kızlar bunaldım önceleri sevıyordum ama son zamanlar bunaldım aklımı oynatıcam yok 3 sene oldu allahım bırtane candan bır dost arkadaş olmaz mı ınsanın hayatında olmuyor yok!var 2 tane ark.denırse mesafelı soğuk yabanıler ne bılım bız yada ben öyle deilim sıcak samımıyım ama buraya gelelı bende agresıfleştım,dayanmıyorum artık.....
bır kızım var onunla zamanım geçıyor....bırde mımarı tasarımcıyım ılk geldıgımde çalışıyordum bır mımarın yanında ama hamıle kalınca ayrıldım zaten kaynan yanında çok çektım şimdide bu yalnızlık!off
benım gıbı buarada yalnız olan yok mu?napıyosunuz?
Sen londrada ben istanbulda yalnizim seni cok iyi anliyorum
bir tane cay icip sohbet edecek arkadasim yok benimde.
istanbula gelmeden once cok genis bir cevrem vardi. simdi burada kendimi dilini bilmedigim bir lkede gibi hissediyorum. dua ediyorum bir sebep versin Allah ve biri ile tanisayim diye aklimada baska birsey gelmiyor.
valla londrada insan bulamassan hiç bi yerde bulamassın, tamam belki sürekli bir arkadaşlık bulamadın diyelim ama dışarı çık, gez o ki çalışmıyorsan, insanlar o kadar sıcak ki heran yeni farklı kültürden insanlarla tanışıyosun. gerçi bebeğin varmış rahatça gezemessin de. işin de güzelmiş, biran önce işine dön bebeğin 3 yaşına geldikten sonra nursery schoola gonder bence, ınsan çalışmazsa sıkılıyo, herşeyi kafasına takıyo. nerde kalıyosun londrada?
ben geleli iki ay oldu. hiç türk arkadaşım yok. ne yalnız hissediyorum ne bunalım. ben de inanamıyorum kendime.ama türk arkadaşlar edinmek istiyorum. eşim de yabancı çünkü
seni anliyorum kirmizi burada olanlar hep yani duygulari paylasiyoruz ama hayati kendimize zehir etmeyelim.eminim bizi mutlu edecek seylerde var bu ulkede inanyazin izine gittim trye ailemle ozlem giderdim ulkemin kokusunu icim ecektim ama inanirmisim izin gunu bitsin diye gun saydim ucak alcalirken londra semalarinda iste bu dedim.sana birsey soyleyeyimmi eger huzurun sagligin yerindeyse gurbetmis laf canim hayatin ve ani doyasiya yasamalisin.
canim bende londrada yasiyorum ve hic arkadasim yok.cok yalnizim.eylul de dogum yaptim 3.5 aylik bir oglum var.havalar soguk evden cikamiyoruz.patliycam sikintidan.bu sene tr de gidemedim hamilelikten.cok bunaldim
bende vaktiyle londrada edgware de yaşamıştım birkaç sene kadar..(okul-kurs olayları)
saat akşam 6da bütün kepenkler kapanır.. in cin top oynar,millet evine kapanır..
insanlar robot gibi duygusuzlar sanki..
hava hep kapalıydı.. gerçi ben severim kapalı havayı..
ne kadar sessiz bi şehirdi yarabbim..
ve ne kadar monoton..
bikaç komşuculuk girişimim olmuştu ilk zamanlar,mücver yapıp götürmüştüm,kapıyı açan ingiliz kadın ööölleeeee bakmıştı yüzüme..bi buyrun dememişlerdi
soğuklar vesselam
soradan vazgeçmiştim komşu olayından,dost arayışından.. vs vs vs..
kanka sen mücveri al bana gel ben direk yemeğe baslarım hiç yüzüne bakmam
bende vaktiyle londrada edgware de yaşamıştım birkaç sene kadar..(okul-kurs olayları)
saat akşam 6da bütün kepenkler kapanır.. in cin top oynar,millet evine kapanır..
insanlar robot gibi duygusuzlar sanki..
hava hep kapalıydı.. gerçi ben severim kapalı havayı..
ne kadar sessiz bi şehirdi yarabbim..
ve ne kadar monoton..
bikaç komşuculuk girişimim olmuştu ilk zamanlar,mücver yapıp götürmüştüm,kapıyı açan ingiliz kadın ööölleeeee bakmıştı yüzüme..bi buyrun dememişlerdi
soğuklar vesselam
soradan vazgeçmiştim komşu olayından,dost arayışından.. vs vs vs..
kızlar bunaldım önceleri sevıyordum ama son zamanlar bunaldım aklımı oynatıcam yok 3 sene oldu allahım bırtane candan bır dost arkadaş olmaz mı ınsanın hayatında olmuyor yok!var 2 tane ark.denırse mesafelı soğuk yabanıler ne bılım bız yada ben öyle deilim sıcak samımıyım ama buraya gelelı bende agresıfleştım,dayanmıyorum artık.....
bır kızım var onunla zamanım geçıyor....bırde mımarı tasarımcıyım ılk geldıgımde çalışıyordum bır mımarın yanında ama hamıle kalınca ayrıldım zaten kaynan yanında çok çektım şimdide bu yalnızlık!off
benım gıbı buarada yalnız olan yok mu?napıyosunuz?
Sen londrada ben istanbulda yalnizim seni cok iyi anliyorum
bir tane cay icip sohbet edecek arkadasim yok benimde.
istanbula gelmeden once cok genis bir cevrem vardi. simdi burada kendimi dilini bilmedigim bir lkede gibi hissediyorum. dua ediyorum bir sebep versin Allah ve biri ile tanisayim diye aklimada baska birsey gelmiyor.
tabak elimde öylece kapıda dikiliyorum,düşün..
bakıştık bi 3-5 dakika.. içimden dedim,ulen ne bakıyosunuz ki öyle,işte mama getirmişim,alcan tabağı,teşekkür etcen,bıyır gel içeri bi kahve ikram edelim dicen..
ama nerdeee..
ben açıklama yaptım; dedim türkiş food işte
tamam dedi ve tabağı aldı ve benim tabak da anneninki gibi geri gelmedi vallahi..