arkadaşlık gonderdim şeker....vallaha burda yalnız olmak bu hallere düşürdü bizi:)
ya kızlar geniş bir eile ve arkadaş çevresi olan biri olarakçok içime battı mesajlarınız burası kocaman bir aile kk varben varım derim sizler için arkadaş olarak kaydedin görüşelim mesafeler önemli degil ki gönüller bir olsun mühim olan o samimiyeti sıcaklıgı hissetmek msn tel görüşüğrüm dertlerim dinlerim sizleri ve çok ciddiyim öpüldünüz şapır şupur
bende londradayim kotusude var iiside arkadaslar malesef size rast gelmemis..
memleketi ozlerim izne giderim ama londraya donusude iple cekerim
kızlar bunaldım önceleri sevıyordum ama son zamanlar bunaldım aklımı oynatıcam yok 3 sene oldu allahım bırtane candan bır dost arkadaş olmaz mı ınsanın hayatında olmuyor yok!var 2 tane ark.denırse mesafelı soğuk yabanıler ne bılım bız yada ben öyle deilim sıcak samımıyım ama buraya gelelı bende agresıfleştım,dayanmıyorum artık.....
bır kızım var onunla zamanım geçıyor....bırde mımarı tasarımcıyım ılk geldıgımde çalışıyordum bır mımarın yanında ama hamıle kalınca ayrıldım zaten kaynan yanında çok çektım şimdide bu yalnızlık!off
benım gıbı buarada yalnız olan yok mu?napıyosunuz?
bende vaktiyle londrada edgware de yaşamıştım birkaç sene kadar..(okul-kurs olayları)
saat akşam 6da bütün kepenkler kapanır.. in cin top oynar,millet evine kapanır..
insanlar robot gibi duygusuzlar sanki..
hava hep kapalıydı.. gerçi ben severim kapalı havayı..
ne kadar sessiz bi şehirdi yarabbim..
ve ne kadar monoton..
bikaç komşuculuk girişimim olmuştu ilk zamanlar,mücver yapıp götürmüştüm,kapıyı açan ingiliz kadın ööölleeeee bakmıştı yüzüme..bi buyrun dememişlerdi
soğuklar vesselam
soradan vazgeçmiştim komşu olayından,dost arayışından.. vs vs vs..
zıkkım ye deseydın:)))nasılsa anlamazdı...senınkı ıyımış ya annemde yenı taşınan bırılerı vardı yanımızd aonlara kısır goturdu tbagımda yenıydı cok guzel:)))kısırı yedıler ama tabak gelmedı...eşim dediki unutun bunlar onu hedıye gorurler belkıde tabagı coktan atmışlardır getırmezler:))onlarında adetı saygı duymak gerek:))))
buarada evet ne dost u ondan geçtim abı kafa dengı 1kişimi olmaz...hepsi köylü naciye ya...buaraya önceden gelen turk hatunların hepsi almış başını salmışlar kendılerini,ay bu kdr medenıyetsız olunmaz..hyr anlamıyorum ne işinız var ozaman burda ?yıllar olmuş ingilizce bile 2 kelıme bılıyolar...ee kimle arkadaşlık edıcem ben....hepsi bı mal gibi yaaaa...çıldırmak içten deil offff...neyse takmıyom artık
ben londrada dogdum buyudum. 18 yasinda tr ye geldim. evet orda dogup buyumus biri icin bile sIkIcI bi yerdir londra ama bi o kadar da duzenli, herseyin tikir tikir isledigi bi yerdir. ben tr yi cok sevmeme ragmen ilk geldigim yillar cok agladim geri donmek icin, cunku herkesin alistigi bi yer var sonucta. simdi bile kac sene sonra cocuklarim icin geri donmeyi dusunuyorum.
londrada yasayan turkler icin hepsi koylu naciye, hepsi mal yakistirmalari biraz agir olmus. haklisin, yillarca orda yasayip iki kelime bile ogrenmemis olan cok ama genelde cogu gecim derdine dustugu icin dil ogrenmeyi gereksiz buluyo yada vakti olmuyo. kendi anne ve babamdan biliyorum. cat pat bilirlerdi ama onca sene orda yasamalarina ragmen akici bir sekilde ogrenemediler ingilizceyi, gecim derdinde olduklari icin. o sekilde ogrenmek orda dogup, buyuyen, orda okula giden bizler icin gecerli. umarim sizde bi sekilde mutlu oldugunuz yerde olursunuz.
kızlar bunaldım önceleri sevıyordum ama son zamanlar bunaldım aklımı oynatıcam yok 3 sene oldu allahım bırtane candan bır dost arkadaş olmaz mı ınsanın hayatında olmuyor yok!var 2 tane ark.denırse mesafelı soğuk yabanıler ne bılım bız yada ben öyle deilim sıcak samımıyım ama buraya gelelı bende agresıfleştım,dayanmıyorum artık.....
bır kızım var onunla zamanım geçıyor....bırde mımarı tasarımcıyım ılk geldıgımde çalışıyordum bır mımarın yanında ama hamıle kalınca ayrıldım zaten kaynan yanında çok çektım şimdide bu yalnızlık!off
benım gıbı buarada yalnız olan yok mu?napıyosunuz?
Sana onlar soğuk geliyor, ben Londrada büyüdüm istanbula geldim bana da burdakiler çok yılışık ve laubali geliyor
Zor bir yere sonradan alışmak, Allah yardımcımız olsun
istanbuldakiler yılışık ve laubali mı geliyor?
allahaşkınıza hayatında ilk ve son kez göreceği bir insana, en saçma sapan ailevi sorunlarını anlatanlar, aşkım, bebeğim, meleğim, çok güzelsin, evli misin, ah aşık oldum diye çekinmeden şaka yapabilenlerden sonra mı?
tuhaf, londra'da yaşayan insanlardan daha laubalisini hiç bi yerde görmedim.
slm kızlar uzun zamandır yoktum ben ben yokken hafıften gerilmiş ortam sankı:)benım o sıkıntı dönemlerım bırazcıkta olsa geçti artık gun geçtıkçe alışıyorum.yapacak başka bısey yok,mecbur!ama halen benım gıbı sohbet edecegım bır tane kişi yok.yada bana denk gelmıyor napalım zamanla hersey duzelıyor işte...ha bende bısey demek ıstıyorum evet içince burdakıler daha bı relakx oluyolarmıs ama ınanın öyle ortamlarda bulunmazsanız bısey olmaz.bulunursanızda erkeksız olursa nerde olsa içen kendını bılmeyen heryerde yılışır sapıtır
aslinda icki olayina hic getirmesek de olur ben yanlis yaptim.normalini karsilastiralim.istanbulda yada turkiyenin baska bir yerinde insanlar birbirinden cok falza cekinmiyor konusmak anlatmak sormak cok fazla bir sorun olmuyor bizim icin.disa donuk insanlariz.sicak kanliyiz.ingilizler daha soguk diye dusunuruz herzaman ama ben suna sahit oldum onlarda konuscak birini buldumu hic kacirmiyorlar.trende otobusde yanlarinda oturdugunuzda onlarda konusmak icin biseyler yapiyorlar yada soyluyorlar soruyorlar.yaslilarini hic konusmuyorum bile otur sana hayat hikyelerini anlatirlar.onlarda su var bizden daha cok cekiniyorlar cunku avrupa toplumu birbirinden korkuyor.konusmama nedenleri laubali olmayislari degil daha cok bu.bir yabancidan korkma var.her hareketin yanlis anlasilma korkusu var.ozellikle londra kocaman bir metropolitan herkes birbirine biraz kuskuyla yaklasiyor.istanbulda buyuk sehir ama istanbul daha cok buyuk bir koyu andiriyor bazen.yani bizim kucuk sehirlerdeki aliskanliklarimizin hepsini biz istanbula tasiyoruz.daha az korkuyoruz daha az tedbirliyiz daha cabuk inaniyoruz daha cabuk arkadas olup daha cok sohbete daliyoruz daha cabuk aciliyoruz karsimizdakine.ama dedigim gibi ingilizlerde sandigimiz kadar mesafeli degiller onlarda konusamyi seviyorlar onlari bazen durduran tek sey bence korkulari.
tabi ki oyle zaten kimsenin kulturunu degistirmek yada bizim gibi olmalarini istemek gibi bir durum yok ortada.kimseye siz neden boylesiniz demek gibi bir hakkimiz da yok dahasi sonucta biz onlarin ulkesinde yasiyoruz uyum saglamak durumunda olan biziz o konu oyle.tartismak veya takilmak tabi anlamsiz bu noktada bu mevzuya.insanlarin kulturlerini degistiremezsiniz.zaten bizim yaptigimiz bu degil en azindan benim yaptigim bu degil.ben turkiyedeki yada istanbuldaki inanlarin yilisik olmasi laubaili olmasi noktasinda yorum getirdim ki ordan gelmis birisi olarak bu konuda yorum yapma yada tespitte bulunabilme durumunda goruyorum kendimi.iki ulkeyi iki sehri karsilastiran birine bir de burdan bir bakis acisi getirdim ki bence yararli bir yazi bile olabilir.belki hic bu noktadan bakmamistir onu yazan arkadas.dolayisi ile bu tarz bir karsilastirmada farkli bir bakis acisinin okuyan ve yazan insanlarin daa yararina olacagi kanatindeyim.catisma degil fikir alisverisidir yani ki bence cok guzel biseydir insanlar bu sekilde ogrenir ve gelisir.beyin jimlastiginden zara gelmez kimseye diyimi.olay budur