Lohusa depresyonunda olduğumu düşünüyorum henüz 20 günlük anneyim.
Bu 20 gün berbat geçti. Zaten eşim ilk günden beri oldukça gergindi? Gergin olması gereken kişi benim halbuki.
Sonra annem kalp krizi geçirdi doğumdan 3 gün sonra. yoğun bakımda. Annemi hastaneye ben götürdüm (sezaryen dikişlerimle araba kullandım) o sırada bebeğimin şekeri düşmüştü komaya girmek üzereydi eşim başka bir hastaneye götürdü. Saatlerce bebekten habersiz kaldım, koşturdum çünkü annem için.
O anlar hep çok kötü ve silik.
Neyse sonra yavaş yavaş toparlanmaya başladım ama o günden sonra eşimden soğudum her lafı batıyor, boşanasım geldi.
Mesela ben annemle uğraşırken bebeği soramadım çünkü hem kendim ameliyatlıyım hem de bebek yabancıda değil babasında. İki kez telefon ettim toplam 16 saat içinde. İyi olduğunu öğrendim sonra tekrar tekrar aramadım. Eşim dedi ki bir kaç gün sonra “neden bebeği çok aramadın sormadın?” Bu söz beni delirtti, zihnimde hep bu var. Arayıp sormalıydım ama bilmiyorum 3 günlük lohusaydım ameliyatlı halimle 16 saat ayakta bekledim annemin yanında. Kötü anne olduğum ima edildi sanki, çok kızdım eşime.
Bir diğer olay da eşim dedi ki bebiş biraz büyüyünce 4 5 aylık olsun vr gözlük alacağım hobi olarak. Almak istediği set de 50 binlik filan. Yani hobi edinecek bunları konuşacak vaziyette miyiz ben burada perişanım adam hobi diyor gözlük diyor. Nefret ettim.
Doğum öncesi evliliğim mükemmeldi bu arada. En ufak bir memnuniyetsizliğim yoktu. Sonra doğum oldu, ben eşimden nefret ettim.
Düzelir mi bu hislerim?
Bu 20 gün berbat geçti. Zaten eşim ilk günden beri oldukça gergindi? Gergin olması gereken kişi benim halbuki.
Sonra annem kalp krizi geçirdi doğumdan 3 gün sonra. yoğun bakımda. Annemi hastaneye ben götürdüm (sezaryen dikişlerimle araba kullandım) o sırada bebeğimin şekeri düşmüştü komaya girmek üzereydi eşim başka bir hastaneye götürdü. Saatlerce bebekten habersiz kaldım, koşturdum çünkü annem için.
O anlar hep çok kötü ve silik.
Neyse sonra yavaş yavaş toparlanmaya başladım ama o günden sonra eşimden soğudum her lafı batıyor, boşanasım geldi.
Mesela ben annemle uğraşırken bebeği soramadım çünkü hem kendim ameliyatlıyım hem de bebek yabancıda değil babasında. İki kez telefon ettim toplam 16 saat içinde. İyi olduğunu öğrendim sonra tekrar tekrar aramadım. Eşim dedi ki bir kaç gün sonra “neden bebeği çok aramadın sormadın?” Bu söz beni delirtti, zihnimde hep bu var. Arayıp sormalıydım ama bilmiyorum 3 günlük lohusaydım ameliyatlı halimle 16 saat ayakta bekledim annemin yanında. Kötü anne olduğum ima edildi sanki, çok kızdım eşime.
Bir diğer olay da eşim dedi ki bebiş biraz büyüyünce 4 5 aylık olsun vr gözlük alacağım hobi olarak. Almak istediği set de 50 binlik filan. Yani hobi edinecek bunları konuşacak vaziyette miyiz ben burada perişanım adam hobi diyor gözlük diyor. Nefret ettim.
Doğum öncesi evliliğim mükemmeldi bu arada. En ufak bir memnuniyetsizliğim yoktu. Sonra doğum oldu, ben eşimden nefret ettim.
Düzelir mi bu hislerim?