Lohusaya küsülür mü

Biraz dertleşelim...
Ben iki sene uğraşıp evladına kavuşmuş yeni bir anneyim. Temmuz ayında pandemi sürecinde doğum yaptım. Virüs bulaşma korkusu olduğu için yanıma yalnızca annem geldi. Suni sancı ile başladığımız doğum sezeryan ile son buldu. Çok zor bir doğum süreci geçirdim. Doğum yaptıktan sonra bebeğime kavuşmuştum fakat asla uyuyamıyordum. Sanki gözümü kapatsam, bebeğime bakmasam ölecek gibi hissediyordum. Eve çıktığımız sürede de bebeğim sarılık olduğu için çok endişeliydim. Ayrıca her şeye ağlayan, stresli, endişeli bir lohusalık süreci geçirdim. Depresyona girmedim fakat bu süreci çok yoğun yaşadım.
Bu arada annem ev işleri ve yemek konusunda bana destek oluyordu. Kendisi de emekli ebe olduğu için olaya hakimdi. Tek sorun sigara içmesiydi. Sigara içtiği için bebeği pek kucağına vermek istemiyordum. Eşime bile dışardan geldiği kıyafetle çocuğu tutturmuyordum. Annem sigarayı da balkonda değil sitenin bahçesinde içiyordu. Bu sanırım onu rahatsız etmiş. Ayrıca endişeli ve stresli tavırlarım, fevri davranışlarım, bebeği vermek istememem veya onun istediği tarzda çocuğa bakmamam onu rahatsız etmiş sanırım ve şu an tam üç aydır benimle konuşmuyor. Ben lohusalık dönemimde (yalnızca iki hafta kaldı yanımda) onu üzdüm diye babam da benimle görüşmüyor. Kendilerini arayıp sorunun ne olduğunu sorduğumda da sadece laf sokup asıl sorunu söylemediler. Bir daha da görüşmedik.
Soruyorum size arkadaşlar, lohusaya küsülür mü? Benim yaptığım davranışlara lohusalık sürecimden dolayı anlayış göstermeleri gerekmez miydi? O kadar kırgınım ki asla ben tekrar aramayacağım. En zor günlerimde, en özel günlerimde yanımda olmadılar. İlk torunları olduğu halde kızımı merak bile etmediler. Lohusalık sürecinde böyle bir tecrübe yaşayan var mı? Siz nasıl davrandınız, neler yaptınız ?

bence en zor ve ozel zamaninda yanimda olmadilar diyosunuz ama olmuslar fakat sigara nedeniyle siz istememisiniz。 anne olarak haklisiniz bende bebegimin yaninda icilmesini istemem ama taa sitenin bahcesi yerine balkon da icebilirdi sonucta oda bi bagimlilik。 lohusalik diye her hareket mubah degil ama ailenizin uzatmasida ne bilim fazla olmus bigun gider gonlunu alirsiniz anne baba onlar uzatmazlar sanki。

Aslında uzun uzun yazmak istemedim detayları. Sitenin bahçesinde içmeyi onlar teklif etmişti zaten. Ben her geldiğinde elini yıkamasını hatırlatıyordum, bu da rahatsız etmiş. En zor en özel zamanlar derken ilk 3 ayı kastettim. Bebeğin ilk gülüşünü, gelişimini, zor akşamları, veya başka ilklerini hep kaçırıyorlar. Bu anları aile ile paylaşmak istiyorsunuz ama karşı tarafım umrunda değilsin. Siz de doğum yapınca anlarsınız, uzaktan da olsa insan bi desteğe bi telefona ihtiyaç duyuyor.

Küsmek için Bahane aramışlar gibi,bende anneme elini yıkadın demi diye sorup duruyorum açık açık söyledim baştan psikolojim kötü,çok pimpirik oldum kırılma diye. Mesaj atın ,durumum çok kötüydü özür dikerim kırmak istemezdim diye,alın çocuğu siz gidin evlerine

Boyle anneye ben bu şekilde davranmazdım. Lohusalık falan bilmem de ben de temmuz da dogum yaptım. Benim annem gelmeyi birak sacma sapan davrandi konuştu. 1 gün geldi o da kayınvalidem yoktu diye geldi. Bana kayınvalidem baktı çünkü sezeryan doğum yaptim bende. Onda da evi dağıttı gitti. Mutfağı falan rezil etti ben tam iyilesememisken o halimle yerleri süpürdüm. Bir de arayıp cocuk napiyor diyor bende dedim ki yürüyor. E hakediyor çünkü.
Yani belki ters konuştun onlara falan. Zaten fevri davranislarim yazmissin. Benim kızım boyle davransa evet bende küserdim. Üzgünüm sende anne olduğuna gore empati yapmalısın bence. Ben seni hatalı gördüm

Lohusalk anlayablyorm. Benm lohusalığımn yarsnda bebeğim küvezdeydi o yüzden daha farklı zor ve ağır geçrdim bu süreci ama asla szn gbi yapmadm.. Bu süreçte canmı yakan cok şey duydum hepsne sustum kmseyi krmamak içn. Allah aşkna annenz ebeymş bir de bilinçsz br insan olsa neyse dicem de blinçli bir birey. Aklı yok mu ellerni yıkamaya bana da birisi zaten yaptığım şeyi her fırsatta söylese acaip gıcık olurum.ki oluyorum.da zaten. Fevri davranışlarınız annezi kırmş demek ki. Özür delemeniz gerekir diye düşünüyorum. Sonuçta yanınızdayken size yardmcı olmuş köstek olmamış.. Kırılmakta haklı..

Valla ne desem başıma gelecek diye yorum yapmaya korkuyorum ama anneniz sizden iyi biliyor benim annemde benden iyi biliyodur çocuk bakmayi.

Siz mi ogreteceksiniz ??? Dikkat etmesi gereken şeyleri.


Çok ayıp etmissiniz

september_89 .!.:

Küsmek için Bahane aramışlar gibi,bende anneme elini yıkadın demi diye sorup duruyorum açık açık söyledim baştan psikolojim kötü,çok pimpirik oldum kırılma diye. Mesaj atın ,durumum çok kötüydü özür dikerim kırmak istemezdim diye,alın çocuğu siz gidin evlerine

Genişletmek için tıkla...

TeAmoIG .!.:

Lohusalk anlayablyorm. Benm lohusalığımn yarsnda bebeğim küvezdeydi o yüzden daha farklı zor ve ağır geçrdim bu süreci ama asla szn gbi yapmadm.. Bu süreçte canmı yakan cok şey duydum hepsne sustum kmseyi krmamak içn. Allah aşkna annenz ebeymş bir de bilinçsz br insan olsa neyse dicem de blinçli bir birey. Aklı yok mu ellerni yıkamaya bana da birisi zaten yaptığım şeyi her fırsatta söylese acaip gıcık olurum.ki oluyorum.da zaten. Fevri davranışlarınız annezi kırmş demek ki. Özür delemeniz gerekir diye düşünüyorum. Sonuçta yanınızdayken size yardmcı olmuş köstek olmamış.. Kırılmakta haklı..

Genişletmek için tıkla...

ellerini yıkamıyordu ki Yıkasa neden söyleyeyim? Uzun bir atıp kırıcı bir şey yaptıysam özür diledim zaten. Yine ona rağmen anlayış göstermediler.

zorunlunick .!.:

Valla ne desem başıma gelecek diye yorum yapmaya korkuyorum ama anneniz sizden iyi biliyor benim annemde benden iyi biliyodur çocuk bakmayi.

Siz mi ogreteceksiniz ??? Dikkat etmesi gereken şeyleri.


Çok ayıp etmissiniz

Genişletmek için tıkla...

Dikkat etmediği zaman uyarmak gerekiyor bence. Mesela dışardan gelince ellerini yıkaması gerek ki öyle mutfağa girsin...
Annelerimiz tabii ki bizden daha iyi biliyor ama bizim çocuğumuza bakarken verdiğimiz kararlarımıza da saygı duymaları gerekir. Mesela ben bebeğin tırnaklarını kesmeyi tercih edebilirim, kucağımda daha çok vakit geçirmesini isteyebilirim, pişik olmasın diye bezini daha sık değiştirmek isterim, sırf sarılık diye şekerli su vermek istemem onun yerine bol bol emzirmek isterim, her banyo sonrası ayalarından tutup başaşağı sarsmak istemem, yazın ortasında üç kat giydirmek istemem, vs vs. Bence bu kararlarımın hepsine itiraz etmek yerine böyle tercih ettiğim için saygı duymalıydı. Ben kendimi yerine koyduğumda yine kızımın bu kararlarına saygı duyardım açıkcası...

lenasmom .!.:

Dikkat etmediği zaman uyarmak gerekiyor bence. Mesela dışardan gelince ellerini yıkaması gerek ki öyle mutfağa girsin...
Annelerimiz tabii ki bizden daha iyi biliyor ama bizim çocuğumuza bakarken verdiğimiz kararlarımıza da saygı duymaları gerekir. Mesela ben bebeğin tırnaklarını kesmeyi tercih edebilirim, kucağımda daha çok vakit geçirmesini isteyebilirim, pişik olmasın diye bezini daha sık değiştirmek isterim, sırf sarılık diye şekerli su vermek istemem onun yerine bol bol emzirmek isterim, her banyo sonrası ayalarından tutup başaşağı sarsmak istemem, yazın ortasında üç kat giydirmek istemem, vs vs. Bence bu kararlarımın hepsine itiraz etmek yerine böyle tercih ettiğim için saygı duymalıydı. Ben kendimi yerine koyduğumda yine kızımın bu kararlarına saygı duyardım açıkcası...

Genişletmek için tıkla...

Bunları hatalısınız dedikten sonra değil de başta yazmanız daha doğru olurdu.. Siz yine de bebeğinizin resim ve videolarını gönderin
Sizinle konuşmiyor veya aramıyor diye bebeği merak etmiyor değiller. Mesela ben abimle yıllarca görüşmemştm ama oğlumu aldığım zaman resim ve videolarını yine de göndermştim. Bu şekilde barıştık..

zorunlunick .!.:

Valla ne desem başıma gelecek diye yorum yapmaya korkuyorum ama anneniz sizden iyi biliyor benim annemde benden iyi biliyodur çocuk bakmayi.

Siz mi ogreteceksiniz ??? Dikkat etmesi gereken şeyleri.


Çok ayıp etmissiniz

Genişletmek için tıkla...

yok maalesef anneler bizden daha iyi bilmiyor
bir kere çevre koşullarından hayat şartlarından yediğimiz içtiğimiz şeylerden yola çıkın, onların devri o zamandı ve bitti. Annem modern bir anne diyebileceğimiz türden, biz lohusalıkta annemle hiç sorun yaşamadık, Allah razı olsun tam 40 gün sabahlara kadar benimleydi, sezaryen ve zor bir lohusalık geçirdim, bir kere gıkını çıkarmadı ama her lafında "sen annesisin, sen karar ver" dedi. Biz şöyle yapardık diye anlattı ama son kararı her zaman bana bıraktı. asla bebeğin üstüne başına karışmadı, sadece mama konusunda eşimin tarafını tuttu, bu çocuk aç dedi birçok kez. Kayınvalidem zaten tüm lohusalık boyunca çocuğun her ağlamasında önce kendi sütünün mükemmelliğini anlatıp ardından çocuğun her ağlamasında benim sütüme laf etti. Bu nedenle lohusalıkta kayınvalidemi istemedim, o da saolsun gelmedi, yanımda olduğu için anneme, yanıma gelip beni boğmadığı için kayınvalideme minnet borçluyum

konu sahibine:
bana göre lohusa insana kızılmaz. eşimin bir akrabası gelmişti. ev bir anda 9 kişiyle doldu. Bir saat kadar oturdular, çay yaptık ikram yaptık, baktım gitmiyorlar, çocuk uyuyunca ben de uyumak istedim, üstümde pijamalar da var. odama geçerken görüşemezsek iyi geceler şimdiden dedim, herkesi öptüm odama gittim. Vay vay vay.. bu olay o kadar büyüdü ki, eşim hala "sen eve gelen akrabalarımı kovuyorsun" diye kimseyi evimize davet etmiyor. Güle güle dediğim akrabaları bana karşı çok içten, iki çocuğu var ve kadın bunu sorun edecek birisi de değil ama benim eşim çok bozulmuş. Yani eş bile lohusa demiyor, herseyi mükemmel bekliyor zaten uykusuzluğun ciddiyetini asla anlamıyorlar, günlerce uyumamış yeni bir annenin psikolojisini çözemiyorlar. Hepsini Allaha havale ettim, beni çok kırdılar, Allahlarından bulsunlar, asla affetmiyorum, anneniz torununu merak ediyorsa gelir. Bırakın aramayın, banyodan sonra baş aşağı çevirmek nedir yahu, hangi mantıkla?

lenasmom .!.:

Biraz dertleşelim...
Ben iki sene uğraşıp evladına kavuşmuş yeni bir anneyim. Temmuz ayında pandemi sürecinde doğum yaptım. Virüs bulaşma korkusu olduğu için yanıma yalnızca annem geldi. Suni sancı ile başladığımız doğum sezeryan ile son buldu. Çok zor bir doğum süreci geçirdim. Doğum yaptıktan sonra bebeğime kavuşmuştum fakat asla uyuyamıyordum. Sanki gözümü kapatsam, bebeğime bakmasam ölecek gibi hissediyordum. Eve çıktığımız sürede de bebeğim sarılık olduğu için çok endişeliydim. Ayrıca her şeye ağlayan, stresli, endişeli bir lohusalık süreci geçirdim. Depresyona girmedim fakat bu süreci çok yoğun yaşadım.
Bu arada annem ev işleri ve yemek konusunda bana destek oluyordu. Kendisi de emekli ebe olduğu için olaya hakimdi. Tek sorun sigara içmesiydi. Sigara içtiği için bebeği pek kucağına vermek istemiyordum. Eşime bile dışardan geldiği kıyafetle çocuğu tutturmuyordum. Annem sigarayı da balkonda değil sitenin bahçesinde içiyordu. Bu sanırım onu rahatsız etmiş. Ayrıca endişeli ve stresli tavırlarım, fevri davranışlarım, bebeği vermek istememem veya onun istediği tarzda çocuğa bakmamam onu rahatsız etmiş sanırım ve şu an tam üç aydır benimle konuşmuyor. Ben lohusalık dönemimde (yalnızca iki hafta kaldı yanımda) onu üzdüm diye babam da benimle görüşmüyor. Kendilerini arayıp sorunun ne olduğunu sorduğumda da sadece laf sokup asıl sorunu söylemediler. Bir daha da görüşmedik.
Soruyorum size arkadaşlar, lohusaya küsülür mü? Benim yaptığım davranışlara lohusalık sürecimden dolayı anlayış göstermeleri gerekmez miydi? O kadar kırgınım ki asla ben tekrar aramayacağım. En zor günlerimde, en özel günlerimde yanımda olmadılar. İlk torunları olduğu halde kızımı merak bile etmediler. Lohusalık sürecinde böyle bir tecrübe yaşayan var mı? Siz nasıl davrandınız, neler yaptınız ?

Genişletmek için tıkla...

Ben sizi haksız bulan arkadaşlara katılmıyorum. Anne dediğin her an evladına destek olmalı yangına körükle gitme gibi bi niyetim yok ama bence anneniz çocukluk yapmış siz ona kötü bi söz söylediniz mi bilmiyorum ama torun bu siz de onun evladısınız ve çok zor bi süreçten geçmişsiniz anneniz olgun davranmalıydı. Hadi diyelim ki kırıldı bunu sizinle konuşup tatlıya bağlayabilirdi. 3 ay küs kalmak nedir anlayamadım. Ben lohusayken kaynanam nerdeyse annemi benim evimden kovacaktı kimseyle geçinemeyen bi kaynanam var. Annem bütün yaşanan olumsuzluklara rağmen beni üzecek bir şey yapmadı kendi kırgınlıklarını sineye çekip benim yanımda oldu. Üstelik sizin gibi zor bi doğum sürecim de yoktu. Ben nolur sa olsun olgun bir annenin evladına destek olmasını beklerim.
Siz yeni annesiniz evladınıza çok zor kavuşmuşsunuz hassas olmanız bence çok normal. Ben de bazen annemin uygulamalarını yanlış buluyorum. Ve ona uygun bi dille ifade ediyorum. Üstelik annem 5 çocuk büyütmüş düşünün. siz bebeğinize istediğiniz şekilde bakarsınız. Buna anneniz bile gerekmediği müddetçe karışamaz. Hassasiyetlerinize saygı göstermeliydi. Umarım yazdıklarım sizi üzmez. Annenizde en kısa zamanda hatasını anlar. Aranız düzelir. Kendinizi üzmeyin siz normal davranmışsınız bence.

lenasmom .!.:

Biraz dertleşelim...
Ben iki sene uğraşıp evladına kavuşmuş yeni bir anneyim. Temmuz ayında pandemi sürecinde doğum yaptım. Virüs bulaşma korkusu olduğu için yanıma yalnızca annem geldi. Suni sancı ile başladığımız doğum sezeryan ile son buldu. Çok zor bir doğum süreci geçirdim. Doğum yaptıktan sonra bebeğime kavuşmuştum fakat asla uyuyamıyordum. Sanki gözümü kapatsam, bebeğime bakmasam ölecek gibi hissediyordum. Eve çıktığımız sürede de bebeğim sarılık olduğu için çok endişeliydim. Ayrıca her şeye ağlayan, stresli, endişeli bir lohusalık süreci geçirdim. Depresyona girmedim fakat bu süreci çok yoğun yaşadım.
Bu arada annem ev işleri ve yemek konusunda bana destek oluyordu. Kendisi de emekli ebe olduğu için olaya hakimdi. Tek sorun sigara içmesiydi. Sigara içtiği için bebeği pek kucağına vermek istemiyordum. Eşime bile dışardan geldiği kıyafetle çocuğu tutturmuyordum. Annem sigarayı da balkonda değil sitenin bahçesinde içiyordu. Bu sanırım onu rahatsız etmiş. Ayrıca endişeli ve stresli tavırlarım, fevri davranışlarım, bebeği vermek istememem veya onun istediği tarzda çocuğa bakmamam onu rahatsız etmiş sanırım ve şu an tam üç aydır benimle konuşmuyor. Ben lohusalık dönemimde (yalnızca iki hafta kaldı yanımda) onu üzdüm diye babam da benimle görüşmüyor. Kendilerini arayıp sorunun ne olduğunu sorduğumda da sadece laf sokup asıl sorunu söylemediler. Bir daha da görüşmedik.
Soruyorum size arkadaşlar, lohusaya küsülür mü? Benim yaptığım davranışlara lohusalık sürecimden dolayı anlayış göstermeleri gerekmez miydi? O kadar kırgınım ki asla ben tekrar aramayacağım. En zor günlerimde, en özel günlerimde yanımda olmadılar. İlk torunları olduğu halde kızımı merak bile etmediler. Lohusalık sürecinde böyle bir tecrübe yaşayan var mı? Siz nasıl davrandınız, neler yaptınız ?

Genişletmek için tıkla...

Valla el yıkama vs demişsiniz de detayını bilmesem de ben sizi anlıyorum. Ben de ilk aylar çok pimpirikliydim. Çevrem huyumu bildiği için anlayışla karşılardı. Abimler mesela bırak el yıkamayı banyo yaptık tüm kıyafetlerimizi tertemiz giydik geldik derlerlerdi sağolsunlar İnsan böyle zamanlarda en yakınına çektiriyor. Ben de anneme altını sıkı bağladın öyle yapma, yok elini yıkamayı unutmadın dimi gibi sorular sorardım ama bunlar zamanla geçiyor ve cidden lohusa kafası Annenler küserek biraz olayı abartmışlar gibi ama onlara da kinlenme. Benim annem de bana çok sinir oldu o dönem. Küsmedi ama yüzüme karşı kızdı Açık açık o anlık sinirini yansıttığı için belki küsmemiştir. Ona da hak veriyorum lohusayla uğraşmak zor iş, hele bir de benim gibi ilk çocuksa aman aman tam bir manyakla uğraşmakla eşdeğer Ama çocuk ele avuca gelince geçiyor pimpirik. İşte seninkiler biraz sabretselerdi iyiydi ama sabırlı olmak da zor.

Omeragahinannesi .!.:

Ben sizi haksız bulan arkadaşlara katılmıyorum. Anne dediğin her an evladına destek olmalı yangına körükle gitme gibi bi niyetim yok ama bence anneniz çocukluk yapmış siz ona kötü bi söz söylediniz mi bilmiyorum ama torun bu siz de onun evladısınız ve çok zor bi süreçten geçmişsiniz anneniz olgun davranmalıydı. Hadi diyelim ki kırıldı bunu sizinle konuşup tatlıya bağlayabilirdi. 3 ay küs kalmak nedir anlayamadım. Ben lohusayken kaynanam nerdeyse annemi benim evimden kovacaktı kimseyle geçinemeyen bi kaynanam var. Annem bütün yaşanan olumsuzluklara rağmen beni üzecek bir şey yapmadı kendi kırgınlıklarını sineye çekip benim yanımda oldu. Üstelik sizin gibi zor bi doğum sürecim de yoktu. Ben nolur sa olsun olgun bir annenin evladına destek olmasını beklerim.
Siz yeni annesiniz evladınıza çok zor kavuşmuşsunuz hassas olmanız bence çok normal. Ben de bazen annemin uygulamalarını yanlış buluyorum. Ve ona uygun bi dille ifade ediyorum. Üstelik annem 5 çocuk büyütmüş düşünün. siz bebeğinize istediğiniz şekilde bakarsınız. Buna anneniz bile gerekmediği müddetçe karışamaz. Hassasiyetlerinize saygı göstermeliydi. Umarım yazdıklarım sizi üzmez. Annenizde en kısa zamanda hatasını anlar. Aranız düzelir. Kendinizi üzmeyin siz normal davranmışsınız bence.

Genişletmek için tıkla...

Üzülmedim, aksine bu kadar detaylı yazıp düşüncelerinizi dile getirdiğiniz için teşekkür ederim. Ben de annemden aynı olgunluğu beklerdim... ona kötü bir söz söylemedim. Hatta önerdiği şeyleri reddederken neden yapmak istemediğimi anlatarak reddettim. Mesela tırnaklarını kesme eldiven giydir dediğinde “olur mu anneannesi, o dokunacak hissedecek ki dünyayı tanıyacak” dedim. Banyoda başaşağı salladığında “ bir daha yapmayalım, çok ağlıyor ve kalça çıkığı olma riski var” dedim. Sigara konusunda titiz olma durumum da yeni bir şey değil. Yıllardır nefret ederim ve hep dile getiririm. Buna da anlayış gösterebilirdi. Hele ki pandemi döneminde el yıkama takıntıma daha çok anlayışlı olmasını beklerdim. Her şeyden öte o bir emekli ebe. O kadar insana doğum yaptırmış, kendisi de üç kere lohusalık yaşamış bir insanken benim lohusa psikolojimi anlamasını beklerdim. Canları sağolsun... Diğer arkadaşlara da cevap olmuş oldu yazdıklarım. Zaten aynı şehirde yaşamıyoruz, yanlarına da gidemem. Bakalım ne zaman arayacaklar ve barışacağız. Eğer gelişme olursa buraya da yazacağım. Yorumlarınız için teşekkür ederim.

lenasmom .!.:

Biraz dertleşelim...
Ben iki sene uğraşıp evladına kavuşmuş yeni bir anneyim. Temmuz ayında pandemi sürecinde doğum yaptım. Virüs bulaşma korkusu olduğu için yanıma yalnızca annem geldi. Suni sancı ile başladığımız doğum sezeryan ile son buldu. Çok zor bir doğum süreci geçirdim. Doğum yaptıktan sonra bebeğime kavuşmuştum fakat asla uyuyamıyordum. Sanki gözümü kapatsam, bebeğime bakmasam ölecek gibi hissediyordum. Eve çıktığımız sürede de bebeğim sarılık olduğu için çok endişeliydim. Ayrıca her şeye ağlayan, stresli, endişeli bir lohusalık süreci geçirdim. Depresyona girmedim fakat bu süreci çok yoğun yaşadım.
Bu arada annem ev işleri ve yemek konusunda bana destek oluyordu. Kendisi de emekli ebe olduğu için olaya hakimdi. Tek sorun sigara içmesiydi. Sigara içtiği için bebeği pek kucağına vermek istemiyordum. Eşime bile dışardan geldiği kıyafetle çocuğu tutturmuyordum. Annem sigarayı da balkonda değil sitenin bahçesinde içiyordu. Bu sanırım onu rahatsız etmiş. Ayrıca endişeli ve stresli tavırlarım, fevri davranışlarım, bebeği vermek istememem veya onun istediği tarzda çocuğa bakmamam onu rahatsız etmiş sanırım ve şu an tam üç aydır benimle konuşmuyor. Ben lohusalık dönemimde (yalnızca iki hafta kaldı yanımda) onu üzdüm diye babam da benimle görüşmüyor. Kendilerini arayıp sorunun ne olduğunu sorduğumda da sadece laf sokup asıl sorunu söylemediler. Bir daha da görüşmedik.
Soruyorum size arkadaşlar, lohusaya küsülür mü? Benim yaptığım davranışlara lohusalık sürecimden dolayı anlayış göstermeleri gerekmez miydi? O kadar kırgınım ki asla ben tekrar aramayacağım. En zor günlerimde, en özel günlerimde yanımda olmadılar. İlk torunları olduğu halde kızımı merak bile etmediler. Lohusalık sürecinde böyle bir tecrübe yaşayan var mı? Siz nasıl davrandınız, neler yaptınız ?

Genişletmek için tıkla...

Ben de şuan aynı surecteyim 2 olumsuz tüp bebek üzerine 5 yıl sonra gelen bebeğimiz benim tarafın ilk torunu 4 gün oldu sezeryan doğum yapali üstelik bebeğim de küvezde annem geldi yardıma güya ama eşim ilgileniyor benim herşeyimle saatlerce masaj yaptı gazım çıksın büyük abdeste cikayim diye başımda bekliyor yanimda yerde yatıyor banyomu yaptırdı hatta alışverişi de yapıyor ailem evde bütün gün oturuyor annem de yemek yapıyor sadece onu da bizi yorarak yapıyor o nerde bu nerde hele gel bak yemeğin tuzuna tadına sıcaklığına vs. Inan çok yoruldum bir kardeşim epilepsi hastası gece onu uyandirmamaya çalışıyoruz çocuğa süt sağıyorum alet ekipmanı yikayamaiyoruz ki ses gitmesin uyanmasın diye. Bugün de eşim kızımın fotoğrafını çektirmiş gönderdi ben ağlıyorum bebek ağlıyor diye annem gelmiş diyor niye ağlıyorsun ayip bu erkeğe benziyor diyince bende kayış koptu bir de bulunduğumuz ilde annemin kıymetlisi bizim de görüşmediğimiz teyzemler var . Teyzemle eşi ben hastanedeyken gelip bahçede babamla görüşüp gitmişler adı da ben riske girmeyeyim virüs bulaşmasın varsa kendilerinde diye benim yanıma gelmiyor ama bizimkileri yemeğe caya çağırıyorlar ben evde iki büklüm çocuk hastanede en son dayanamadım dedim ya biz ne sdertteyiz siz gezme peşindesiniz . Biktim ve çok yoruldum cidden bazı aileler cidden zor şansa eşimin anne baba da seneler evvel vefat etmiş kimsesiz gibi oluyoruz bunlar da böyle olunca gidin de diyemiyorum ama cidden biktim yıldım bişey de söyleyince bağırıp azalıyorlar aynı sizinkiler gibi. Takma diyeceğim zaten olan olmuş üstünden zaman bile geçmiş ben evden koymayı düşünüyorum şuan vicdanım el vermiyor.

Yaptığınızın yanlış olduğunu düşünüp lohusalığınıza sığınıyormuşsunuz gibi geldi

MaviRe .!.:

Yaptığınızın yanlış olduğunu düşünüp lohusalığınıza sığınıyormuşsunuz gibi geldi

Genişletmek için tıkla...

Aslında şöyle demek daha doğru olur; yaptıklarım lohusalık psikolojisinin getirdiği şeyler, buna karışlık anlayış bekledim. Yoksa normalde neden böyle şeyler yaşansın ki ?

Benim 2 çocuğum var. İkisindede hem annem hem kv kaldi. İlk cocukta tecrubesizdim. Herseye he dedim. Sonra uzulen ben oldum. 8 ay oldu dogum yapali. Uslubunca doğrularımı soyluyorum. Tabiki hakaret kotu söz etmeden. Ne olursa olsun benim ve cocuklarim üzerinde emekleri var.

Sizinkiler anlattıklariniza bakarak cok abartmış. Dogum oncesi araniz nasildi? Ya da esiniz annenizle kotu birsey yasadimi

Küsülmez. Aylarca küsmek nedir şu devirde anneye de naz geçmiyorsa ne bilim.

lenasmom .!.:

Biraz dertleşelim...
Ben iki sene uğraşıp evladına kavuşmuş yeni bir anneyim. Temmuz ayında pandemi sürecinde doğum yaptım. Virüs bulaşma korkusu olduğu için yanıma yalnızca annem geldi. Suni sancı ile başladığımız doğum sezeryan ile son buldu. Çok zor bir doğum süreci geçirdim. Doğum yaptıktan sonra bebeğime kavuşmuştum fakat asla uyuyamıyordum. Sanki gözümü kapatsam, bebeğime bakmasam ölecek gibi hissediyordum. Eve çıktığımız sürede de bebeğim sarılık olduğu için çok endişeliydim. Ayrıca her şeye ağlayan, stresli, endişeli bir lohusalık süreci geçirdim. Depresyona girmedim fakat bu süreci çok yoğun yaşadım.
Bu arada annem ev işleri ve yemek konusunda bana destek oluyordu. Kendisi de emekli ebe olduğu için olaya hakimdi. Tek sorun sigara içmesiydi. Sigara içtiği için bebeği pek kucağına vermek istemiyordum. Eşime bile dışardan geldiği kıyafetle çocuğu tutturmuyordum. Annem sigarayı da balkonda değil sitenin bahçesinde içiyordu. Bu sanırım onu rahatsız etmiş. Ayrıca endişeli ve stresli tavırlarım, fevri davranışlarım, bebeği vermek istememem veya onun istediği tarzda çocuğa bakmamam onu rahatsız etmiş sanırım ve şu an tam üç aydır benimle konuşmuyor. Ben lohusalık dönemimde (yalnızca iki hafta kaldı yanımda) onu üzdüm diye babam da benimle görüşmüyor. Kendilerini arayıp sorunun ne olduğunu sorduğumda da sadece laf sokup asıl sorunu söylemediler. Bir daha da görüşmedik.
Soruyorum size arkadaşlar, lohusaya küsülür mü? Benim yaptığım davranışlara lohusalık sürecimden dolayı anlayış göstermeleri gerekmez miydi? O kadar kırgınım ki asla ben tekrar aramayacağım. En zor günlerimde, en özel günlerimde yanımda olmadılar. İlk torunları olduğu halde kızımı merak bile etmediler. Lohusalık sürecinde böyle bir tecrübe yaşayan var mı? Siz nasıl davrandınız, neler yaptınız ?

Genişletmek için tıkla...

bende ikinci dogumumda üzücü şeyler yaşadım arkadaşım.soyleki gebeligimin son aylarina girmiştim zaten çok kötü bir gebelik yaşıyordum bi tanede oğlum var ona bile doğru düzgün bakamadigim zamanlar oldu mide bulantisi koku hassasiyeti ama aşırı iğrençti herşey.son aylarımda eşim eve geç gelmeye başladı surekli evde yanlizdim oglumla bunalima girmiştim ağlıyordum hep erken doğum durumum vardi anneme yalvardim abimde o ara işsizdi ama gelmedi ikiside bahaneside evini taşıdı onu yerlestirecekmis bişey olmaz çok takiyordun vb. konuştu işte ...
1.5 ay kala kontrole gittigimde doğum yapmak zorunda kaldim benim annemde sigara iciyo ve bunun yüzünden bana cok küser evde içiyordu çünki ben rahatsiz oliyorum diye neyse abimle geldiler.bebegim 15 gun kovezde kaldi prematüre cigeri gelismemisti 2 kiloydu.annemde sadece 15 gün kaldi bende sezeryanliyim sürekli off yoruldum hastayim ben kendim dedim bebeğim çıkınca evine git ben hallederim diye çünki o halimle bide ona bakıyordum 3 ay bebegimi kimseye vermedim odasina bile almadim çok laf soyledi,abime vermiyormusum nolacakmis cok abartıyormuşum.
takmadim boşver senin yavrunun sağlığını düşünmüyorsa sen niye en guzel zamanin şuanda bebeginle ilgilen seni üzen herseyden uzak dur canim.