir burdayim diger yazilarimi gormussundur belki olesiye nefret ediyorum burdan bu sene kisa bi sure sonrada temelli donus yapicam gecen sene ciddi depresyon gecirdim yalnizliktan bende evliyim ve kizim var ogrenciler bol keseden atiyo masallah bende tek olsam gezer tozarim ama evli olunca hela bide cocuk varsa oyle haa deyince cikamiyosun iste ustelik benim kizimda cok buyuk sorunlar yasadi okula verdik hic alismadi okuldan nefret etti yaklasik 5 ay gitti alisir dedik cocuk agla agla mahvoldu suan calisiyorum ama degisen hicbisey yok bu kasvetli havadan ve soguk insanlarindan hala nefret ediyorum benim acimdan olmayinca olmadi iste zorla guzellik olmuyo malesef
Merhaba bende 3 yildir burdayim dil ogrenmeye geldim guya kaldim o kalis. Ingiliz bir erkek arkadasim var fazla Turk arkadasim yok. Acikcasi sizlerle gorusmek isterim eger mumkunse. Cunku erkek arkadasimin vcevresi hep ingiliz sonucta iyi insanlar ama insan yoruluyo surekli ingilizce konus ve surekli gulumsemekten cene kaslarim agridi:))). Bende bir cesit yalnizlik cekiyorum cok mutsuz sayilmam su aralar ama bir kac ay oncesi cok uzuntulu zamanlarim oldi yalnizliktan yani derdini anlatacagin dogru duzgun insan yok. Sizlerle gorusmek iletisim kurmak isterim eger sizde isterseniz.
uzun zamandır kmse yazmamıss ama yazıları okuyunca aynı dertte oldugumuzu anladım..zormss burda yanlızz olmak :8